Τα ακόλουθα άρθρα έχουν γραφεί από την ψυχολόγο και συγγραφέα Πρεκατέ Βικτωρία, πολλά εκ των οποίων έχουν αποσταλεί στον τύπο (όπου είναι γνωστό, αναφέρεται η πηγή δημοσίευσης).Το υλικό εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συγγραφέως και δεν εκπροσωπεί κάποιο φορέα ή οργανισμό. Παρακαλείσθε αν αναδημοσιεύετε κάποιο άρθρο, να αναφέρετε ως πηγή αυτό το ιστολόγιο.

Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
1)"Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371 2)"ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011
3)"ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή" Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς και εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, Α έκδοση 2012, Γ 'εκδοση 2022
4)"ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ 2017
5) "ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ". Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 2024
6)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007) 7)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)
Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες. Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του. Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωσης της συμπόνιας, της αλλοτρίωσης κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να επωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.htm

YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ στο κανάλι youtube Victoria Prekate https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα σε σχέση με την προστασία του παιδιού, την πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, τις εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής, την σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία, καθώς και προσωπικές απόψεις για τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας.
myows online copyright protection

ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός

Όσο περνούν οι μέρες, όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας φαίνεται να χάνουν αυτά που θεωρούσαν μέχρι τώρα δεδομένα. Το δίλημμα ‘γαλήνη ή πανικός’ αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία.
Όμως έχουμε επιλογή. Μπορούμε να βρούμε εσωτερική γαλήνη, μέσα στη μέση του χάους, έστω και αν δεν είναι απόλυτη. Μπορεί η γαλήνη να κάνει τη ζωή μας, σε αυτή τη δύσκολη, μεταβατική φάση, ήρεμη, υποφερτή. Η γαλήνη είναι επιλεγόμενος τρόπος λειτουργίας του νου. Επειδή έχουμε κάποιο έλεγχο στις σκέψεις μας, μπορούμε σε καθημερινή βάση, σε κάθε ώρα, σε κάθε επεισόδιο, σε κάθε κουβέντα, να κλείσουμε το διακόπτη που λέει «πανικός» (και συμπεριλαμβάνει όλο τον κυκεώνα του θυμού, φόβου, συζητήσεων σχετικά με την οικονομική κρίση), να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Να αποστασιοποιηθούμε. Ακούγεται μικρό, αλλά είναι πολύ ισχυρό. Ο λαός μας, όταν ακούμε ή συζητούμε, εμπλεκόμαστε υπερβολικά στο συναίσθημα, πριν καλά καλά το καταλάβουμε. Η συζήτηση τελειώνει κι εμείς νιώθουμε χάλια, αναστατωμένοι. Ειδικά αυτήν την εποχή, όσοι περισσότεροι από εμάς εξασκήσουν την συναισθηματική αποστασιοποίηση, τόσο πιο ωφέλιμο θα είναι για όλους. Συναισθηματική αποστασιοποίηση δεν σημαίνει ότι δεν θα δράσω πολιτικά, ή δεν θα διαμαρτυρηθώ, αλλά πώς θα χτιστεί η δική μου ψυχική ισορροπία σε μια δύσκολη μεταβατική φάση. Αποστασιοποίηση δεν σημαίνει ούτε άρνηση, ούτε αναισθησία ή αδιαφορία. Σημαίνει συναισθηματική απόσταση, όσο είναι δυνατόν, ώστε να έχουμε την ψυχραιμία και τη λογική, να αντιδράσουμε πιο αποτελεσματικά.

Ακούμε να παραπονιούνται για την έλλειψη χρημάτων; Κάνουμε ένα βήμα πίσω. Το ακούμε από απόσταση, σαν να μιλούν για κάποιο τρίτο, ή σαν να διαβάζουμε κάποιο βιβλίο. Ακούμε ιστορίες τρόμου για ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους και δεν μπορούν να βρουν καινούργια… Κάνουμε πάλι ένα βήμα πίσω. Το ακούμε, το παρατηρούμε από απόσταση. Νιώθουμε συμπόνια, αλλά δεν βιαζόμαστε να γενικεύσουμε αυτά τα συμπεράσματα και στη δική μας ζωή. Μόλις μάθαμε ότι μας απέλυσαν; Κάνουμε ένα βήμα πίσω. Πριν βιαστούμε να κατακλυστούμε από συναισθήματα πανικού, θυμού, ντροπής κλπ., προσπαθούμε να το παρατηρήσουμε, σαν είναι μέρος μιας ταινίας. Ένα ΜΕΡΟΣ μια ταινίας. Δεν είναι όλη μας η ζωή. Είναι μόνο ένα μέρος της. Ένα μικρό μέρος…

Προσπαθούμε να σκεφτούμε από μια ευρύτερη οπτική: «Εντάξει. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;». «Ίσως ήταν να γίνει». «Ίσως είναι τώρα η ευκαιρία για μια αλλαγή στη ζωή μου». «Ίσως δοκιμάζομαι». «Μπορώ να τα καταφέρω». «Ίσως αλλάξω τον τρόπο που ζω, αλλά θα βρω νέους τρόπους να επιβιώσω». «Ίσως είναι καιρός να ξαναγυρίσω στο χωριό». «Ίσως ο φίλος που μόλις έφυγε για Γερμανία να έχει κάτι χρήσιμο να μου πει». «Ίσως είναι καιρός να ξοδέψω περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου». «Ίσως είναι καιρός να δραστηριοποιηθώ πολιτικά». «Ίσως είναι καιρός να ενώσω τις δυνάμεις μου με άλλους συμπάσχοντες». «Ίσως είναι καιρός να σταματήσω να πετάω φαγητό». «Ίσως είναι καιρός να δοκιμάσω τον εαυτό μου στο ελεύθερο επάγγελμα». «Ίσως είναι καιρός να αλλάξω σπίτι». Και ούτω καθεξής.

Κάνω ένα βήμα πίσω και ζητώ την ανώτερη οπτική, τον βαθύτερο λόγο, για τον οποίο μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Πάντα υπάρχει κάτι να διδαχθούμε και να διδάξουμε. Αυτό είναι διαφορετικό για τον καθένα. Πρέπει να βρούμε και να μάθουμε το μάθημα, αυτό θα βοηθήσει και τη μετάβασή μας, αλλά και θα μας δώσει και απρόσμενα δώρα, ώσπου στο τέλος θα είναι πολύ καλύτερα από πριν και, στο ψυχικό επίπεδο, ίσως είμαστε ευτυχείς που συνέβη αυτή η αλλαγή. Κλείνω τα μάτια, παίρνω μια βαθιά αναπνοή και ρωτώ τον εαυτό μου: «Αν αυτή η αλλαγή είχε κάποιο βαθύτερο λόγο που συμβαίνει, ποιος θα ήταν αυτός;» Περιμένω να ακούσω την απάντηση.


Πώς αλλιώς μπορεί να επιτευχθεί γαλήνη; Η αλλαγή συμβαίνει, όσο το αρνούμαστε, όσο προσκολούμαστε σε εκείνο που είχαμε, όσο αναπολούμε το παρελθόν και αρνούμαστε να αποδεχτούμε το νέο, τόσο περισσότερο υποφέρουμε...Εντάξει, αυτή η αλλαγή συνέβη…Τι θέλει να μου πει; Πού με πάει; Τι θέλει να μου διδάξει; Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Ποια είναι η αλήθεια εδώ; Αυτή η διαδικασία 'ροής' είναι ιδιαίτερα ατομική, σύμφωνα με  τα μαθήματα ζωής του καθενός, αλλά ταυτόχρονα, παραδόξως, μας οδηγεί να συνδεθούμε σε ουσιαστικό επίπεδο με τους άλλους. Όσο νωρίτερα αποδεχτούμε την αλλαγή και τη σημασία της μέσα μας, τόσο δυνατότεροι θα νιώσουμε για να παλέψουμε με τους άλλους για κοινωνική δικαιοσύνη. Η απελπισία, ο φόβος και ο θυμός δεν αρκούν από μόνοι τους για να ανατρέψουν μια κοινωνικά άδικη κατάσταση. Μπορεί να βγούμε στους δρόμους, όμως αν εξακολουθεί να υπάρχει φόβος μέσα μας, θα καταλήξουμε (μετά τη διαδήλωση) να χρησιμοποιήσουμε το μέσο και τον αθέμιτο ανταγωνισμό εκεί που μπορούμε, για να μας γλιτώσει από το φόβο μας (προσβάλλοντας έτσι εντέλει, την ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης για την οποία υποτίθεται ότι παλεύουμε). 

