Τα ακόλουθα άρθρα έχουν γραφεί από την ψυχολόγο και συγγραφέα Πρεκατέ Βικτωρία, πολλά εκ των οποίων έχουν αποσταλεί στον τύπο (όπου είναι γνωστό, αναφέρεται η πηγή δημοσίευσης).Το υλικό εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συγγραφέως. Παρακαλείσθε αν αναδημοσιεύετε κάποιο άρθρο, να αναφέρετε ως πηγή αυτό το ιστολόγιο.

Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας
ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607
2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076
3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ
Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ
4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.
Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ
Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791
5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)
6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)
ΟΜΙΛΙΕΣ
Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.
Στη δύσκολη συγκυρία που διανύει η χώρα μας, η Πρεκατέ Βικτωρία προσφέρει περιορισμένο αριθμό δωρεάν ενημερωτικών ομιλιών σε σχολεία (μέσω συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, απογευματινές ώρες) σχετικά με θέματα βίας, αυτοεκτίμησης, ψυχικής ανθεκτικότητας στα παιδιά, προετοιμασίας για την επαγγελματική ζωή κ.α.
Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9
---------------------------------------------------------
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.
Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, είναι περισσότερο σημαντική από ποτέ η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της δικής μας θρησκείας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html
YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate
Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό
Τις τελευταίες ημέρες, όταν οι εξαγγελίες των άδικων μέτρων διαδέχονται η μία την άλλη σε χρόνο ρεκόρ, οι Έλληνες μοιάζουμε μουδιασμένοι, ακινητοποιημένοι, ανίκανοι να αντιδράσουμε. Ο φόβος, η παράλυση και η ηττοπάθεια που ζούμε τώρα είναι πολύ χειρότερα κι από το χειρότερο μελλοντικό σενάριο χρεοκοπίας. Τι θα γίνει δηλαδή αν χρεοκοπήσουμε; Η Ελλάδα έχει ξεπεράσει πολύ δυσκολότερες προκλήσεις. Ίσως, με κατάλληλη διαχείριση, η χρεοκοπία να είναι πολύ ευκολότερη από ότι περιμένουμε. Μπορεί παραδόξως να φέρει απρόσμενα ψυχικά οφέλη, όπως ανεξαρτησία, δύναμη, πίστη, απαγκίστρωση από τον καταναλωτισμό, αυτοπεποίθηση στον εαυτό μας. Ο φόβος μας είναι το πρόβλημα, όχι η χρεοκοπία. Δεν χρειάζεται να καταπίνουμε άλλο φόβο, δεν το αξίζουμε αυτό.
Τα μέτρα, μέσα από τη φιλοσοφία «σε δανείζω παραπάνω, για να ξε-δανειστείς» αποδείχθηκαν και στην πράξη αδιέξοδα. Έχουμε κάνει τα λάθη μας. Αφεθήκαμε σε λεφτά που δεν ήταν δικά μας, τώρα το μάθαμε το μάθημα. Δεν χρειάζεται πια να πιστεύουμε ότι το μόνο που μας απομένει είναι απόγνωση, ταπείνωση. Μας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό. Δεν μας αξίζει να μας οικτίρουν οι ξένοι (“Pity the Greeks”, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC), ενώ οι κυβερνήσεις τους εποφθαλμιούν… Δεν μας αξίζει πια να μας υποτιμούν κυβερνήσεις και τρόικες, που επιβαρύνουν ασφυκτικά όλο τους ίδιους και τους ίδιους, ενώ δεν αγγίζουν τη σπατάλη και αισχροκέρδεια στους ίδιους και τους ίδιους… Μας αξίζει κάτι καλύτερο.
Ποιος είπε ότι τα μέτρα δεν εφαρμόστηκαν; Και ο μισθός που κόπηκε τι είναι; Το σημειωματάκι της Εφορίας τι είναι; Όταν όμως μετά τις περικοπές του 2011, βλέπουμε οι δαπάνες του κράτους να είναι ίδιες με του 2009, η απλή λογική λέει ότι κάτι γίνεται. Τα λεφτά, που περισώθηκαν από τα μέτρα, τι έγιναν; Ούτε κυβερνήσεις, ούτε τρόικες έχουν τη βούληση, να δουν αυτό το κομμάτι. Δεν μας αξίζει αυτό. Μας αξίζει κάτι καλύτερο από το να τρέμουμε το μέλλον για τον εαυτό μας και τα παιδιά μας. Μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα από όσο πιστεύουμε ή γνωρίζουμε.
