Τα ακόλουθα άρθρα έχουν γραφεί από την ψυχολόγο και συγγραφέα Πρεκατέ Βικτωρία, πολλά εκ των οποίων έχουν αποσταλεί στον τύπο (όπου είναι γνωστό, αναφέρεται η πηγή δημοσίευσης).Το υλικό εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συγγραφέως. Παρακαλείσθε αν αναδημοσιεύετε κάποιο άρθρο, να αναφέρετε ως πηγή αυτό το ιστολόγιο.

Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας
ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607
2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076
3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ
Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ
4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.
Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ
Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791
5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)
6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)
ΟΜΙΛΙΕΣ
Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.
Στη δύσκολη συγκυρία που διανύει η χώρα μας, η Πρεκατέ Βικτωρία προσφέρει περιορισμένο αριθμό δωρεάν ενημερωτικών ομιλιών σε σχολεία (μέσω συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, απογευματινές ώρες) σχετικά με θέματα βίας, αυτοεκτίμησης, ψυχικής ανθεκτικότητας στα παιδιά, προετοιμασίας για την επαγγελματική ζωή κ.α.
Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9
---------------------------------------------------------
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.
Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, είναι περισσότερο σημαντική από ποτέ η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της δικής μας θρησκείας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html
YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate
Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Θα χρειαστεί να εξορύξουμε μέσα από την ψυχή μας όλη την αλληλεγγύη που διαθέτουμε και να γεννήσουμε κι άλλη. Θα χρειαστεί να υπερβούμε το δικό μας φόβο και πόνο, ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στον πόνο του άλλου (κι όταν το καταφέρουμε αυτό, θα δούμε ότι ο δικός μας φόβος διαλύεται). Θα χρειαστεί να δούμε τον άλλον ως εαυτόν, να μη φύγουμε τρέχοντας στον πόνο και τη δυσκολία του, αλλά να σκεφτούμε ότι θα μπορούσαμε εύκολα να ήμασταν εμείς στη θέση του. Να μη δούμε τον πόνο του άλλου ως βάρος ή απειλή, αλλά ως μια ευκαιρία, που μας τιμά, ώστε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Ένα παράδειγμα είναι όταν κάποιος χάνει ξαφνικά τη δουλειά του και είναι σε κατάσταση σοκ, απελπισίας και φόβου. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου να φοβούνται να μιλήσουν σε εκείνον που έχασε ξαφνικά τη δουλειά του. Τα τηλέφωνα σταματούν, οι προσκλήσεις σταματούν κι οι άλλοι νιώθουν άβολα: δεν ξέρουν τι να του πουν, φοβούνται ότι θα τους ζητήσει ελεημοσύνες. Ή φοβούνται μήπως βρεθούν κι αυτοί στη θέση του κι επειδή δεν θέλουν να το σκέφτονται, απορρίπτουν το άτομο σαν να μην υπάρχει. Αυτή η αντίδραση συναισθηματικής τσιγκουνιάς, έχει ως αποτέλεσμα οι ‘φίλοι’ να γίνουν ακόμη πιο φτωχοί και φοβισμένοι. Και βέβαια ενδόμυχα, ο φόβος τους πολλαπλασιάζεται: «αφού εγώ δεν συμπαραστάθηκα στον άλλο, γιατί να μου συμπαρασταθεί εμένα κάποιος στο μέλλον;» Δε χρειάζεται να μπούμε σε όλον αυτό τον κυκεώνα αυτό-αναπαραγόμενου φόβου…
