Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Εθισμός στο χρήμα


Τα ημερολόγια του κ. Τσοχατζόπουλου, που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, προκαλούν έκπληξη και προβληματισμό. Από την πλευρά του ψυχολόγου, παρατηρώντας  την  ένταση του γραφικού χαρακτήρα, τις απότομες γραμμές και τις μουτζούρες, όπως και τα συναισθηματικά ξεσπάσματα στο χαρτί, βλέπω την ψυχική ένταση, κάποιου που έχει εγκλωβιστεί στα τάρταρα του εθισμού στο χρήμα. Η πιο χαρακτηριστική φράση είναι αυτή που αναφέρθηκε από τα ΜΜΕ: «θέλω λεφτά, λεφτά, λεφτά» http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=141083&catid=3

Θεωρώ ακόμη πιο αξιοπερίεργο, όχι τόσο το ότι ήθελε λεφτά (δεν είναι ο μόνος εξάλλου…), αλλά το ότι είχε ανάγκη να το γράψει... Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρώ διάγνωση σε κάποιον που δεν έχω δει. Η φράση  όμως αυτή μου προκάλεσε κάποιες σκέψεις σχετικά με τον εθισμό. Θα μπορούσε να ήταν η εικόνα κάποιου που είναι βαριά εθισμένος στο χρήμα. Υπάρχει και αυτός ο εθισμός. Όπως είναι κάποιος εθισμένος στην ηρωίνη, στο αλκοόλ, στο σεξ, στο τζόγο, στα ψώνια, στο Διαδίκτυο, στην υπερφαγία ή οτιδήποτε άλλο, έτσι και  μπορεί να είναι εθισμένος στο χρήμα (ή  στην εξουσία). Το χρήμα λειτουργεί ως ‘η ουσία που αλλάζει τη διάθεση’ (mood altering substance). Όπως ο κάθε εθισμός παρουσιάζει το φαινόμενο της ‘εξάρτησης’ (έντονη δυσφορία στην έλλειψη της ουσίας) και το φαινόμενο της ‘ανοχής’ (χρειάζονται όλο και μεγαλύτερη ποσότητα για να νιώσουν την ίδια ένταση ευφορίας), έτσι συμβαίνει και με τον εθισμό στο χρήμα. Τα εκατομμύρια χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν, για να νιώσει ο εθισμένος το ίδιο φιξάρισμα ( ‘high’). Δεν έχει καμία σημασία τι κάνει τα χρήματα-μπορεί να μην τα χρησιμοποιεί καν. Και μόνο όμως η θέα των μηδενικών στο λογαριασμό, προσφέρει μια απελευθέρωση αδρεναλίνης στον εθισμένο, που δεν μπορεί να του προσφέρει καμία άλλη εμπειρία. Όπως όλοι οι εθισμοί, έτσι και ο εθισμός στο χρήμα, ακολουθεί κύκλους εμμονής και φαντασίωσης, σχεδιασμού, πραγματοποίησης, στιγμιαίας ευφορίας, επιστροφής στην πραγματικότητα, ενοχής και απόγνωσης, δικαιολόγησης-άρνησης-εκλογίκευσης, ακόμη μεγαλύτερης ενοχής, καταρράκωσης, και τέλος ακόμη μεγαλύτερου κενού και αγωνίας (εξ΄ού και η ανάγκη να επαναλάβει τον κύκλο).

Όπως σε όλους τους εθισμούς, οι πράξεις έχουν αρνητικό αντίκτυπο σε όλες τις πλευρές της ζωής του ατόμου, στη δουλειά του και στην οικογένειά του. Αλλά ο εθισμένος αδυνατεί να αντισταθεί στην εξάρτησή του, ακόμη κι αν εκθέσει σε κίνδυνο την υγεία του, την οικογένειά του, την εργασία του ή την υπόληψή του. Έτσι ο εθισμένος στο σεξ, θα πάει ακόμη και χωρίς προφύλαξη, με την άγνωστη εκδιδόμενη, κι ας βάλει σε κίνδυνο την υγεία τη δική του, αλλά και της γυναίκας του.  Ο εθισμένος στο χρήμα θα κλέψει, θα παρανομήσει, ίσως ακόμη εκθέσει νομικά και  ανίδεους συγγενείς προκειμένου να ικανοποιήσει την εξάρτησή του. Σε κάποιες περιπτώσεις, όσο πιο ριψοκίνδυνη για σύλληψη γίνεται η πράξη, τόσο περισσότερη αδρεναλίνη εκλύει και τόσο πιο πολύ ελκυστική γίνεται. 
Η άλλη διάσταση είναι αυτή της παραβατικότητας. Ο παραβάτης, υποσυνείδητα,  επιλέγει τις συμπεριφορές του, όλο και πιο προκλητικές και ριψοκίνδυνες και απρόσεκτες, όχι για να μην πιαστεί, αλλά ακριβώς για να πιαστεί (υποσυνείδητα πάντα). Ο εθισμένος στην παραβατικότητα νιώθει απόγνωση (χωρίς να το γνωρίζει) που δεν συλλαμβάνεται. Χρειάζεται απελπισμένα κάποιον εξωτερικό παράγοντα να τον οριοθετήσει, καθώς ο ίδιος δεν μπορεί να περιορίσει τον εαυτό του και νιώθει έντονο άγχος ‘μέχρι πού μπορεί να φτάσω μέχρι να με σταματήσει κάποιος’. Η αποτυχία της κοινωνίας να οριοθετήσει τον παραβάτη είναι ζημιογόνος για όλους, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου. Το γεγονός ότι ο κ. Τσοχατζόπουλος κρατούσε τόσο εύγλωττες σημειώσεις (και μάλιστα δεν τις κατέστρεφε!)  υποδεικνύει ότι (χωρίς να έχει συνειδητή επίγνωση) περίμενε να έρθει κάποιος να τον σταματήσει, εκεί που δεν μπορούσε να σταματήσει τον εαυτό του…

Γιατί όμως άργησε αυτή ο οριοθέτηση να έρθει τόσο; Όσο ήμασταν εμείς οι ίδιοι σε άρνηση του δικού μας εθισμού στο χρήμα, ήμασταν σε άρνηση-αδιαφορία για τους πολιτικούς που αντανακλούν τον ίδιο εθισμό. Αυτό το επιχείρημα δεν ταυτίζεται με το παραπλανητικό ‘μαζί τα φάγαμε’. Το ‘μαζί τα φάγαμε΄ υποδηλώνει πράξεις. Εγώ μιλώ για υποσυνείδητες επιθυμίες, για ψυχική προσκόλληση, για εθισμό, ο οποίος μπορεί να εκφραστεί σε προσωπικό επίπεδο ή να μην εκφραστεί καθόλου σε πράξεις. Ο εθισμός στον υλισμό ίσως έχει αρχίσει να αλλάζει στο λαό μας και για αυτό είναι πολύ πιο έτοιμος να μην ανεχτεί και να μην συγκαλύψει διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς-πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες δεκαετίες . Δεν είναι απλώς συγκυριακό το γεγονός ότι αποκαλύφθηκε η δραστηριότητα του κ. Τσοχατζόπουλου (ακόμη και τα ημερολόγιά του). Βεβαίως, υπάρχει ο θυμός για την κρίση, όμως πιστεύω ότι ο θυμός από μόνος του δεν θα ήταν αρκετός για να ξεσκεπάσει τον εθισμό των ηγεμόνων, αν ο ίδιος ο λαός διατηρούσε  αντίστοιχους εθισμούς. Σε ψυχικό επίπεδο, η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει καταλάβει ότι η φιλαργυρία δεν αξίζει τον κόπο. Η αόρατη αυτή αλλαγή είναι πάρα πολύ σημαντική, είναι πρωτίστως εσωτερική, έχει ήδη ξεκινήσει και όταν ολοκληρωθεί, καμία ελίτ και κανένα σύστημα διαπλεκόμενων συμφερόντων δεν θα μπορεί να της αντισταθεί.

Υ.Γ. Όπως και στην παιδαγωγική, ας θυμηθούμε ότι κι εδώ ισχύει «Κριτικάρουμε την πράξη, δεν κρίνουμε το άτομο». Ναι στην κριτική των πράξεων, ναι στην απονομή δικαιοσύνης, όμως δεν έχουμε εμείς το δικαίωμα να κρίνουμε ανθρώπους. Ανθρώπους κρίνει μόνο ο Θεός. Αυτό, γιατί τα πράγματα βράζουν για ανθρωποφαγία, η οποία πολύ εύκολα μπορεί να γίνει τυφλή. 
Πρεκατέ Βικτωρία, 25/5/2012, www.brightplanet.blogspot.com

Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους


Με την εμπειρία της εθελοντικής συμβουλευτικής σε αστέγους στο κέντρο της Αθήνας, θα ήθελα να τονίσω κάποια σημεία, που δεν είναι γενικώς γνωστά στους περισσότερους. Παρότι γνωρίζουμε για τα αίτια της οικονομικής κρίσης, πολύ συχνά οι άστεγοι αντιμετωπίζονται με προκατάλειψη και κατάκριση. Το άρρητο μήνυμα που λαμβάνουν από τους υπολοίπους εμάς, είναι «εσύ πρέπει να φταις που βρέθηκες σε αυτήν την κατάσταση, κάτι δεν έκανες καλά», ή « μακριά μου, σε φοβάμαι, θα με κολλήσεις φτώχεια», ή  «θα με κλέψεις, θα μου κάνεις κάτι κακό». Αυτά που δεν λέμε, λένε πιο πολλά από αυτά που λέμε. Και εκείνοι τα εισπράττουν.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν άστεγο που εισέπραξε το σχόλιο «Δεν θα δώσω χρήματα σε εσένα, γιατί μου φαίνεσαι μια χαρά, μπορείς να δουλέψεις, να πας να βρεις καμιά δουλειά». Το γεγονός ότι προσπαθεί, αλλά δεν βρίσκει δουλειά, δε φαίνεται να το έχουν εμπεδώσει ακόμη! Παρότι, διανοητικά γνωρίζουμε ότι  η πραγματική ανεργία είναι πάνω από 30% (τα επίσημα στατιστικά του 22% δεν υπολογίζουν του ελεύθερους επαγγελματίες που δεν έχουν πια πελατεία), παρότι διανοητικά γνωρίζουμε ότι η αιτία είναι η ίδια η κρίση, εξακολουθούμε να ενοχοποιούμε τους εξαιρετικά ευάλωτους, άνεργους και άστεγους. Μας είναι ίσως πιο εύκολο να φταίνε εκείνοι από ότι να φταίει ένα σύστημα το οποίο φοβόμαστε να αλλάξουμε.

