Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Σχολικός εκφοβισμός:ένας αόρατος ένοχος


Έχω ασχοληθεί σε πολλά άρθρα για τη σχολική βία και τη νεανική παραβατικότητα. Όσο περνούν τα χρόνια και μέσα στη σχολική μου εμπειρία, τείνω να μετατοπίζω το βάρος της αιτιότητας από την ενδο-οικογενειακή βία  προς τη βία ως «μαθημένη συμπεριφορά». Έχω γράψει επίσης στο παρελθόν για το ρόλο της θέασης τηλεοπτικής και διαδικτυακής βίας στην υιοθέτηση επιθετικών συμπεριφορών από τα παιδιά, μια σχέση αιτιότητας, που σύμφωνα με το διάσημο Αμερικανό ερευνητή James Garbarino έχει αποδειχθεί  πέρα πάσης αμφισβητήσεως με χιλιάδες έρευνες. Είναι η δεύτερη πιο ισχυρή σχέση συσχετισμού στις κοινωνικές και ιατρικές επιστήμες, μετά από τη συσχέτιση μεταξύ καπνίσματος-καρκίνου του πνεύματος.

Κι ενώ η βία μεταξύ τηλεθέασης βίαιων θεαμάτων έχει ενοχοποιηθεί πέραν αμφισβήτησης, υπάρχει δυστυχώς το αμέσως επόμενο στάδιο, αυτό των βιντεοπαιχνιδιών, που εμπλέκει το παιδί σε πιο συμμετοχικό κι ενεργό ρόλο στη βία μέσα από  προσομοιώσεις βίαιων καταστάσεων. Η απλή λογική λέει ότι αν η παθητική τηλεθέαση αυξάνει την επιθετικότητα, τότε η ενεργητική τηλεθέαση θα πρέπει να την αυξάνει ακόμη περισσότερο. Τα βιντεοπαιχνίδια τελευταίας γενιάς έχουν εξελιχθεί ραγδαία, όχι μόνο στα γραφικά εφέ και στις πολλαπλές επιλογές του παίκτη στη διάδραση, αλλά και στην ένταση, το είδος και τον κυνισμό της βίας, την οποία διδάσκουν πλέον στα παιδιά με έναν «βιωματικό» τρόπο και της οποίας τις μακροπρόθεσμες συνέπειες είναι πολύ νωρίς να κατανοήσουμε.

Βέβαια οι υποστηρικτές αυτής της κερδοφόρας  επιχείρησης παρελαύνουν με το δήθεν θριαμβευτικό επιχείρημα «Δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι αυξάνει τη βία στα παιδιά». Και δυστυχώς, βρίσκονται «ερευνητές» που παρουσιάζουν «έρευνες», όπου λένε ότι «δεν βρέθηκε απόδειξη συσχέτισης ή αιτιότητας».  Όπως έχει συμβεί και με κάθε υψηλά κερδοφόρα ανακάλυψη, τουλάχιστον στην αρχή της π.χ. κινητά τηλέφωνα, κάπνισμα, γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα κλπ, λένε "δεν έχει αποδειχθεί ότι κάνει κακό" . Από την άλλη όμως δεν μπορούν να αποδείξουν ότι ΔΕΝ κάνει κακό. Όσον αφορά στην πρόληψη, το μόνο ‘ημίμετρο’ που έχει υπάρξει είναι η προειδοποιητική σήμανση στο κάλυμμα των βιντεοπαιχνιδιών, ανάλογα με την ηλικιακή καταλληλότητα των θεαμάτων. Για παράδειγμα, η σήμανση PEGI 3+ θεωρεί το παιχνίδι  κατάλληλο για παιδιά. Η σήμανση PEGI 7+ περιέχει βία «μη ρεαλιστική» (και συνεπώς λιγότερο πιστευτή από τα παιδιά). Η σήμανση PEGI 12+ περιέχει σκηνές βίας προς ανθρώπινους χαρακτήρες, αλλά σχετικά μη ρεαλιστικές, δηλαδή τα σώματα εξαφανίζονται όταν σκοτώνονται και δεν βγαίνουν αίματα μετά τα χτυπήματα. Η σήμανση PEGI 16+  περιέχει βία προς ανθρώπινους χαρακτήρες, που αντιδρούν στα χτυπήματα όπως και στην πραγματική ζωή (δηλαδή με αίμα και τα σώματα παραμένουν. Η σήμανση PEGI 18+ περιλαμβάνει σκηνές ρεαλιστικής βίας που προκαλούν φρίκη, όπως ακρωτηριασμούς με αλυσοπρίονα, βιασμούς και μαζικές εκτελέσεις.

Κατά πόσον αποτελεί ‘παιχνίδι’ να κλικάρει ο ανήλικος μαζικές εκτελέσεις και ακρωτηριασμούς με αλυσοπρίονα είναι ένα άλλο θέμα, αλλά κανείς δεν διερωτάται «γιατί» να βγαίνουν μαζικά στο εμπόριο και να προωθούνται από ξένους και ντόπιους έμπορους τέτοια παιχνίδια. Φυσικά και θα πρέπει οι γονείς να προσέχουν πάρα πολύ τα παιχνίδια με τα οποία ασχολούνται τα παιδιά τους, αλλά πόσοι γονείς μπορούν στην πράξη να το κάνουν; Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν τίποτα για βιντεοπαιχνίδια. Ακόμη κι αν γνωρίζουν, ακόμη κι αν τα απαγορέψουν, τα παιδιά θα τα βρουν αλλού: στο Ίντερνετ καφέ, μέσα από φίλους, στο διαδίκτυο. Πολλοί γονείς δεν έχουν το χρόνο, ούτε τη γνώση να περιπολούν τις βιντεοπεριπέτειες των παιδιών τους. Και πολλά παιδιά απλά δεν έχουν παρόντες γονείς (ή καθόλου γονείς!) Το ερώτημα είναι: γιατί τόσο απροκάλυπτα βίαια θεάματα επιτρέπονται τόσο εύκολα, γιατί διατίθενται τόσο απλόχερα και γιατί είναι προσβάσιμα τόσο άμεσα; Εδώ φυσικά θα παρελαύνει αμέσως το άλλο κολοσσιαίο επιχείρημα της δήθεν «ελευθερίας του λόγου», όμως –συγνώμη- αυτή είναι μια πολύ μονομερής ελευθερία του λόγου. Στην πραγματικότητα, ζούμε μια διαρκή λογοκρισία, αλλά μόνο ως προς τα θετικά! Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα βιντεοπαιχνίδι που να προάγει τις θετικές συμπεριφορές, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, τη βοήθεια; Ούτε ένα. Αυτό δεν είναι λογοκρισία;

Ένα απόλυτα σοκαριστικό άρθρο είναι αυτό νεαρού συγγραφέα Tom Bisell, ο ίδιος ακραία εθισμένου στα βιντεοπαιχνίδια, εξιστορεί με ανατριχιαστική ειλικρίνεια τον εθισμό του, αλλά και τις «επιδόσεις», ειδικά στο παιχνίδι Grand Theft Auto: καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδι η μόνη του ασχολία ήταν να παίζει με τις ώρες, ενώ όταν βγήκε η τελευταία έκδοση του παιχνιδιού, έπαιζε 30 ώρες ασταμάτητα. Το παιχνίδι εκτυλίσσεται ως προσομοίωση ενός ανθρώπινου χαρακτήρα σε μια πόλη που μοιάζει πολύ με τη Νέα Υόρκη και σου επιτρέπει  (με έπαινο εικονικά χρήματα) να κάνεις ακραία βίαιες πράξεις, όπως: να σκοτώνεις οδηγούς ταξί, να σκοτώνεις μαγαζάτορες, να σκοτώνεις αστυνομικούς, να σκοτώνεις περαστικούς (από τους οποίους ενίοτε πέφτουν λεφτά-οι δημιουργοί του παιχνιδιού γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μερική κι απρόβλεπτη επιβράβευση είναι πιο εθιστική από την συνεχή και προβλέψιμη). Αλλά επειδή βέβαια αυτοί είναι 'βαρετοί σκοτωμοί', το παιχνίδι φρόντισε να το κάνει  ακόμη πιο ενδιαφέρον: μπορείς να πηγαίνεις με μια πόρνη, την οποία μετά μπορείς να σκοτώσεις και να της πάρεις τα λεφτά, αλλά μπορείς επίσης και να πουλάς τα πτώματα αυτών που σκότωσες σε διεφθαρμένους γιατρούς στη μαύρη αγορά εμπορίου οργάνων. Αν αυτό το βιντεοπαιχνίδι δεν είναι η πιο άρτια κι επιστημονικά μελετημένη διαδραστική εκπαίδευση στην εγκληματική δραστηριότητα, δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είναι!

