Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012

Η 25η Μαρτίου είναι ιερή επέτειος στις καρδιές των περισσότερων Ελλήνων. Δεν είναι μια τυπική γιορτή, ώστε αν έχουμε την τύχη να πέφτει και Σαββατοκύριακο, να ξεκουραστούμε λίγο παραπάνω. Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτό που έγινε τότε ήταν άθλος, γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είχε απόλυτα τη βοήθεια του Θεού και της Παναγιάς, αλλιώς δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει η απελευθέρωση. Γνωρίζουμε ότι έγινε από τον πόθο και τη λαχτάρα μέσα από τις καρδιές των Ελλήνων, παρά τις δυστυχείς εμφύλιες αντιδικίες και ζήλειες που δυστυχώς μας τρώνε από την αρχαιότητα.
Η σημερινή παρέλαση στο Σύνταγμα, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, ήταν, κατά γενική ομολογία καταθλιπτική, σε μια στιγμή που ακριβώς χρειαζόμασταν τόνωση στο ηθικό και στο φρόνημά μας, μετά από σωρεία ταπεινώσεων από το εξωτερικό. Είδα από την τηλεόραση τα πρόσωπα εκείνων των παρήλαυσαν, ήταν όλα λυπημένα, μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση των 7000 αστυνομικών και του ελάχιστου, για πρώτη φορά, κόσμου…Είναι επώδυνο, γιατί η 25η Μαρτίου ανήκει στην καρδιά όλων μας. Και εκείνων που παρελαύνουν και τη δική μας, και προπαντός των παιδιών. Ο όγκος της αστυνομικής δύναμης και ο αποκλεισμός της πλειοψηφίας του απλού κόσμου μας έκανε να νιώσουμε ακόμη χειρότερα… Εκτός από όλα τα άλλα, τώρα νιώθουμε ότι μας πήραν και την επέτειο! Θα ήταν ελάχιστο δείγμα φιλότιμου κι ευαισθησίας, από τη μεριά των πολιτικών, εφόσον τόσο φοβόντουσαν τα επεισόδια εναντίον τους, να αφήσουν τον κόσμο, με τα παιδιά του, να έρθει να καμαρώσει την παρέλαση, μόνος του, όπως έγινε σε κάποιους δήμους. Η αστυνομική δύναμη που θα χρειαζόταν θα ήταν πολύ μικρότερη. Να αφήσουν τα νέα παιδιά που παρελαύνουν, να γυρίσουν το κεφάλι και να χαιρετίσουν το άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη και μόνο. Ναι, του άγνωστου στρατιώτη, το οποίο με τιμή και χαρά όλοι θα το χαιρετούσαν! Η πολιτική μας ηγεσία όμως απαίτησε κι εκεί τον πρώτο λόγο, την πρώτη θέση και την πρώτη τιμή. Ποιόν τιμά αλήθεια η παρέλαση; Τους πεσόντες; Τον άγνωστο στρατιώτη; Ή την πολιτική ηγεσία; Το ότι δεν έμεινε η πολιτική ηγεσία διακριτικά στην άκρη, ειδικά αυτή τη συμβολική ημέρα, θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες του ελληνικού λαού. Η 25η Μαρτίου ανήκει στον ελληνικό λαό και δεν είχαν δικαίωμα να του τη στερήσουν με μπλόκα, σιδηροφράχτες και αποκλεισμένους δρόμους. Το γεγονός ότι όλο και πιο πολλοί αστυνομικοί, όλο και πιο πολλές μπάρες, όλα και πιο ισχυρά τείχη χρειάζονται για να κρατούν τους πολιτικούς θωρακισμένους από το λαό, δείχνει πόσο πια το χάσμα έχει μεγαλώσει.

Δήλωσε ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι «Η Ελλάδα αξίζει καλύτερης αντιμετώπισης από την Ευρώπη». Συμφωνούμε, αλλά σε ποιον το λέει; Σε εμάς; Γνωρίζουμε πολλούς δανειστές που να σέβονται τους δανειζόμενους; Όσα πιο πολλά δανείζεσαι, τόσο πιο πολύ του κλότσου και του μπάτσου σε έχουν. Κανένας δανεισμός δεν είναι σωτηρία, είτε σε ατομικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο και σίγουρα η ζητιανιά δεν εμπνέει σεβασμό. Δεν είναι ο λαός εκείνος που συμφώνησε να δανειστεί, όμως εκείνος θα υποστεί και τις συνέπειες και την ταπείνωση μαζί.

Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012;

Το πνεύμα της Ελλάδας είναι ζωντανό.  Το πνεύμα της Ελλάδας αντιπροσωπεύει τη χαρά, την ευφυία, την πνευματικότητα, τη δημιουργική έκφραση, τη νίκη, το φιλότιμο, την ανοιχτή καρδιά και πάνω από όλα την ελευθερία. Έτσι ήταν και έτσι θα είναι. Το πνεύμα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι αυτό που μερικοί έχουν παρουσιάσει ως Ελλάδα σήμερα (κλεψιά, ρουσφέτια, 'μέσα' και συντάξεις -μαιμού). Αν επιμείνουμε στην απάτη, ίσως ανακαλύψουμε σύντομα ότι η ίδια η ελληνική γη θα μας διώξει. Όπως μαζεύουμε καλές ή κακές πράξεις ως προς τους άλλους ανθρώπους, έτσι έχουμε κι ένα ισοζύγιο, έναν ΄λογαριασμό’, ως προς τη συμπεριφορά μας απέναντι στην πατρίδα μας και στη γη. Αν αυτός ο προσωπικός λογαριασμός είναι πολύ αρνητικός, γιατί δεν έχουμε σεβαστεί την πατρίδα μας, αλλά την έχουμε βρίσει, εκμεταλλευτεί, βρωμίσει, κλέψει ή οτιδήποτε άλλο, ας μην μας παραξενέψει όταν δούμε εκείνη να μας διώχνει. Δεν θα δείξει πολλή ακόμη ανοχή μαζί μας. Ας κοιτάξουμε λοιπόν να τη σεβαστούμε και να την υποστηρίξουμε, εκείνη, όχι το ατομικό μας συμφέρον, όσο είναι ακόμη καιρός. Να ενστερνιστούμε τις αξίες που εκείνη, η Ελλάδα, αντιπροσωπεύει (όχι τη θλιβερή καρικατούρα που της προβάλλαμε εμείς) και να τις κάνουμε πράξη στη ζωή μας.

Οποιοσδήποτε ψηφίσει με γνώμονα ‘μια θεσούλα για αντάλλαγμα’ ή για να εισπράξει οποιοδήποτε ίδιον όφελος, διαπράττει με το δικό του τρόπο τη δική του μίνι-εθνική προδοσία. Ο καιρός που έβγαιναν απόφοιτοι στον τύπο και με θρασύτητα δήλωναν επώνυμα ότι: ‘Εγώ θα ψηφίσω το βουλευτή που θα μου βρει δουλειά’, έχουν τελειώσει. Η θέση η δική σου, θα κοστίσει χίλιες άλλων. Το μόνο κριτήριο θα πρέπει να είναι το συλλογικό όφελος, όποιο κόμμα πιστεύει ο καθένας ότι θα τα καταφέρει καλύτερα. Αλλιώς, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καταρρεύσει και το δικό μας ‘ίδιον όφελος’, αλλά και όλων των άλλων μαζί, για τους οποίους θα είμαστε προσωπικά υπεύθυνοι.

Πρεκατέ Βικτωρία, 25/3/2012,www.brightplanet.blogspot.com