Στην Ελλάδα έχουν λειτουργήσει δύο δικλείδες ασφαλείας, σε σχέση με την έλλειψη στέγης: τα μεγάλα ποσοστά ιδιοκατοίκησης και η συμπαγής ελληνική οικογένεια. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα δύο, το ένα τρίτο της Ελλάδας σήμερα μπορεί και να κοιμόταν στο δρόμο. Όταν  όμως λείπουν αυτά τα δύο, για όσους  άτυχους δεν είχαν την πολυτέλεια του δικού τους σπιτιού και ταυτόχρονα έχουν διαρραγεί οι σχέσεις με την οικογένεια, το βήμα για να βρεθούν στο δρόμο σήμερα, θέλει μόνο ένα τσακ για να γίνει, είναι πάρα πολύ εύκολο. Δεν υπάρχει καμιά άλλη δικλείδα ασφαλείας (κράτος, πρόνοια κλπ.). Δεν είναι οι άνθρωποι επαγγελματίες επαίτες. Πολλοί είναι καλλιεργημένοι, μορφωμένοι, ευγενικοί, άνθρωποι όπως εσείς κι εγώ. Δεν δικαιούμαστε να τους κατακρίνουμε. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας.

Μάλιστα, οι περισσότεροι από αυτούς είναι πολύ ντροπαλοί στο να ζητήσουν βοήθεια. Πολλοί έχουν συγγενείς και φίλους, οι οποίοι είτε τους εγκατέλειψαν όταν έμαθαν για την κατάστασή τους (είπαμε, φοβόμαστε μη κολλήσουμε φτώχεια!), είτε οι ίδιοι είναι πολύ περήφανοι να ζητιανέψουν από το σόι, το οποίο θα τους κατακρίνει και θα τους  χλευάσει, μέχρι (και αν) τους δώσει κάποια βοήθεια. Υπάρχουν άστεγοι αλλοδαποί που τους λείπουν μόνο τα 80 ή 100Ευρώ για να βγάλουν το εισιτήριο και να φύγουν, αλλά δεν θέλουν να επιβαρύνουν τους δικούς τους ή να γνωρίζουν εκείνοι σε ποια κατάσταση βρίσκονται.  Προτιμούν στην κυριολεξία να κοιμούνται στο δρόμο, παρά να ρίξουν την αξιοπρέπειά τους και να ζητιανέψουν ελεημοσύνη από τους άλλους. Αναρωτιέμαι αν οι πολιτικοί μας, οι οποίοι ευθύνονται τα μέγιστα για την σημερινή κατάσταση,  είχαν κάποια μαθήματα αξιοπρέπειας και περηφάνιας να διδαχτούν από τους άστεγους…

Αυτό που τους πονάει πολύ είναι η έλλειψη ανθρωπιάς, η προκατάλειψη, η περιθωριοποίηση, η άσχημη συμπεριφορά από εμάς τους υπολοίπους, που έχουμε την ψευδαίσθηση της ανωτερότητας, επειδή το σύστημα δεν μας έχει πετάξει έξω ακόμη.  Μου ανέφερε ένας άστεγος πώς στην απελπισία του, έριξε τον εγωισμό του και πήγε έξω από μια εκκλησία με ανακοίνωση: όχι ‘δώστε μου λεφτά’ ή ‘πεινάω’, αλλά ‘παρακαλώ, βρείτε μου μια δουλειά’!  Ήλπιζε ότι οι άνθρωποι της εκκλησίας θα ήταν κάπως πιο ευαισθητοποιημένοι, πονόψυχοι κι ίσως είχαν κάπου να τον συστήσουν. Μου είπε ότι το ‘ποίμνιο’ τον αντιμετώπισε με πολύ άσχημο τρόπο. Είναι αυτός ο αληθινός Χριστιανισμός στην πράξη;

Έχουμε μάθει ότι είμαστε καλοί άνθρωποι αν δίνουμε μερικά ψιλά ελεημοσύνης σε κείνους που βλέπουμε ως κατώτερους από εμάς, μπας και κερδίσουμε bonus στην άλλη ζωή. Αυτό δίδαξε ο Χριστός; Η ανθρωπιά πού είναι; Η ισότητα πού είναι; Οι άστεγοι αυτό που έχουν πρωτίστως ανάγκη είναι να τους δούμε ανθρώπινα! Να τους δούμε ως ίσα ανθρώπινα πλάσματα. Να τους μιλήσουμε! Δεν θα μας φάνε! Ας τους πιάσουμε ευγενικά την κουβέντα, έστω και για το μετεωρολογικό δελτίο! Και μόνο η διάθεσή μας, η προσέγγισή μας, το ότι δεν τους αποφεύγουμε λες κι έχουν μίασμα, είναι πολύ σημαντικά. Μια ευγενική κουβέντα «γεια σου, τι γίνεσαι, πώς τα πας με το κρύο (ή τη ζέστη)», οτιδήποτε, διακριτικά, μια ευγενική φιλική κουβέντα… Ας τους ρωτήσουμε τι χρειάζονται σε είδος. Κάποιοι χρειάζονται φάρμακα. Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί πώς θα ήταν τις ημέρες του κρύου χειμώνα, να έχεις κρυολόγημα και να κοιμάσαι έξω; Πού χαρτομάντηλα; Πού παυσίπονα και θερμόμετρο; Πού ένα ζεστό τσάι για τον λαιμό που πονάει; Πού να πλύνεις τα χέρια;  Όπως μου έλεγε ένας άλλος άστεγος: «πολύ απλά, δεν μπορείς να το φανταστείς…»

Το άλλο που επίσης που χρειάζονται είναι ποιοτική τροφή. Μου εκφράζουν παράπονα ότι όλα σχεδόν τα καθημερινά συσσίτια στην Αθήνα, δίνουν περίπου τα ίδια πράγματα: ζυμαρικά και όσπρια. Είναι ευγνώμονες για αυτό, όταν όμως αυτή η διατροφή συνεχίζεται για πολλούς μήνες και χρόνια, οι ελλείψεις σε άλλα στοιχεία αρχίζουν και γίνονται ορατές και ο οργανισμός τους εξαντλείται. Έχουν μεγάλη ανάγκη από φρούτα και λαχανικά (η βιταμίνη C ούτως ή άλλως δεν διατηρείται στον οργανισμό), όπως επίσης και κρέας. Αν θέλουμε λοιπόν να βοηθήσουμε έναν άστεγο, μπορούμε, αντί για το ένα ευρώ,  να του φέρουμε μερικά πορτοκάλια, ή ένα σουβλάκι καλαμάκι και επί τη ευκαιρία να του πιάσουμε την κουβέντα. Όταν ο άνθρωπος μένει για μήνες χωρίς την κατάλληλη τροφή, χωρίς επαρκή ύπνο, στο κρύο και σε ψυχολογική καταρράκωση, δεν μπορεί να παραμείνει και η σωματική του υγεία αλώβητη. Ακόμη κι αν ήταν καθόλα ικανοί όταν πρωτοβρέθηκαν στο δρόμο, η εμπειρία είναι τόσο σοκαριστική σε όλα τα επίπεδα, που είναι θαύμα που πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να μπορούν να σκέφτονται καθαρά.  Μετά από μήνες στο δρόμο, ακόμη κι αν θέλουν να δουλέψουν, χρειάζονται στήριξη, ψυχολογική και πρακτική, για να οργανωθούν αρκετά, ώστε να ανταπεξέλθουν. Αν μη τι άλλο, είναι χρονίως άυπνοι! Δεν μπορούν να κοιμηθούν καλά στο δρόμο, όσες κουβέρτες κι αν έχουν, καθώς υπάρχει και το θέμα της ασφάλειας. Πολλοί έχουν πέσει θύματα κλοπής. Όπως μου έλεγε ένας τρίτος άστεγος : «Νιώθω σαν να έχω πέσει σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο και να πέφτω, πέφτω,  πέφτω, πότε θα σταματήσει;”  Ένας τέταρτος μου ανέφερε πώς για μέρες δεν ήθελε να βγει από την χαρτόκουτά του κι έκλαιγε, γιατί δεν άντεχε πια να αντιμετωπίσει τη σκληρότητα, το χλευασμό και την αδιαφορία των βλεμμάτων των υπολοίπων ημών… Αυτό το βλέμμα που τους προσπερνά, λες και δεν υπάρχουν, λες και δεν είναι ένας άνθρωπος εκεί στη γωνία, τον οποίο μπορείς τουλάχιστον να κοιτάξεις στα μάτια, αλλά τον προσπερνάς, λες και είναι ένα με τον τοίχο, ένα αντικείμενο, ένα σκουπίδι… Εξάλλου το ίδιο το κράτος μας προπαγάνδιζε πρόσφατα τις ‘επιχειρήσεις-σκούπα’, σκούπα ανθρώπων… Και μόνο οι λέξεις που χρησιμοποιούν, τα λένε όλα…

Ταυτόχρονα, υπάρχουν δεκάδες άδεια ξενοδοχεία στην Αθήνα, που θα μπορούσαν με μικρό κόστος να μετατραπούν σε ξενώνες. Ταυτόχρονα, μόλις πληρώθηκαν από το ελληνικό κράτος 430εκατομμύρια ευρώ σε ομόλογο και λιμνάζουν στην Ελβετία δισεκατομμύρια πλουσίων Ελλήνων. Και ταυτόχρονα, μας ήρθε τις προάλλες μια νεαρή γυναίκα με τον άντρα της, οι οποίοι μένουν και οι δύο στο δρόμο. Η λεπτομέρεια είναι ότι η γυναίκα είναι έγκυος. Μου είπε ότι ρώτησε για ξενώνες, αλλά της είπαν ότι «δεν υπάρχει τίποτα». Αν άκουγα από τρίτους  ότι σήμερα, γυναίκα έγκυος μένει στους  δρόμους της Αθήνας, ειλικρινά δεν θα το πίστευα. Τώρα που με βρήκε η ίδια, το πιστεύω. Αυτό. Ταυτόχρονα με όλα τα άλλα.

Βικτωρία Πρεκατέ, 23/5/2012, www.brightplanet.blogspot.com

Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας


Το άλλο χαρακτηριστικό με την κακοποιημένη γυναίκα είναι ότι όσο είναι στην σχέση, δεν έχει την αντοχή ή τη συγκέντρωση να θεραπεύσει τον εαυτό της, τα δικά της τραύματα και αδυναμίες, που υπήρχαν από πριν και που είναι οι αιτίες που την οδήγησαν σε αυτή τη σχέση ευθύς εξαρχής. Δεν έχει την ενέργεια ή το περιθώριο να φτιάξει τον εαυτό της. Απεναντίας αποδυναμώνεται ακόμη περισσότερο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με εμάς. Έχουμε πάρα πολλές αδυναμίες και δυσλειτουργίες ως κράτος, όμως το σημερινό καθεστώς επιβεβλημένης λιτότητας δεν βοήθησε να θεραπευτούν αυτές οι αδυναμίες. Ελπίζαμε ότι οι Γερμανοί θα μας έφτιαχναν το κράτος, αλλά είναι αδύνατον. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό και ίσως, όπως η κακοποιημένη γυναίκα, χρειαστούμε μια κρίση απελευθέρωσης για να το πετύχουμε. Υπό τις παρούσες συνθήκες, μόνο η υποτέλεια και η καταρράκωση μπορούν να συνεχιστούν ( ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός).  Δεν μπορούμε να αποφύγουμε το εσωτερικό μας νοικοκύρεμα-αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να γίνει. 

Κάποιες φορές, η κακοποιημένη γυναίκα, που φοβάται να φύγει μη μείνει μόνη, ανακαλύπτει ότι χάνει τον σύντροφο, ούτως ή άλλως. Ένας κακοποιητικός σύντροφος έχει τα δικά του προβλήματα (αλλιώς δεν θα ήταν κακοποιητικός) και κάποιες φορές καταρρέει υπό το βάρος των δικών του αδυναμιών. Είναι για παράδειγμα αλκοολικός. Σκέφτεται λοιπόν η γυναίκα «μη φύγω και μείνω μόνη, ας υποστώ όλη την ταπείνωση, αρκεί να μη μείνω μόνη», και τελικά ο σύντροφος την εγκαταλείπει γιατί πεθαίνει από κίρρωση του ήπατος.  Και τι κάνει τότε η γυναίκα? Όλη τη δουλειά που απέφευγε τόσο καιρό, δηλαδή να αντιμετωπίσει το άγνωστο και τον εαυτό της, υποχρεούται να την κάνει άμεσα! Απλά μετά από τόσο καιρό, της έχει μείνει ελάχιστη αυτοπεποίθηση κι ενέργεια, για να παλέψει. Η μετάβαση θα της φαίνεται σαν η πιο τραγική και δύσκολη περίοδος της ζωής της. Αν καταφέρει και φύγει με το δράστη εν ζωή, επίσης, η μετάβαση θα είναι η πιο δύσκολη περίοδος. Συχνά δεν έχει πού να πάει, δεν έχει να φάει, έχει τις δικές ανασφάλειες, ίσως εκείνος την κυνηγά και την απειλεί . Όμως η μετάβαση είναι μόνο αυτό: μετάβαση. Μετά θα έχει την ελευθερία για την πραγματική γαλήνη κι ευημερία. Η μόνη άλλη επιλογή είναι ο αργός θάνατος.

Το ίδιο και με εμάς.  O ελληνικός λαός είχε το θάρρος να πει ‘ΟΧΙ’ στην υποδούλωση των μνημονίων, ανεξάρτητα από το κόμμα που ψήφισε. Το έκανε γνωρίζοντας ότι ο δρόμος μπροστά του είναι εξαιρετικά αβέβαιος και σίγουρα πάρα, μα πάρα πολύ δύσκολος. Για μένα αυτό δείχνει θάρρος και είναι πολύ σημαντικό. 

(Υ.Γ Aν και καθυστερημένα, η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών εξέδωσε ανακοίνωση της Γενικής της συνέλευσης με σαφή καταδίκη της διαπόμπευσης των οροθετικών ιερόδουλων, πηγή εδώ)

Εθνική εξάρτηση και η αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας

Έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου, πώς η σχέση της Ελλάδας με την Ευρωζώνη τον τελευταίο καιρό θυμίζει εξαρτημένη γυναίκα σε κακοποιητική σχέση. (Τονίζω συγκεκριμένα το ‘Ευρωζώνη’, αντί για το ‘Ευρωπαϊκή Ένωση’, καθώς τις τελευταίες ημέρες ακούμε συνεχώς την εξομοίωση των δύο, κάτω από τον νεφελώδη τίτλο ‘ευρωπαϊκός προσανατολισμός’. Η συμμετοχή στην Ευρωζώνη ΔΕΝ είναι το ίδιο με την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και υπάρχουν χώρες στην ΕΕ που εξακολουθούν κι έχουν το δικό τους νόμισμα, όπως είχαμε κι εμείς πριν 10 μόνο χρόνια).

Η κακοποιημένη γυναίκα λοιπόν έχει, τουλάχιστον  στην αρχή, άρνηση της κακοποίησης. Της δίνει χαστούκια και μπουνιές και εκείνη λέει: «Ε, δεν ήταν και τόσο σοβαρό, είχε λίγο τα νεύρα του… ίσως να φταίω κι εγώ που δεν έπλυνα τα πιάτα καλά». Κι εμείς, ως λαός και ως πολιτική ηγεσία εξακολουθούμε να είμαστε σε παρόμοια άρνηση σχετικά με τους απίστευτα ταπεινωτικούς όρους με τους οποίους υπογράφηκε, ειδικά η δεύτερη δανειακή σύμβαση (όποιοι από εμάς μπήκαν στον κόπο να τη διαβάσουν…). Οι όροι υποθήκης της χώρας είναι τα αντίστοιχα χαστούκια και μπουνιές στο έθνος και στην ελληνική γη.

Οι εξαρτητικές γυναίκες ανέχονται οποιαδήποτε είδους βία και πάσχουν από μηδενική αυτό-εκτίμηση. Απορροφούν τους εξευτελισμούς από το δράστη και λένε στον εαυτό τους «Πράγματι έχει δίκιο. Είμαι ένα μηδενικό. Κανείς δεν θα με θέλει. Δεν θα καταφέρω να κάνω τίποτα μόνη μου. Ας κάτσω εδώ που είμαι και πολύ μου είναι». Αντίστοιχα συμβαίνει και με εμάς. Φωνασκούμε για την ανωτερότητα των Ελλήνων (κάποιοι επιλέγουν και απαράδεκτα ακραίους τρόπους να το κάνουν), επειδή ακριβώς στο βάθος νιώθουμε ανεπαρκείς, επειδή στο βάθος έχουμε ενστερνιστεί βαθιά στο πετσί μας ότι δεν μπορούμε με τίποτα να τα καταφέρουμε χωρίς τη βοήθεια των ευρωζωνικών ‘φίλων’. Όπως η κακοποιημένη γυναίκα κοιτάζει έξω από την πόρτα του σπιτιού της και βλέπει φαντάσματα τρόμου, προβάλλοντας την τρομοκρατία που ήδη ζει μέσα, προς τα έξω. Τελικά επιλέγει να αυτό-φυλακιστεί στο ίδιο το μαντρί της, πιστεύοντας ότι είναι η μόνη της ασφάλεια επειδή απλά της είναι γνώριμο. Έτσι κι εμείς. Έχουν γκρεμιστεί οι αυταπάτες μας για την καλοσύνη και την αλληλεγγύη των ‘φίλων’, αλλά δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να βγούμε από το μαντρί. Κοιτάζουμε έξω από την πόρτα και βλέπουμε σκιές και φαντάσματα. Μας πιάνει ίλιγγος στη σκέψη και μόνο ότι θα βγούμε από το μόνο πράγμα που θεωρούσαμε ότι μέχρι τώρα μας δίνει, ως έθνος, ασφάλεια στη Γη: Οι Ευρωπαίοι ‘φίλοι’.


Όμως στο Θεό δεν αρέσουν τα είδωλα. Είτε σε προσωπικό, είτε σε κοινωνικό, είτε σε ατομικό επίπεδο, αν πάμε να ειδωλοποιήσουμε μια γήινη κατάσταση και να τη θεωρήσουμε ως την μόνη πηγή ασφάλειας και αγαθών, είναι βέβαιο ότι θα έρθει και θα μας την πάρει. Τα είδωλα είναι για να πέφτουν από τα βάθρα τους. Αν επίμονα αρνούμαστε να εμπιστευτούμε το Θεό και επίμονα προσκολλούμαστε στο είδωλο, τότε θα έρθει η ζωή και βίαια θα απομακρύνει το είδωλο από εμάς, ούτως ώστε να μάθουμε (έστω και επώδυνα) ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτό. Ώστε να μάθουμε ότι η μόνη πηγή ασφάλειας κι ευημερίας που μπορούμε ποτέ να έχουμε είναι ο Θεός και η σύνδεσή μας μέσω πίστης, καθαρής συνείδησης και προσπαθώντας το καλύτερο που μπορούμε. Είτε ατομικά, είτε εθνικά. Εμείς ειδικά, ως έθνος δεν δικαιούμαστε να παραγνωρίζουμε αυτήν την πρώτιστη πνευματική παράμετρο. Έχουμε βοηθηθεί με θαύματα, κατά τη διάρκεια της ιστορίας μας, έχουμε σωθεί από απίστευτους κινδύνους. Ποιος μας βοήθησε; η τύχη; Τόση πολλή τύχη δεν μπορεί να μαζευτεί. Ας το θυμηθούμε. Αρκεί να έχουμε λίγη πίστη και να κάνουμε το ένα εκατομμυριοστό της προσπάθειας και θα μας βοηθήσει.

Έρχεται κάποια στιγμή που η κακοποιημένη γυναίκα θεωρεί ότι «ως εδώ και μη παρέκει». Πάει λοιπόν και φωνάζει στον άντρα της «λοιπόν, κοίτα, αρκετά με τη συμπεριφορά σου, δεν θα ανεχτώ άλλα!» Συνεχίζει όμως να φοβάται να φύγει και να σταθεί στα πόδια της. Συνεχίζει να αμφιβάλλει αν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της. Συνεχίζει να μην πιστεύει ότι ο Θεός θα τη βοηθήσει. Την κοιτά λοιπόν εκείνος και στην απίθανη καλύτερη των καλυτέρων περίπτωση (αν δε τη χτυπήσει ή την απειλήσει ότι θα τη σκοτώσει), της λέει «ΟΚ, σήκω φύγε». Και τι κάνει; Η εξαρτητική γυναίκα κοιτάζει έξω και την πιάνει δέος. Σωπαίνει και ξαναγυρνά. Και τότε, η συμπεριφορά του δράστη γίνεται πέρα ως πέρα κακοποιητική.

Έτσι κι εμείς. Διαμαρτυρηθήκαμε σχετικά με τους όρους των μνημονίων, φωνάζουμε, και πράγματι η διαμαρτυρία αυτή εκφράζει μια βασική ανάγκη του ελληνικού λαού. Το ερώτημα όμως είναι: Οι Ευρωπαίοι λένε «δεν διαπραγματευόμαστε τα μνημόνια». Και τότε τι γίνεται; Τι γίνεται; Είμαστε πολιτικά και ψυχολογικά προετοιμασμένοι να σηκωθούμε και να φύγουμε από την ευρωζώνη και να κάνουμε τη μετάβαση και υπέρβασή μας; Γιατί αν δεν είμαστε, τότε, θα ξαναγυρίσουμε άνευ όρων, και η αντιμετώπιση που θα λάβουμε θα είναι πιο σκληρή και πιο ταπεινωτική από ποτέ! Για αυτό πιστεύω ότι χρειαζόμαστε λίγο περισσότερο χρόνο. Πρέπει να προετοιμαστούμε (και ο ψυχολογικός παράγοντας εδώ είναι πολύ σημαντικός) για την πολύ υψηλή πιθανότητα να μην κάνουν οι Ευρωπαίοι πίσω. Η δική μας συντεταγμένη εθελοντική έξοδος από το ευρώ θα ήταν η λιγότερη ατιμωτική λύση.Η άλλη πιθανότητα είναι απλά να μας διώξουν. Παραμονή στην ευρωζώνη, με διαπραγμάτευση φαίνεται να είναι αδύνατη. Παραμονή στην ευρωζώνη χωρίς διαπραγμάτευση είναι σαν την κακοποιημένη γυναίκα που θα παραμείνει στην κακοποιητική σχέση μέχρι να τη στείλει ο άντρας της στον τάφο. Δεν αποτελεί επιλογή. Αν μη τι άλλο, έχουμε ευθύνη στην ελληνική γη. Παλιότεροι έδωσαν τη ζωή τους για την ελληνική γη. Εμείς την ξεπουλάμε μη τυχόν και βγούμε από το ευρώ… Τι ανασφάλεια και ηττοπάθεια μας έχει πιάσει; Λες και δεν υπήρχε ζωή πριν το ευρώ...

Υπάρχουν πολλές αναλύσεις ελλήνων οικονομολόγων που μελετούν τα πλεονεκτήματα εξόδου από το ευρώ, όπως αυτές του Κώστα Λαπαβίτσα από το London School of Economics, του Σκαπέρδου University of California, και άλλων, που παρουσιάζουν αναλυτικές λύσεις σε αυτό. Προσωπικά πιστεύω ότι το δικό μας εμπόδιο είναι πρωτίστως ψυχολογικό. Μας πιάνει ίλιγγος φόβου με την ιδέα ότι θα πούμε ‘Όχι’ στους ‘μεγάλους’ μας ‘αδερφούς’. Όπως η κακοποιημένη γυναίκα παίρνει την απόφαση, ζητά τη βοήθεια του Θεού και αποφασίζει να θεραπεύσει μέσα της όλες τις αδυναμίες και εμπόδια που την κρατούν πίσω. Αυτό θα είναι η εσωτερική μας εργασία μέχρι τις επόμενες εκλογές, που φαίνονται πολύ πιθανές. Να ξεπεράσουμε το φόβο
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.com, 9/5/2012

Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας

Στις προηγούμενες αναρτήσεις μου αναφέρω για την πολύ επικίνδυνη ρατσιστική ρητορική που χρησιμοποιήθηκε σχετικά με τα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών χωρίς χαρτιά. Είχα πει ότι αυτή η λογική, ποινικοποίησης της φτώχειας («…όσοι μετανάστες ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης θα κρατούνται…») είναι πολύ επικίνδυνη και δεν θα σταματήσει στους μετανάστες, αλλά θα εξαπλωθεί και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Πράγματι, λίγες μέρες μετά βλέπουμε μια άνευ προηγουμένου καμπάνια διαπόμπευσης των φορέων του aids. Ξεκίνησε με την αλλοδαπή ιερόδουλη, όμως στην πορεία τους βγήκαν οι περισσότερες ιερόδουλες φορείς  να είναι ελληνίδες. Για πρώτη φορά, στα 30 χρόνια που υπάρχει το AIDS, προβάλλονται στη δημοσιότητα στοιχεία των φορέων του ιού. Αυτή η λογική στιγματισμού και ποινικοποίησης της ασθένειας, για τη δήθεν προστασία του κοινωνικού συνόλου, είναι απαράδεκτη, ανήκουστη και πολύ επικίνδυνη. Ειδικά για το AIDS, είναι επιλογή του συνευρισκόμενου να πάει με μια ιερόδουλη (ή οποιονδήποτε άλλον) και μάλιστα χωρίς προφύλαξη. Η κατηγορία της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης δεν στέκει. Αν το δούμε έτσι, τότε θα πρέπει οι χιλιάδες έλληνες άνδρες πελάτες, που έχουν μολυνθεί, να βγουν τα στοιχεία τους στη δημοσιότητα επίσης, και να συλληφθούν, γιατί με τη λογική αυτή κι εκείνοι αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία! Δεν συμφωνώ  βέβαια με τη δημοσιοποίηση του ιατρικού ιστορικού κανενός, απλά με αυτό τον τρόπο δείχνω ότι δεν μπορούμε να έχουμε δυο μέτρα και δύο σταθμά. Σε κάθε περίπτωση, το ιατρικό ιστορικό είναι προσωπικό δεδομένο και δεν μπορεί ούτε να δημοσιοποιείται, ούτε να συλλαμβάνεται κανείς επειδή έχει μια ασθένεια
Η απομόνωση ατόμων που νοσούν συμβαίνει μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, σε νοσοκομεία και μετά από τη γνωμάτευση του ιατρικού προσωπικού. Δεν μπορεί να υπαγορεύεται από κυβερνητικούς παράγοντες και μάλιστα για χρήση ευρείας κλίμακας και στιγματισμό ολόκληρων κοινωνικών ομάδων. Πάρα πολύς κόσμος διαμαρτυρήθηκε για αυτή τη διαπόμπευση. Αν ήθελαν να προειδοποίησουν για τη δημόσια υγεία, θα μπορούσνα να καταγγείλουν τις διευθύνσεις των παράνομων οίκων. Αλήθεια, από τους διαχειριστές-διακινητές-traffickers, πόσοι συνελλήφθησαν? Αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το επόμενο στάδιο: Nα συλλαμβάνουν όσους φταρνίζονται χωρίς χαρτομάντιλο;! Στο κάτω κάτω, η γρίπη σκοτώνει παγκοσμίως περισσότερους από ότι το AIDS... Ούτε στην εποχή της πανούκλας, δεν γίνονταν τέτοια ανθρωποφαγία… 

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν καταδικάσει αυτές τις πρακτικές ‘σκούπας’ και σύλληψης νσούντων (πηγή εδώ). Δεν λειτουργεί έτσι η δημόσια υγεία. Με τον εκφοβισμό της σύλληψης, οι άνθρωποι θα αποφεύγουν να εξετάζονται, με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη διάδοση λοιμωδών. Αν είχαν μια πιθανότητα οι ιερόδουλες ανά την Ελλάδα να εξεταστούν για HIV τώρα αυτή έχει μηδενιστεί, γιατί θα φοβούνται τη σύλληψη. Μακροπρόθεσμα, η διαπόμπευση θα ενισχύσει την εξάπλωση του ιού. Η δημόσια υγεία διασφαλίζεται με διαρκή ενημέρωση και απρόσκοπτη πρόσβαση σε δωρεάν δομές δημόσιας υγείας, χωρίς το φόβο στιγματισμού. Το να κλείσουν 20 νοσοκομεία σίγουρα ΔΕΝ συμβάλει σε αυτήν την κατεύθυνση .

Κατά τα άλλα, γιατί άραγε εκπλήσσει η άνοδος  ακροδεξιού κόμματος, όταν η ίδια η κυβέρνηση υποστηρίζει τέτοιες ακραίες πολιτικές, όπως τα  στρατοπέδων κράτησης για μετανάστες χωρίς χαρτιά και η σύλληψη φορέων του aids; Όταν καλλιεργείται μια νοοτροπία, του τύπου «για όλα φταίνε οι μετανάστες», «θα μας κολλήσουν μικρόβια», «μας παίρνουν τις δουλειές» κλπ., γιατί μετά μας εκπλήσσει το αποτέλεσμα;

 Οι τελευταιες εξελίξεις σοκάρουν στο εξωτερικό πάρα πολύ. Με το να είμαστε εμείς ρατσιτσές απέναντι σε άλλες κοινωνικές ομάδες, ενισχύουμε το ρατσισμό (που ήδη υπάρχει) των Ευρωπαίων απέναντί μας. Νομίζουμε ότι η οικονομική κρίση μας δίνει το άλλοθι να φερθούμε όπως μας κατέβει στις άλλες κοινωνικές ομάδες.
Μας κακοποιούν οι δικοί μας πολιτικοί, κι αντί να τους απαντήσουμε με την ψήφο μας, κακοποιούμε με τη σειρά μας την πιο αδύναμη κοινωνική ομάδα, η οποία σήμερα τυχαίνει να είναι οι μετανάστες, οι φορείς του AIDS, αύριο θα είναι κάποια άλλη.  Όπως ο σύζυγος που δέρνει τη σύζυγο, κι εκείνη με τη σειρά της πάει και δέρνει το παιδί, το οποίο πάει και δέρνει τη γάτα. Όσοι βγαίνουν και διακηρύττουν με περηφάνια «εγώ είμαι ρατσιστής», -και δυστυχώς συμπολίτες μας το λένε και καμαρώνουν-, ξεχνούν ότι ο ρατσισμός δε σταματά στους μετανάστες… Θα έρθει να χτυπήσει και τη δική τους την πόρτα αργότερα. Η αιτία της οικονομικής κρίσης ήταν ο εγωκεντρισμός και η έλλειψη ανθρωπιάς. Και τώρα νομίζουν ότι θα λυθεί με ακόμη περισσότερη έλλειψη ανθρωπιάς....

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.com, 2/5/2012 


Χρήσιμα links που βρήκα πρόσφατα

-Πολύ σημαντικό 10λεπτο βίντεο, που πιστεύω πρέπει να δουν τα παιδιά μας για τις ανισότητες στον κόσμο: Γιατί δεν πρέπει να αγοράζουμε τριαντάφυλλα και σοκολάτες http://player.vimeo.com/video/37169808

--Συνέντευξη του φιλέλληνα άγγλου ευρωβουλευτή Nigel Farage στον Γιώργο Χριστοφορίδη  http://www.newsbomb.gr/bloggers/giorgos-hristoforidis/fytilies/story/129553/farage-ayto-poy-sas-kanoyn-einai-apaisio



Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org