Άλλα βιντεοπαιχνίδια, όπως το Call of Duty, εκπαιδεύει τον παίκτη στον χειρισμό όπλων, που είναι επακριβή αντίγραφα προηγμένων όπλων που κυκλοφορούν είτε στην αμερικανική αγορά είτε στον αμερικανικό στρατό. Αν λοιπόν πέσουν πραγματικά όπλα στα χέρια τους, τα παιδιά  θα είναι έτοιμα! Αυτό εξάλλου έχει ήδη συμβεί σύμφωνα με τον J. Garbarino, καθώς σε μαζικές εκτελέσεις σε αμερικανικά σχολεία, (π.χ. Columbine, Sandy Hook) βρέθηκε ότι οι δράστες ήταν μανιακοί παίκτες τέτοιων παιχνιδιών. Γνωρίζουμε ότι σε κάθε εθισμό υπάρχει και το φαινόμενο της ανοχής: δηλαδή από κάποιο σημείο και μετά δεν αρκεί ο ίδιος αριθμός ή τύπος ‘φόνων’ για να παράγει το ίδιο ποσό αδρεναλίνης στον παίκτη, αλλά χρειάζεται κάτι ακόμη πιο δραστικό. Δεν αποκλείεται λοιπόν οι δράστες να αναζήτησαν πραγματικό αίμα αντί για εικονικό, στο κενό παιχνίδι που είχε γίνει η ζωή τους.   

Γνωρίζουμε ότι το αντίκτυπο τέτοιων διαδραστικών θεαμάτων είναι πιο έντονο, όταν τα παιδιά εκτίθενται από μικρές ηλικίες, ιδιαίτερα κάτω από τα 7, όπου η διάκριση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας είναι πιο νεφελώδης. Η ενεργός συμμετοχή και επιβράβευση (μέσω πόντων ή εικονικών χρημάτων) του παιδιού στις εικονικές βίαιες επιθέσεις τα καθιστά αναμφισβήτητα πιο επικίνδυνα από την παθητική τηλεθέαση. Η έκθεση του BBFCs 2007 “Video Games Report” αναφέρει ειδικά ότι η συνεχής ανάγκη του παίκτη για ανάληψη δράσης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μπλοκάρει τη δυσπιστία και την αμφισβήτηση των βίαιων θεαμάτων. Έτσι, υπό τη συνθήκη αδρεναλίνης για κέρδος πόντων,  οι ανθρώπινες φιγούρες που βγάζουν αίματα, δεν είναι παρά εμπόδια που πρέπει να φύγουν από τη μέση, Ο παίκτης δεν θα κάτσει να σκεφτεί ούτε τι κάνει, ούτε το νόημα αυτού που κάνει, ούτε τι αντίκτυπο έχει στον ίδιο.  Το μόνο ζητούμενο είναι οι πόντοι. Όσο πιο πολλά πτώματα, τόσοι πιο πολλοί πόντοι. Αυτή είναι η διασκέδαση.

Μια μεγάλη παράλειψη στην όποια ακαδημαϊκή συζήτηση για το αν τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν τα παιδιά πιο βίαια ή όχι, είναι ότι πειράματα έχουν διεξαχθεί μόνο σε ανεπτυγμένες χώρες, σε περιόδους ειρήνης, σχετικής ευημερίας και τήρησης της δημόσιας τάξης. Τι θα συνέβαινε αλήθεια, αν μέσω κάποιας ξαφνικής κρίσης (λόγω περιβαλλοντικών ή άλλων παράγοντων), όλα αυτά ξαφνικά καταλυθούν; Ο εθισμένος νεαρός στο Grand Theft Auto ανέφερε ότι η πιο διεστραμμένη όψη στο παιχνίδι ήταν ‘αυτά που σου επέτρεπε να κάνεις’. Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν ξαφνικά όλοι εκείνοι που έχουν εκπαιδευτεί για χρόνια στο Grand Theft Auto  είχαν το ελεύθερο να κάνουν όλα αυτά που έκαναν στο παιχνίδι χωρίς συνέπειες; Μήπως, με την άρση του πέπλου της νομιμοφάνειας και κανονικότητας θα βλέπαμε μια νεολαία βαρβάρων να κάνει πράγματα που θα τρίβαμε τα μάτια μας; Θυμάται κανείς τι έχει γίνει πριν κάποια καλοκαίρια στις ταραχές στο Λονδίνο;  Έκπληκτοι οι κάτοικοι παρακολουθούσαν μια απρόσμενη φρενίτιδα, αγριότητα και παραλογισμό από τη νεολαία σε μια από τις πιο πολιτισμένες πόλεις του κόσμου… Είναι πολύ απλό. Πίσω από τον φαινομενικό πολιτισμό, αυτά είναι τα μηνύματα στα οποία εκπαιδεύονται για πολλές ώρες καθημερινά η πλειοψηφία της νεολαίας σήμερα. Το Grand Theft Auto ήταν πρώτο σε πωλήσεις την προηγούμενη χρονιά, με κοντά 50 εκατομμύρια αντίτυπα. Κάποιοι έχουν φροντίσει για το είδος των ανθρώπων που θέλουν να δημιουργήσουν.

Τέλος, μιας και μιλάμε ξανά για το bullying, να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ετοιμάζεται νέο, ειδικό βιντεοπαιχνίδι, το Bully, όπου ο παίκτης παίρνει πόντους ανάλογα με το είδος και ποσό των μαρτυρίων που προτίθεται να επιβάλλει στο θύμα του σε ένα εικονικό σχολείο. Και μετά, θα μαζευόμαστε όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί και οι ψυχολόγοι και θα φιλοσοφούμε…  ‘μα γιατί άραγε να έχει αυξηθεί το bullying στις μέρες μας...’

Βεβαίως χρειάζεται άμεσα εκπαίδευση των ίδιων των παιδιών και απαξίωση αυτών των θεαμάτων  από τους γονείς κι εκπαιδευτικούς. Αν το παιδί γνωρίζει ότι αυτό που προσπαθούν να του κάνουν είναι να τον μετατρέψουν σε βίαιο πολίτη κι ότι υπάρχει  πρόθεση σε όλα αυτά τα διαστρεβλωμένα μηνύματα, είναι πιο πιθανό να αντισταθεί με τις νοητικές του άμυνες, έστω κι αν συνεχίζει να παίζει. Θα πρέπει να τα έχει απαξιώσει τουλάχιστον μέσα του. Αλλά να μπει επίσης κι ένας φραγμός μέσα από την πολιτεία στην διακίνηση αυτών των απαράδεκτων θεαμάτων, π.χ. μέσα από προειδοποιητικές σημάνσεις, ακριβώς όπως στα τσιγάρα. Αυτά τα άθλια θεάματα, να μην μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα παρά μόνο με επισημάνσεις αυτό-απαξίωσης, που θα προειδοποιούν τα παιδιά για τις συνέπειές τους. Από εκεί και πέρα, μόνο η συνεχής προσοχή κι ενδιαφέρον προς το παιδί, και η διδασκαλία θετικών αξιών μέσα από το ζωντανό μας παράδειγμα, μπορεί να το προστατεύσει. Το ελπιδοφόρο όμως είναι ότι το μήνυμα που έρχεται από έναν ενήλικο με αγάπη (που είναι ζωντανός κι όχι εικονικός!) είναι εκατομμύρια φορές πιο ισχυρό από τα χιλιάδες  διαστρεβλωμένα μηνύματα που μοναχικά κι αποπροσανατολισμένα παιδιά εισπράττουν μέσα από τις ατελείωτες ώρες του εικονικού εθισμού τους.

 

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 18/4/2015

 Πηγές






Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org