Η άτακτη υπαναχώρηση της νέας ελληνικής κυβέρνησης σχεδόν σε
όλα τα μέτωπα (οι επαναπροσλήψεις των απολυμένων πάγωσαν, το ταιπεδ παραμένει,
η ελστατ δεν αλλάζει ηγεσία, ούτε οι νευραλγικές
θέσεις των ενόπλεων δυνάμεων, το χρέος υπέγραψαν ότι θα πληρωθεί «ολόκληρο
και εγκαίρως», απαγόρεψαν στον εαυτό τους να κάνει μονομερείς ενέργειες, τα συσσίτια
θα δίνονται με τσιπαρισμένη κάρτα, η τρόικα παραμένει με άλλο όνομα και η
δανειακή σύμβασης που πρώτα και κύρια καταλύει την εθνική κυριαρχία με την
‘αμετάκλητα και άνευ όρων» παραίτηση, υπέγραψαν να συνεχίσει). Δεν έχει μείνει
τίποτα άλλο… Αυτό όμως που δημιουργεί τη μεγαλύτερη απογοήτευση είναι ότι δεν
παραδέχονται καμία αδυναμία. Ο ελληνικός λαός γνωρίζει πως όποια κυβέρνηση βγει
μπροστά θα πρέπει να δημιουργήσει μια πολύ δύσκολη κι επώδυνη απελευθέρωση.
Γνωρίζει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο κι ότι υπάρχουν τεράστιες πιέσεις κι από
το εσωτερικό και από το εξωτερικό της χώρας. Θα δείξει κατανόηση στην περιστασιακή
αδυναμία, αλλά όχι στο ψέμα.
Στην προκειμένη υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι που δεν
επέτρεψαν μια λυτρωτική ρήξη, παρά το κόστος της: Α)Η διεθνής συγκυρία δεν
ευνόησε. Οι αμερικανοί προφανώς ‘κρέμασαν’ τον σύριζα που υπολόγιζε στην
υποστήριξή τους και δεν βρήκαν τους συμμάχους που θα ήθελαν. Β) Ο ελληνικός
λαός δεν είναι ακόμη πλήρως πεπεισμένος για την αναγκαιότητα εξόδου από το
ευρωνόμισμα. Μετά από μερικούς μήνες ίσως γίνει, αλλά τώρα όχι ακόμη. Τα ΜΜΕ
έχουν μέγιστη ευθύνη για την ασύστολη ψευδολογία τόσα χρόνια. Δυστυχώς, βλέπω
ότι τα δήθεν αριστερά μέσα προσπαθούν σήμερα να κάνουν πλύση εγκεφάλου με τον
πιο κραυγαλέο τρόπο, που μειώνει τη νοημοσύνη ακόμη και μικρού παιδιού. Δεν
βαφτίζουν απλώς το κρέας ψάρι, αλλά το κώνειο ψάρι. Το κρέας τουλάχιστον
τρώγεται… Γ) Η ηγετική ομάδα του Σύριζα
προφανώς φοβήθηκε-όχι μόνο για τη χώρα, αλλά για τον εαυτό της. Ανθρώπινο.
Η αδυναμία στα παραπάνω είναι ανθρώπινη. Και πολύ
περισσότερο ανθρώπινο θα ήταν να δηλώσουν δημόσια την αδυναμία, να πουν την
αλήθεια και τα δύο βασικά στελέχη αυτής της κυβέρνησης να παραιτηθούν και να
αφήσουν άλλους από το κόμμα να βγουν μπροστά και να προσπαθήσουν να υλοποιήσουν
τις υποσχέσεις τους. Σε αυτό, ο ελληνικός λαός θα έδειχνε κατανόηση. Η αδυναμία συγχωρείται. Δυστυχώς όμως
το μέλι της εξουσίας είναι ακαταμάχητο κι έτσι ενώ γνωρίζουν πολύ καλά την αδυναμία
τους, προτιμούν (μαζί με τα φερέφωνά τους) να βαφτίζουν το μαύρο-άσπρο και τον
ελέφαντα-κουνούπι, κακοποιώντας νοητικά τον ελληνικό λαό με έναν τρόπο που δεν
δικαιούνται να κάνουν , ειδικά όταν έχει υποφέρει από ψέματα και ‘δούλεμα’ τόσα
χρόνια τώρα. Με σοκ βλέπω τα συριζαίκα site που διάβαζα τόσο καιρό να κάνουν πλέον την πιο ένθερμη και ανοιχτή
προπαγάνδα υπέρ του ευρώ, περισσότερο από τα μνημονιακά. Εδώ ισχύει η
αντίστροφη παροιμία του «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»: «αυτά
που φτάνει η αλεπού τα κάνει πλουμιστά τσαμπιά και ας είναι μόνο γαϊδουράγκαθα».
Γαϊδουράγκαθο είναι για εμάς η πρόταση
Βαρουφάκη (η ταχύτητα με την οποία πέρασε από τη γερμανική βουλή το αποδεικνύει),όμως
μας το παροσουσιάζουν σαν νέκταρ της αμβροσίας. Η ηθική βλάβη από την προδοσία είναι η
μεγαλύτερη ζημιά που θα μπορούσε να γίνει. Παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω
ότι ο Σύριζα δεν έχει εξαγοραστεί όπως οι προηγούμενοι κι εξακολουθεί να έχει
καλή πρόθεση. Αλλά με τόση αδυναμία δεν μπορούν να παραμείνουν σαν να μην έγινε
τίποτα. Κάποιοι πρέπει να φύγουν.
Υπάρχει και μια άλλη σημαντική ηθική βλάβη στον ελληνικό λαό
εκτός από την προδοσία. Το μήνυμα ότι είμαστε παντελώς ανίσχυροι απέναντι στις
μεγάλες δυνάμεις των αγορών-ευρώ-ΕΕ. «Αν ο Σύριζα γύρισε 180 μοίρες σε 2
εβδομάδες με όλη την ταπείνωση που αυτό σημαίνει (δείτε το γράφουν τα ξένα
μέσα, ακόμη κι αυτά που τους υποστήριζαν), τότε ο αντίπαλος φαίνεται εξευτελιστικά
κι απελπιστικά πανίσχυρος-τι ελπίδα έχουμε;»
Για να αποφευχθεί αυτή η ηττοπάθεια, θα χρειαστεί να
αντλήσουμε δύναμη από τη μόνη δύναμη που είναι ισχυρότερη από τον αντίπαλο. Ένα
σημάδι που προσέλκυσε την προσοχή είναι ο Εσταυρωμένος που δακρύζει στον Ασπρόκαμπο Κορινθίας.
Ξεκίνησε στις 25 Γενάρη την ημέρα των εκλογών. Βέβαια, δεν νομίζω ότι ο Ιησούς
θα δημιουργούσε θαύματα για να κάνει κομματικές δηλώσεις, κι έτσι έχω ένα
διαφορετικό τρόπο ερμηνείας. Για κάποιο λόγο στις 25 Γενάρη άνοιξε ένα παράθυρο
ευκαιρίας κι ενεργειακής αλλαγής για τη χώρα μας. Οι εκλογές ήταν μόνο ένα
σύμπτωμα αυτής της ευκαιρίας. Και χάρης στην ελεύθερη επιλογή, η κυβέρνηση
μπορούσε να ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους. Επέλεξε έναν λάθος δρόμο και δεν
θέλει να το παραδεχτεί με τίποτα. Όμως αυτό δεν σταματά το παράθυρο της
ευκαιρίας, το οποίο είναι ακόμη ανοιχτό και στο οποίο μπορούμε να συμβάλλουμε
όλοι.
Πρώτα από όλα να προσευχηθούμε και να αποτανθούμε στη μόνη
δύναμη που μπορεί να βοηθήσει τη ‘μικρή’ Ελλαδίτσα πιασμένη στα νύχια των
φαινομενικά γιγαντιαίων τεράτων. Να προσευχηθούμε να φέρει τις συγκυρίες έτσι
ώστε να ελευθερωρούμε, αλλά και να προστατευτούμε σε αυτή τη μεταβατική
περίοδο. Θα συνιστούσα οπωσδήποτε μια επίσκεψη στον Ασπρόκαμπο, για όποιον
νοιάζεται να βοηθήσει την Ελλάδα ολόκληρη (κι όχι μόνο τον εαυτό του) ιδιαίτερα
λόγω του συγχρονισμού του θαύματος με την αλλαγή της συγκυρίας στη χώρα μας. Η
προσφορά είναι εκεί και είναι μεγάλη ευλογία. Κι όμως εμείς της γυρνάμε την
πλάτη. Να γιατί οι κυβερνήσεις μας μέχρι σήμερα δεν είχαν δύναμη! Ας πάμε, ας προσευχηθούμε
για την Ελλάδα κι ας αναρωτηθεί ο καθένας μόνος του ποιο μήνυμα έχει να πάρει
από αυτό το θαυμαστό σημείο.
Δεύτερον, οφείλουμε να ενημερωθούμε και να καλλιεργήσουμε
την προσωπική μας γνώση μέσα από πολύπλευρες κι ανοιχτές πηγές στο διαδίκτυο
σχετικά με την ανάγκη εξόδου από το ευρωνόμισμα. Αυτό είναι απόλυτα απαραίτητο.
Έξοδος από το ευρώ δε σημαίνει έξοδος από την ΕΕ και μόνο αν πειστεί η
συντριπτική πλειοψηφία θα μπορέσει μια άλλη κυβέρνηση να το κάνει και θα είναι
λυτρωτικό για τη χώρα. Μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει κανένα περιθώριο κίνησης.
Αλήθεια δεν προκαλεί ανησυχία ο τρόπος με τον οποίο οποιαδήποτε συζήτηση ή έστω
και σκέψη σχετικά με έξοδο από το ευρώ ξορκίζεται σαν δαιμονική; Ούτε η χειρότερη
θρησκειοληψία δεν είναι τόσο ψυχαναγκαστική. Φυσικά οι πολιτικοί και τα
φερέφωνά τους το καλλιέργησαν, εμείς όμως το υιοθετήσαμε! Φτάσαμε στο σημείο να
φοβόμαστε έστω και να συλλαβίσουμε τη λέξη «δραχμή» και να μην διακοπούμε άμεσα
από υστερικές αντιδράσεις τύπου ‘φτου φτου σκόρδα». Αυτού του είδους η αυτό-τρομοκράτηση πρέπει να σταματήσει και
να αρχίσουμε να συζητάμε ψύχραιμα και συγκροτημένα για συντεταγμένη κι ελεγχόμενη
έξοδο από το ευρώ. Το ΕΠΑΜ είναι η μόνη δύναμη που έχει δώσει ολοκληρωμένο
επιστημονικά σχέδιο εξόδου και βημάτων,
για αυτό ακριβώς έχει αποκλειστεί από όλα τα ΜΜΕ. Θέλουν την έξοδο από ευρώ να την
μονοπωλούν οι γραφικοί αιθεροβάμωνες για να χάνει την αξιοπιστία της ή
μνημονιακοί εντελοδόχοι για να τρομοκρατείται ο λαός και μόνο στο άκουσμά της.
Αυτό δεν θέλουν με τίποτα να ακουστεί είναι ότι υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο κι ότι μακροπρόθεσμα θα είναι καλύτερο από
όλα.
Τρίτο, θα πρέπει να καλλιεργήσουμε και το δικό μας θάρρος.
Ναι σύμφωνοι, η ηγεσία του σύριζα κιότεψε αλλά τι θα κάναμε εμείς στη θέση τους;
Μόνο αν καλλιεργήσουμε σιγά σιγά το θάρρος, το κουράγιο, έστω με τα μικρά
βηματάκια που μπορεί ο καθένας να εφαρμόσει στη δική του ζωή και είναι
διαφορετικά για τον καθένα. Ο Θεός είναι και πάλι η πηγή του θάρρους, και με τη
Δύναμή Του μπορούμε να κάνουμε πράγματα που δεν θα διανοούμαστε ποτέ ότι θα
μπορούσαμε να κάνουμε. Υπάρχουν
άνθρωποι σήμερα στην Ελλάδα που είναι διατεθειμένοι να δώσουν τη ζωή τους για
να σωθεί η χώρα, αλλά μάλλον δεν φιγουράρουν στα δελτία των 8. Ακόμη κι αν νομίζουμε
ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε αυτό το επίπεδο θάρρους κι αυτοθυσίας, ας προσευχηθούμε
για το ένα βηματάκι παραπάνω σε σχέση με τα δικά μας δεδομένα. Κι ας αναλάβουμε
λίγη περισσότερη δράση. Η δημοκρατία της ανάθεσης,
όπου περιμένουμε από ένα ηγέτη ή συνδικαλιστή να μας ξελασπώσει είναι μια πολύ
ανώριμη δημοκρατία. Ας αναλάβουμε δράση με γνώμονα τη δικαιοσύνη και το καλό
όλων.
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 1/3/2015