Η χρεοκοπία (αθέτηση πληρωμών) είναι πια θέμα ελάχιστου χρόνου να επέλθει. Δεν χρειάζεται να τρέμουμε, γιατί αυτό που ζούμε τώρα, η ταπείνωση της χώρας μας, είναι χειρότερη από τον μπαμπούλα της χρεοκοπίας… Θα είναι δύσκολα και αβέβαια για κάποιο διάστημα, αλλά δεν θα είναι το τέλος του κόσμου. Στο τέλος θα βρούμε την ισορροπίας μας, σε μια πολύ πιο δίκαιη και απλή βάση. Είναι σαν την πτήση… Όταν ξεκινούν οι αναταράξεις, το σώμα αντιδρά με φόβο, σαν να πρόκειται να πέσει. Αυτό είναι όλο. Οι αναταράξεις σταματούν κι η πτήση συνεχίζεται ομαλά μέχρι τον προορισμό της. Έτσι θα είναι και με την αλλαγή από τη χρεοκοπία. Τα τελευταία 30 χρόνια είχαμε μάθει να ζούμε με δανεικά, δεν ήμασταν όμως πάντα έτσι. Η μνήμη μας έχει σβήσει, λες και όλη μας η ιστορία είναι αυτή των τελευταίων 30 ετών. Έχουμε πειστεί ότι είμαστε ανίκανοι να ζήσουμε με όσα παράγουμε. Δεν είναι αλήθεια. Μπορούμε, όπως μπορούσαν οι πρόγονοί μας, οι αμέσως προηγούμενες γενιές-δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, δόξα τω Θεώ ακόμη ζουν!. Ίσως ανακαλύψουμε ότι είναι πολύ καλύτερα έτσι: Να ζούμε με λιγότερα, αλλά με αξιοπρέπεια. Οι αναταράξεις δεν σημαίνουν πτώση, όσο και αν νιώθουμε σαν να πέφτουμε. Ας το θυμηθούμε αυτό, στους δύσκολους καιρούς… Μας αξίζει να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, όχι με φόβο.
Κάναμε λάθη. Επιτρέψαμε τη διαφθορά, τη φυγοπονία και τον ατομικισμό να ανθίσουν. Το καταλάβαμε και μας αξίζει να επιδιορθώσουμε, όχι να τιμωρηθούμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα, να επιτρέψουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινή λογική, αντί για την κατάθλιψη και την καχυποψία. Μπορούμε να το κάνουμε, ξεκινώντας από την καθημερινή μας ζωή….Έχουμε τη δύναμη, την ευφυία, την προσαρμοστικότητα, την αντοχή, τα ψυχικά αποθέματα, έχουμε πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Δεν είμαστε ανήμπορα θύματα, κατατρεγμένα από αυτοτιμωρητικές ενοχές και αυτό-απαξίωση, που κομπάζουν για το αρχαίο παρελθόν, μόνο και μόνο για να αμυνθούν για την χαμηλή τους αυτοεκτίμηση. Μπορούμε πραγματικά να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στον σημερινό εαυτό μας. Η ψυχή του έθνους, θεραπεύεται και καθαρίζει σιγά σιγά, έστω και μέσα από τις δυσκολίες και αρκετοί από εμάς έχουν αρχίσει αυτό να το νιώθουν. Δεν χρειάζεται πια να καταπίνουμε τον πανικό που μας σερβίρουν. Μας αξίζει κάτι καλύτερο.
Είμαστε δυνατότεροι από όσο νομίζουμε. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τη «δόση» ελεημοσύνης από το εξωτερικό, σαν ναρκομανείς εσόδων. Έχουμε τη δική μας πηγή εσόδων, η οποία είναι το ανθρώπινο δυναμικό μας, η δική μας ψυχή και η πλούσια Γη μας (αν την τιμήσουμε, χωρίς να την αφαιμάξουμε βέβηλα). Η Ελληνική Γη μπορεί αρχικά να φανεί ότι δεν αποδίδει πολλά, όμως μπορεί να μας θρέψει πλήρως και μακροπρόθεσμα, αν την εκτιμήσουμε και της φερθούμε με σεβασμό, θα μας ανταμείψει με πολλά περισσότερα. Είναι πολύ ενθαρρυντική η άνοδος στις βιολογικές καλλιέργειες και την παραγωγή ενέργειας από τον Ήλιο. Ειδικά για την Ελλάδα, αυτές οι δύο ήπιες κατευθύνσεις θα είναι πολύ σημαντικές. Μπορούμε να επιβιώσουμε βασισμένοι σε αυτές τις δικές μας δυνάμεις και να παράγουμε αυτά που μέχρι τώρα δεν παράγαμε. Δεν χρειαζόμαστε υπερβολικές πολυτέλειες, ούτε τελευταίας γενιάς κινητά, τα οποία μας στοιχίζουν την αξιοπρέπειά μας. Μπορούμε να ζήσουμε ανεξάρτητα. Είναι σημαντικό να το πιστέψουμε, γιατί σε λίγο θα κληθούμε ούτως ή άλλως να το κάνουμε. Δεν είμαστε έρμαια ανεπαρκών πολιτικών αρχηγών, ή συντεχνιών-ομάδων, που αποφασίζουν για την τύχη μας. Δεν χρειαζόμαστε πια την μεταδοτική πεποίθηση ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε στη χώρα μας είναι να γίνουμε σαν κι αυτούς. Μας αξίζει κάτι καλύτερο. Μπορούμε να επιβιώσουμε ΚΑΙ να είμαστε αλτρουιστές, μπορούμε να επιβιώσουμε ΚΑΙ να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, αντί να ακούμε τις φωνές του τρόμου και του ανταγωνισμού «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Ο ανταγωνισμός μειώνει τη δύναμή μας. Μας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό.
Ας είμαστε προετοιμασμένοι να ζήσουμε λιτά, αλλά με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Θα καταστεί απαραίτητο. Είμαστε έτοιμοι πια να αφήσουμε πίσω τον εθισμό στη διαφθορά, η αλλαγή σε πολλούς έχει γίνει εσωτερικά και είναι θέμα χρόνου να ειδωθεί και στην πράξη. Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τις πελατειακές σχέσεις, δεν μας έλκουν πια. Μας αξίζουν καλύτεροι ηγέτες κι έχουμε αρκετή πείρα μέχρι τώρα, ώστε να τους αναγνωρίσουμε. Έχουμε μάθει αρκετά, ώστε να μη βάλουμε το εγώ μας μπροστά, αλλά τη διάκριση για το καλό του τόπου και των παιδιών μας. Είδαμε, μάθαμε τον ατομικισμό και το εύκολο κέρδος, μέχρι που το μπουχτίσαμε. Όταν αυτό σε οδηγεί να αδικείς τους συνανθρώπους σου, είδαμε τελικά ότι δεν αξίζει. Το κόστος στην ψυχή τους έθνους μας είναι πολύ μεγάλο. Τώρα δίνουμε αξία στους συμπολίτες και στη Γη μας, στα πράγματα που πραγματικά έχουν αξία-και δεν είναι μόνο η δική μας οικογένεια. Δεν χρειάζεται να δεχτούμε την απελπισία και την απόγνωση ως μονόδρομο. Δεν χρειαζόμαστε να ζητιανεύουμε από τους εταίρους ή να κρεμιόμαστε από τα τελευταία νέα στην τηλεόραση. Μας αξίζει κάτι καλύτερο. Δεν είναι μόνο λόγια, που τα λέμε, επειδή ακούγονται ωραία, χωρίς να τα πιστεύουμε. Αν τα πιστέψουμε, είναι θέμα χρόνου -λίγου χρόνου- να αλλάξει στην πράξη η κατάστασή μας.
Ότι θα αλλάξει, θα αλλάξει. Μπορεί η αλλαγή να είναι ομαλή για την ψυχή μας και από μία ανώτερη οπτική να είναι για το καλύτερο. Αν το πιστέψουμε μπορεί να γίνει. Δεν χρωστούμε στον κυνισμό και στη δυσπιστία ενοίκιο. Μας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό.
Ας επιμείνουμε στη ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, ώστε η ακεραιότητα και αξιοπρέπεια να επιστρέψουν. Ας απορρίψουμε τα εύκολα γρήγορα οφέλη, ώστε η ψήφος μας να είναι καθαρή και με διάκριση. Χρειάζεται να είμαστε καθαροί, ώστε να νιώσουμε αρκετά δυνατοί για να σταθούμε στα πόδια μας. Έχουμε τη φλόγα μέσα μας να το κάνουμε, παρά τη μακρόχρονη πεποίθηση που έχουμε ριζώσει εμείς στον εαυτό μας, ότι είμαστε απατεώνες, κουτοπόνηροι και δεν αλλάζουμε με τίποτα. Η βία, η επιβολή δεν κατάφερε να σβήσει αυτή τη φλόγα και αυτό έχει φανεί από την επίμονη και γενναία αντίσταση των Ελλήνων σε παρελθούσες απειλές κατά της χώρας. Η βία δεν το έχει καταφέρει, είναι δυνατόν να το καταφέρουν τα ‘γλυκάκια’, που μας προσφέρουν οι ξένοι για τη σωτηρία μας, σε αντάλλαγμα με κάθε αίσθηση αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Έχουμε καταλάβει ότι το ‘γλυκάκι’ είναι πικρό. Δεν θέλουμε πια να ξεπουλήσουμε τους εαυτούς για αυτό. Μας αξίζει κάτι καλύτερο.
Είμαστε διατεθειμένοι να αποβάλλουμε το φοβικό σύνδρομο, που μας θέλει εξαρτημένους, να μας τρέφει με το κουτάλι ένα κράτος, που το τρέφει με το κουτάλι ένα άλλο ξένο κράτος; Δεν χρειαζόμαστε να είμαστε καταθλιπτικοί, ανικανοποίητοι, φοβισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, που βλέπουμε το δημοσιο-υπαλληλίκι ως αναπνευστήρα στη ζωή μας. Ο υπερβολικά διογκωμένος δημόσιος τομέας και η μονιμότητα συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας, με κόστος που μεταφέρεται εν τέλει σε εκείνους που εργάζονται στον ιδιωτικό. Το έχουμε συνηθίσει, ώστε να το θεωρούμε δεδομένο, αλλά θεωρώ ότι είναι άδικο για όλους τους υπολοίπους. Επίσης αυτό που δεν έχουμε εκτιμήσει είναι το κόστος αυτής της φαινομενικής ‘ασφάλειας’ στον ψυχισμό μας. Δεν παίρνουμε ρίσκα, δεν δοκιμάζουμε τον εαυτό μας κι αυτό ενισχύει το φόβο μας. Δεν είναι ότι ο φόβος μας οδηγεί στην αποφυγή ρίσκου, αλλά το αντίστροφο! Η αποφυγή ρίσκου, μας ακινητοποιεί και οδηγούμαστε να πιστέψουμε ότι δεν θα τα καταφέρναμε μόνοι μας ποτέ. Καταλήξαμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε χωρίς το τάισμα από το μπαμπά-κράτος και όλες τις εξαρτήσεις που αυτό συνεπάγεται. Δεν χρειαζόμαστε άλλο αυτόν τον ψυχικό ευνουχισμό.
