Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012

Η 25η Μαρτίου είναι ιερή επέτειος στις καρδιές των περισσότερων Ελλήνων. Δεν είναι μια τυπική γιορτή, ώστε αν έχουμε την τύχη να πέφτει και Σαββατοκύριακο, να ξεκουραστούμε λίγο παραπάνω. Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτό που έγινε τότε ήταν άθλος, γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είχε απόλυτα τη βοήθεια του Θεού και της Παναγιάς, αλλιώς δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει η απελευθέρωση. Γνωρίζουμε ότι έγινε από τον πόθο και τη λαχτάρα μέσα από τις καρδιές των Ελλήνων, παρά τις δυστυχείς εμφύλιες αντιδικίες και ζήλειες που δυστυχώς μας τρώνε από την αρχαιότητα.
Η σημερινή παρέλαση στο Σύνταγμα, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, ήταν, κατά γενική ομολογία καταθλιπτική, σε μια στιγμή που ακριβώς χρειαζόμασταν τόνωση στο ηθικό και στο φρόνημά μας, μετά από σωρεία ταπεινώσεων από το εξωτερικό. Είδα από την τηλεόραση τα πρόσωπα εκείνων των παρήλαυσαν, ήταν όλα λυπημένα, μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση των 7000 αστυνομικών και του ελάχιστου, για πρώτη φορά, κόσμου… Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς πραγματικά ήθελαν να χαιρετίσουν τους πολιτικούς, πράγμα που υποχρεούνταν, λόγω της θέσης τους, να κάνουν. Είναι επώδυνο, γιατί η 25η Μαρτίου ανήκει στην καρδιά όλων μας. Και εκείνων που παρελαύνουν και τη δική μας, και προπαντός των παιδιών. Ο όγκος της αστυνομικής δύναμης και ο αποκλεισμός της πλειοψηφίας του απλού κόσμου μας έκανε να νιώσουμε ακόμη χειρότερα… Εκτός από όλα τα άλλα, τώρα νιώθουμε ότι μας πήραν και την επέτειο! Θα ήταν ελάχιστο δείγμα φιλότιμου κι ευαισθησίας, από τη μεριά των πολιτικών, εφόσον τόσο φοβόντουσαν τα επεισόδια εναντίον τους, να ΜΗΝ στήσουν εξέδρα επισήμων, να μην εμφανιστούν στην παρέλαση. Να αφήσουν τον κόσμο, με τα παιδιά του, να έρθει να καμαρώσει την παρέλαση, μόνος του, όπως έγινε σε κάποιους δήμους. Η αστυνομική δύναμη που θα χρειαζόταν θα ήταν πολύ μικρότερη. Να αφήσουν τα νέα παιδιά που παρελαύνουν, να γυρίσουν το κεφάλι και να χαιρετίσουν το άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη και μόνο. Ναι, του άγνωστου στρατιώτη, το οποίο με τιμή και χαρά όλοι θα το χαιρετούσαν! Η πολιτική μας ηγεσία όμως απαίτησε κι εκεί τον πρώτο λόγο, την πρώτη θέση και την πρώτη τιμή. Ποιόν τιμά αλήθεια η παρέλαση; Τους πεσόντες; Τον άγνωστο στρατιώτη; Ή την πολιτική ηγεσία; Το ότι δεν έμεινε η πολιτική ηγεσία διακριτικά στην άκρη, ειδικά αυτή τη συμβολική ημέρα, θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες του ελληνικού λαού περισσότερο από όσο εκτιμάται. Η 25η Μαρτίου ανήκει στον ελληνικό λαό και δεν είχαν δικαίωμα να του τη στερήσουν με μπλόκα, σιδηροφράχτες και αποκλεισμένους δρόμους. Το γεγονός ότι όλο και πιο πολλοί αστυνομικοί, όλο και πιο πολλές μπάρες, όλα και πιο ισχυρά τείχη χρειάζονται για να κρατούν τους πολιτικούς θωρακισμένους από το λαό, δείχνει πόσο πια το χάσμα έχει μεγαλώσει.

Δήλωσε ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι «Η Ελλάδα αξίζει καλύτερης αντιμετώπισης από την Ευρώπη». Συμφωνούμε, αλλά σε ποιον το λέει; Σε εμάς; Και πώς την περιμένουμε την καλύτερη αντιμετώπιση, όταν η κυβέρνηση δανείζεται κι άλλα λεφτά από την Ευρώπη; Γνωρίζουμε πολλούς δανειστές που να σέβονται τους δανειζόμενους; Όσα πιο πολλά δανείζεσαι, τόσο πιο πολύ του κλότσου και του μπάτσου σε έχουν. Κανένας δανεισμός δεν είναι σωτηρία, είτε σε ατομικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο και σίγουρα η ζητιανιά δεν εμπνέει σεβασμό. Δεν είναι ο λαός εκείνος που συμφώνησε να δανειστεί, όμως εκείνος θα υποστεί και τις συνέπειες και την ταπείνωση μαζί.

Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012;

Το πνεύμα της Ελλάδας είναι ζωντανό. Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά είναι ζωντανό, περισσότερο από ποτέ. Το πνεύμα της Ελλάδας αντιπροσωπεύει τη χαρά, την ευφυία, την πνευματικότητα, τη δημιουργική έκφραση, τη νίκη, την τιμή, την ανοιχτή καρδιά και πάνω από όλα την ελευθερία. Έτσι ήταν και έτσι θα είναι. Το πνεύμα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι αυτό που μερικοί έχουν παρουσιάσει ως Ελλάδα σήμερα (κλεψιά, ρουσφέτια, 'μέσα' και συντάξεις -μαιμού). Είναι καιρός να το μάθουμε καλά το μάθημα, γιατί το πνεύμα της Ελλάδας και η ελληνική Γη δεν νομίζω να ανεχτούν άλλες ταπεινώσεις, επειδή εμείς δεν θέλουμε να καταλάβουμε. Αν επιμείνουμε στην απάτη, ίσως ανακαλύψουμε σύντομα ότι η ίδια η ελληνική Γη θα μας διώξει. Και δεν μιλώ γενικά ως έθνος, μιλώ προσωπικά για τον καθένα από εμάς. Όπως μαζεύουμε καλές ή κακές πράξεις ως προς τους άλλους ανθρώπους, έτσι έχουμε κι ένα ισοζύγιο, έναν ΄λογαριασμό’, ως προς τη συμπεριφορά μας απέναντι στην πατρίδα μας και στη Γη. Αν αυτός ο προσωπικός λογαριασμός είναι πολύ αρνητικός, γιατί δεν έχουμε σεβαστεί την πατρίδα μας, αλλά την έχουμε βρίσει, εκμεταλλευτεί, βρωμίσει, κλέψει ή οτιδήποτε άλλο, ας μην μας παραξενέψει όταν δούμε εκείνη να μας διώχνει. Δεν θα δείξει πολλή ακόμη ανοχή μαζί μας. Ας κοιτάξουμε λοιπόν να τη σεβαστούμε και να την υποστηρίξουμε, εκείνη, όχι το ατομικό μας συμφέρον, όσο είναι ακόμη καιρός. Να ενστερνιστούμε τις αξίες που εκείνη, η Ελλάδα, αντιπροσωπεύει (όχι τη θλιβερή καρικατούρα που της προβάλλαμε εμείς) και να τις κάνουμε πράξη στη ζωή μας.

Κι ένα τελευταίο, μιας και μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Αν μη τι άλλο, τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει ο καθένας από εμάς να ψηφίσει με εντελώς καθαρή συνείδηση, ό,τι πιστεύει ότι είναι καλύτερο για το καλό της χώρας. Αυτό το ξέρει η καρδιά του καθενός και δεν είμαι εγώ εκείνη να υποδείξω. Οποιοσδήποτε όμως ψηφίσει με γνώμονα ‘μια θεσούλα για αντάλλαγμα’ ή για να εισπράξει οποιοδήποτε ίδιον όφελος, διαπράττει με το δικό του τρόπο τη δική του μίνι-εθνική προδοσία, για να μην το χαρακτηρίσω ‘εκπόρνευση του δικαιώματος ψήφου’. Ο καιρός που έβγαιναν απόφοιτοι στον τύπο και με θρασύτητα δήλωναν επώνυμα ότι: ‘Εγώ θα ψηφίσω το βουλευτή που θα μου βρει δουλειά’, έχουν τελειώσει. Η θέση η δική σου, θα κοστίσει χίλιες άλλων. Το μόνο κριτήριο θα πρέπει να είναι το συλλογικό όφελος, όποιο κόμμα (ή έλλειψη αυτού!) πιστεύει ο καθένας ότι θα τα καταφέρει καλύτερα. Αλλά η ψήφος πρέπει να είναι ειλικρινής και δεν χωρά καμία δικαιολογία περί ανεργίας, τύπου ‘δε φταίω εγώ, με αναγκάζουν οι καταστάσεις να κάνω ρουσφέτι’ κλπ. Αλλιώς, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καταρρεύσει και το δικό μας ‘ίδιον όφελος’, αλλά και όλων των άλλων μαζί, για τους οποίους θα είμαστε προσωπικά υπεύθυνοι.

Πρεκατέ Βικτωρία, 25/3/2012,www.brightplanet.blogspot.com