Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο

H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο

Η πολική αρκούδα ζει στην Αρκτική και στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη των εξής πέντε κρατών: Αλάσκα (ΗΠΑ), Καναδάς, Γροιλανδία (Δανία), Ρωσία και Νορβηγία. Η πολική αρκούδα είναι εκπληκτικά προσαρμοσμένη να επιβιώνει σε ένα από τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα του πλανήτη : το Βόρειο Πόλο. Για αυτό, η αντοχή κι η δύναμή της είναι αξιοθαύμαστα. Η θερμοκρασία στο Β.Πόλο μπορεί να φτάσει στους -45 βαθμούς Κελσίου. Η Αρκτική είναι σκοτεινή και παγωμένη για μήνες. Στα πολύ ψηλά πλάτη, ο ήλιος δύει τον Οκτώβρη και ξαναβγαίνει τέλος Φλεβάρη. Αυτό είναι το σπίτι της πολικής αρκούδας. Η πολική αρκούδα δε γνωρίζει σύνορα: διασχίζει τον πάγο από τη Ρωσία στην Αλάσκα, από τον Καναδά στην Γροιλανδία και στη Β. Νορβηγία. Το ζώο αυτό, ο ατρόμητος ταξιδιώτης, φέρνει επιστήμονες και ειδικούς από 3 ηπείρους να συνεργαστούν για να σωθεί η Αρκτική.

Η πολική αρκούδα έχει εκπληκτική προσαρμοστική ικανότητα. Πέφτει σε χειμέριο λήθαργο (ελαφρύτερο από τη χειμέρια νάρκη) και τότε, κατά τη διάρκεια του ύπνου, γεννιούνται τα μικρά. Τα μικρά θηλάζουν το πλούσιο σε λίπος γάλα της μαμάς τους και το Μάρτιο που ξυπνά η μητέρα βλέπει τα νεαρά της παιδιά έτοιμα. Η πολική αρκούδα όμως μπορεί να πέσει σε χειμέριο λήθαργο και σε άλλες εποχές, αν η τροφή είναι λιγοστή. Στο λήθαργο, δεν τρώει, δεν πίνει, δεν αποβάλλει, αλλά συγκρατεί τις δυνάμεις της μέχρι να βρεθεί περισσότερη τροφή. Η πολική αρκούδα ξέρει να περιμένει. Η πολική αρκούδα επίσης είναι πολύ καθαρή, πλένεται τουλάχιστον για ένα τέταρτο μετά από κάθε γεύμα, σκουπίζεται στον πάγο και της αρέσει πολύ να παίζει με τα μικρά της και με άλλες αρκούδες. Η πολική αρκούδα ζει 15 με 18 έτη και σήμερα υπάρχουν 20.000 με 25.000 άτομα στον πλανήτη.

Η πολική αρκούδα εξελίχθηκε πριν από 200.000 χρόνια από το συγγενή της, την καφέ αρκούδα (που έχουμε και στη χώρα μας), η οποία υπάρχει εδώ και 35 εκατομμύρια χρόνια. Άρα η πολική αρκούδα είναι η κορύφωση, η τελευταία εξέλιξη ενός πανάρχαιου, πάνσοφου προγόνου, που έχει υπάρξει πολύ πριν από τον άνθρωπο, ο οποίος εμφανίστηκε πριν μόλις 2 εκατομμύρια χρόνια. Ίσως να το θυμόμαστε αυτό, όταν θεωρούμε τους εαυτούς μας ανώτερους από όλα τα άλλα πλάσματα κι όταν θεωρούμε ότι δεν έχει σημασία αν εξαφανιστούν, λόγω των πράξεών μας. Μπορεί να θεωρούμε του εαυτούς μας ανώτερους, όμως καμία ανθρώπινη τεχνολογία δεν μπορεί να κάνει ανθρώπινες κοινότητες ικανές να επιβιώσουν για μήνες στο σκοτεινό, παγωμένο Β.Πόλο, όπου επιβιώνει η πολική αρκούδα. Ίσως αυτό να είναι ένα μάθημα ταπεινότητας για εμάς.

Η λέξη «Αρκτική» σημαίνει στα αρχαία ελληνικά «η χώρα της αρκούδας». Είναι εκπληκτική σύμπτωση ότι η Αρκτική είναι πράγματι η χώρα της πολικής αρκούδας, αλλά ονομάστηκε έτσι πιθανόν εξαιτίας της θέσης της σε σχέση με τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Μεγάλη Άρκτος ήταν μια νύμφη, που μεταμορφώθηκε σε αρκούδα κι ο Αρκτούρος («φύλακας της αρκούδας») ήταν ο γιος της με το Δία. Ο Δίας τους πήρε και τους δυο στον ουρανό κι έτσι έγιναν οι ομώνυμοι αστερισμοί. Η άρκτος έχει επίσης σημαντική παράδοση στην αρχαία λατρεία της Άρτεμης και στην εκπαίδευση των παιδιών να σέβονται τη φύση, όπως π.χ. στο ναό της Βραυρωνίας Άρτεμης. Σε όσες χώρες εμφανίζεται, όπως και στην πατρίδα μας, η αρκούδα φέρει θρύλο, σεβασμό κι αγάπη στο όνομά της.
Ιδιαίτερα, οι λαοί που συμβιώνουν μαζί της έχουν πολλά να πουν για την πολική αρκούδα: την ονομάζουν «Νανούκ» και τη θεωρούν δυνατή, σοφή, σχεδόν σαν άνθρωπο. Πολλές ιθαγενείς φυλές διηγούνται θρύλους για πολικές αρκούδες-ανθρώπους, που ζουν σε ιγκλού. Αυτές οι αρκούδες περπατούν όρθιες και μιλούν. Οι ιθαγενείς πιστεύουν ότι μέσα στα σπίτια τους ξαναγίνονται άνθρωποι. Οι Σιβηριανοί ιθαγενείς σέβονται τις αρκούδες και τις αποκαλούν «γκυπ», που σημαίνει «παππούς». Στη Γροιλανδία την αποκαλούν «Τομασούκ», που σημαίνει «αρχηγός των πνευμάτων που βοηθούν». Ακόμη κι όταν οι ιθαγενείς τις κυνηγούν, το κάνουν με μέτρο και σεβασμό. Κρεμούν το δέρμα τους στο ιερό του ιγκλού τους για μέρες και τους αφήνουν εργαλεία, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και σεβασμού για την αρκούδα που έδωσε τη ζωή της για να βοηθήσει τους ανθρώπους. Κι εδώ έχουμε πολλά να διδαχθούμε, εμείς οι «ανεπτυγμένοι» από τους ιθαγενείς για το πώς να σεβόμαστε αυτό που μας δίνει η φύση κι όχι να το καταβροχθίζουμε, να το καταπατάμε άπληστα, να το κατασπαταλάμε, λες και τα πάντα μας ανήκουν.

Τη δεκαετία του ‘60-70 η μεγαλύτερη απειλή για τις πολικές αρκούδες ήταν το κυνήγι. Τώρα πια αυτό έχει σταματήσει, όμως η απειλή είναι πολύ μεγαλύτερη: το φαινόμενο του θερμοκηπίου λιώνει τους πάγους με ρυθμούς που δεν έχουμε ξαναδεί στην ιστορία της γης, απειλώντας άμεσα την επιβίωση της πολικής αρκούδας. Η πολική αρκούδα δε μπορεί να ζήσει πουθενά αλλού, παρά μόνο στους πάγους. Ήδη ζεσταίνεται υπερβολικά, κάποιες παθαίνουν θερμοπληξία. Άλλες πνίγονται γιατί δε μπορούν να βρουν κομμάτια πάγου, καθώς πολλά έχουν λιώσει. Άλλες δεν μπορούν να περπατήσουν προς τους πάγους ανοιχτής θαλάσσης, όπου βρίσκουν φώκιες. Οι πολικές αρκούδες δοκιμάζονται πολύ, μαζί με χιλιάδες άλλα είδη, από την απερισκεψία και απληστία του ανθρώπου. Αν η κλιματική αλλαγή συνεχίσει με τους σημερινούς ρυθμούς, η πολική αρκούδα θα έχει εκλείψει κατά τα 2/3 μέχρι το 2050. Η πολική αρκούδα δεν μας περισσεύει. Κανένα είδος δεν μας περισσεύει. Τη γη τη μοιραζόμαστε, δεν μας ανήκει. Οφείλουμε να ζήσουμε πιο απλά και να δραστηριοποιηθούμε για να σταματήσει η κλιματική αλλαγή.

Τα στοιχεία για την πολική αρκούδα σε αυτό το άρθρο, όπως και η φωτογραφία, βρίσκονται στο www.polarbearsinternational.orgΔείτε επίσης την ελληνική οργάνωση «Αρκτούρος», που έχει προσφέρει πολλά για την διατήρηση της βιοποικιλότητας και τη βοήθεια της αρκούδας στη χώρα μας και στα Βαλκάνια www.arcturos.gr

Πρεκατέ Βικτωρία, 30/12/2009

Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια

Μου προκαλεί εντύπωση πόσο ισχυρές είναι ακόμη στη χώρα μας αντιλήψεις και στάσεις που μειώνουν, κατακρίνουν και κατηγορούν τη γυναίκα, παρά τα βήματα που έχουν γίνει για την κοινωνικο-οικονομική βελτίωση της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία μας. Αυτές οι στάσεις έχουν συχνά σχέση με την διαστρεβλωμένη, δυσλειτουργική και υπερφορτωμένη από τοξική ντροπή αντίληψη της κοινωνίας μας σχετικά με τη σεξουαλικότητα, την οποία, από τη μεριά τη φοβάται και την κατακρίνει, από την άλλη μεριά είναι εθισμένη σε αυτή με καταστροφικούς και χυδαίους τρόπους. Η υγιής και με μέτρο σεξουαλική δραστηριότητα, βασισμένη σε οικειότητα και αγάπη, δε φαίνεται να μπαίνει στην εξίσωση, ιδιαίτερα με τον τρόπο που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ και ο οποίος δυστυχώς επηρεάζει αρνητικά χιλιάδες νέους και νέες.
Αυτό που μου προξενεί εντύπωση είναι πόσο συχνά αυτές οι κατακριτικές, ντροπιαστικές κατηγορίες προέρχονται συχνά από τις ίδιες τις γυναίκες, ακόμη και από εκείνες που θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικές και ανοιχτόμυαλες. Οι στάσεις αυτές δείχνουν ότι το γενικευμένο αρχαίο μίσος προς αυτό που ονομάζεται «γυναίκα», «γυναικεία φύση» και «γυναικεία σεξουαλικότητα» καλά κρατεί. Για παράδειγμα:
-Έφηβη παρενοχλείται σεξουαλικά από συμμαθητή της, ο οποίος έχει εκφραστεί ξανά και ξανά με υποτιμητικά σχόλια για τις γυναίκες. Η μαθήτρια φοβάται, αλλά όταν το αναφέρει στην εκπαιδευτικό, η τελευταία το μεταφέρει στους συναδέλφους της ως εξής: «Η μαθήτρια υπερβάλλει».
-Γυναίκα κακοποιείται συστηματικά από το σύντροφό της (ξύλο). Το περιβάλλον της αποφασίζει: «τον προκαλεί, τον εκνευρίζει, εκείνη φταίει».
-Νέα κοπέλα βιάζεται από το αγόρι της στο τρίτο ραντεβού. Αυτή ήταν και η πρώτη σεξουαλική τους επαφή. Οι συμμαθήτριές της την κατακρίνουν: «Ήταν στο σπίτι του. Εκείνη φταίει, εκείνη τον προκάλεσε».
-Πριν από κάποιο διάστημα, προκάλεσε «σοκ» η είδηση από τα ΜΜΕ, ότι σε κάποιο χωριό της Τουρκίας ένα 14χρονο κορίτσι απήχθη και βιάστηκε, όμηρος από τον απαγωγέα της. Όταν το κορίτσι κατάφερε να δραπετεύσει και να γυρίσει σπίτι του, ο πατέρας του το σκότωσε, γιατί «ατίμασε την οικογένεια». Εδώ βιαστήκαμε όλοι να κατηγορήσουμε την βαρβαρότητα και οπισθοδρομικότητα στην Τουρκία. Πράγματι, ο φόνος αυτός είναι απόλυτα ακραίος κι εγκληματικός. Όμως στη δική μας χώρα, σε πόσες περιπτώσεις βιασμού κοριτσιών, δεν ειπώθηκε από την οικογένεια «μας ντρόπιασες, εσύ φταις», ακολουθούμενο από άλλα κοσμητικά επίθετα? Ίσως δεν είμαστε και ΤΟΣΟ πιο μπροστά από όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε.

Με προβληματίζει επίσης η μεγάλη πίεση που ασκείται σήμερα στα νέα κορίτσια στη χώρα μας από τα ΜΜΕ (περιοδικά, τηλεόραση κλπ.) για πρώιμη, έντονη, ελευθεριάζουσα και συχνά υποτιμητική σεξουαλική δραστηριότητα. Πολλά κορίτσια, συχνά παραμελημένα ή/και κακοποιημένα, αναζητούν την προσοχή, αναζητούν το θαυμασμό κάποιου, θέλουν κάποιος να αναγνωρίσει την ύπαρξή τους και να τους πει ένα καλό λόγο και πέφτουν εύκολα θύματα αυτής της πλύσης εγκεφάλου. Εμπλέκονται σε αλλεπάλληλες σχέσεις, στις οποίες γίνονται θύματα εκμετάλλευσης και συχνά κακοποίησης. Βγάζουν τους εαυτούς τους σε φωτογραφίες, ενίοτε προκλητικές, είτε στο Διαδίκτυο, είτε σε περιοδικά, είτε ακόμη και στην τηλεόραση. Η κουλτούρα των ΜΜΕ, σε συνδυασμό με την κοινωνική προκατάληψη, προσπαθεί να παρουσιάσει αυτά τα κορίτσια ως «νυμφομανείς», ως άξιες μόνο για να χρησιμοποιηθούν ως σεξουαλικά αντικείμενα. Αυτό που τα κοριτσίστικα περιοδικά ΔΕΝ λένε στις νεαρές αναγνώστριες, όταν τις ωθούν στην ελευθεριάζουσα σεξουαλικότητα, είναι οι κίνδυνοι που θα ακολουθήσουν: βιασμός, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, κατάκριση από την ίδια την κοινωνία που τους ωθεί σε αυτό, έλλειψη σεβασμού από άνδρες και γυναίκες. Και πάνω από όλα, τα ψυχικά τραύματα που η υποτίμηση θα προκαλέσει στις ίδιες και τα οποία είναι τα μόνα που θα τους μείνουν ως σύντροφοι στην υπόλοιπη ζωή τους, όταν τα «φώτα της δημοσιότητας» θα έχουν κοπάσει κι οι διάφοροι «θαυμαστές» θα έχουν εξαφανιστεί.

Η ίδια αυτή κουλτούρα προώθησης του σεξουαλικού εθισμού μπορεί να μην κατακρίνει τους άνδρες, αλλά έμμεσα τους μειώνει, εξομοιώντάς τους με ανεξέλεγκτες αδηφάγες σεξουαλικές μηχανές. Αρκετοί ευαίσθητοι νέοι σήμερα, που έχουν κουραστεί και κορεστεί από την υπερπροσφορά σαρκικής βουλιμίας, ερμηνεύονται από τους εκπροσώπους αυτής της κουλτούρας ως «ανέραστοι» και η κουλτούρα (ή μάλλον βιομηχανία) σεξουαλικού εθισμού κάνει τα πάντα να τους επαναφέρει στο δικό της δρόμο, μέσω ακόμη πιο ακραίων θεαμάτων, διαφήμισης αποκλινουσών πρακτικών κλπ. Δεν έχω δει σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα να κατακλύζονται οι κεντρικές οδοί από γιγαντοαφίσες –όχι για "σκυλάδικα" μόνο- αλλά για "στριπτιζάδικα"… Αν αυτό πια δε λέει κάτι για το σύγρχονο ελληνικό σεξισμό...

Πολλοί νέοι σήμερα έχουν ανάγκη από το αίσθημα της υπέρβασης, του ωραίου, του ζωντανού, έχουν ανάγκη από νόημα και ενέργεια, ζωτική ενέργεια. Αυτό δεν μπορεί να τους το δώσει η αδρεναλίνη του σεξουαλικού εθισμού, ούτε όμως ο/η σύντροφος, ο οποίος νιώθει ο ίδιος κενός. Καταλήγουμε πάλι στην ανάγκη για αυτοεκτίμηση. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες, υπάρχει ανάγκη για ουσιαστική εκτίμηση του εαυτού τους και της γυναικείας τους φύσης, πάρα την πλύση εγκεφάλου που δέχονται από τα ΜΜΕ προς το αντίθετο. Την αυτοεκτίμηση των γυναικών την έχουν ανάγκη και οι γυναίκες και οι άνδρες. Μία γυναίκα με αυτοεκτίμηση μπορεί να διδάξει με το παράδειγμά της τους άνδρες γύρω της να σέβονται τις γυναίκες γενικότερα. Αλλιώς, την τεράστια απώλεια της τιμής προς τη γυναικεία φύση, την πληρώνουν εντέλει και τα δύο φύλα.

Πρεκατέ Βικτωρία, 22/12/2009

BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθένωση

Η επαγγελματική εξουθένωση είναι μια επώδυνη κατάσταση, την οποία μπορεί να αντιμετωπίσουν επαγγελματίες που ασχολούνται με ανθρώπους σε ανάγκη, όπως επαγγελματίες ψυχικής υγείας, γιατροί, νοσοκόμες, κοινωνικοί λειτουργοί, θεραπευτές, εκπαιδευτικοί, αλλά και άτομα που φροντίζουν εντατικά άλλους, όπως π.χ. κατάκοιτους ηλικιωμένους ή ψυχικά ασθενείς.
Ανεξάρτητα με το πόσο χρόνο εργάζεται κανείς, η εξουθένωση βιώνεται κυρίως ως «άδειασμα» της ενέργειας του επαγγελματία, ως αίσθημα σωματικής, αλλά κυρίως ψυχικής κόπωσης, όπου το άτομο νιώθει καταβεβλημένο από το προβλήματα των άλλων, νιώθει ότι δεν έχει άλλη ενέργεια από τον εαυτό του να δώσει, νιώθει συχνά πικρία και θυμό για το ότι πρέπει να δουλέψει, νιώθει «αποκομμένος» και απαθής απέναντι στον πόνο των άλλων, γιατί έχει εξαντληθεί. Αυτό που κάνει την εξουθένωση ακόμη πιο περίπλοκη είναι ότι ο επαγγελματίας αναγνωρίζει ότι δεν ήταν έτσι όταν ξεκίνησε και κάποιες φορές ίσως νιώσει απογοήτευση από τον εαυτό του και το άλλοτε αγαπημένο του επάγγελμα και ίσως, μετά από αυτά, νιώσει ενοχή..
Ίσως νιώσει ότι είναι εγωιστής, γιατί δεν δίνει αυτά που θα ήθελε να μπορούσε να δώσει, ίσως φοβάται ότι δεν θα μπορέσει ξανά να βρει τον αρχικό του ενθουσιασμό, ίσως αναρωτηθεί τι του συμβαίνει, ίσως πέσει σε κατάθλιψη..

Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί αρχικά είναι ότι η επαγγελματική εξουθένωση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε, ότι δεν διαρκεί για πάντα και ότι μπορεί το άτομο να διαχειριστεί την ενέργειά του και την εργασία του με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην ξανασυμβεί. Δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ντρέπεται ή να ανησυχεί, απλά να ακούσει το σώμα του και τα μηνύματα που του δίνει..
Όταν το συναίσθημα της πικρίας και δυσαρέσκειας άρχισε να υπερβαίνει την ευφορία που νιώθει ο επαγγελματίας με την εργασία του, καταλαβαίνει ότι πλησιάζει προς την εξουθένωση. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα θεραπευτή, ο οποίος, αμέσως μετά την τελική του υποχρέωση, που περιελάμβανε ομιλία, έχασε τη φωνή του για τρεις μέρες. Ήταν το επιβεβαιωτικό σημάδι της εξουθένωσης και η προειδοποίηση «μην ξαναφορτωθείς τόσο πολύ, γιατί αλλιώς θα αναλάβει το σώμα σου!». Πράγματι, πολύ συχνά, οι υπερβολικά δοτικοί άνθρωποι καταλήγουν να αρρωστήσουν, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να ακούσουν εντέλει το σώμα τους και να ξεκουραστούν..

Κάποιες από τις πρακτικές για την αποφυγή της εξουθένωσης που ίσως φανούν χρήσιμες, είναι οι εξής:
-Δίνουμε προσοχή στον προγραμματισμό. Αν έχουμε την τάση να λέμε πάντα «ναι», τότε πριν αποδεχτούμε κάποια δέσμευση, μπορούμε να πούμε «θα σας απαντήσω σε λίγο» και να δώσουμε στον εαυτό μας λίγο χρόνο, για να ρωτήσουμε πώς νιώθει το σώμα και η καρδιά μας, πριν παρασυρθούμε από τον ενθουσιασμό μας ή το φόβο μας μη δυσαρεστήσουμε τους άλλους.
-Στον προγραμματισμό, λαβαίνουμε υπόψη μας το χρόνο συσσώρευσης κόπωσης, την πιθανότητα να προκύψουν απροσδόκητα γεγονότα ή και νέες επαγγελματικές ευκαιρίες, όπως και τον χρόνο που ίσως χρειαστούμε για την προσωπική μας ανάπτυξη. Γενικά αφήνουμε ένα περιθώριο χρόνου ελεύθερο για άνεση στις κινήσεις μας …
-Μαθαίνουμε να λέμε όχι! Οι άνθρωποι πολλές φορές στην ανάγκη τους ζητούν υπερβολικά πράγματα. Πρέπει να μπορούμε να βάζουμε όρια στις απαιτήσεις τους, χωρίς να νιώθουμε ενοχές. Με αυτόν τον τρόπο βοηθούμε και τον εαυτό μας και εκείνους.
-Προγραμματίζουμε από πριν δραστηριότητες που τρέφουν την ψυχή μας, αφιερώνουμε το χρόνο, τα χρήματα και την ενέργεια για αυτές. Μία από τις παγίδες της εξουθένωσης είναι να παρατήσουμε οποιαδήποτε δραστηριότητα μας ευχαριστεί, π.χ. εκδρομές, χόμπι, διασκέδαση κλπ., γιατί δεν έχουμε την ενέργεια ή το χρόνο. Όμως έτσι η ζωή μας γίνεται στεγνή κι η κατάθλιψη λόγω κόπωσης επιταχύνεται. Αξίζει να δώσουμε χρόνο και χώρο σε δραστηριότητες που μας δίνουν χαρά, γιατί μόνο η ξεκούραση στο σπίτι δεν αρκεί πάντα για να «γεμίσουν» οι μπαταρίες μας.
-Προσοχή στους ανθρώπους του οικογενειακού μας περιβάλλοντος ή τους φίλους που μας εξουθενώνουν επίσης. Εκτός κι αν πρόκειται για τα παιδιά μας, ίσως χρειαστεί να βάλουμε όρια και σε αυτούς τους ανθρώπους γύρω μας και να τους εξηγήσουμε ότι αυτήν την περίοδο δεν μπορούμε να δώσουμε πάρα πολλά.
-Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες τεχνικές οραματισμού, που βοηθούν πολύ στο να μην επηρεαζόμαστε αρνητικά από τον πόνο και την αρνητικότητα των άλλων γύρω μας. Μπορεί να φαίνονται σαν παιχνίδι της φαντασίας, επειδή όμως δίνουν συγκεκριμένη μορφή στο πρόβλημα που μας απασχολεί και στη λύση του, ο υποσυνείδητος νους αντιδρά πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά, από ότι αν απλά σκεφτόμαστε το πρόβλημα μας ή αν συζητούμε για αυτό. Αυτές οι τεχνικές είναι οι εξής:

Α)Πριν πάμε στη δουλειά να φανταζόμαστε ότι βρισκόμαστε μέσα σε μια ασπίδα προστασίας, π.χ. διάφανη ή χρυσή σφαίρα ή πυραμίδα, μέσα στην οποία δεν μπορεί να περάσει τίποτε αρνητικό, π.χ. η απόγνωση ή ο εκνευρισμός των άλλων. Έτσι, μπορούμε να δίνουμε αγάπη, μπορούμε να νιώθουμε συμπόνια, μπορούμε να παρατηρούμε αυτά που συμβαίνουν, αλλά δεν εισπράττουμε την αρνητικότητα. Υπάρχουν αιθέρια έλαια που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για εισπνοή και χαλάρωση, όπως η λεβάντα.

Β)Όταν είμαστε στη δουλειά και καταλαβαίνουμε ότι κάποιοι άνθρωποι γύρω μας αρχίζουν να μας καταβάλουν, μπορούμε να φανταστούμε την επιρροή τους σαν σχοινιά ή αλυσίδες που ξεκινούν από εκείνους κι έχουν κολλήσει σε εμάς. Μάλιστα πολλοί ευαίσθητοι άνθρωποι επηρεάζονται από τους άλλους σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, π.χ. τον θυμό των άλλων τον νιώθουν σα γροθιά στο στομάχι, ή τη θλίψη των άλλων σαν πλάκωμα στην καρδιά. Αυτά είναι συναισθήματα των άλλων, όχι δικά μας, αλλά πολλές φορές τα απορροφούμε σαν σφουγγάρι. Τότε, μπορούμε να φανταστούμε ότι με ένα μαχαίρι ή ψαλίδι κόβουμε τις χορδές εκείνες που μας εξαντλούν και μας αποζυμούν την ενέργεια. Υπάρχουν κατάλληλα ανθοϊάματα για αυτό το σκοπό, όπως επίσης και κρύσταλλοι, για παράδειγμα, μαύρος οψιδιανός ή τουρμαλίνη, που μπορούμε να έχουμε μαζί μας, που βοηθούν ακόμη και για το αρνητικό γεωπαθητικό στρες, που μπορεί να έχει ένα κτίριο για παράδειγμα.

Γ)Φεύγοντας από τη δουλειά, παίρνουμε τρεις βαθιές ανάσες και στην εκπνοή φανταζόμαστε ότι φυσάμε μακριά οποιοδήποτε πρόβλημα, σκοτούρα, ανησυχία, σκέψη κλπ. σχετίζεται με τη δουλειά. Όταν φεύγουμε από τη δουλειά, φεύγουμε από τη δουλειά. Δεν την κουβαλάμε μαζί μας σπίτι. Ίσως να είναι χρήσιμο να κάνουμε τρεις φορές μια χειρονομία που σημαίνει «τέλος», ώστε να θυμήσουμε στον εαυτό μας ότι τελείωσε, προτού ο λογισμός μας αναμοχλεύει ξανά και ξανά αυτά που έγιναν στη δουλειά σήμερα. Υπάρχουν επίσης σπρέι αρωματοθεραπείας, θυμίαμα και incense sticks. Η μυρωδιά βοηθά το νου να ξεχάσει τα προηγούμενα, να "καθαρίσει" και η διάθεσή μας να αλλάξει.
Δ)Αν η αρνητική επιρροή από τη δουλειά είναι πολύ ισχυρή και εξακολουθούμε να νιώθουμε καταπονημένοι και στο σπίτι η καλύτερη και πιο απλή ιδέα είναι ένα καλό, αναζωογονητικό ντους, με αφρόλουτρο με έντονα δροσιστικό άρωμα ή με διαλυμένα αιθέρια έλαια. Φανταζόμαστε ότι με το νερό φεύγει από πάνω μας οποιαδήποτε επιρροή των άλλων κι ότι μας ξαναδίνεται ο εαυτός μας, ολόκληρος, ζωντανός, χαρούμενος, αληθινός. Είναι σημαντικό να εφαρμόζουμε αυτές τις τεχνικές καθημερινά, αμέσως μετά την επιστροφή στη δουλειά από τις διακοπές, όχι να περιμένουμε να κουραστούμε, για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.
Πρεκατέ Βικτωρία
(Δημοσίευση Reiki time Ιανουάριος-Ιούνιος 2010)

Θάνατος για χόμπι

Θάνατος για χόμπι



Πρόσφατα, σε μία πεζοπορική εκδρομή στα ελληνικά βουνά, βρέθηκα αντιμέτωπη με μια ασυνήθιστη, ίσως λίγο παράδοξη, συνάντηση: τρεις ομάδες, μία ομάδα πεζοπόρων (η δική μας), μια ομάδα κυνηγών (όχι δική μας!) και μια ομάδα αγριογούρουνων συμπέσαμε στο ίδιο σημείο την ίδια χρονική στιγμή. Ενδιαφέρων συγχρονισμός, δεν είναι;

Υπήρξε σύγχυση, καθώς αποσπάστηκε η προσοχή των κυνηγών για να προστατέψει το απρόσκλητο -και ίσως ανεπιθύμητο- γκρουπ των ορειβατών από αδέσποτες σφαίρες συναδέλφων τους πιο πάνω, οι οποίοι αγνοούσαν την ύπαρξή μας. Οι τελευταίοι, με τους πυροβολισμούς τους, είχαν ήδη κατευθύνει σε πανικόβλητη φυγή μια ομάδα 8-10 αγριογούρουνων προς το μέρος μας. Η στιγμή που πέρασαν τα αγριογούρουνα από μπροστά μας ήταν σχεδόν σουρεαλιστική. Μείναμε με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό για κάτι τόσο σπάνιο, τόσο δυναμικό, τόσο ασυνήθιστο και τόσο αμόλυντο, που κατοικεί στην ελληνική φύση ακόμη, όπως χιλιάδες χρόνια πριν. Όσοι από τους πεζοπόρους μείναμε πιο πίσω τρέχαμε με δέος να δούμε το κοπάδι. Όταν είδα να τρέχει επίσης με δέος και ο κυνηγός μαζί μας, να σηκώνει με ορμή το όπλο και να πυροβολεί με μια εκκωφαντική τουφεκιά δίπλα, ένιωσα ότι βρισκόμουν σε θέατρο του παραλόγου. Ακολούθησε σύγχυση, ακούστηκαν κραυγές, που δεν μπορούσα να καταλάβω αν προέρχονταν από τρομαγμένους πεζοπόρους που είχαν μείνει πιο πίσω και δεν ήξεραν τι συνέβαινε ή από πληγωμένα αγριογούρουνα που ψυχορραγούσαν ή από θυμωμένους κυνηγούς που τους ξέφευγε το θήραμα. Προσευχόμουν μέσα μου να τους ξεφύγουν μακριά, όπως και πράγματι έγινε τη συγκεκριμένη στιγμή. Ένιωσα όμως συντετριμμένη, για μια ακόμη φορά, από τη σκληρότητα, την αχαριστία, τον εγωισμό του ανθρώπου προς τη φύση. Όταν ρωτήσαμε τους κυνηγούς (οι οποίοι ήταν κατά τ’ άλλα πολύ ευγενικοί και βοηθητικοί προς εμάς) «γιατί τα σκοτώνετε, αφήστε τα να ζήσουν», η απάντηση ήταν:



«Εσείς κάνετε το χόμπι σας κι εμείς το δικό μας».



Ακριβώς. Θάνατος για χόμπι.



Κανείς από τους κυνηγούς δεν πεινά, ούτε του λείπει το κρέας. Είναι θάνατος για χόμπι.

Κανείς κυνηγός δεν υποχρεούται από την οικογένειά του να κυνηγήσει για να επιβιώσουν. Είναι θάνατος για χόμπι.

Κανείς κυνηγός δεν βγάζει καν χρήματα από αυτή τη δραστηριότητα, μάλλον ξοδεύει. Είναι θάνατος για χόμπι.



Ακούω επιχειρήματα για το ένστικτο του κυνηγού, που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο κλπ. κλπ. Ο κυνηγός, όμως, όταν κυνηγούσε, έψαχνε για τροφή, όχι για διασκέδαση. Είχε μόνο το κοντάρι του. Σήμερα, μαζί με το ένστικτο του κυνηγιού, βλέπω να υπάρχει και το ένστικτο του τουφεκιού, το ένστικτο του κινητού τηλεφώνου, το ένστικτο του GPS και το ένστικτο των τζιπ με τα οποία συνεννοούνται για τις ενέδρες. Με τέτοια ένστικτα γίνεται σπουδαίο κυνήγι… Είναι θάνατος για χόμπι. Τεχνολογικά εξελιγμένο χόμπι.



Ακούω επιχειρήματα ότι «ζώα είναι, δεν έχουν αξία, ο άνθρωπος είναι ανώτερος». Η ανωτερότητα του ανθρώπου είναι μια μεγάλη φιλοσοφική συζήτηση και δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος. Όμως, όσον αφορά στη βιολογία του θέματος, το ποσό της αδρεναλίνης, η ένταση της αγωνίας και του σωματικού πόνου, που βιώνεται από το ζωντανό τη στιγμή που το κυνηγούν με το τουφέκι είναι ανάλογα με αυτά που θα βίωνε ο άνθρωπος σε αντίστοιχη θέση, καθώς το νευρικό τους σύστημα για την επιβίωση είναι αντίστοιχα ανεπτυγμένο. Ο πόνος, η επιθανάτια αγωνία είναι παρόμοια. Η «ανωτερότητα του ανθρώπου» είναι το δικό μας αυθαίρετο αυτό-χρίσμα, ώστε να εκτελούμε άνετα το "θάνατο για χόμπι".



Ακούω επιχειρήματα για το κρέας που τρώμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι από τα σφαγεία- «εκείνα τα ζώα δεν έχουν ψυχή;». Έχουν, βεβαίως. Και ψυχή και ζωή. Και την προσφέρουν με αυτοθυσία για να τραφεί ο άνθρωπος. Για αυτό θα πρέπει την τροφή από τα ζώα να τη δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη, με ταπεινότητα και με μέτρο. Στις ανεπτυγμένες χώρες σήμερα το 25% της τροφής που παράγεται το πετάμε στα σκουπίδια λόγω κακής διαχείρισης, κακής αποθήκευσης, σπατάλης κλπ. Πόσα ζώα έδωσαν τη ζωή τους για να τραφεί ο άνθρωπος και βρέθηκε το κρέας τους στα σκουπίδια;



Παίρνουμε, παίρνουμε από τη φύση, καταστρέφοντας την αλόγιστα, πατώντας την σαν λιωμένο τσιγάρο στο δρόμο. Παίρνουμε, παίρνουμε, θεωρώντας τα πάντα δικαίωμά μας, αλαζονικά, υβριστικά, πλεονεκτικά, με θράσος. Ας αφήσουμε κάτι για εκείνη. Ας μείνει κάτι. Ας πούμε ένα ευχαριστώ με συστολή κι ας μη το πάρουμε όλο. Η φύση έχει ανεχτεί πολλά από εμάς κι αναρωτιέμαι αν θα χρειαστεί τελικά να τη στερηθούμε για να αναλογιστούμε τι κάναμε.



Ο θάνατος ενός ζώου δεν μπορεί να είναι χόμπι.

Κάπου διάβασα ότι το ζώο που θανατώνεται με άσχημο τρόπο, εκκρίνει αδρεναλίνη, η οποία μένει στους ιστούς τους και η οποία διοχετεύεται σε εκείνον που θα το καταναλώσει. Δεν ξέρω αν ισχύει. Ίσως όμως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος για να βιώσει εκείνος που σκοτώνει- κυριολεκτικά στο «πετσί του»- την αγωνία του θηράματος. Κι ίσως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος, για να καταλάβει τελικά ότι ο θάνατος δεν είναι χόμπι...



Πρεκατέ Βικτωρία

Εκπαιδευτικός

www.brightplanet.blogspot.com 10/12/09 (δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία "Η φάρμα των ζώων", www.enet.gr 26/12/09)

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org