Το Δημόσιο δεν έπρεπε να αφεθεί να διογκωθεί τόσο. Χωρίς να γενικεύουμε εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, ένα μέρος τους προσελήφθη δημιουργώντας θέσεις για τις οποίες δεν υπήρχε ανάγκη, ώστε να 'τακτοποιηθούν' ημέτεροι. Τώρα που η ανάγκη συρρίκνωσής στις πραγματικά χρήσιμες διαστάσεις του, προκύπτει επιτακτικά (ανεξαρτήτως τρόικας), γίνεται με απότομο, άτσαλο, επώδυνο, βάναυσο και, κυρίως, άδικο τρόπο. Ο περιορισμός της κρατικοδίαιτας γενικότερα όμως δεν είναι θέμα μέτρων. Σε ψυχικό επίπεδο, είναι θέμα απελευθέρωσης του λαού μας από τη μέγγενη του φόβου, της απάθειας και του επίκτητου συναισθήματος κατωτερότητας, ότι ‘εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα έξω από αυτή την καρεκλίτσα που μου δίνει το κράτος’. Μπορούμε. Πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι έχουν αναξιοποίητο δυναμικό, που θα μπορούσε να απελευθερωθεί και να βοηθήσει και τη χώρα και τους εαυτούς τους, είτε μέσα, είτε έξω από το δημόσιο. Όσο είμαστε φοβικά εξαρτημένοι ατομικά, τόσο θα είμαστε και φοβικά εξαρτημένοι εθνικά. Δεν το χρειαζόμαστε αυτό. Δεν μας αξίζει αυτό. Ακόμη κι αν κάποιοι από εμάς αντιμετωπίσουν την απόλυση, είτε στο δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Μην θεωρήσουμε δεδομένο ότι το μέλλον θα είναι τραγικό, όπως δεν πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι το μέλλον θα είναι τραγικό αν σταματήσουν να μας δανείζουν. Μπορούμε να δημιουργήσουμε εμείς την εργασία της ζωής μας. Η παράλυση και η έλλειψη έρχονται από τις προβολές του φόβου μας. Μπορούμε να επιβιώσουμε και να επιβιώσουμε καλά. Ανεξάρτητοι, βασισμένοι στις δικές μας δυνάμεις και στη δική μας εφευρετικότητα και πηγές, μπορούμε να δημιουργήσουμε θαρραλέα εργασία που μας γεμίζει, και φέρνει εισόδημα σε εμάς και στη χώρα μας, που προσφέρει αντί να αποζυμεί, σε μία χώρα ελεύθερη και δίκαιη, χωρίς φόβο κι δυσλειτουργικές εξαρτήσεις που μας πάνε πίσω, εσωτερικές ή εξωτερικές.
Αν υπήρχε κάποιος ανώτερος σκοπός σε αυτήν την κρίση, ποιος θα ήταν αυτός; Θεωρώ σίγουρα η απαγκίστρωσή μας από τον υλισμό και τον καταναλωτισμό, αλλά κυρίως η κοινωνική δικαιοσύνη και η ενδυνάμωση του λαού να έχουν φωνή στην πολιτική σκηνή και στις αποφάσεις που τους αφορούν. Υπάρχει μεν η δημοκρατία, αλλά σε πολλά πράγματα νιώθουμε αμέτοχοι, άπραγοι θεατές. Σκοπός είναι να γίνει η δημοκρατία ακόμη πιο δημοκρατική, με την αληθινή της έννοια. Να έχουμε τη φωνή και τη δύναμη πραγματικά να επηρεάσουμε τις αποφάσεις που μας αφορούν. Ο λόγος που αυτό γίνεται μέσα από μια οικονομική κρίση, κι όχι κρίση άλλου είδους, είναι ακριβώς επειδή το οικονομικό θέμα αγγίζει τους πάντες και κινητοποιεί τους πάντες να απαιτήσουν δικαιοσύνη και ισότητα. Κάποιο άλλο θέμα ίσως κινητοποιούσε μόνο μια μειοψηφία. Έχουμε πολλαπλή ευκαιρία λοιπόν, γιατί ειδικά εμείς οι Έλληνες ενδιαφερόμαστε για τα κοινά πολύ κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μας αξίζει να επανακτήσουμε τη δύναμη της φωνής μας.
Η ‘βοήθεια’ (δανεισμός) από το εξωτερικό πρέπει να σταματήσει. Είναι σαν να σου δίνουν ένα ψωμί, με βρισιές, γελοιοποίηση, υποτίμηση και απειλές ότι ‘αν δεν κάνεις αυτό που σου λέω, θα σου πάρω και το σπίτι’. Πόσο μπορεί να χωνευτεί αυτό το ψωμί; Θα μας κάτσει στο στομάχι! Η ενέργεια που έρχεται μαζί με το δάνειο από το εξωτερικό είναι ακριβώς τέτοια. Δηληριώδης, παραλυτική και συρρικνωτική. Είναι καιρός να σταματήσουμε να ακούμε τα μηνύματα που έρχονται μαζί της και να πιστέψουμε στον εαυτό μας για να βγάλουμε το δικό μας ψωμί. Μπορούμε να το κάνουμε. Μας αξίζει κάτι καλύτερο.
Πιστεύουμε ότι, αν εμπιστευόμασταν ηγέτες που πραγματικά ενδιαφέρονταν και πασχίζαν δίκαια για το καλό του τόπου, δεν θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε, ακόμη και σε μια ανεξέλεγκτη πτώχευση; Φυσικά και θα μπορούσαμε. Ο Ελληνικός λαός έχει το φιλότιμο κι αν ένιωθε ότι η ηγεσία είναι δίκαια και ειλικρινής μαζί του, θα έκανε τα αδύνατα δυνατά, θα στερούνταν πρόθυμα, προκειμένου να βοηθηθούν άλλοι πιο φτωχοί. Το πρόβλημα τώρα είναι η κρίση εμπιστοσύνης. Όμως το φιλότιμο υπάρχει και σε αυτό πρέπει να δώσουμε σημασία. Αυτό θα μας οδηγήσει μπροστά, ανεξάρτητα από το αν ο κυνισμός για την απογοήτευση από τους πολιτικούς, μας οδήγησε να πιστέψουμε ότι το χάσαμε. Δεν το χάσαμε. Έχουμε το φιλότιμο, έχουμε τις δυνάμεις, έχουμε τις δυνατότητες. Δεν μας αξίζει άλλη ταπείνωση. Μας αξίζει κάτι καλύτερο.
Πρεκατέ Βικτωρία, 28/9/2011

Λίστα παλαιότερων αναρτήσεων
Σημάδια και προβληματισμοί
Πρόληψη της σεξουαλικής παρενόχλησης: πώς να μιλήσουμε στους εφήβους
Η κουλτούρα του φόβου και της ανημπόριας
Σταθερότητα της αυτοεκτίμησης στην ενήλικη ζωή- αναγωγή στην εθνική αποδυνάμωση
Αγάπη για την πατρίδα
Αυτοκτονικότητα- μια πνευματική θεώρηση
Απελευθέρωση από το παρελθόν
Μισογυνισμός τον 21ο αιώνα, ένα συγκλονιστικό βιβλίο και η τραγική ιστορία μιας αφανούς ηρωίδας
Make believe:Η ετερο-εκπληρούμενη προφητεία
Grooming εφήβων: όταν ο 'έρωτας' ενηλίκου-έφηβης αποκαλύπτει το αληθινό του πρόσωπο
Γυναίκες μόνες στο δυτικό κόσμο: σχολιασμοί σε ένα βιβλίο
Πάσχα 2014
Ακραία βία στα παιδιά
Αυτοτραυματισμός στους εφήβους
"Επανακαλωδίωση" και εργασία
Αφθονία, ευλογία, ασφάλεια
Ψυχολογικό αντίκτυπο της κρίσης στα παιδιά (2)
The way out is the way up
Σχόλια και προτάσεις για την παιδεία
ΕΑρπαγή γης, το νέο κυνήγι θησαυρού των επενδυτών
Καλή χρονιά (ή πώς να την κάνουμε...)
2013
Κλείνοντας το 2013
Έφηβοι και κίνδυνοι στο Διαδίκτυο
Αυτοπροστασία των παιδιών από τη λεκτική βία
Πώς να βοηθήσουμε τα απομονωμένα παιδιά
Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας στους νέους
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική
Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’
Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση
Συλλογική μαθημένη αβοηθησία
Χριστούγεννα 2012
Ένα αξιοθαύμαστο δώρο, υπενθύμιση της Θείας Χάρης αυτό το χειμώνα
21/12/2012
Η ανάγκη αγωγής στις διαφυλικές σχέσεις για την αντιμετώπιση του τραφικινγκ, των σεξουαλικών εθισμών και της πορνογραφίας
Ποινές και εκφοβισμός στο σχολικό πλαίσιο
Αντιμετώπιση τράφικινγκ: Δύο παραδείγματα γενναιότητας
Αυτοκτονίες λόγω χρεών
Αλλαγή-η πνευματική θεώρηση
Τσιγκουνιά, η πολυπρόσωπη
Κοινωνικο-συναισθηματικές δυσκολίες σε παιδιά με υπο-επίδοση
Αλλαγή και απόλυτη σκέψη
Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση
2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ,
(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011):
2010 (16)
(Νοέμβριος 2010)
2009 (16)
(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός
Προτεινόμενες οργανώσεις
http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in
http://www.who-will.org/ (Children in need in
http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)
http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).
http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας
Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:
Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf
Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html
Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς: