Υπάρχουν και όρια στην ύβρη...

Σε μια απότομη επιδείνωση της πολιτικής κρίσης, αλλά και της γενικότερης γεωστρατιωτικής έντασης στην περιοχή μας, άκουσα έκπληκτη σήμερα στον e-roi.gr τον υπουργό άμυνας να αφιερώνει (!!!) την παράδοση του Αιγαίου στις στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ (με ηγεσία της Γερμανίας για πρώτη φορά μετά το Β Παγκόσμιο πόλεμο και στη συνέχεια της Τουρκίας) να αφιερώνει λοιπόν αυτήν την προδοτική παράδοση στους τραγικά θανόντες χειριστές του ελικοπτέρου που έπεσε στην Κίναρο...Η γελοιοποίση, ο σαρκασμός της μεγαλύτερης τραγωδίας είναι στην καρδιά αυτής της φιλοσοφίας. Ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και ο όρος «Ξένιος Δίας», όταν φυλάκιζαν τους μετανάστες σε ελεεινά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δυστυχώς, βλέπεις δυνάμεις μέσα στην κυβέρνηση να ακολουθούν  τέτοιες οδηγίες -απροκάλυπτα και αναιδέστατα.  Επίτηδες ή από απέραντη ασχετοσύνη δεν ξέρω, αλλά το επίπεδο αναισθησίας είναι πια τέτοιο,  που κανείς δεν λέει τίποτα. Το μήνυμα είναι «Θα σας κάνω το χειρότερο δυνατό, το πιο εξευτελιστικό και  μετά θα σας κοροϊδεύω κιόλας. Κι εσείς δεν θα λέτε τίποτα».

Είναι δυνατόν; Δεν έχουν βγει όλοι οι εισαγγελείς να μηνύσουν για προσβολή νεκρού; Οι οικογένειες είναι σε σοκ, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, καθώς  παράδοση του Αιγαίου έχει να γίνει από το Β Παγκόσμιο πόλεμο και η πτώση του ελικοπτέρου σίγουρα φέρνει μνήμες Ιμίων. Σαφώς κι ετοιμάζονται για  σκηνικό  παγκόσμιου πολέμου, σαφώς δεν έρχονται οι δυνάμεις του Νατο εδώ για να «αναχαιτίσουν τις προσφυγικές ροές» (αν ήθελαν να το κάνουν αυτό θα το είχαν κάνει σε μια μέρα καταγγέλοντας την Τουρκία, που τους στέλνει παραβιάζοντας κάθε διεθνές ναυτικό δίκαιο). Σαφώς οι τουρκικές κορβέτες θα σουλατσάρουν όπου γουστάρουν, όπως κάνει τώρα η Γερμανία. Και η Frontex τόσο καιρό τι έκανε; κι αφού δεν τα κατάφερε, γιατί δεν ξεσκουμπίζεται να φύγει η χερσαία της δύναμη; Και είναι τυχαία η πτώση του ελικοπτέρου αμέσως μετά την απόφαση να δοθεί το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ; Και ο κ. Καμμένος αφιερώνει στους νεκρούς (που δεν ξέρουμε καν ακόμη πώς πέθαναν) τη συμφωνία να παραδοθεί το Αιγαίο στις νατοϊκές δυνάμεις, στις οποίες θα ηγείται τους επόμενους μήνες η Τουρκία, η οποία μπορεί και να ευθύνεται για το θάνατό τους;! πώς τον άφησαν να πει κάτι τόσο ντροπιαστικό;!!! τι να πω… τι να πω…

