Έχουν συμβεί πολλά, είμαστε σε μια ακόμη κρίσιμη καμπή, αλλά ο κόσμος έχει πια κουραστεί να ακούει για
κρίσιμες καμπές κι απλώς περιμένει χωρίς να έχει πια καν την ενέργεια να
φοβηθεί. Η καινούρια κυβέρνηση φαίνεται να παλινωδεί και υπάρχει μια σύγχυση
σχετικά με το πού κατευθύνεται: Πρώτα από όλα είναι πολύ θετικό που δεν κάνει
πίσω στα εργασιακά και το ασφαλιστικό. Είμαι σίγουρη ότι η πλειοψηφία του
ελληνικού λαού στέκεται δίπλα της σε αυτό, γιατί πια έχουμε βαρεθεί να
υποχωρούμε και να ταπεινωνόμαστε συνέχεια. Έστω και με τις απαράδεκτες
προηγούμενες υποχωρήσεις, αυτή η επιμονή είναι πολύ σημαντικό να
διατηρηθεί-όποιο και αν φαίνεται να είναι το κόστος. Γιατί δεν υπάρχει
μεγαλύτερο κόστος από την απώλεια του τελευταίου ίχνους αξιοπρέπειας κι
αυτοεκτίμησης. Με χαρά άκουσα ξανά να μιλούν για το παράνομο του χρέους, όπως επίσης και
την επιλογή του αξιόλογου κ. Τουσέν για το λογιστικό έλεγχο του χρέους. Από την
άλλη μεριά όμως, ο υπουργός των οικονομικών δεσμεύτηκε ότι η Ελλάδα θα
αποπληρώσει όλο το χρέος 'πλήρως και εγκαίρως' και μάλιστα σε δήλωσή του, είπε
ότι θα φτύσουμε αίμα αν χρειαστεί για να το κάνουμε. Το κατάπτυστο εδώ δεν
είναι το αίμα που ήδη φτύνει ο ελληνικός λαός, αλλά αυτή η τεράστια ‘κολοτούμπα’
του Σύριζα, γιατί το ζήτημα της ΜΗ αποπληρωμής του χρέους είναι το πιο
σημαντικό για την επιβίωση της χώρας και ήταν μια από τις πιο
βασικές εξαγγελίες του. Για αυτή και μόνο τη δήλωσή του, ο συγκεκριμένος
υπουργός κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί κι αντικατασταθεί.
Η σύγχυση επικρατεί σε όλα τα
επίπεδα, λες και γίνεται μια διαρκή μάχη παρασκηνίου, τόσο περίπλοκη που δεν
διακρίνεις ποιος είναι πού. Όταν ακούω τον κ. Τόμσεν να λέει ότι ο Τσίπρας πάει
καλά, εγώ ανησυχώ! Όταν ακούω για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου να σαρώνουν τα αποθεματικά των ταμείων για να
αποπληρωθεί το χρέος, ανησυχώ πιο πολύ. Όταν ακούω την Εκκλησία να λέει ότι θα
αξιοποιηθεί η εκκλησιαστιική περιουσία για να αποπληρωθεί το χρέος, ανησυχώ
πάρα πολύ! Δηλαδή τι θα κάνει; Θα ξεπουλήσει τα μοναστήρια για να πάρει λεφτά
το ΔΝΤ; Και στο κάτω κάτω δικά της είναι; Η εκκλησιαστική περιουσία ανήκει στη
βαθιά ρίζα του ελληνικού λαού κι εκεί πρέπει να μείνει. Όταν ακούω υφυπουργό,
που μέχρι πρόσφατα υποστήριζε σφόδρα το μνημονιακό μπλοκ, να
απορρίπτει την προσφυγή στα διεθνή δικαστήρια για τα μάρμαρα του Παρθενώνα (που
το BBC επίμονα αποκαλεί ‘Ελγίνεια’), αναρωτιέμαι για ποιόν
τελικά δουλεύουν. Όταν επίσης ακούω για αγωγούς πετρελαίου μέσα από την Ελλάδα
(ΠΑΛΙ για να ξεπληρώσουμε το χρέος) ανησυχώ επίσης πολύ, διότι από όπου πέρασαν
τέτοιοι αγωγοί προέκυψαν πόλεμοι. Πού πάμε να μπλεχτούμε στην κατάσταση αδυναμίας που βρισκόμαστε; Και για ποιο λόγο, για να πληρώσουμε πάλι τους δανειστές; Αυτό το χρέος είναι αδύνατον να αποπληρωθεί –όσο
νωρίτερα κηρύξουμε στάση εναντίον ΤΟΥ (όχι εναντίον του ελληνικού λαού) τόσα
περισσότερα θα γλυτώσουμε. Οποιαδήποτε προσπάθεια τώρα να το πληρώσουμε
δημιουργεί τεράστια, τεράστια μακροπρόθεσμη ζημιά και στη χώρα και στο λαό.
Είναι σαν να έχεις κάποιον στην εντατική και να ζητάς να του πάρεις, όχι μόνο αίμα,
αλλά και το νεφρό. Αυτά βέβαια έλεγε και ο Σύριζα πριν ανέβει στην εξουσία. Τώρα άλλα
λέει και άλλα κάνει. Κι όχι μόνο αυτό. Πληρώνει χωρίς να πληρώνεται. Τόσος
φόβος πια;
Παρότι υπάρχουν –πολύ λίγα, αλλά
υπάρχουν- τα άτομα εκείνα που δεν φοβούνται ούτε για τη ζωή τους προκειμένου να
κάνουν τη σύγκρουση με τους δανειστές, (η μόνη ελπίδα επιβίωσης), αναρωτιέμαι
γιατί δεν έχει προκύψει ακόμη η μαζική
αποδοχή τους. Αν πιστέψουμε τη θεωρία της προβολής, δηλαδή ότι το συλλογικό
υποσυνείδητο του λαού παράγει/αντικατοπτρίζει/ επιλέγει το ηγέτη που το
εκφράζει, τότε η μόνη εξήγηση είναι ότι το συλλογικό υποσυνείδητο του ελληνικού
λαού ακόμη φοβάται πολύ. Έχει πειστεί για το μάταιο, αλλά ακόμη φοβάται τη σύγκρουση
και τη διέξοδο από την κηδεμονία. Τι άλλο θα χρειαστεί για να ξεπεράσει τελικά
το φόβο του; Να πιάσει πάτο; να συμβεί κάποιο πολύ τραυματικό γεγονός; Ελπίζω
να μη χρειαστεί κάτι τέτοιο, αλλά όταν προκύψει η ψυχική
ετοιμότητα του λαού, οι πολιτικές αλλαγές θα είναι άμεσες. Αυτό το γνωρίζουν οι
ομάδες που εξουσιάζουν ακόμη και σήμερα και για αυτό
εξακολουθούν και χειρίζονται το συλλογικό φόβο τόσο επιστημονικά κι επιδέξια.
Θα ξαναπώ ότι η μόνη απάντηση σε
αυτού του είδους το φόβο και το χειρισμό είναι η πνευματική αναζήτηση. Δεν έχουμε
τις δυνάμεις να ξεφύγουμε αλλιώς, γιατί ο πόλεμος είναι σε όλα τα επίπεδα και κυρίως
στο ψυχολογικό/ πνευματικό. Προσπαθούν να τσακίσουν κάθε αίσθηση ελπίδας κι
αξιοπρέπειας κι ανθρωπιάς. Είδαμε πόση δύναμη είχαν οι άθεοι και δεν μιλώ μόνο
για τους τωρινούς. Γιατί και μέσα στους δήθεν πιστούς, υπάρχουν πολλοί άθεοι και
πολλοί υποκριτές. Οι προφητείες δεν έχουν βγει και ίσως να μη βγουν, χάρη στις προσευχές
πολλών σιωπηλών αληθινών πιστών και ο
Θεός μας βοήθησε μέχρι τώρα. Θυμάστε την απότομη καταιγίδα και χιονόπτωση τη
Μεγάλη Πέμπτη; Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει για να μας δείξει την Παρουσία
Του, για να μας ταρακουνήσει, για να μας στείλει το μήνυμά Του;
Η δική μας συμβολή θα πρέπει να
είναι πρώτον) η αναγνώριση ότι αυτό το πράγμα δεν ξεπερνιέται και δεν
αντιμετωπίζεται με ανθρώπινες δυνάμεις, αλλά μόνο με την ταπεινότητα της αναζήτησης
της βοήθειας του Θεού, δεύτερον) με την διεύρυνση της σκοπιάς μας, όπου το
ζητούμενο δεν είναι μόνο το άμεσο προσωπικό όφελος (ο μισθός, η σύνταξη), αλλά
οι συμπολίτες, η χώρα, και το μέλλον, οι απόγονοι. Με αυτήν την έννοια, καλές
οι κόκκινες γραμμές για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό (σίγουρα επιθυμητές)
αλλά το ξεπούλημα της χώρας δεν είναι κόκκινη γραμμή; Ο Καζάκης έχει απόλυτο δίκιο σε αυτό. Σε βάθος χρόνου και
σκοπιάς, η ακεραιότητα της χώρας είναι πολύ σημαντικότερη κόκκινη γραμμή από το μισθουλάκο και τη
συνταξούλα. Αλλά στο επίπεδο της συλλογικής συνείδησης του ελληνικού λαού ,
αυτή μάλλον δεν είναι ‘πιασάρικη’ κόκκινη γραμμή και ίσως γιαυτό δεν την έβαλαν
μπροστά. Εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Αν δεν ανοίξει η πλειοψηφία του κόσμου
το νου της στη σημασία του μέλλοντος, αλλά και της προστασίας της υπόστασης της χώρας γενικότερα (πέρα από
την προσωπική μας εξασφάλιση) τότε θα αναπαράγει ηγέτες που θα λένε και θα
κάνουν ότι οι σημερινοί. Και αν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν φτάσει στο
σημείο να ξεφοβηθεί πια για τον εαυτό του και να βάλει την αξία του κοινού
καλού και δη, της Ελλάδας μπροστά, τότε φυσικά, θα μας έρχονται μια από τα
ίδια, που θα ορκίζονται στους δανειστές και στο ευρώ να φτύσουμε όλοι αίμα για
πάρτη τους.