Ίσως αυτά τα οποία θεωρούσαμε δεδομένα τόσο καιρό, ξαφνικά εξαφανίζονται. Ποια είναι η αλήθεια εδώ; Δεν είναι τιμωρία, ούτε εκδίκηση. Υπάρχει πάντα μία διέξοδος. Κλείνω τα μάτια, παίρνω μια βαθιά αναπνοή και αφήνω τη διαίσθηση μου (όχι το πανικόβλητο μυαλό μου, αλλά τη διαίσθησή μου) να με καθοδηγήσουν στη διέξοδο. Πώς μπορεί η ζωή μου να απλοποιηθεί; Πώς μπορεί η ευγνωμοσύνη και η απλότητα να με βοηθήσουν; Υπάρχουν λύσεις που δεν είχα σκεφτεί; Υπάρχει τρόπος να αλλάξω τη ζωή μου ή να δημιουργήσω ένα νέο τρόπο ζωής, εκ του μηδενός, πού θα μου ταιριάξει καλύτερα; Αφήνω τη δική μου δημιουργικότητα κι έμπνευση να μου δείξει το δρόμο. Δεν χρειάζομαι κάποιον ‘ειδικό’ να το κάνει αυτό για μένα. 
Συνηθισμένοι στην εξωτερική ‘τροφή’ μάθαμε να θεωρούμε τον κάθε εργοδότη, ως την μοναδική πηγή αγαθών  για την επιβίωσή μας. Είτε αυτός ονομάζεται κράτος, είτε οποιοσδήποτε άλλος, έχουμε τη θρησκευτική σχεδόν πίστη, ότι χωρίς αυτούς δεν θα καταφέρουμε τίποτα, είμαστε χαμένοι, θα πεινάσουμε, θα πεθάνουμε κλπ. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο εαυτός μας είναι η πηγή για να μας φέρει όσα χρειαζόμαστε. Όταν αυτό το πιστέψουμε αληθινά βγαίνουν δυνάμεις από μέσα μας, που δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν. Γνωρίζουμε πλέον βαθιά μέσα μας ότι θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε οπουδήποτε. Ακόμη και να μας έριχναν σε ένα απομονωμένο νησί σε μια ξένη χώρα, στη μέση του πουθενά, γνωρίζουμε  ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ζω στο τώρα. Όσο δύσκολο κι αν είναι, όταν σκεφτόμαστε τι θα γίνει αύριο, πρέπει να ξαναγυρνούμε συνεχώς στο τώρα. Ναι θα σκεφτούμε τι θα γίνει αύριο. Μία σκέψη, δύο σκέψεις, τρεις σκέψεις. Φτάνει. Μετά γυρνάω στο τώρα. Ίσως τώρα, τώρα, τη στιγμή που μιλάμε, είμαι εντάξει. Τώρα, αυτή τη στιγμή, δεν πεινάω, δεν πεθαίνω, δεν απειλούμαι. Ίσως, αν το επιλέξω, μπορεί να νιώσω και λίγο καλά. Έχω δικαίωμα να νιώθω καλά, ακόμη κι αν δεν έχω δουλειά, ακόμη και αν δεν έχω λεφτά. Έχω δικαίωμα να νιώθω καλά, τώρα, ό,τι κι αν συμβαίνει. Κάνω αυτά που πρέπει να κάνω και μετά δεν σκέφτομαι. Το 90% των σεναρίων πανικού είναι σκέψεις παντελώς άχρηστες κι αντιπαραγωγικές, δεν βοηθούν σε πράξεις, ούτε σε τίποτα άλλο. Το 90% των σεναρίων που παίζουμε στο μυαλό μας ξανά και ξανά δεν πρόκειται συμβεί ποτέ. Δεν πρόκειται να χαζέψουμε, ούτε να τεμπελιάσουμε, αν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε το μέλλον. Θα σκεφτόμαστε τόσο, μόνο όσο χρειάζεται. Μία, δύο, τρεις σκέψεις, την καλύτερη πιθανή λύση ή ιδέα, που μπορούμε να βρούμε εκείνη τη στιγμή και μετά ΣΤΟΠ. Πάλι πίσω στο παρόν. Πάλι πίσω στο τώρα. Στο τώρα, όπου μπορεί να νιώθω καλά, κι έχω δικαίωμα να νιώθω καλά.

Η γαλήνη που επιλέγω κι αποφασίζω να νιώσω, σε πείσμα κι αντίθεση των καιρών, είναι έντονα κολλητική. Όπως ο πανικός είναι κολλητικός, το ίδιο και η γαλήνη. Σκέφτομαι πόσο πιο ευχάριστος και πλούσιος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι επέλεγαν να νιώσουν γαλήνη. Σαν το μάτι του κυκλώνα, μπορεί να πάντα να περιστρέφονται γύρω μου, όμως εγώ είμαι ατάραχος και γαλήνιος. Έχω το δικαίωμα να είμαι. Εμπιστεύομαι. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, εμπιστεύομαι τη ροή της ζωή μου. Η εμπιστοσύνη που αποπνέω έλκει κοντά μου άτομα που είναι επίσης άξια εμπιστοσύνης. Αν φοβάμαι, έλκω φοβισμένα άτομα.

Αν κάτι άλλαξε ξαφνικά, δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Ακόμη και αν έκανα «λάθος» κινήσεις. Δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Πολλές φορές οι αντικειμενικές δυσκολίες μας κάνουν να νιώθουμε ντροπή. Νιώθουμε άσχημα και μετά νιώθουμε ντροπή που νιώθουμε άσχημα. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος σε εμένα, αν κάτι ‘στράβωσε’ στα σχέδιά μου. Ίσως είχε το λόγο του να γίνει έτσι.

Προσπαθώ να έχω συμπόνια για τον εαυτό μου και τους άλλους. Η πρακτική κατάσταση μπορεί να είναι δύσκολη. Όταν όμως αγαπώ τον εαυτό μου, δεν θα την κάνω ακόμη δυσκολότερη με το να αγχώνω τον εαυτό μου ή να τον κατηγορώ. Όταν βάζω τρομακτικές σκέψεις για το μέλλον είναι σαν να τιμωρώ τον εαυτό μου. Δεν το χρειάζομαι αυτό, απεναντίας στηρίζω τον εαυτό μου με όση περισσότερη θετική σκέψη μπορώ. Και η θετική σκέψη είναι άπειρη, γιατί εγώ ελέγχω το νου μου, κανείς άλλος. Μπορώ να σκεφτώ όποια σκέψη θέλω. Αρνούμαι να τρομάξω άλλο τον εαυτό μου. Βρίσκω την κοινότητα μέσα στην οποία μπορώ να προσφέρω και να ταυτιστώ αληθινά. Βρίσκω μια κοινότητα για την οποία να νοιαστώ και που νοιάζεται για εμένα. Αυτό είναι πλούτος από μόνος του. Σαν κι εμένα, υπάρχουν και άλλοι που θέλουν να μοιραστούν, όχι μόνο να πάρουν, αλλά να μοιραστούν, να πάρουν και να δώσουν.

Στρέφω την προσοχή μου στην φύση. Ακόμη και στην Αθήνα, υπάρχει φύση. Εκείνα τα δέντρα στα διαζώματα των αρτηριών, που επιμένουν να δίνουν πράσινο, παρά τη βεβήλωση γύρω τους, παρά το καυσαέριο, την άγρια βουή και το ότι δεν γυρνά κανείς να τα κοιτάξει. Κλείνω την τηλεόραση και γυρνώ την προσοχή μου στη φύση. Η τηλεόραση δεν έχει τίποτα νέο να μου πει. Η γη όμως είναι αυτή που με θρέφει. Αν έχω την δυνατότητα να επισκεφτώ ή να επιστρέψω στην επαρχία, δίνω προσοχή στην γη. Σε μια περίοδο κρίσης, ίσως είναι χρήσιμο να το θυμηθούμε. Αυτή η γη έχει θρέψει τις αμέτρητες γενιές πριν από εμάς. Δεν μας τρέφουν ούτε τα λεφτά, ούτε τα σούπερ-μάρκετ. Η φύση με ηρεμεί. Μου θυμίζει αυτό που είναι σημαντικό. Μέσα από τη γη θυμάμαι του προγόνους μας, κάποιους που γνώρισα, για άλλους, απλώς άκουσα. Προσπαθώ να βρω την επαφή με το παρελθόν. Εκείνοι είχαν περάσει πολύ δυσκολότερες κακουχίες από αυτές που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε εμείς σήμερα. Τι έκαναν; Πώς τα αντιμετώπισαν; Ποια ήταν η φιλοσοφία της ζωής τους; Τι ήταν σημαντικό για κείνους; Τι ήταν αλήθεια; Τι θα είχαν να μου πουν σήμερα; Ίσως, σήμερα, τώρα, έχουν πολύ περισσότερα να πουν από όλους τους αναλυτές, ακαδημαϊκούς και τηλεοράσεις μαζί. Ας τους ακούσουμε.

Πρεκατέ Βικτωρία, 23/9/2011

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).