Εκλογές, πρώτες σκέψεις και η υπερνίκηση του φόβου

Η υπέρβαση του φόβου είναι το πρώτο ευχάριστο συμπέρασμα από τα αποτελέσματα των εκλογών. Υπάρχει μια σημαντική ποιοτική αλλαγή σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές (παρά τα σχετικά μαγειρέματα που επιτρέπονται, όταν τα εκλογικά αποτελέσματα δεν βγαίνουν στο διαδίκτυο, αλλά τα αφήνουμε, καλή τη πίστη, σε ιδιωτική εταιρία φίλων του καθεστώτος). Η αλλαγή είναι ότι ο ελληνικός λαός πήρε την απόφαση να πάρει το ρίσκο. Για χρόνια βομβαρδιζόμασταν από ‘τρομοκρατικά χτυπήματα στον εγκέφαλο’ από όλα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ σχετικά με την καταστροφή που θα επέλθει αν τολμήσουμε και πούμε όχι στους δανειστές, πολύ περισσότερο δε αν διεκδικήσουμε εθνικό νόμισμα. Η διαφορά από τις προηγούμενες εκλογές με τις τωρινές είναι ότι το συλλογικό υποσυνείδητο του λαού φαίνεται ότι δεν τρομοκρατείται άλλο.

Το ενδιαφέρον –και παράδοξο- είναι το εξής: στο συλλογικό υποσυνείδητο, η πλειοψηφία, η κρίσιμη μάζα του λαού γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να γίνει καμία ‘ελάφρυνση’ χωρίς να υπάρξει οριστική ρήξη με αυτούς που μας καταδυναστεύουν τόσο καιρό. Το οποίο σημαίνει έξοδο από την ευρωζώνη και τον ασφυκτικό έλεγχο που αυτή ασκεί. Συνειδητά βεβαίως, αρκετοί ακόμη επιλέγουν να ψευδοκαθησυχάζονται ότι θα μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο με ‘επαναδιαπραγμάτευση εντός ευρώ’. Όμως όπως ατομικά, έτσι και συλλογικά, τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας τις καθορίζει το υποσυνείδητο κι όχι το συνειδητό. Και το υποσυνείδητο του ελληνικού λαού είναι τώρα έτοιμο για τη ρήξη. Ακόμη κι αν σε περίπτωση ρήξης, πολλοί βιαστούν να πισωγυρίσουν, ή τρομοκρατηθούν αμφιβάλλοντας αν έπρεπε να τους προκαλέσουμε, το υποσυνείδητο του λαού είναι έτοιμο για τη ρήξη, κι αυτό το απέδειξε ψηφίζοντας όπως ψήφισε, γνωρίζοντας κατά βάθος ότι ο Σύριζα δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί πλήρως τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, χωρίς να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την τρόικα. Γνωρίζοντας ότι παίρνει το ρίσκο.

Αν πραγματικά κρατήσει την υπόσχεσή του ο Σύριζα για κατάργηση των μνημονίων, θεωρώ ότι η έξοδός μας από το ευρώ είναι αναπόφευκτη-αλλά αυτό θα είναι και καλό και αναγκαίο. Εκτιμώ ότι για αυτό μας αφήσαν τόσο εύκολα να πάμε σε εκλογές. Δεν αποκλείεται οι Ευρωπαίοι, βλέποντας την κατρακύλα που έχει πάρει το ευρώ, να έχουν ήδη προαποφασίσει να μας ‘διώξουν’, οπότε για αυτό μας άφησαν να πάμε σε εκλογές. Αν ο Σύριζα μείνει σταθερός στις υποσχέσεις του -κι ελπίζω να μείνει- τότε η σύγκρουση και η έξοδος είναι αναπόφευκτες. Τότε, θα είναι σημαντικό να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην οπισθογυρίσουμε, πολύ περισσότερο δε σε εκείνα τα δύο κόμματα που έχοντας καταστρέψει και καταλεηλατήσει τη χώρα δεκαετίες τώρα, θα μας βγουν κι από πάνω! Δεν υπάρχει ανώδυνη διέξοδος σε αυτήν την κατάσταση. Η αλλαγή τώρα είναι ότι ο λαός ουσιαστικά έχει μέσα του αποφασίσει τη ρήξη, γιατί έχει καταλάβει ότι η προηγούμενη κατάσταση ήταν ο αργός και βέβαιος θάνατος. Αρκετά με την ταπείνωση, αρκετά με τους νεκρούς, αρκετά με τις εντολές από το Βερολίνο, αρκετά με το φόβο! Το ρίσκο που αποφάσισε να πάρει η ψυχή του έθνους είναι ένα ρίσκο βαθιά υπαρξιακό και πνευματικό, έστω κι αν επιφανειακά πολλοί θέλουν να πιστεύουν ότι θα καταφέρει να ‘διαπραγματευτεί εντός ευρώ’.

Θα ξαναγυρίσω στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας: Όταν είναι μέσα στην κακοποιητική σχέση, τυφλωμένη, εξαρτημένη κι αποδυναμωμένη από την επήρεια της σχέσης, με μηδενική αυτοεκτίμηση, τρέμει την έξοδο περισσότερο και από τη σχέση, ακόμη κι αν η σχέση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατό της. Προβάλλει στην ελευθερία της το τρόμο που ζει μέσα στη σκλαβιά της. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της τραυματικής αντίδρασης και το έχουμε υιοθετήσει ως λαός. Ταυτόχρονα υιοθετεί για τον εαυτό της όλη την κατηγορία που της προσάπτει ο θύτης (όπως συνέβαινε και με εμάς, ελπίζω όχι πια). Έρχεται όμως μια στιγμή χάρης, όπου ξαφνικά αποφασίζει ότι δεν αξίζει πια τον κόπο. Όσο τρομακτική κι αν είναι η έξοδος, όσες και αν είναι οι απειλές του θύτη, όσο και να την τρομάζει η ελευθερία κι η ανεξαρτησία της, κάνει το μετέωρο βήμα προς το άγνωστο και παίρνει την απόφαση να προχωρήσει μπροστά. Ναι, θα περάσει μια μακρά περίοδο δυσκολίας, ανησυχίας, κάποιες φορές αμφιβολίας, όμως αυτού του είδους ο φόβος θα είναι διαφορετικός, Θα είναι η υγιής ανησυχία του αγνώστου, όχι ο αρρωστημένος τρόμος της σκλαβιάς, της ανημπόριας και της απελπισίας. Και σιγά σιγά χτίζοντας πετραδάκι πετραδάκι την ανεξαρτησία της, με σκληρή δουλειά και στερήσεις, θα κοιτάζει πίσω στην προηγούμενη ζωή της και θα της φαίνεται αδιανόητο πώς επί τόσο καιρό το ανεχόταν. Έτσι ακριβώς θα γίνει και με εμάς. Ο φόβος του αγνώστου θα μας συνεπαίρνει, δεν θα μας τσακίζει. Η πρόσκαιρη δυσχέρεια κατά την αυτοδημιουργία μας θα είναι γλυκιά, όχι θανατερή σαν τις ‘έξωθεν επιβεβλημένες ανίερες ‘θυσίες του ελληνικού λαού’. Πιστεύω ότι είμαστε πια έτοιμοι. Και για αυτήν την ετοιμότητα είμαι περήφανη για το λαό μας. Αν δεν ήμασταν έτοιμοι, θα είχαμε ξαναψηφίσει τα 2 μεγάλα κακοποιητικά κόμματα.

Βεβαίως η ψυχική αυτή ετοιμότητα δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το Σύριζα. Ο Σύριζα είναι μια έκφραση της ετοιμότητας για αλλαγή ανάμεσα στις επιλογές που είχε ο ελληνικός λαός στη συγκεκριμένη συγκυρία. Αν τηρήσει τις υποσχέσεις του, εκτιμώ ότι θα βγούμε από το ευρώ, αλλά, όπως η κακοποιημένη γυναίκα, όταν παίρνει την απόφαση να κάνει το πρώτο βήμα έξω από την πόρτα, δεν ξαναγυρνά πίσω ακόμη κι αν συναντήσει λιοντάρια στο δρόμο. Αν δεν τηρήσει τις υποσχέσεις του (που πραγματικά θα είναι μεγάλη προδοσία κι ελπίζω να μην συμβεί), τότε ο ίδιος ο λαός θα τον απορρίψει, αλλά δεν θα ξαναγυρίσει στους παλιούς. Ίσως τότε θα είναι ο καιρός ώριμος για νέα πρόσωπα. Θεωρώ ότι στην σημερινή όμως συγκυρία, αυτή η συγκυβέρνηση Σύριζα με Ανελ (δυο αντιμνημονιακά, καινούρια, μη διαπλεκόμενα κόμματα) είναι μια καλή ισορροπία και δίνουν ένα ενωτικό μήνυμα στο λαό σε σχέση με την πόλωση δεξιά –αριστερά, άθεος-θρησκευόμενος. Τα πρώτα μηνύματα λοιπόν είναι θετικά, όμως ανησυχητική είναι η παρείσφρηση στο Σύριζα και η επιλογή σε υψηλές θέσεις ατόμων του παλαιού δικομματικού κατεστημένου, που έχουν υπεραμυνθεί του μνημονίου ουκ ολίγον. Έχουμε και το εσωτερικό μας κατεστημένο που ως χαμαιλέων προσπαθεί να εισχωρήσει παντού όπου μυρίζεται εξουσία. Δυστυχώς φαίνεται ότι του επέτρεψαν και στο Σύριζα να αναρριχηθεί ήδη αρκετά.

