Τα ακόλουθα άρθρα έχουν γραφεί από την ψυχολόγο και συγγραφέα Πρεκατέ Βικτωρία, πολλά εκ των οποίων έχουν αποσταλεί στον τύπο (όπου είναι γνωστό, αναφέρεται η πηγή δημοσίευσης).Το υλικό εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συγγραφέως. Παρακαλείσθε αν αναδημοσιεύετε κάποιο άρθρο, να αναφέρετε ως πηγή αυτό το ιστολόγιο.

Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας
ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607
2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076
3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ
Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ
4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.
Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ
Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791
5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)
6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)
ΟΜΙΛΙΕΣ
Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.
Στη δύσκολη συγκυρία που διανύει η χώρα μας, η Πρεκατέ Βικτωρία προσφέρει περιορισμένο αριθμό δωρεάν ενημερωτικών ομιλιών σε σχολεία (μέσω συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, απογευματινές ώρες) σχετικά με θέματα βίας, αυτοεκτίμησης, ψυχικής ανθεκτικότητας στα παιδιά, προετοιμασίας για την επαγγελματική ζωή κ.α.
Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9
---------------------------------------------------------
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.
Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, είναι περισσότερο σημαντική από ποτέ η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της δικής μας θρησκείας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html
YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα στο Σύνταγμα
Η κίνηση όμως αυτή έβγαλε κάτι άλλο στην επιφάνεια, σε σχέση με ισχυρές επικρατούσες νοοτροπίες στη χώρα μας, που δεν μας τιμούν. Η δωρεάν προσφορά έδωσε την ευκαιρία να βγει ο χειρότερος άπληστος εγωκεντρικός εαυτός για πολλούς εκεί, οι οποίοι τσακώνονταν, ποιος θα πρωτοπρολάβει. Τα ΜΜΕ κάλυψαν το ποδοπάτημα ως απόδειξη του πόσο πεινάμε πια στην Αθήνα. Παρόλο, που σίγουρα θα υπήρχαν και άτομα με οικονομικές δυσκολίες, οι άσχημες εικόνες μάλλον τους διέψευδαν, καθώς πολλοί από τους ορμόμενους φαίνονταν και ευτραφείς και καλοντυμένοι. Η στάση αυτή του ‘αχόρταγου’, ‘να αρπάξω όσα πιο πολλά μπορώ’ δεν έχει να κάνει με την ανάγκη. Είναι θέμα νοοτροπίας. Βλέπουμε να παίρνει κάποιος λαχανικά, πολλά περισσότερα από όσα μπορεί να καταναλώσει. Ας τα έχει κι ας του χαλάσουν. Ας τα έχει κι ας τα πετάξει. Αντίστοιχες εικόνες βλέπει κανείς και σε άλλες δωρεάν προσφορές, εδώ ή στο εξωτερικό: προσφορές σε καταστήματα, όπου οι άνθρωποι ποδοπατούνται, λες και ξαφνικά έγινε θέμα ζωής και θανάτου να πάρουν όσα πιο πολλά παπούτσια μπορούν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε μια προσφορά παπουτσιών δεύτερο-χέρι για άπορους, πώς μια γυναίκα γέμισε μια ολόκληρη σακούλα με γυναικεία παπούτσια σε όλα τα νούμερα, που σίγουρα δεν τις έκαναν και σίγουρα δεν θα μπορούσε να τα πουλήσει. Η αρπαγή γίνεται αυτό-σκοπός. Ο φόβος της έλλειψης που διαφημίζεται από τα ΜΜΕ, εντείνει την ανάγκη ‘αρπαγής’ . Και εκεί βρίσκεται το επικίνδυνο.
