Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Εθισμός στην οθόνη: πώς η τεχνολογία υπονομεύει τη νέα γενιά ανδρών

 
Οι ειδικοί έχουν κρούσει πολλές φορές τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με το ύπουλο κι επικίνδυνο μακροπρόθεσμο αντίκτυπο του εθισμού στην οθόνη (κυρίως σε βιντεοπαιχνίδια και πορνογραφία) για τη νέα γενιά ανδρών, ιδιαίτερα σε μια εποχή, όπου η οικονομική δυσπραγία εκκολάπτει ακινητοποίηση, κατάθλιψη και απομόνωση. Εθισμός στην οθόνη υπάρχει βέβαια και στα κορίτσια, όχι όμως στο βαθμό, ή με τον ίδιο τρόπο που υπάρχει στα αγόρια. Αυτήν ακριβώς τη διάσταση διαπραγματεύεται ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής ψυχολογίας Philip Zimbardo στο αναλυτικά στοιχειοθετημένο βιβλίο του “Man (dis)connected: how technology has sabotaged what it means to be male” («Άνδρας (από)συνδεδεμένος: πώς η τεχνολογία σαμποτάρει τι σημαίνει το ανδρικό φύλο»).  Η υψηλότερη σχολική αποτυχία και σχολική διαρροή των αγοριών, τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας (σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ), τα μεγαλύτερα ποσοστά σε σύνδρομο υπερκινητικότητας-έλλειψης προσοχής συνιστούν ένα επικίνδυνο κοκτέιλ ευαλωτότητας στον εθισμό, ενώ η αλλαγή της φύσεως εργασίας των ανδρών (π.χ. η αντικατάστασή τους στον κατασκευαστικό τομέα από ρομπότ ή φθηνότερο εργατικό δυναμικό σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου) σχετίζονται άμεσα με  την παραίτηση πολλών νέων ανδρών και την έλλειψη φιλοδοξίας στον επαγγελματικό τομέα. Δημιουργείται λοιπόν εύφορο έδαφος για την απόσυρσή τους σε ένα εικονικό κόσμο, όπου η όποια επικοινωνία γίνεται πίσω από την ψευδο-ασφάλεια της οθόνης, με απόσταση, ετεροχρονισμό και συχνά ανωνυμία. Η απόσυρση οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο έλλειψης εξάσκησης κοινωνικών δεξιοτήτων, περισσότερης ντροπαλότητας κι απόσυρσης, μεγαλύτερου εθισμού στην οθόνη, ακόμη μεγαλύτερης απόσυρσης. Παρότι το φαινόμενο του εθισμού στην οθόνη δεν είναι το ίδιο έντονο στη χώρα μας, όπως στο δυτικό κόσμο, λόγω κυρίως του προστατευτικού ρόλου της εκτεταμένης οικογένειας, κερδίζει έδαφος και θα πρέπει να μας προβληματίσει σχετικά με τις συνήθειες και προοπτικές της νέας γενιάς.
Ο Zimbardo τονίζει ιδιαίτερα και το ρόλο της διαδικτυακής πορνογραφίας και εικονικού σεξ στην περαιτέρω απόσυρση των νεαρών ανδρών από την κοινωνική αλληλεπίδραση με το αντίθετο φύλο. Ο συνδυασμός βιντεοπαιχνιδιών με διαδραστικό εικονικό σεξ, ως κύριο αντικείμενο του παιχνιδιού ή ως μέθοδος επιβράβευσης,  είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας που κυριολεκτικά καθηλώνει τους χρήστες άμεσα: ο όρος «gamification» συνδυασμός του  game (βιντεοπαιχνίδι)  και gratification (ικανοποίηση), αναφέρεται στον ψυχολογικό χειρισμό που πετυχαίνουν οι δημιουργοί των παιχνιδιών μέσω καλά μελετημένων μεθόδων αλλαγής της συμπεριφοράς (όπως operant conditioning), π.χ. μερική κι απρόβλεπτη επιβράβευση (που είναι πιο εθιστική από τη συνεχή, συνεπή επιβράβευση) και σποραδική τιμωρία (π.χ. αφαίρεση πόντων). Η διέγερση που πετυχαίνουν μέσα σε ένα φανταστικό κόσμο που συνδυάζει παιχνίδια αδρεναλίνης, όπου ο χρήστης γίνεται ήρωας σκοτώνοντας άπειρους φανταστικούς εχθρούς και διαδραστικού εικονικού σεξ με άβαταρ που ικανοποιούν κάθε φαντασίωση, είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για τον παίκτη από ο,τιδήποτε μπορεί να βρει στην πραγματική ζωή. Νιώθοντας ένα τίποτα στον πραγματικό κόσμο (όπου ρισκάρει την απόρριψη και πρέπει να εργαστεί σκληρά για αμφίβολο αποτέλεσμα), πολλοί νέοι προτιμούν να καταφύγουν στο ιδιωτικό τους «παλάτι», όπου μέσα από μια οθόνη διοικούν το Σύμπαν και ικανοποιούν σεξουαλικά ολόκληρα χαρέμια. Ταυτόχρονα, ακινητοποιούνται πλήρως ως συνειδητοί πολίτες, καθώς η ολοένα αυξανόμενη απόσταση μεταξύ εικονικού μεγαλείου και καθημερινής ματαίωσης στον πραγματικό κόσμο καταρρακώνει την αυτό-εκτίμησή τους και την αίσθηση αυτό-αποτελεσματικότητάς τους.
Ο εθισμός στη οθόνη επηρεάζει επίσης άμεσα τις νοητικές και γνωστικές ικανότητες του χρήστη. Σύμφωνα με τον Zimbardo, η υπερβολική έκθεση και χρήση της οθόνης  επιφέρει μόνιμες αλλαγές στον τρόπο που σκεπτόμαστε, στον τρόπο που θυμόμαστε, ακόμη και στο είδος των νευρωνικών συνάψεων στον εγκέφαλο. Έτσι, για παράδειγμα, για ποιο λόγο να απομνημονεύει κανείς πληροφορίες, όταν μπορεί να τις «γκουγκλάρει»; Για ποιο λόγο να κάνει αριθμητικές πράξεις στο χαρτί, όταν μπορεί να τις κάνει στο κινητό; Για ποιο λόγο να σκεφτεί να συντάξει μια ολοκληρωμένη έκθεση κρίσεως για κάποιο θέμα, όταν μπορεί να συρράψει με copy-paste έτοιμα κείμενα άλλων; Ταυτόχρονα, έχει αλλάξει ριζικά και τον τρόπο κοινωνικής αλληλεπίδρασης, π.χ. για ποιο λόγο να ρωτήσει κανείς έναν περαστικό κατευθυντήριες οδηγίες, όταν μπορεί να βγάλει το google earth map ή gps;Και για ποιο λόγο να μιλήσει στο διπλανό κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, όταν μπορεί να πιάσει κουβεντούλα στο facebook; Επίσης, η αλλεπάλληλη εναλλαγή εικόνων και τίτλων, σε συνδυασμό με την παθητική τηλεθέαση, σημαίνουν ότι χάνουμε πια την ικανότητα για αναλυτική κι εντατική ανάγνωση κι επεξεργασία κειμένου – με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για το μελλοντικό πολίτη.
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ο συνδυασμός των παραπάνω εθισμών που μειώνουν την αυτό-πεποίθηση σε σχέση με τις νοητικές, επαγγελματικές και κοινωνικές δεξιότητες,  έχει οδηγήσει σε μια νέα γενιά ανδρών στην Ιαπωνία τους ‘χικικομόρι’ (άνδρες που δεν βγαίνουν ποτέ από το σπίτι τους και περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στο δωμάτιο παίζοντας βιντεοπαιχνίδια) και τους ‘χορτοφάγους’ (δεν έχουν καθόλου σεξουαλικές σχέσεις με πραγματικά άτομα, μόνο μέσω εικονικών άβαταρ), Αυτοί δεν είναι κάποιοι σποραδικοί εκκεντρικοί, αλλά πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες, που εκφράζουν σαφείς κοινωνικές τάσεις ώστε να τους δοθεί συγκεκριμένη ονομασία και να αποτελούν αντικείμενο μελέτης παγκοσμίως.
Τι θα μπορούσε να γίνει; Ο Zimbardo προτείνει μια σειρά από πιθανές λύσεις:
Παροχή προγραμμάτων κοινωνικο-συναισθηματικής αγωγής και συμβουλευτικής στα σχολεία, όπου θα μπορούν οι μαθητές να μαθαίνουν για τους κινδύνους των εθισμών (στο διαδίκτυο, τα βιντεοπαιχνίδια, την πορνογραφία κ.α.)
Παροχή αγωγής διαφυλικών σχέσεων, ώστε να μαθαίνουν τα παιδιά να συνάπτουν υγιείς ικανοποιητικές ερωτικές σχέσεις, χωρίς να καταφεύγουν για την ενημέρωσή τους στην πορνογραφία που δίνει μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας.
Εκπαίδευση αυτό-εκτίμησης, ώστε να νιώθει δυνατός να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και την απόρριψη και να μην αποσύρεται στην ψευδή ασφάλεια του εικονικού κόσμου.
Βοήθεια κι εκπαίδευση στους πατεράδες ώστε να εμπλακούν ενεργά στην ανατροφή των υιών τους και μεγαλύτερος αριθμός ανδρών εκπαιδευτικών που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως θετικά πρότυπα για τους μαθητές.  Τα αγόρια, ιδιαίτερα από την πρώτη σχολική ηλικία και μετά, έχουν μεγάλη ανάγκη από ένα υγιές ανδρικό πρότυπο,  το οποίο θα τα αποδεχθεί και θα μιμηθούν μεγαλώνοντας. Οι γυναικείες φιγούρες στη ζωή τους, όσο θετικές και αν είναι, δεν μπορούν να καλύψουν αυτό το κενό.
Παροχή αγωγής «Δεξιοτήτων ζωής» στα σχολεία. Διδάσκουμε στα παιδιά ένα σωρό άχρηστες λεπτομέρειες, αλλά αποφεύγουμε όλα όσα είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή τους, όπως π.χ. πώς να χειρίζονται τα οικονομικά τους, πώς να διαχειρίζονται το χρόνο τους, πώς να εργάζονται με συγκέντρωση, πώς να αντιμετωπίζουν τις ματαιώσεις, θεωρώντας δεδομένο ότι αυτή την αγωγή: α) θα την δώσει η οικογένεια, β) θα την δώσει σωστά. Ως αποτέλεσμα, πολλά παιδιά χάνουν την πολύτιμη ευκαιρία να βοηθηθούν ουσιαστικά, αλλά ταυτόχρονα βλέπουν το σχολείο ως βαρετό και άσχετο με την καθημερινή τους ζωή, χάνοντας κάθε κίνητρο κι ενδιαφέρον.
Οι γονείς θα πρέπει να αφιερώσουν περισσότερο ποιοτικό χρόνο στα παιδιά τους, αλλά και να τους αναθέσουν περισσότερες ευθύνες και πρωτοβουλίες. Έχει βρεθεί ότι υπερ-προστατευμένα παιδιά, που τα βρίσκουν όλα έτοιμα, είναι πιο πιθανό να επαναπαυθούν στην κατάχρηση της οθόνης, ιδιαίτερα αν συντρέχουν κι άλλοι λόγοι. Επίσης, έμμεσα εισπράττουν το μήνυμα ότι «ο γονιός μου δεν με αφήνει να κάνω τίποτα, γιατί προφανώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά», με αρνητικές συνέπειες στην αυτό αντίληψή τους.
Τέλος, εκπαίδευση των μαθητών στη σωστή διαχείριση χρόνου: η καθημερινότητα χρειάζεται να περιλαμβάνει μια ποικιλία από δραστηριότητες, όπως αθλητισμός, χρόνος με την οικογένεια, μελέτη, φροντίδα του σπιτιού, παρέα με φίλους, χρόνος στη φύση, και χρόνος στο διαδίκτυο-βιντεοπαιχνίδια. Όταν το τελευταίο φτάνει να καλύπτει τέσσερις και πέντε ώρες την ημέρα, δεν μένει χρόνος για τα υπόλοιπα, ακόμη και για ύπνο ή ξεκούραση. Η οθόνη μπορεί να είναι ένα εργαλείο που απασχολεί ένα μικρό μέρος του χρόνου μας. Όταν γίνεται αναγκαιότητα, σε σημείο πολλοί νέοι να υφίστανται στερητικό σύνδρομο στην απουσία της, τότε μιλούμε για την αλλοίωση, αν όχι ευνουχισμό, μιας ολόκληρης γενιάς.
Πρεκατέ Βικτωρία,23/6/2015, www.brightplanet.blogspot.gr

Κρίση μέσης ηλικίας (- και ευκαιρία...)


Η γνωστή ‘κρίση μέσης ηλικίας’ εμφανίζεται σε λιγότερο ή εντονότερο βαθμό σε άνδρες και γυναίκες συνήθως στις ηλικίες μεταξύ 45-55, ανάλογα με τις συνθήκες ζωής του καθενός. Μπορεί να επέλθει σταδιακά ή απότομα. Η αφορμή μπορεί να είναι κάποιο γεγονός, όπως εμμηνόπαυση, αποχώρηση παιδιού από το σπίτι, μια μακροχρόνια σχέση που τελειώνει, μια ασθένεια, μια αλλαγή στην εργασία ή ο θάνατος ενός γονιού. Μπορεί όμως να μην υπάρχει συγκεκριμένη αφορμή,  απλά ή σταδιακή αναγνώριση ότι το σώμα (και συχνά και το πνεύμα) γερνάει, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε με την ίδια ευκολία όσα κάναμε πριν κι ότι δεν έχουμε άπειρο χρόνο μπροστά μας.

Ανάλογα με τον τρόπο εμφάνισης και την προηγούμενη ετοιμότητα του ατόμου, η κρίση της μέσης ηλικίας μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο σοκαριστική. Σε κάθε περίπτωση είναι μια διαδικασία που χρειάζεται φροντίδα, επεξεργασία, απαντήσεις, δεν είναι κάτι που, αγνοώντας το, θα λυθεί από μόνο του. Αν τη διαχειριστούμε σωστά, μπορεί να είναι το εφαλτήριο για μια νέα ζωή, γεμάτη εσωτερικό νόημα και ικανοποίηση, πρωτόγνωρη για το άτομο. Αν όχι, μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ή για συμπεριφορές άρνησης, οι οποίες ενίοτε ίσως προκαλέσουν μειδίαμα στους γύρω. Η άρνηση μπορεί να οδηγήσει επίσης στην κατάχρηση ουσιών, ιδιαίτερα όταν προϋπάρχει το υπόβαθρο.