Από την άλλη μεριά, η απίστευτα αυθάδης ειρωνεία με την οποία αντιμετώπισαν τα κατεστημένα τηλεοπτικά κανάλια, που είναι κράτος εν κράτη, τους εκλεγμένους υποψηφίους του Σύριζα και μάλιστα αξιόλογα στελέχη όπως τον Π. Λαφαζάνη, τη νύχτα των εκλογών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τους σάπιους του μιντιακού καθεστώτος για το ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο. Χωρίς αμφιβολία ο Σύριζα θα έχει πολλούς εχθρούς να αντιμετωπίσει. Κάποιους τους έχει ήδη μέσα στο κόμμα του. Άλλοι είναι γερά ριζωμένοι στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας. Και φυσικά τα γεράκια των αγορών και της Ευρώπης.

 Μέσα σε όλα αυτά όμως, ο λαός έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα ψυχικής ετοιμότητας και αυτή είναι η πιο σημαντική παράμετρος. Σε ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ του Paul Mason για την Ελλάδα είπε κάτι πολύ σωστό: ότι η Ελλάδα αποτέλεσε το πειραματόζωο, όχι μόνο για το οικονομικό πείραμα της λιτότητας, αλλά και για το πόσο οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έχουν ψυχικό σθένος ελπίδα κι αγάπη, σε μια παρατεταμένη ασφυκτική κρίση. Αυτό είναι το ζητούμενο και στην ουσία η κατοχή δεν είναι μόνο οικονομική και πολιτική, αλλά κυρίως πνευματική. Για αυτό είναι σημαντικότερο από ποτέ να προσευχόμαστε για να μας δώσει δύναμη ο Θεός να αντιμετωπίσουμε αυτά που έρχονται μπροστά μας. Πίσω δεν μπορούμε και δεν πρέπει να γυρίσουμε. Να προσευχόμαστε να μας δώσει ο Θεός δύναμη και ψυχραιμία και φώτιση να προχωρήσουμε προς την πραγματική απελευθέρωση και να κάνει και το ίδιο στους ηγέτες μας, που θέλω να πιστεύω ότι τώρα πια στην πλειοψηφία τους (παρά τις προσμίξεις)  έχουν καλές προθέσεις. Έτσι θα περάσουμε τις ‘αναταράξεις’ που είναι αναγκαίες σε κάθε αεροπορικό ταξίδι που θέλει να φτάσει στον προορισμό του.

Σε πρακτικό επίπεδο, θεωρώ ότι άμεσα θα προκύψει η ανάγκη να συζητήσει ο κόσμος και να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά το θέμα του εθνικού νομίσματος. Είτε το θέλουμε είτε όχι δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Οι αναλύσεις του Καζάκη τόσα χρόνια τώρα το έχουν μελετήσει διεξοδικά και πιστεύω ότι ο κόσμος θα είναι πιο ανοιχτός να τις ακούσει γιατί το παραμύθι ‘επαναδιαπραγμάτευση μέσα στο ευρώ ‘ θα δει σύντομα ότι απλά δε βγαίνει. Παρά την υπερβολικά οξεία κριτική που συχνά κάνει ο Καζάκης, οι αναλύσεις του εξακολουθούν αν είναι από τις πιο χρήσιμες, αληθινές και ορθές που έχω δει και πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα και η ωριμότητα να εισακουστούν από μεγαλύτερα μέρη του λαού μας, αλλά και να υιοθετηθούν από τους πολιτικούς μας σε μεγαλύτερο βαθμό (αν και έχει επηρεάσει τον πολιτικό λόγο περισσότερο από όσο του έχει αναγνωριστεί). Σύντομα δεν θα έχουμε άλλη επιλογή, ούτε άλλες αυταπάτες. Κι αυτό θα είναι καλό. Το τέλος της αυταπάτης είναι πάντα καλό, γιατί σηματοδοτεί την αρχή της πραγματικής. απελευθέρωσης.

Πρεκατέ Βικτωρία, 27/1/2015, www.brightplanet.blogspot.gr

Υ.Γ. 29/1/2015
Οι εχθροί που έχει να αντιμετωπίσει ο Συριζα-εντός και εκτός της χώρας- είναι πολλοί και λυσσαλέοι. Επιτρέψτε με μου να συμφωνήσω με τον Καζάκη και, κρίνοντας από τη χρονική συγκυρία, να μη θεωρήσω την πτώση του μαχητικού αεροσκάφους μας στην Ισπανία 'ατύχημα'. Η νέα κυβέρνηση πρέπει πάση θυσία να μείνει σταθερή στις υποσχέσεις της και να μην προδώσει το λαό. Αν και δεν νομίζω ότι θα ξαναγυρνούσαμε ποτέ πίσω, όμως θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ψυχικά για τις πρώτες αναταράξεις, που θα φέρει η σταθερότητα στις θέσεις μας. Η έξοδος από το ευρώ είναι υπαρκτή πιθανότητα, δύσκολη στην αρχή, αλλά μακροπρόθεσμα, η καλύτερη επιλογή. Δεν θα πρέπει να κάνουμε πίσω. Με προσευχή και πίστη, να υποστηρίξουμε την αξιοπρέπειά μας, ότι κι αν γίνει. Κι έχουμε φίλους...