Δεν λέω ότι δεν θα πρέπει να προσφερθεί βοήθεια σε εκείνον που έχει ανάγκη. Για κάποιον που έχει εμπειρία όμως στην αρωγή ευπαθών ομάδων, θα παρατηρούσε ότι αυτοί που έχουν πραγματική ανάγκη είναι συνήθως οι πιο ντροπαλοί και συνεσταλμένοι. Δύσκολα θα έρθουν να σπρώξουν, να απαιτήσουν. Οι αποδυναμωμένοι άνθρωποι χρειάζεται εσύ να τους βρεις και να τους ενθαρρύνεις. Στοιχηματίζω ότι η πλειονότητα των πραγματικά ευάλωτων ατόμων στην Αθήνα, δεν ήξερε ΚΑΝ για το τσάμπα πράμα στο Σύνταγμα. Πού να το ξέρει; Πρέπει να έχει τηλεόραση ή ραδιόφωνο να το ακούσει, οι πραγματικά φτωχοί δεν έχουν! Για αυτό είμαι γενικά αντίθετη σε τέτοιες κινήσεις του ‘γενικώς κι αορίστως τσάμπα’, καθώς οι πόροι εξαντλούνται σε άτομα που δεν τους έχουν ανάγκη και κυρίως γιατί ενθαρρύνουν την απληστία, τον εγωκεντρισμό, τη ζητιανιά και την αρπακτικότητα, που είναι δυστυχώς ακόμη αρκετά διαδεδομένες νοοτροπίες στο λαό μας. Οποιαδήποτε προσφορά πρέπει να γίνεται μελετημένα, στοχευμένα και πάντα με την παρουσία συμβούλου, ο οποίος θα γνωρίσει τους ωφελούμενους και θα τους βοηθήσει να ενδυναμωθούν με κατάλληλο τρόπο. Η υλική βοήθεια δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα προσωρινό υποστηρικτικό βήμα σε μια διαδικασία ανεξαρτητοποίησης και αυτό-αποτελεσματικότητας.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, πριν αρκετό καιρό, στα χρόνια των παχιών αγελάδων, ένας δήμος προσέφερε δωρεάν φασολάδα την Καθαρά Δευτέρα στις 11 το πρωί. Οι δημότες είχαν έρθει στο βουνό με τα τζιπ κι αντί να πετάξουν αετό με τα παιδιά τους, στήθηκαν στην ουρά με άγχος, τσακώνονταν ποιος θα πρωτοπάρει φασολάδα και μάλιστα να πάρει μερίδες και στο σπίτι! Ήταν μια πολύ άσχημη εικόνα, οι άνθρωποι αυτοί μόνο πεινασμένοι δεν ήταν κι εν πάση περιπτώσει, ο μέσος Έλληνας ΔΕΝ συνηθίζει να τον πιάνει ξαφνική λιγούρα για φασολάδα στις 11 το πρωί! Στις 2 το μεσημέρι ίσως, αλλά στις 11 το πρωί όχι!
Κι όμως τσακώνονταν. Τι μας δείχνει αυτό; Και τι θα γίνει σε περιόδους πραγματικής έλλειψης;
Αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες έλλειψης, φόβου κι εγωκεντρισμού. Υπάρχουν διάφορες συζητήσεις για την προέλευσή τους, αιώνες τουρκοκρατίας, κατοχική και μεταπολεμική πείνα, όμως έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε. Με ανησυχεί ότι οι δεύτερες μεταπολεμικές γενιές, που μεγάλωσαν χορτασμένες, εμφανίζουν κι εκείνες τα απωθημένα έλλειψης των γονιών τους. Με ανησυχεί το ότι οι γονείς τους, παρά τις δεκαετίες όπου η παχυσαρκία στο σώμα έπαιρνε εκδίκηση για την πείνα των παιδικών χρόνων, φαίνεται να διατηρούν το φόβο της έλλειψης στην ίδια ένταση. Αν έχουμε αυτήν την επείγουσα απληστία για αρπαγή, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει αληθινή ανάγκη, τότε τι θα γίνει σε μια πραγματική έλλειψη; Καθώς μια ιδέα δεν εγκαταλείπει την πηγή της, όσο συμπεριφερόμαστε αρπακτικά κι εγωιστικά, αλλά τόσο πιο πεινασμένοι και φοβισμένοι νιώθουμε. Ο φόβος κι ενοχή μας θα μας οδηγήσουν σε όλες