Το άτομο που έχασε τη δουλειά του ή που βρίσκεται σε ανέχεια, σπάνια θα μας ζητήσει απευθείας χρήματα. Αυτό που έχει μεγαλύτερη ανάγκη από όλα, και από τα χρήματα ακόμη, είναι η παρουσία μας, το ανθρώπινο ενδιαφέρον μας, ένα απλό τηλέφωνο, μια πρόσκληση για ένα καφέ στο σπίτι. Αυτό είναι πολύ απλό, αλλά κάνει μεγάλη διαφορά. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε τι θα του πούμε! Δεν χρειάζεται να είμαστε ψυχολόγοι με ειδικότητα σε θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού για να βοηθήσουμε κάποιον, ας ξεφύγουμε πια από αυτήν την αγκύλωση! Δεν χρειάζεται καν να του δώσουμε έξυπνες συμβουλές. Μπορούμε απλά να είμαστε εκεί. Να τον ακούσουμε. Να δείξουμε το ενδιαφέρον μας. Για τους περισσότερους αυτό είναι αρκετό. Δε ζητούν οι άνθρωποι λύσεις από εμάς. Τις λύσεις τις ξέρει η ψυχή του καθενός στο ταξίδι της ζωής του. Μπορούμε απλά να είμαστε εκεί. Ακόμη και αν φοβόμαστε, μπορούμε να βάλουμε τον άλλον άνθρωπο πάνω από το φόβο μας. Όταν απορρίπτουμε τον άλλον λόγω του φόβου μας, τότε ο φόβος μας, όχι μόνο δε φεύγει, αλλά έρχεται και μας αγκαλιάζει ακόμη πιο σφιχτά…Ενώ όταν δίνουμε, τόσο καλύτερα νιώθουμε κι αυτό επιστρέφει σε εμάς με πολλούς τρόπους.
Η οικονομική ανέχεια, ειδικά αν γίνει πολλή οξεία, ίσως βάλει κάποιους σε πειρασμό για άσχημα πράγματα, βία, κλοπές, τσιγκουνιά, τομαρισμός, αδιαφορία για τους άλλους, ή έστω μια απλή κακή διάθεση… Είναι σημαντικό να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να κοιτάζουμε μακριά. Οι επόμενοι μήνες για την Ελλάδα φαίνεται ότι θα είναι ιδιαίτερα δύσκολοι, αβέβαιοι και ίσως ταραχώδεις. Ό,τι κι αν είναι πάντως, δεν θα κρατήσει για πάντα! Σύντομα, σε τρεις-τέσσερις-πέντε μήνες, όσο και αν είναι αυτό το διάστημα, τα πράγματα θα έρθουν σε μια νέα ισορροπία, η μετάβαση είναι αυτή που προκαλεί την αβεβαιότητα και το φόβο…
Άρα λοιπόν, ας θυμόμαστε ότι θα έχει ένα ορίζοντα, ένα τέλος. Όπως οι αναταράξεις στο αεροπλάνο σταματούν, έτσι ξαφνικά όπως ξεκίνησαν, με τον ίδιο τρόπο, κάποια στιγμή θα επανέλθει η ισορροπία. Το κρίσιμο τεστ λοιπόν, οι «εξετάσεις» στο χαρακτήρα μας, είναι τι θα κάνουμε κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το τι θα κάνουμε μετά, όταν όλα θα είναι πιο εύκολα, δεν έχει την ίδια σημασία. Όταν, μετά την κρίση, θα κοιτάμε πίσω στο παρελθόν και θα την διηγούμαστε ίσως στα παιδιά μας, θα θέλουμε να είμαστε περήφανοι για όσα κάναμε ή θα θέλουμε να ντρεπόμαστε για όσα κάναμε ή δεν κάναμε; Τώρα εξεταζόμαστε…
Ένα παράδειγμα είναι η απλή ευγένεια. Ας θυμόμαστε, ειδικά αυτήν την περίοδο, όσο κι αν δεν έχουμε τη διάθεση, να είμαστε ευγενικοί με τους συνανθρώπους μας, στη δουλειά, στις συναλλαγές μας, στο κατάστημα…Δεν ξέρουμε τι οικονομικές και οικογενειακές δυσκολίες μπορεί να περνούν εκείνοι, μπορεί να είναι χειρότερες από τις δικές μας. Η απλή ευγένεια, το χαμόγελο, το ευχαριστώ, το ‘να είστε καλά’, ‘εύχομαι ό,τι καλύτερο’ ή έστω να πούμε στην ταμία του σούπερ-μάρκετ: «γεια σας τι κάνετε;” ( έχετε παρατηρήσει ότι δεν το λέμε πια ποτέ, βλέπουμε την ταμία σαν να είναι ένα με την ταμειακή μηχανή!). Η ευγένεια σε καθημερινή βάση είναι πολλή σημαντική. Φτιάχνει τη διάθεση άμεσα και σε εκείνον που δίνει και σε εκείνον που την εισπράττει κι όλοι μας έχουμε ανάγκη να μας φτιάξει η διάθεση. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την περίοδο για να εξασκηθούμε στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας (ναι, είναι θέμα εξάσκησης), να επαναφέρουμε την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Τώρα είναι η ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Δυστυχώς δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω πια την αρχαίο σοφό γνωμικό «η κρίση είναι ευκαιρία», διότι έχει τόσο βάναυσα κακοποιηθεί από τους πολιτικούς μας (ειδικά όταν ευθύνονται μέγιστα που οδήγησαν τα πράγματα εδώ)…. Οπότε ναι, κάθε κρίση είναι ευκαιρία, αλλά το πώς και με ποιο τρόπο αυτό είναι στην ψυχή του καθενός να κρίνει, όχι να του το υποδείξουν άλλοι.
Ένα άλλο παράδειγμα, είναι η ελλιπής διεκπεραίωση των επαγγελματικών καθηκόντων, μια μορφή λευκής απεργίας, ως διαμαρτυρία για την περικοπή μισθών. Τι θα γίνει όμως όταν εκείνοι που θα πληγούν πιο άμεσα από τους πολιτικούς από την αποχή καθηκόντων είναι συνάνθρωποί μας, όπως άρρωστοι, άστεγοι, εγκαταλελειμμένα παιδιά; Τίθεται ένα ηθικό ζήτημα. Πρόσφατα έμαθα για μια τέτοια περίπτωση σημαντικού φορέα κοινωνικής πρόνοιας, όπου οι εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν 5 μήνες. Για να μην εγκαταλειφθούν οι ωφελούμενοι, οι οποίοι είναι μια πολύ ευάλωτη κοινωνική ομάδα, οι κοινωνικοί λειτουργοί εργάζονται (χωρίς να πληρώνονται) σε βάρδιες ασφαλείας, με το ελάχιστο δυνατό προσωπικό. Έτσι, δεν εγκαταλείπουν τους ωφελούμενους, αλλά ταυτόχρονα δεν δίνουν το μήνυμα στην κυβέρνηση και διοίκηση ότι θα συνεχίσουν να δουλεύουν χωρίς χρήματα. Αυτό πιστεύω είναι ένας λογικός συνδυασμός και το σημαντικότερο είναι ότι οι εργαζόμενοι έβαλαν το ηθικό ζήτημα πάνω από τα δικά τους εργασιακά ζητήματα. Θεωρώ ότι αντίστοιχα φαινόμενα θα εμφανιστούν και σε άλλους χώρους. Για κάποιο περιορισμένο διάστημα, πολλοί εργαζόμενοι ίσως έχουν μερική ή και ολική στάση πληρωμών, και παρά την οργή, την ανάγκη για διαμαρτυρία, την πίεση μέσω της αποχής από τα καθήκοντα, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις ανάγκες των συνανθρώπων, ώστε να βρίσκουμε την χρυσή τομή. Να μην καταλήξουμε να ζημιώνουμε τους συμπολίτες μας, αντί για τους κυβερνώντες. Αυτό θα έχει ως μόνο αποτέλεσμα να διαρραγεί η κοινωνική αλληλεγγύη και να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο το άδικο κράτος. Χρειάζεται διάκριση κι ευσυνειδησία.
Αυτήν την περίοδο χρειάζεται να ελέγχουμε το νου μας περισσότερο από ποτέ ώστε να μην τρέχει ο λογισμός στο χάος και να μην επικεντρώνεται στα αρνητικά γεγονότα ή στην κατάκριση των άλλων. Αν διαχειριστούμε το νου μας σωστά, θα περάσουμε αυτή την περίοδο πολύ ευκολότερα από όσο νομίζουμε..,. (Δεν θα πω ότι «θα βγούμε δυνατότεροι από την κρίση», γιατί ΚΑΙ αυτό το έχουν κακοποιήσει οι πολιτικοί!)
Η αυτοπεποίθηση βασίζεται άμεσα στο πώς φερόμαστε στους άλλους. Όταν τους προδίδουμε είναι σαν να προδίδουμε τον εαυτό μας. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί κατά την κρίση είναι ο φόβος μας. Ο πανικός μπορεί να οδηγήσει σε βία, καταστροφές, να κάνουμε και να πούμε πράγματα, για τα οποία θα μετανιώσουμε μετά. Όμως δεν είμαστε ο πανικός μας. Μπορεί να έχουμε συναισθήματα φόβου, αλλά δεν είμαστε ο φόβος, ούτε χρειάζεται να πιστέψουμε το μελόδραμα, στο οποίο εύκολα ολισθαίνουμε. Αν παίρναμε το χειρότερο σενάριο, έστω μιας παντελούς στάσης πληρωμών προς όλους (λέμε τώρα…). Σε πολέμους (πραγματικούς, όχι τώρα που έχει γίνει η λέξη καραμέλα) εισήγαγαν μερίδες συσσιτίου για όλον τον πληθυσμό, μέχρι να ισορροπήσουν τα πράγματα. Ένα παράδειγμα ότι για όλα μπορούν να βρεθούν λύσεις, αρκεί να μην κυριαρχήσει ο πανικός. Το χειρότερο που έχουμε να φοβόμαστε είναι ο φόβος μας. Αυτός είναι που θα μας οδηγήσει σε τυφλή αδικία, του ενός προς τον άλλον, με την τυφλή δικαιολογία, ότι «αφού με αδίκησαν έχω δικαίωμα κι εγώ να κάνω ότι θέλω». Οι πολιτικοί μας δεν μας σεβάστηκαν. Ας σεβαστούμε τουλάχιστον ο ένας τον άλλον. Ας κάνουμε εκείνο, για το οποίο θα είμαστε περήφανοι μετά, όχι ντροπιασμένοι.
Ίσως αυτά να ακούγονται αυτονόητα για πολύ κόσμο, όμως παρατηρώ ότι υπάρχει μια τάση σήμερα, πολλά αυτονόητα να ξεχνιούνται και πολλά αυτονόητα να μην θεωρούνται αυτονόητα πλέον. Οπότε, κάποια βασικά αυτονόητα, όπως της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της μη-βίας, ίσως είναι καλό να τα ξαναθυμόμαστε και να τα ξαναθυμίζουμε, και σε κάποιες περιπτώσεις να τα ξανα-ανακαλύπτουμε.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι Ελλάδα έχει περάσει πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες στο παρελθόν…Ας ρωτήσουμε και κάποιον μεγαλύτερο που έχει ζήσει πραγματικές δυσκολίες, πώς τα κατάφερναν τότε, τι ήταν αυτό που τους κράτησε το ηθικό ψηλά…Η πίστη και η επιμονή να βλέπουμε το καλό στους άλλους, παρά τις απεχθείς πολλές φορές πράξεις τους, η έλλειψη κατάκρισης μας δίνουν γαλήνη. Ας επικεντρωθούμε σε όλα τα καλά που έχουμε μέσα μας, αλλά και στη ζωή μας γενικά. Ας τα μετρήσουμε, μπορεί να είναι πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε. Ας δούμε τη ζωή μας σαν μια φωτεινή μπάλα, πάνω στην οποία μπορεί, ναι, υπάρχουν εδώ κι εκεί σκοτεινές κηλίδες από προβλήματα. Είναι προτιμότερο να το δούμε έτσι, αντί να τεντώνουμε τα προβλήματα να καλύπτουν ολόκληρη τη μπάλα, κουκουλώνοντας ακόμη και τις φωτεινές κηλίδες που υπάρχουν. Αν βλέπουμε τα προβλήματα μόνο ως μεμονωμένα σκοτεινά στίγματα σε ένα μεγάλο φωτεινό φόντο, είναι πολύ πιο εύκολο να τα μειώσουμε. Τότε δεν είμαστε πια ευάλωτοι στη στεναχώρια, στη θλίψη ή στον πανικό. Ακόμη και αυτά τα προβλήματα μπορούμε να τα ερευνούμε: “Τι σημαίνει αυτό; Αν είχε κάτι να μου διδάξει, τι θα ήταν αυτό;» Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, πολλές φορές, όταν μαθαίνουμε το μάθημα που έχει να μας διδάξει ένα πρόβλημα, τότε το πρόβλημα είτε εξαφανίζεται, είτε παύει να μας απασχολεί, είτε βρίσκει το δρόμο του προς τη λύση. Είναι σαν να έχει εκπληρώσει την αποστολή του…Στο κάτω κάτω είμαστε όλοι σε αυτήν τη ζωή για να μάθουμε. Αν ήμασταν τέλειοι στο χαρακτήρα και στη σοφία, αν τα γνωρίζαμε όλα, ίσως βρισκόμασταν κάπου αλλού.
Πολλοί από εμάς νιώθουμε ξαφνιασμένοι «δεν είμαι έτοιμος ψυχολογικά για κάτι τέτοιο…». Σε οποιαδήποτε αλλαγή, ποτέ δεν είμαστε αρκετά έτοιμοι, αλλά γινόμαστε έτοιμοι καθώς τη βιώνουμε. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία, ακόμη κι όταν νομίζουμε ότι δεν μπορούμε, ακόμη και αν ο νους μας λέει ότι είμαστε ανοχύρωτοι, ανέτοιμοι, ανήμποροι. Ας περάσουμε τη δυσκολία με αξιοπρέπεια. Ας δώσουμε έστω κι ένα εκατοστό, από αυτό που μας είναι πια λίγο, σε κάποιον που είναι σε ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη. Στο κάτω κάτω το ένα εκατοστό λιγότερο δεν πρόκειται να μας σώσει. Ας αντισταθούμε στο φόβο. Οι άλλος είναι ο καθρέφτης μας και η ευκαιρία μας να απαλλαγούμε από το φόβο. Αν του συμπαρασταθούμε, ξεπερνώντας το δικό μας φόβο, τότε αυτός ο φόβος δεν θα μπορέσει να μας αγγίξει ποτέ πια, τον έχουμε νικήσει. Μέσα από την φροντίδα μας, και τη συμπόνια, που είναι πραγματική δύναμη, κάνουμε τον κόσμο ένα πιο ασφαλές μέρος. Οι άνθρωποι γύρω μας νιώθουν τη γαλήνη και ασφάλεια που εμπνέουμε και γίνονται λιγότερο βίαιοι, πιο γαλήνιοι. Όπως ο φόβος είναι μεταδοτικός, έτσι είναι και η γαλήνη…
Μια τελευταία σημείωση σχετικά με τα «αυτονόητα» που ανέφερα παραπάνω. Ένα άλλο αυτονόητο για το οποίο ο λαός μας έχει πραγματικά πασχίσει τις τελευταίας δεκαετίες είναι η μη-βία. Δυστυχώς βλέπω τελευταία, μια τάση για βίαιες αντιδράσεις εναντίον, για παράδειγμα, πολιτικών. Έχω κι εγώ θυμό για την παράλογη αδικία, όλων αυτών που κάνει η κυβέρνηση στη χώρα μας και το λαό μας και ειδικά με τον προκλητικό τρόπο, που αγνοεί το κοινό αίσθημα και, όπως πολλοί άλλοι, πλήττομαι άμεσα. Παρόλα αυτά, δεν συμφωνώ με τους προπηλακισμούς πολιτικών, δεν συμφωνώ με τη βία, οποιασδήποτε μορφής, από οποιονδήποτε προς οποιονδήποτε. Να φωνάξουμε ναι, να διαμαρτυρηθούμε ναι, να κατέβουμε 1 εκατομμύριο στο Σύνταγμα ναι, αλλά όχι βία. Ας μην ξεχνάμε ότι η βία πολύ εύκολα αλλάζει στόχο…. Αφού φύγουν οι σημερινοί πολιτικοί πρωταγωνιστές, όπως είναι πιθανόν, είναι πολύ εύκολο αυτή βία να ξεσπάσει μεταξύ μας, να στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου. Επειδή το ολίσθημα σε αλληλοφάγωμα σε περίοδο κρίσης είναι εύκολο να γίνει, χρειάζεται ψυχραιμία. Οι βίαιες πράξεις, εναντίον πολιτικών ή οποιουδήποτε άλλου, θα βοηθήσουν στην κοινωνική δικαιοσύνη, όσο βοηθούν οι βίαιοι κουκουλοφόροι, τις υγιείς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα. Ό,τι κι αν συμβαίνει, ας μην ενθαρρύνουμε τη βία, γιατί εμείς είμαστε οι πρώτοι, που θα ζημιωθούμε άμεσα. Θα χάσουμε το τελευταίο που μας έχει μείνει, την προσωπική μας ηθική αξιοπρέπεια.
Πρεκατέ Βικτωρία, 10/11/2011, www.brightplanet.blogspot.com

Λίστα παλαιότερων αναρτήσεων
Σημάδια και προβληματισμοί
Πρόληψη της σεξουαλικής παρενόχλησης: πώς να μιλήσουμε στους εφήβους
Η κουλτούρα του φόβου και της ανημπόριας
Σταθερότητα της αυτοεκτίμησης στην ενήλικη ζωή- αναγωγή στην εθνική αποδυνάμωση
Αγάπη για την πατρίδα
Αυτοκτονικότητα- μια πνευματική θεώρηση
Απελευθέρωση από το παρελθόν
Μισογυνισμός τον 21ο αιώνα, ένα συγκλονιστικό βιβλίο και η τραγική ιστορία μιας αφανούς ηρωίδας
Make believe:Η ετερο-εκπληρούμενη προφητεία
Grooming εφήβων: όταν ο 'έρωτας' ενηλίκου-έφηβης αποκαλύπτει το αληθινό του πρόσωπο
Γυναίκες μόνες στο δυτικό κόσμο: σχολιασμοί σε ένα βιβλίο
Πάσχα 2014
Ακραία βία στα παιδιά
Αυτοτραυματισμός στους εφήβους
"Επανακαλωδίωση" και εργασία
Αφθονία, ευλογία, ασφάλεια
Ψυχολογικό αντίκτυπο της κρίσης στα παιδιά (2)
The way out is the way up
Σχόλια και προτάσεις για την παιδεία
ΕΑρπαγή γης, το νέο κυνήγι θησαυρού των επενδυτών
Καλή χρονιά (ή πώς να την κάνουμε...)
2013
Κλείνοντας το 2013
Έφηβοι και κίνδυνοι στο Διαδίκτυο
Αυτοπροστασία των παιδιών από τη λεκτική βία
Πώς να βοηθήσουμε τα απομονωμένα παιδιά
Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας στους νέους
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική
Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’
Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση
Συλλογική μαθημένη αβοηθησία
Χριστούγεννα 2012
Ένα αξιοθαύμαστο δώρο, υπενθύμιση της Θείας Χάρης αυτό το χειμώνα
21/12/2012
Η ανάγκη αγωγής στις διαφυλικές σχέσεις για την αντιμετώπιση του τραφικινγκ, των σεξουαλικών εθισμών και της πορνογραφίας
Ποινές και εκφοβισμός στο σχολικό πλαίσιο
Αντιμετώπιση τράφικινγκ: Δύο παραδείγματα γενναιότητας
Αυτοκτονίες λόγω χρεών
Αλλαγή-η πνευματική θεώρηση
Τσιγκουνιά, η πολυπρόσωπη
Κοινωνικο-συναισθηματικές δυσκολίες σε παιδιά με υπο-επίδοση
Αλλαγή και απόλυτη σκέψη
Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση
2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ,
(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011):
2010 (16)
(Νοέμβριος 2010)
2009 (16)
(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός
Προτεινόμενες οργανώσεις
http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in
http://www.who-will.org/ (Children in need in
http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)
http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).
http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας
Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:
Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf
Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html
Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς: