Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια

Μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για το νέο μνημόνιο και τα θλιβερά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, η πιο σημαντική ανάγκη που ένιωσα είναι η επανάκτηση της αξιοπρέπειάς μας και η ευθύνη μας απέναντι στην ελληνική γη. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν πρέπει να δανειστούμε άλλα χρήματα, υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μας και την πανάρχαια γη που κληρονομήσαμε. Μπορώ να κατανοήσω την αποδοχή του πρώτου πακέτου λιτότητας (εξάλλου τότε ελάχιστα γνωρίζαμε για το τι ακριβώς σημαίνει), μετά όμως από 2 έτη, όπου δοκιμάστηκε και απέτυχε στους στόχους του, δεν έχει νόημα η συνέχιση στην ίδια, αδιέξοδη ρότα. Κι ενώ έχουμε βομβαρδιστεί από αναλυτικά σενάρια τρόμου (μη τεκμηριωμένα) για τις συνέπειες του ΜΗ-μνημονίου, ελάχιστα έχουν αναλυθεί οι συνέπειες του ΝΕΟΥ μνημονίου. Ο στρουθοκαμηλισμός για το αναπόφευκτο της χρεοκοπίας, μπορεί μόνο να την κάνει χειρότερη.

Πέρα από την αναποτελεσματικότητα και την επίδραση στο βιοτικό μας επίπεδο, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που ΔΕΝ πρέπει να δανειστούμε άλλα χρήματα, ειδικά με αυτούς τους όρους. Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πιο σημαντικά κι από το μισθό μας κι υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν εξαγοράζονται.
Η εθνική ανεξαρτησία. Η αξιοπρέπεια. Η προστασία της ελληνικής γης.
Τα πακέτα δανεισμού δεν έρχονται απλά έτσι. Έρχονται με ταπείνωση, λες και είμαστε οι ζητιάνοι του κόσμου. Έρχονται με το διασυρμό της Ελλάδας διεθνώς και μίσος απέναντί μας, που βλέπει κανείς αμείωτο στα σχόλια αναγνωστών του ξένου τύπου. Έρχονται με απαράδεκτες συνθήκες και όρους, που ισοδυναμούν με ξεπούλημα της χώρας. Μέσα σε όλη την τρομολαγνεία για το τέλος του κόσμου που θα συνοδεύσει μια άτακτη χρεοκοπία, δεν έχω δει να αναλύεται ούτε από πολιτικούς, ούτε από δημοσιογράφους τι ακριβώς σημαίνουν οι συνθήκες που υπογράφονται. Κι επειδή ασχολούμαστε μόνο με τους μισθούς μας, θα ήταν χρήσιμο να δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό για την ελληνική γη (τα σημαντικά σημεία του εφαρμοστικού νόμου για το ταμείο ‘αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας’ μπορούν να βρεθούν εδώ http://www.patriotiki-kinisi.com/index.php/sxedio-nomou και το κείμενο του νόμου εδώ http://www.epikaira.gr/content/files/Efarmostikos_nomos_sxolia1.pdf ).
Δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεπουλήσουμε την ελληνική γη για να σώσουμε τους μισθούς μας. Η γη προηγείται. Μας ήρθε ελεύθερη και πρέπει να τη διατηρήσουμε ελεύθερη. Ήταν πριν από εμάς και θα συνεχίσει να είναι μετά από εμάς. Έχουμε ευθύνη απέναντί της. Δεν είναι αναλώσιμο, για να ικανοποιήσει τις προσωρινές ανάγκες μιας φευγαλέας γενιάς νεοελλήνων, όσο βασικές κι αν είναι αυτές. Θα ήθελα να δω τους Έλληνες πολιτικούς να σηκώνουν ένα τελευταίο ανάστημα, διατηρώντας μια τελευταία αξιοπρέπεια, ψηφίζοντας έστω και μια φορά ΟΧΙ. Ίσως οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη αποφασίσει να μας διώξουν και θα προφασιστούν διάφορες δικαιολογίες και απίθανες απαιτήσεις. Με πονάει να βλέπω δικούς μας απεσταλμένους, από όποιο κόμμα κι αν είναι, να τους συμπεριφέρονται με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο. Με θλίβει να μας βλέπω πανικόβλητους να τρέχουμε να κάνουμε ό,τι μας πουν, να καταλύουμε τους δικούς μας νόμους σε χρόνο dt, πεπεισμένοι ότι δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα μόνοι μας. Σαν την κακοποιημένη γυναίκα, εγκλωβισμένη στον κύκλο της μαθημένης αδυναμίας, δεχόμαστε οποιαδήποτε ταπείνωση, μόνο και μόνο μην μείνουμε μόνοι μας. Όπως η κακοποιημένη γυναίκα, θαμμένη μέσα στον κύκλο της κακοποιητικής εξάρτησης, θεωρούμε την ελευθερία και το άγνωστο ακόμη πιο τρομακτικά από αυτό που ζούμε. Μέχρι να τα ανακαλύψουμε. 
Το άρθρο του BBC (http://www.bbc.co.uk/news/business-16981897) μιλά ξεκάθαρα για το Σχέδιο Β της Ευρωζώνης. Πού είναι το Σχέδιο Β το δικό μας; Πρώτα κοιτάζουμε τον εαυτό μας και μετά τις ‘οικογενειακές’ σχέσεις. Δηλαδή, αν μας ζητήσουν να βάλουμε υποθήκη την Ακρόπολη, τι θα κάνουν; 
Στην περίοδο της αναστάτωσης που έρχεται, είναι σημαντικά δύο πράγματα: 1) Να ελέγξουμε την οργή, ώστε να μη γίνει βία. Η βία δεν πρόκειται να βοηθήσει πουθενά. Ίσως έρθει η στιγμή, που δεν θα υπάρχει πια η τρόικα για να συγκεντρώνει τα πυρά μας, και θα ψάχνουμε να βρούμε αποδιοπομπαίους τράγους.  Δεν είναι η εποχή της γκιλοτίνας και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με οτιδήποτε μπορεί να αναθερμάνει διχασμό ή εμφύλιο μίσος. 2)Όπως έχουμε αφιερώσει αρκετή ενέργεια στη διαμαρτυρία για την αποκαθήλωση ενός δυσλειτουργικού και άδικου πολιτικού συστήματος, θα πρέπει ταυτόχρονα να αφιερώσουμε ενέργεια για να χτίσουμε, να δημιουργήσουμε νέα πράγματα. Όταν και αν φύγει η τρόικα, και πιθανόν και η κυβέρνηση, και θα υπάρχει ένα πολιτικό κενό, με την Ελλάδα σε κατάσταση ημι-διάλυσης, ποιον θα έχουμε να κατηγορήσουμε; Θα πρέπει να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο, πιο δίκαιο, πιο ισότιμο και η δημιουργία δεν γίνεται μέσω της διαμαρτυρίας, αλλά μέσω της δουλειάς και της συνεργασίας και του αλτρουισμού.
 Είναι δυνατόν, αλλά θα πρέπει να περάσουμε από τη δύσκολη φάση της ‘κάθαρσης’ πρώτα. Όμως το καινούργιο δεν μπορεί να έρθει αν δε φύγει το παλιό, και όταν φεύγει το παλιό, αναγκαστικά θα έρθει κάτι καινούργιο-και καλύτερο. Το αξίζουμε και μπορεί να γίνει.
Πρεκατέ Βικτωρία, 13/2/2012