τις λάθος επιλογές, που θα μας φέρουν ακόμη πιο πολλή φτώχεια. Για αυτό και η δική μου τοποθέτηση είναι να ΜΗΝ παίρνουμε κάτι τσάμπα, ακόμη και αν μας προσφέρεται, παρά μόνο αν το έχουμε πραγματικά ανάγκη. Ας κάνουμε πίσω διακριτικά κι σκεφτούμε ότι θα πάει σε κάποιον που το χρειάζεται περισσότερο. Για παράδειγμα: Κάποια καταστήματα προσφέρουν κουλουράκια στην είσοδο. Ωραία. Πολλοί τα τρώνε, είτε έχουν όρεξη εκείνη τη στιγμή, είτε όχι. Τα τρώνε επειδή είναι τσάμπα. Μια θέση αδειάζει στο λεωφορείο και βιαζόμαστε να την πιάσουμε, ακόμη κι αν έχουμε πιαστεί να καθόμαστε. Αλλά έχουμε αυτό το: ‘γρήγορα, μη το πάρουν οι άλλοι’. Ας το να πέσει κάτω. Μπορεί να έρθει κάποιος κουρασμένος από τη δουλειά του… Ας μη βιαζόμαστε να παίρνουμε εκείνο που δεν έχουμε πραγματικά ανάγκη. Ακόμη και στις αγορές μας, ας σταματήσουμε, ας σκεφτούμε πιο πριν: «αυτό το χρειάζομαι πραγματικά;”
Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για το θέμα ‘βοήθεια’ και ‘αρωγή’. Από την εμπειρία μου στο χώρο και προηγούμενες συνεργασίες με οργανώσεις στο εξωτερικό, γνωρίζω ότι είναι απόλυτη προτεραιότητα να ενδυναμώσουμε τα άτομα να βοηθήσουν τον εαυτό τους, όχι να τους δίνουμε ελεημοσύνες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη συζήτηση με ένα πολύ έμπειρο aid worker, που είχε εργαστεί στις πιο φτωχές χώρες της Αφρικής και Ασίας. Η στάση του ήταν ξεκάθαρη: «Δεν τους δίνουμε έτσι απλά. Με το να τους δίνουμε ελεημοσύνες, βρήκαμε ότι σύντομα μετατρέπονται σε ‘ανάπηρους’, που αδυνατούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Δεν τους βοηθούμε έτσι, τους κάνουμε κακό». Όταν λοιπόν δούλευε με τους ντόπιους στις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, πάντα τους κινητοποιούσε να δώσουν κάτι πίσω στην κοινότητα. Έτσι, έδινε υποτροφία σε μια έφηβη, για να σπουδάσει, υπό τον όρο ότι θα επισκέπτεται δυο φορές την εβδομάδα το τοπικό ορφανοτροφείο και θα παίζει και θα αγκαλιάζει τα πολύ παραμελημένα ορφανά βρέφη. Στη χώρα μας, όπου ο υπερπροστατευτισμός στα παιδιά έχει αποκτήσει βιβλικές διαστάσεις (μήπως σχετίζεται με το ότι δεν πηγαίνουμε μπροστά;), θα έτρεχαν οι γονείς να διαλαλήσουν ‘α, το παιδί, θα κάνει τέτοιο πράγμα!’. (Για αυτό κι έχουμε τη φήμη των ‘μαμάκηδων’ έξω). Έτσι όμως τα νεαρά άτομα μαθαίνουν να γίνονται υπεύθυνα. Να μην τα περιμένουν όλα έτοιμα. Μαθαίνουν να δίνουν κάτι στους άλλους, σε εκείνους που έχουν περισσότερη ανάγκη. Μαθαίνουν την ανταλλαγή και μαθαίνουν την εργασία. Όλη η κοινότητα ωφελείται. Άλλο παράδειγμα: προσέφερε κατσίκες στην τοπική φύλαρχο για άρμεγμα, υπό τον όρο ότι θα εκπαιδεύσει τις γυναίκες της κοινότητας πώς θα αρμέγουν και θα φτιάχνουν τυρί και γιαούρτι από τις κατσίκες τους. Πάντα υπάρχουν τρόποι ανταλλαγής, ώστε οι ωφελούμενοι να γίνονται μέτοχοι της βοήθειας που τους δίνεται και να ενθαρρύνονται στην ανεξαρτησία και την αυτοβοήθεια. Η εικόνα στο Σύναγμα με το ποδοπάτημα για τα εντελώς τσάμπα λαχανικά είναι ακριβώς το αντίθετο.