Μέσα στην αποδυνάμωση και την αποχαύνωση και το σοκ των ημερών σκεφτόμουν πώς μπορεί να ξεφύγει κανείς από την εσωτερική φυλακή του φόβου και της ανημπόριας. Πώς να καταλάβει πια ότι σε αυτό το επίπεδο δεν έχει πια τίποτε να χάσει. Πώς από κάποιο σημείο ταπείνωσης και μετά, η οποιαδήποτε δήθεν ‘ασφάλεια’ στο όνομα της οποίας παραμένουμε αδρανείς, απλά δεν αξίζει… Ότι κάποια στιγμή οφείλει να ακολουθήσει κανείς αυτό που η καρδιά του τον ωθεί, πέρα από τις ‘λογικές’ που μας έχουν επιβάλλει οι πληρωμένοι με το αίμα του ελληνικού λαού προδότες δημοσιογράφοι. Πώς να διατηρήσει την αισιοδοξία του ότι υπάρχει διέξοδος, παρά τον σαρκασμό του κ. Καμμένου και συναφών. Ότι εμείς σαν λαός δεν έχουμε αποτύχει όσο κι αν μας βρίζουν οι έξω και οι μέσα (με την κυβέρνηση να βρίζει πια και τους νεκρούς, μπράβο της…) Ότι ακόμη κι αν υπήρχε λόγος για να περάσουμε όσα περάσαμε, τώρα ο λόγος είναι να μην φοβηθούμε άλλο. Ότι είναι καιρός να αποκτήσουμε την ταπεινότητα να ζητήσουμε βοήθεια κι ότι μόνο μέσα από τη βοήθεια και τη καθοδήγηση του Θεού μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή τη δυσκολία -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περιμένουμε άβουλα να βγουν οι χιλιοειπωμένες προφητείες, κάποιες από τις οποίες τις εκμεταλλεύονται για ύποπτες πολιτικές σκοπιμότητες. Ότι κάθε δεσμοφύλακας αναγκαστικά κατηγορεί το φυλακισμένο ότι εκείνος φταίει που φυλακίζεται, ότι εκείνος φταίει που παραμένει στη φυλακή κι ότι εκείνος φταίει που βασανίζεται. Ότι σε αντίθεση με το δεσμοφύλακα, ο Θεός θέλει να μας βοηθήσει να ελευθερωθούμε, κι όχι να μας τιμωρήσει. Ότι θα πρέπει να προετοιμαστούμε για μια νέα ζωή: δε θέλουμε απλώς να ξεφύγουμε από τη σημερινή μιζέρια, αλλά να είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε μια δίκαιη κοινωνία, μια κοινωνία που βασίζεται στις αρετές κι όχι στην απληστία.  Να θυμηθούμε ότι η κάθε φυλακή είναι καταρχάς μια πνευματική φυλακή κι ότι αν δεν υπήρχε πρώτα η πνευματική φυλακή για όλους μας, δεν θα βρισκόμασταν σήμερα σε αυτό το αδιέξοδο. Κι ότι η πιο ισχυρή φυλακή είναι η φυλακή του φόβου. Σε τρομάζουν για το χειρότερο όμως το χειρότερο το κάνουν ήδη αυτοί που θέλουν υποτίθεται να σε προφυλάξουν από το χειρότερο. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η αδράνεια του ελληνικού λαού να έχει παραδοθεί το Αιγαίο στις περιπολίες της Τουρκίας με αίτημα της κυβέρνησης παρακαλώ, κι ο υπουργός άμυνας να αφιερώνει την παράδοση αυτή στους νεκρούς σμηναγούς, που πέθαναν στο καθήκον...Προσβάλλοντας όχι μόνο κάθε κοινό αίσθημα, αλλά και αυτό ακόμη το ιερό άβατο του θανάτου… Κάποιος να πει στον κ. Καμμένο με την άλλη ζωή να μην παίζει… Υπάρχουν όρια στις ύβρεις που μπορεί να εξαπολεί αυτή -και η κάθε- κυβέρνηση…

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 12/2/2016

Υ.Γ. Οι απαράδεκτες δηλώσεις Καμμένου επεσκίασαν  κάποιες κατά τ΄άλλα ειλικρινείς και θετικές προσπάθειες της κυβέρνησης, όπως για τις τηλεοπτικές άδειες και το παράλληλο πρόγραμμα, ενώ έδωσαν λάδι στη φωτιά για το μέρος των αγροτικών κινητοποιήσεων που είναι κομματικά υποκινούμενο (αλήθεια που ήταν οι αγρότες 6 χρόνια τώρα; φοβάμαι ότι πίσω από την πλειοψηφία του απλού κόσμου βρίσκονται  κομματικοί υποκινητές, που μόνο θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση και να εφαρμόσουν τα ίδια με τα παλαιά κόμματα, ακυρώνοντας έτσι την εγγενή αγανάκτηση και διαμαρτυρία). Έχουμε όμως μια ευκαιρία, που ίσως δεν έχουμε κατανοήσει... Προσωπικά βλέπω την 'απειλή' εξόδου από τη Σένγκεν ως μια πολύ καλή ευκαιρία να αρχίσουμε να ελευθερωνόμαστε από το ζουρλομανδύα της ΕΕ. Θα είναι καλύτερο για εμάς, αρκεί να μη το φοβηθούμε  για μια ακόμη φορά. Ούτως ή άλλως, το ενδιαφέρον της ΕΕ φαίνεται να είναι στραμμένο πια προς το γενικευμένο πόλεμο και την παγκόσμια οικονομία που καταρρέει. Αν μας ξεχάσουν, μπορεί και να καταφέρουμε να απεμπλακούμε ανώδυνα όσο είναι απασχολημένοι με άλλα θέματα. Η έξοδος από τη Σένγκεν ίσως είναι μοναδική ευκαιρία....