Ποιες είναι οι βασικές όψεις στην κρίση μέσης ηλικίας;

1)Η σχέση με το σώμα και τον ερωτισμό. Ο άνδρας, και κυρίως η γυναίκα- ιδιαίτερα στην ηλικία της εμμηνόπαυσης- αντιλαμβάνονται ότι το σώμα αλλάζει. Οι πρώτες ρυτίδες. οι λευκές τρίχες, οι μύες που χαλαρώνουν, η τάση να κερδίζονται τα κιλά πιο εύκολα από ότι χάνονται, οι κύκλοι κάτω από τα μάτια, όλα αυτά θυμίζουν (πιθανώς επώδυνα) στο άτομο ότι μια μη αναστρέψιμη πορεία για το βιολογικό σώμα έχει ξεκινήσει. Η ωραία εμφάνιση και το σεξ-απήλ βαίνουν προς σταδιακή μείωση, λιγότερα άτομα πλέον τους κοιτούν, ενώ νεότερα άτομα του άλλου φύλου ίσως εμφανίζονται ως επικίνδυνοι ανταγωνιστές. Η σταδιακή απώλεια της ελκυστικής εμφάνισης μπορεί να προκαλέσει πανικό, ειδικά σε άτομα που νιώθουν ότι δεν εκπληρώθηκαν οι επιθυμίες ή οι ανάγκες τους στον ερωτικό τομέα. Τότε μπορεί να εφαρμόσουν με εμμονή ακραίες απόπειρες ‘αντιστροφής’ του χρόνου, όπως αλλεπάλληλες πλαστικές και μπότοξ, αναβολικά δημιουργίας ‘όγκου και μυών’ στα γυμναστήρια, υπερ-χρήση αφροδισιακών, εφηβικό ντύσιμο που δεν αρμόζει στην ηλικία και φλερτ με νεότερα άτομα σε έναν αγώνα δρόμου με το χρόνο. Σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να καταλήξουν σε υπερβολική ‘κατανάλωση’ αγοραίου έρωτα ή ακόμη και αλλαγή σεξουαλικών προτιμήσεων, σε μια προσπάθεια να καλύψουν το εσωτερικό κενό. Οι αξίες της κοινωνίας μας που χρόνια τώρα θεοποιούν το σεξ ως πρωταρχικό σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης δε βοηθούν καθόλου, ειδικά αυτή τη γενιά.

Πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί αυτή η αλλαγή; Πάντα οι απαντήσεις θα πρέπει να είναι εσωτερικές. Δεν μπορεί κανένα μπότοξ και κανένα φλερτ να καθησυχάσει το εσωτερικό κενό παρά μόνο οι εσωτερικές απαντήσεις. Πρώτα από όλα το άτομο θα πρέπει να αποδεχτεί το πεπερασμένο του ανθρώπινου σώματος, συμπεριλαμβανομένου των δυνατοτήτων και της εμφάνισης. Να εκτιμήσει και να αγαπήσει το σώμα του για αυτό που είναι τώρα. Αντί να το εχθρεύεται που δεν συνεχίζει να του προσφέρει αυτά που θέλει, να το ευχαριστήσει για την υπηρεσία που το προσέφερε μέχρι τώρα. Για την καλή υγεία, για την ικανότητα να κινείται, να ταξιδεύει, να αυτοεξυπηρετείται, να εργάζεται, να επικοινωνεί. Όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα σχετικά με το σώμα, το κλειδί είναι να μην τα θεωρήσουμε δεδομένα, αλλά να ευχαριστούμε το σώμα καθημερινά για τις πάμπολλες υπηρεσίες που μας προσφέρει.

Αντί να κακοποιούμε το σώμα για να αντιστρέψουμε το πέρασμα του χρόνου από πάνω του, μπορούμε να το φροντίσουμε. Να το φροντίσουμε με υγιεινή ισορροπημένη διατροφή, με συστηματική άσκηση μέσω κάποιου σπορ που μας δίνει ευχαρίστηση και να το ντύσουμε με απλό ευχάριστο τρόπο, χωρίς υπερβολές. Ένα τέτοιο σώμα, όχι μόνο θα μας ανταμείψει με ευχαρίστηση, αλλά θα είναι και ελκυστικό με ένα φυσικό, μη επιτηδευμένο τρόπο. Γυμναστική που περιλαμβάνει εργασία με την ενέργεια του σώματος, όπως τάι τσι, γιόγκα, πολεμικές τέχνες, βοηθούν ακόμη περισσότερο. Επίσης το κολύμπι, η πεζοπορία  και γενικά η σωματική άθληση στη φύση δίνουν μια νέα διάσταση χαράς και πλήρωσης που πολλές φορές μπορεί να κατευνάσει την αντιλαμβανόμενη αίσθηση της έλλειψης από τη σεξουαλική δραστηριότητα. Δεν την αντικαθιστά φυσικά, αλλά την κατευνάζει, και λειτουργεί προστατευτικά ώστε να μην καταφύγει το άτομο σε ψευδο-ικανοποιήσεις μέσω αλκοόλ ή χασίς, αγοραίου έρωτα που θυματοποιεί άλλους ή εθισμό στην πορνογραφία.

Η φυσική φροντίδα και άσκηση βοηθά επίσης στην πρόληψη της εξασθένησης του σώματος, αλλά και των ασθενειών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ταυτίζουμε το γήρας με πόνο, εξαθλίωση και ακινησία. Εκατοντάδες ηλικιωμένοι οργώνουν τα ελληνικά βουνά κάθε Σαββατοκύριακο ή βουτούν στα παγωμένα νερά του χειμώνα. Χαίρεται κανείς να βλέπει την ευρωστία και τη δύναμή τους και η χαρά που βιώνουν πολλοί από αυτούς, απλά και μόνο επειδή υπάρχουν, τους κάνει ίσως πιο ελκυστικούς από τους νέους/νέες με την τέλεια γράμμωση/ντύσιμο, που κατά τα άλλα είναι γεμάτοι ανασφάλειες, εγωκεντρική απορρόφηση και  άγχος απόρριψης. Συνεπώς, η ηλικία δεν είναι αυτό που έχουμε ως προκατάληψη στο νου μας, αλλά αυτό που εμείς δημιουργούμε. Όσον αφορά στις ερωτικές σχέσεις, η μέση ηλικία είναι ο κατάλληλος χρόνος για να καταλάβουμε ότι οι ερωτικές σχέσεις δεν είναι το παν, κι ότι αν δεν γίνουν σε ένα πλαίσιο σεβασμού κι αλληλοεκτίμησης, θα είναι καταστροφικές. Πενηντάρηδες κι εξηντάρηδες που αντέδρασαν στην κρίση μέσης ηλικίας με σεξουαλική εκμετάλλευση νεότερων ατόμων (π.χ. διαγενεακό σεξ), ή με προδοσία της συντροφικής τους σχέσης, όχι μόνο δεν βοηθήθηκαν, αλλά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για μια έξοδο από τη ζωή γεμάτη ενοχές και τρόμο.

2)Στην κρίση μέσης ηλικίας, συχνά έρχεται το άτομο για πρώτη φορά, ίσως ξαφνικά κι απρόσμενα πολλές φορές, αντιμέτωπο με το φαινόμενο του θανάτου ως υπαρκτή πιθανότητα (κι όχι ως αφηρημένη έννοια),όπως επίσης και με το πεπερασμένο της ανθρώπινης ζωής. Ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι δεν έχει άπειρο χρόνο μπροστά του κι ότι πολύ πιθανόν έχει διανύσει περισσότερο από το μισό που του έχει δοθεί. Σε κάποιους αυτή η συνειδητοποίηση μπορεί να έρθει σταδιακά, ενώ σε άλλους ξαφνικά, είτε μετά από κάποιο θάνατο συγγενικού προσώπου,  ή αλλαγές στην προσωπική του ζωή, ή ακόμη και απλές μεταβάσεις όπως τα 50α γενέθλια. Κάποιες φορές το σοκ μπορεί να είναι πολύ έντονο, και το οικογενειακό περιβάλλον να μη το κατανοεί. Είναι χρήσιμο τότε, το άτομο να αποτανθεί για συμβουλευτική σε κάποιον έμπιστο κι έμπειρο θεραπευτή, ώστε να επεξεργαστεί την αλλαγή μέσα του με δημιουργικό τρόπο.

Ελαχιστοποιήσεις τύπου, ‘δε βαριέσαι, μέρος της ζωής είναι, όλοι το περνούν, θα σου περάσει’ όχι μόνο δε βοηθούν, αλλά θολώνουν μια πολύτιμη ευκαιρία για να ανακαλύψει το άτομο ουσιαστικές πηγές νοήματος στη ζωή του. Πολλές φορές είναι οι μη πρακτικές, μη καθημερινές ερωτήσεις κι απορίες που συνεχώς μας τραβούν από το μανίκι, οι οποίες θα οδηγήσουν σε μια κατεύθυνση με σκοπό και νόημα. Η συνειδητοποίηση του πεπερασμένου χρόνου μπορεί να δημιουργήσει άγχος, σχεδόν πανικό στο άτομο, όμως από την άλλη μεριά, είναι μια εκπληκτική ευκαιρία να αναπτύξει μια εξολοκλήρου διαφορετική σχέση με το χρόνο. Ο χρόνος δεν μετριέται σε ποσότητα, αλλά σε ποιότητα. Ανάλογα με το πόσο συγκεντρωμένοι και ήρεμοι είμαστε σε αυτό που έχει σημασία, σε αυτό που μας ευχαριστεί, το ένα λεπτό επεκτείνεται στην θετική εμπειρία και είναι σαν να αναλογεί σε ημέρες. Αντίστροφα, όταν ο νους αποσπάται σε συγκρούσεις, γκρίνιες, κουτσομπολιά, μπορεί να περάσουν ώρες ολόκληρες σαν το νεράκι, αφήνοντας ένα αίσθημα κενού και πραγματικά χασίματος χρόνου. Ο χρόνος επεκτείνεται ή συρρικνώνεται ανάλογα με την κατάσταση του νου μας, σε υπερβολικό βαθμό μάλιστα. Συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για το θέμα χρόνου. Ο αριθμός των ετών στα γενέθλια μπορεί απλά να χρησιμοποιηθεί ως το καμπανάκι για να εξασκήσουμε το νου μας σε καλύτερη χρήση του: στην ηρεμία και στην συγκέντρωση στα θετικά πράγματα. Αυτό από μόνο του, αν το εξασκήσουμε συστηματικά, είναι πολύ ισχυρό, με εντυπωσιακά αποτελέσματα στην καθημερινή μας ζωή.

3)Η κρίση μέσης ηλικίας συχνά (αλλά όχι πάντα) σχετίζεται χρονικά με το γήρας ή την αποδημία των γονιών. Το άτομο έρχεται αντιμέτωπο, όχι μόνο με το δικό του ανθρώπινο περιορισμό, αλλά άμεσα, με την ορατή γήρανση ή θάνατο των γονιών του. Και αυτή η καμπή όμως είναι μια πολύτιμη ευκαιρία να θεραπεύσει πληγές ή αποστασιοποιήσεις του παρελθόντος, να αφιερώσει ποιοτικό χρόνο με τους γονείς του, να συγχωρέσει παλιές συγκρούσεις και να συμφιλιωθεί μαζί τους. Δεν χρειάζεται άπειρος χρόνος, εκτός και αν υπάρχει ανάγκη για φροντίδα, χρειάζεται όμως ποιοτικός χρόνος. Πολλοί άνθρωποι στην ελληνική κοινωνία, δυσκολευόμαστε να χρησιμοποιήσουμε συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις, όμως δεν χρειάζονται απαραίτητα. Το ενδιαφέρον, η ευγένεια, οι επισκέψεις, το τηλέφωνο έχουν όλα σημασία. Οι γονείς είναι από τα πιο σημαντικά άτομα στη ζωή μας και η μέση ηλικία είναι μια κατάλληλη στιγμή να θεραπευτεί αυτή η σχέση- αυτό μπορεί να γίνει από απόσταση ή ακόμη κι αν έχουν πεθάνει. Μια χρήσιμη άσκηση για αυτό θα ήταν να γράψουμε ένα γράμμα, απευθυνόμενο στον κάθε γονιό (δεν χρειάζεται να το δώσουμε!) και να εκμυστηρευτούμε πώς θα θέλαμε να είναι η σχέση μας από εδώ και στο εξής στον περιορισμένο χρόνο ζωής που έχει απομείνει και στους δυο μας. Αυτό το γράμμα μπορεί να είναι πηγή ανακούφισης, αλλά να ξεκαθαρίσει επίσης πολλά πράγματα στο μυαλό μας.

4)Το άλλο σοκ συνειδητοποίησης της κρίσης μέσης ηλικίας έρχεται μαζί τα ερωτήματα: «αυτό ήταν όλο; έτσι θα είναι από εδώ και πέρα; θα συνεχίσω όπως τώρα, περιμένοντας το τέλος μου; είναι πολύ αργά για αλλαγή; έχασα το τραίνο; και τα ανεκπλήρωτα όνειρά μου;” Η ανάλυση των ανεκπλήρωτων ονείρων είναι από τις πιο σημαντικές διαδικασίες στην κρίσιμη αυτή καμπή. Πρώτα από όλα είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε όνειρα- μάλιστα ότι έχουμε ακόμη όνειρα. Σήμερα δυσκολεύεται να βρει κανείς ακόμη και νέους να έχουν όνειρα... Αν ανακαλύψουμε ότι δεν έχουμε όνειρα, τότε θα πρέπει να τα δημιουργήσουμε. Δεν θα πω «παρά την ηλικία», θα πω «ειδικά σε αυτήν την ηλικία». Έλλειψη ονείρων δε σημαίνει απαραίτητα ικανοποίηση από τη ζωή -μπορεί κάλλιστα να σημαίνει παραίτηση από τη ζωή. Επίσης τα όνειρά μας δεν μπορεί να είναι σχετικά με τη ζωή των παιδιών μας: αυτό αποτελεί υπεκφυγή και φορτώνει το σκοπό της ζωής μας σε κάποιον άλλο. Θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας, στην μέση ηλικία περισσότερο από ποτέ.

Αν έχουμε ανεκπλήρωτα όνειρα, υπάρχουν κάποια ουσιαστικά βήματα: Α)απενοχοποίηση. Η μέση ηλικία είναι αρκετά δύσκολη από μόνη της ως μετάβαση, δε χρειαζόμαστε  το αυτό-μαστίγωμα για όσα κάναμε λάθος ή δεν καταφέραμε. Η αναγνώριση των λαθών και η αποφασιστικότητα να μην τα επαναλάβουμε, θα πρέπει να τερματίσει την ενοχή, ώστε να έχουμε την ώθηση να διεκδικήσουμε τα όνειρά μας στο μέλλον. Θα πρέπει να έχουμε κατανόηση με τον εαυτό μας, από πού ξεκινήσαμε, ότι κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, ότι  δεν είναι τα πάντα σε αυτή τη ζωή υπό τον έλεγχό μας και πολλές φορές βρισκόμαστε αντιμέτωποι με απρόσμενα μαθήματα. Θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε στις παρούσες περιστάσεις. Β) Δεν είναι ποτέ αργά. Ο δυτικός πολιτισμός κυριαρχείται από την αποθέωση της νεαρής ηλικίας και τον τρόμο των γηρατειών. Δεν αφήνουμε κανένα διψήφιο αριθμό να καθορίσει τι μπορούμε να κάνουμε ή πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ατόμων που άρχισαν να ζουν μια ζωή γεμάτη νόημα, προσωπική κι επαγγελματική πρόοδο σε μεγαλύτερη ηλικία, επειδή ακριβώς είχαν την εμπειρία να εκτιμήσουν τα πράγματα διαφορετικά. Γ) Θα πρέπει να ανακαλύψουμε την ουσία του ονείρου: ποια είναι η ουσία αυτού που θέλουμε να πετύχουμε; Πολλές φορές περιοριζόμαστε στην συγκεκριμένη μορφή, π.χ. επαγγέλματος, που μπορεί να είναι αρκετά επιφανειακή. Όταν δεν πετυχαίνουμε τη συγκεκριμένη μορφή, γεμίζουμε ενοχές, θυμό, πικρία και πιθανώς, ζήλεια για όσους την έχουν. Η μορφή όμως από μόνη της δεν μπορεί να μας ικανοποιήσει, ακόμη κι αν την είχαμε. Θα πρέπει να βρούμε την ουσία που αναζητούμε μέσα από τη μορφή. Π.χ. επιθυμώ να έχω τη δική μου πετυχημένη επιχείρηση για ποιο λόγο: χρήματα; αναγνώριση; να κάνω αυτό που αρέσει; Μήπως υπάρχει εναλλακτικός τρόπος για την ουσία που μπορώ να επιδιώξω τώρα; Ανάλογα με τις συνθήκες ζωής του καθενός, οι πρακτικές εναλλακτικές μπορεί να είναι περισσότερες ή λιγότερες. (πάντα όμως περισσότερες από όσο νομίζουμε). Η ουσία όμως μπορεί να επιτευχθεί σχεδόν ανεξαρτήτως συνθηκών. Ίσως είναι καλό να ξεφύγουμε λίγο από τα κουτάκια και τους κανόνες στους οποίους έχουμε αυτοπεριοριστεί και να αναζητήσουμε αυτό που πραγματικά έχει νόημα για εμάς τώρα. Θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα γράμμα-όραμα για το πώς θα επιθυμούσαμε τη ζωή μας από εδώ και στο εξής.  Χωρίς πολλές λεπτομέρειες για τα επιμέρους ζητήματα, αλλά σε ποια κατεύθυνση θα θέλαμε να κινηθούμε για να νιώσουμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι. Μετά αφιερώνουμε το γράμμα στο Θεό για να μας δείξει τον τρόπο, είναι όμως πολύ σημαντικό να ξεκινήσουμε τουλάχιστον ένα όραμα για το υπόλοιπο της ζωής μας. Αν δεν έχουμε το όραμα στο μυαλό μας, δεν πρόκειται να δημιουργήσουμε τίποτα. Απλά θα γκρινιάζουμε με πικρία. (Και μιας και μιλάμε για όραμα, ίσως θα ήταν χρήσιμο να γράψουμε κι ένα γράμμα με το όραμα για την Ελλάδα μας,  που είναι κι εκείνη σε μια δική της κρίσιμη καμπή).

5)Τέλος, η κρίση της μέσης ηλικίας δεν μπορεί παρά να μας φέρει αντιμέτωπους με την υπαρξιακή κρίση, με την αντιμετώπιση του εσωτερικού κενού ή νοήματος. Το ζήτημα για κάποιους μπορεί να είναι καθαρά φιλοσοφικό, αν και σύμφωνα με την εμπειρία μου, μόνο πνευματικά μπορεί να λυθεί πραγματικά. Ίσως αυτή η κρίση αποτελέσει απαρχή για την πνευματική μας αναζήτηση, με ένα τρόπο που να σέβεται τη δική μας προσωπικότητα και διαίσθηση. Η ανάγνωση μπορεί να είναι το πρώτο βήμα σε εκείνον που είναι επιφυλακτικός. Ανάγνωση ποικίλων βιβλίων πνευματικότητας και επιλογή όσων ο αναγνώστης νιώθει ότι τον βοηθούν και είναι αληθινά. Οποιαδήποτε προσπάθεια ‘κηρύγματος’ ή δαιμονοποίησης της διαφωνίας και της διαφοροποίησης είναι αναχρονιστικός και διώχνει, παρά έλκει, τους ανθρώπους στον πνευματικό δρόμο. Στην τελική ανάλυση  μόνο το άμεσο βίωμα του Θεού στη ζωή του καθενός από εμάς μπορεί να μας πείσει. Αυτό θα πρέπει να αναζητήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, αν θέλουμε να απαλύνουμε την υπαρξιακή αγωνία που συχνά συνοδεύει την ηλικία αυτή- τουλάχιστον σε κάθε ευαίσθητο και σκεπτόμενο άνθρωπο!
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 7/6/2015

Επιτέλους κάποιος είπε όχι....


Με ανακούφιση άκουσα τη μη πληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ σήμερα. Με όλη την κριτική εναντίον της κυβέρνησης για τις υπαναχωρήσεις της στην πληρωμή του χρέους, ένιωσα πραγματικά ανακούφιση κι ευγνωμοσύνη που για πρώτη φορά, για πρώτη φορά εδώ και πολλές πολλές δεκαετίες κάποιος δεν έχει ξεπουληθεί και  έχει καλή πρόθεση απέναντι στον τόπο. Το αν θα τα καταφέρει με τον πόλεμο που του γίνεται μέσα κι έξω είναι άλλο θέμα, αλλά επιτέλους κάποιος καταβάλλει την προσπάθεια, κάποιος είπε ΟΧΙ. Υπάρχει πολλή μεγάλη ανάγκη στον ελληνικό λαό να δει ότι μπορεί να εμπιστευτεί κάποιον. Αυτή η ανάγκη είναι πιο δυνατή και από την ανάγκη για ψωμί και πιστεύω ότι ο κόσμος θα το αναγνωρίσει. Είναι άγνωστο το πεδίο στο πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά η ηθική δικαίωση της μη-προδοσίας, έστω και μετά από τόσες υπαναχωρήσεις, είναι εξαιρετικά σημαντική Τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν τι θα με φόβιζε περισσότερο: μια ανεξέλεγκτη έξοδος με όποιες εκδικητές πράξεις υποκινήσουν οι ίδιοι οι δανειστές σε όλα τα επίπεδα εναντίον της χώρας, ή μια ακόμη υποταγή; Με την υποταγή θα χάσουμε τη ψυχή μας. Θα χάσουμε κάθε ίχνος αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας, αυταξίας κι ελπίδας. Θα καταρρακωθεί το ηθικό μας για να μη τολμήσουμε να σηκώσουμε κεφάλι ποτέ πια.  Όσο άγνωστο όμως και αν είναι το μέλλον, όσες δυσκολίες και να μας περιμένουν μπροστά, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στον αργό και ταπεινωτικό θάνατο. Σαν το βάτραχο που πέθανε μέσα στην κατσαρόλα με το βραστό νερό. Γιατί δεν πήδηξε έξω; Γιατί αύξαναν τη θερμοκρασία σιγά σιγά και ταυτόχρονα του έλεγαν «Που θα πας έξω; Θα καείς". Φαίνεται ότι αρκετοί έχουμε  καταλάβει ότι δεν μπορούμε να περιμένει σωτηρία από κανέναν- παρά μόνο από το Θεό και τον εαυτό μας. Ότι πρέπει να ξυπνήσουμε από το ρόλο του νηπίου να αντιμετωπίσουμε με θάρρος τις δυσκολίες που έρχονται, γνωρίζοντας ότι η μόνη βιώσιμη λύση είναι η ηθικά σωστή λύση. Η μόνη που ο Θεός ανταμείβει. Είναι ο λόγος για  τον οποίο συνεχίζουμε και υπάρχουμε ως έθνος. Γιατί σε πολλές καμπές διεκδικήσαμε το ηθικά σωστό, την ελευθερία έστω κι αν φαινόταν πρακτικά αδύνατο και τρελό. Τα ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα.

Υ.Γ. Ο ξένος τύπος έγραψε παρά πολλά σήμερα, και υπάρχει ένα πολύ διαφωτιστικό άρθρο του telegraph που ξεσκεπάζει την παρανομία και κακοποίηση από το ΔΝΤ. 

Πρεκατέ Βικτωρία,www.brightplanet.blogspot.gr, 5/6/2015

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org