Εδώ στην Ελλάδα έχουμε τη συμπόνια, πολύ καλό, αλλά το να δίνουμε φαγητό δωρεάν κι αδιακρίτως, σε όποιον περνά από μπροστά, πόσο αλήθεια τον βοηθούμε; Ίσως εμείς νιώθουμε καλά και υπεράνω, επειδή κάναμε μια καλή πράξη - ειδικά αν έχουμε και κάποιο πνευματικό υπόβαθρο που μας κάνει να πιστεύουμε ότι με την καλή μας πράξη κερδίζουμε πόντους στην άλλη ζωή. Αυτή η στάση όμως είναι το ίδιο ιδιοτελής με τους αγρότες της Βοιωτίας. Το θέμα είναι πώς μπορούμε ουσιαστικά να βοηθήσουμε τους άλλους; Τι έχουν εκείνοι πραγματικά ανάγκη; (Όχι ποια δική μας κρυφή εσωτερική ανάγκη ικανοποιούμε με το να είμαστε οι ελεήμονες). Έτσι τους έχουμε όλους εξαρτημένους. Και τι θα γίνει, όταν ξαφνικά μας έρθει να ασχοληθούμε με κάτι άλλο; Πώς θα επιβιώσουν τότε;
Αυτό που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι είναι να ενδυναμωθούν ώστε να σταθούν στα πόδια τους. Να χρησιμοποιούν τις δικές τους δυνάμεις για να επιβιώσουν. Η αυτοεκτίμηση αυξάνεται όταν κάνουμε χρήσιμα πράγματα και μειώνεται όταν μπορούμε να τα κάνουμε και δεν τα κάνουμε! Καθώς οι καιροί θα στενέψουν κι άλλο οικονομικά, θα χρειαστεί οι φορείς να είναι προσεκτικοί πού δίνουν τη βοήθεια, γιατί θα υπάρχει ο κίνδυνος να τη στερηθούν εκείνοι που την έχουν πραγματικά ανάγκη. Υπάρχει βεβαίως το ζήτημα με τα συσσίτια, πώς θα αποκλείσεις ή θα κρίνεις ποιος χρειάζεται και ποιος όχι; Πράγματι είναι δύσκολο, και δεν μπορείς να απορρίψεις κάποιον, ο οποίος απλά δεν φαίνεται φτωχός. Για αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η συμβουλευτική σε αυτούς τους χώρους. Συμβουλευτική κι ενημέρωση για την αυτό-ενδυνάμωση. Σίγουρα πολλοί άνθρωποι έχουν άμεση ανάγκη, άλλοι όμως, που έρχονται στο συσσίτιο, καλοντυμένοι, μιλώντας στο κινητό με τον κολλητό τους, εγείρουν ερωτηματικά. Σε αυτούς, πιστεύω, ότι το ‘τσάμπα’ τους κάνει κακό. Δεν θέλουμε να μετατρέψουμε τους ανθρώπους σε ζητιάνους, ούτε να ενθαρρύνουμε τη νοοτροπία ότι δικαιούνται να παίρνουν χωρίς να δίνουν τίποτα (‘entitlement’).
Από την εμπειρία μου, οι ωφελούμενοι ανήκουν σε δυο κατηγορίες: εκείνοι που έχουν πραγματικά άμεση ανάγκη και αυτοί συνήθως είναι ευγενικοί και συνεσταλμένοι. Η άλλη κατηγορία είναι εκείνοι που αρπάζουν λόγω νοοτροπίας, ευτυχώς η μειοψηφία. Χωρίς να έχουν ανάγκη, μπορεί να στηθούν στην ουρά, μόνο και μόνο για το τσάμπα. Mπορώ να ανακαλέσω μνήμες από ωφελούμενους, που απαιτούν από τον εθελοντή το φαγητό άμεσα και θυμώνουν αν δεν το φέρει γρήγορα ή αν δεν τους αρέσει. Δε λένε ευχαριστώ και μπορεί να βρίζουν σιωπηλά ή στη δική τους γλώσσα, αν δεν τους δώσεις αυτό που θέλουν. Η ‘γενικώς κι αορίστως τσάμπα’ προσφορά ενθαρρύνει αυτές τις στάσεις και πολύ φοβάμαι ότι για αυτούς τους ανθρώπους, σε μια πραγματική έλλειψη, το επόμενο βήμα μπορεί να είναι απλά η εγκληματικότητα. Όταν θεωρούν ότι δικαιούνται γενικώς και αορίστως, αν το ‘γενικώς κι αορίστως τσάμπα’ ξαφνικά κοπεί, ενδεχομένως κάποιοι να θεωρήσουν ότι έχουν δικαίωμα να ασκήσουν βία για να πάρουν αυτό που θεωρούν ότι δικαιούνται. Για αυτό χρειάζεται η ταυτόχρονη συμβουλευτική, ώστε μαζί με την υλική τροφή, να τρέφεται κι ο χαρακτήρας του ατόμου, να οριοθετείται, ώστε το άτομο να μπορεί να γίνει μέρος της λύσης κι όχι μέρος του προβλήματος. Η συμβουλευτική μπορεί να βοηθήσει και τις δύο κατηγορίες. Να αξιολογήσει εκείνους που έχουν πραγματική ανάγκη, σε ποιο στάδιο ανάγκης βρίσκονται, τι χρειάζονται και πώς μπορούν να υποστηριχτούν μακροπρόθεσμα, προς την ανεξαρτησία. Επίσης, να προτείνει τρόπους για το πώς μπορούν να γίνουν μέτοχοι της βοήθειας, π.χ. βοηθώντας στο καθάρισμα της κουζίνας του συσσιτίου μετά, βοηθώντας σε εργασίες του ξενώνα κλπ. Σε ξενώνες αστέγων στο εξωτερικό, τους δίνονται αρκετές ευθύνες σχετικά με τη φροντίδα του χώρου διαβίωσης. Αυτό είναι σημαντικό για τους ίδιους, καθώς όταν τους τα κάνουν όλα οι άλλοι, νιώθουν άχρηστοι κι ευνουχισμένοι. Η συμβουλευτική μπορεί επίσης να βοηθήσει εκείνους που δεν έχουν την υλική ανάγκη, αλλά χρειάζεται να αναγνωρίσουν τα βαθύτερα αίτια για τη συμπεριφορά του αρπάγματος και ζητιανιάς (μήπως προσπαθεί να καλύψει άλλες ψυχικές ανάγκες;).Πώς να ξεφύγουν από το δυσλειτουργικό φόβο της έλλειψης και της συσσώρευσης (hoarding). Εκείνος που μαζεύει δεκάδες παπούτσια που δεν θα χρειαστεί ποτέ στην αποθήκες του, σίγουρα δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, ούτε να απολαμβάνει υγιή κι ασφαλή αυτοεκτίμηση. Και εκείνοι χρειάζονται βοήθεια, ψυχική, όχι υλική.
Από την άλλη πλευρά, είναι υποκρισία από τη μεριά της πολιτείας και κάποιων ΜΜΕ, να αγιοποιούν τους εαυτούς τους, υποστηρίζοντας την ελεημοσύνη, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζουν πολιτικές, που οδηγούν αξιοπρεπείς ανθρώπους στην εξαθλίωση και την εξάρτηση, μειώνοντας ταυτόχρονα τις δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας, που θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους να ορθοποδήσουν ανεξάρτητοι. Αν ο στόχος είναι να γίνουμε όλοι ζητιάνοι, με ένα κύπελλο στο χέρι, νιώθοντας αποδυναμωμένοι, ανίκανοι κι άχρηστοι, θεωρώντας σωτήρες εκείνους που μας δίνουν τη μπουκιά, τότε οι πολιτικές αυτές προς αυτή την κατεύθυνση οδεύουν. Και βέβαια για εκείνους που υποστηρίζουν πολιτικές εξαθλίωσης, φόβου, αποδυνάμωσης κι ελέγχου, εικόνες τύπου Συντάγματος, όπου κόσμος σπρώχνεται και να τσακώνεται για ένα ψίχουλο ελεημοσύνης, είναι η απώτερη δικαίωση.
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.com, 28/1/2012

Λίστα παλαιότερων αναρτήσεων
Σημάδια και προβληματισμοί
Πρόληψη της σεξουαλικής παρενόχλησης: πώς να μιλήσουμε στους εφήβους
Η κουλτούρα του φόβου και της ανημπόριας
Σταθερότητα της αυτοεκτίμησης στην ενήλικη ζωή- αναγωγή στην εθνική αποδυνάμωση
Αγάπη για την πατρίδα
Αυτοκτονικότητα- μια πνευματική θεώρηση
Απελευθέρωση από το παρελθόν
Μισογυνισμός τον 21ο αιώνα, ένα συγκλονιστικό βιβλίο και η τραγική ιστορία μιας αφανούς ηρωίδας
Make believe:Η ετερο-εκπληρούμενη προφητεία
Grooming εφήβων: όταν ο 'έρωτας' ενηλίκου-έφηβης αποκαλύπτει το αληθινό του πρόσωπο
Γυναίκες μόνες στο δυτικό κόσμο: σχολιασμοί σε ένα βιβλίο
Πάσχα 2014
Ακραία βία στα παιδιά
Αυτοτραυματισμός στους εφήβους
"Επανακαλωδίωση" και εργασία
Αφθονία, ευλογία, ασφάλεια
Ψυχολογικό αντίκτυπο της κρίσης στα παιδιά (2)
The way out is the way up
Σχόλια και προτάσεις για την παιδεία
ΕΑρπαγή γης, το νέο κυνήγι θησαυρού των επενδυτών
Καλή χρονιά (ή πώς να την κάνουμε...)
2013
Κλείνοντας το 2013
Έφηβοι και κίνδυνοι στο Διαδίκτυο
Αυτοπροστασία των παιδιών από τη λεκτική βία
Πώς να βοηθήσουμε τα απομονωμένα παιδιά
Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας στους νέους
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική
Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’
Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση
Συλλογική μαθημένη αβοηθησία
Χριστούγεννα 2012
Ένα αξιοθαύμαστο δώρο, υπενθύμιση της Θείας Χάρης αυτό το χειμώνα
21/12/2012
Η ανάγκη αγωγής στις διαφυλικές σχέσεις για την αντιμετώπιση του τραφικινγκ, των σεξουαλικών εθισμών και της πορνογραφίας
Ποινές και εκφοβισμός στο σχολικό πλαίσιο
Αντιμετώπιση τράφικινγκ: Δύο παραδείγματα γενναιότητας
Αυτοκτονίες λόγω χρεών
Αλλαγή-η πνευματική θεώρηση
Τσιγκουνιά, η πολυπρόσωπη
Κοινωνικο-συναισθηματικές δυσκολίες σε παιδιά με υπο-επίδοση
Αλλαγή και απόλυτη σκέψη
Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση
2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ,
(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011):
2010 (16)
(Νοέμβριος 2010)
2009 (16)
(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός
Προτεινόμενες οργανώσεις
http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in
http://www.who-will.org/ (Children in need in
http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)
http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).
http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας
Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:
Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf
Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html
Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς: