Η Πρεκατέ Βικτωρία είναι ψυχολόγος και συγγραφέας με εκτενή μετεκπαίδευση και εμπειρία στην συμβουλευτική εφήβων, γονέων, ενηλίκων επιζώντων από παιδική κακοποίηση και κακοποιημένων γυναικών. Email: vprek2000@yahoo.gr
Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας
YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate
Ταραχές νέων, παραμέληση κι επανάσταση
Πέρα από τις γνωστές θέσεις περί έλλειψης αξιών στη νεολαία σήμερα, φτώχειας, κοινωνικού αποκλεισμού κλπ., και, χωρίς σε καμία περίπτωση να δικαιολογώ τις καταστροφές και το πλιάτσικο, είτε συμβαίνει εδώ είτε στην Αγγλία είτε οπουδήποτε, θα ήθελα, μέσα από τη μακρόχρονη εμπειρία μου διδάσκοντας νέους ανθρώπους, να υπενθυμίσω κάποια πράγματα :
Α) Αυτή η γενιά δεn μεγάλωσε όπως εμείς. Μεγάλωσε παρκαρισμένη σε μία οθόνη τηλεόρασης, υπολογιστή ή βιντεοπαιχνιδιού, των οποίων το περιεχόμενο ήταν σχεδόν αποκλειστικά σκηνές βίας. Μεγάλωσε με τηλε-ρεάλιτι και σόου, που έχουν ως σκοπό, να υποτιμήσουν και να εξευτελίσουν τους καλεσμένους και όλο το ακροατήριο. Η τηλεόραση, η δική μας, αλλά και στο εξωτερικό, σφύζει από ‘θεάματα-διαγωνισμούς’ τραγουδιστικής, μαγειρικής, κοπτικής-ραπτικής, νοικοκυρικής, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους, στις οποίες, η λεκτική βία δεν χρειάζεται μικροσκόπιο για να ανακαλυφθεί. Πολύ απλά, ο ένας βρίζει τον άλλον (και κυρίως οι κριτές τους διαγωνιζόμενους) κι αυτό το υπο-θέαμα το έχουμε δεχτεί πια ως δεδομένο. Τα παιδιά μεγαλώνουν με αυτό. Η λεκτική βία είναι βία και έχει άμεση σχέση με οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας, καθώς ο κοινός παρονομαστής σε όλους είναι η παντελής έλλειψη σεβασμού προς τον άλλον, ώστε να ‘σπάσω εγώ πλάκα’, αλλά και ‘να σπάσω τη μονοτονία μου’. Γιατί μας εκπλήσσει τώρα που βλέπουμε τα παιδιά να κάνουν στην πράξη αυτά που έχουν μάθει ηλεκτρονικά τόσο καιρό; Τα παιδιά, ως καλοί μαθητές, έμαθαν αυτό που τους δίδασκε επί χρόνια το σύστημα. Δεν δικαιολογώ τις πράξεις αυτές σε καμία περίπτωση, αλλά οι εμβρόντητες κατηγορίες εναντίον των παιδιών είναι υποκριτικές.
Β)Η νεολαία είναι το θερμόμετρο κι ο καθρέφτης των ασυνείδητων δυναμικών στην κοινωνία μας. Οι λεηλασίες συμβαίνουν σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα –με το γάντι- από κυβερνήσεις, διεφθαρμένους πολιτικούς, διεφθαρμένες μεγαλο-επιχειρήσεις, διεφθαρμένα ΜΜΕ κλπ. Τα παιδιά αυτά έχουν μεγαλώσει σε ένα κλίμα, όπου νιώθει κανείς συνέχεια, ότι όλοι –συμπεριλαμβανομένου και του κράτους- το μόνο πράγμα που έχουν στο νου τους είναι «να στ’ αρπάξουν». Όλοι μας νιώθουμε την αδικία του να μας εξαπατούν και να μας κατακλέβουν εκείνοι που έχουν εξουσία και δύναμη και στο τέλος να βγαίνουν λάδι… Το ίδιο κλίμα εισπράττουν και τα παιδιά. Γιατί μας προκαλεί έκπληξη λοιπόν όταν, με την πρώτη ευκαιρία, τα παιδιά κάνουν φανερά, αυτό που πολλοί περισσότεροι ενήλικες κάνουν στα κρυφά, με γάντια, κουστούμια και χαμόγελα στους φακούς; Δεν δικαιολογώ σε καμία περίπτωση τις πράξεις τους, αν πραγματικά θέλουν να «πολεμήσουν» το σύστημα, σίγουρα δεν πρέπει να κάνουν ό,τι κάνει εκείνο, δεν αποτελούν όμως οι φλόγες και το πλιάτσικο «επανάσταση»... Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι οι πράξεις των νέων, εντελώς ασυνείδητα- αντικατοπτρίζουν σαν καθρέφτης σε εμάς, πού βρισκόμαστε εμείς σήμερα ως κοινωνία...
Γ) Φαίνεται ξεκάθαρα η παραμέληση. Δεν γνωρίζω εκ βαθέων την αγγλική κοινωνία, όμως υπήρξε προβληματισμός, για τις περικοπές των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας προς τους νέους. Μαζί με αυτό βλέπει κανείς την παραμέληση στην πειθαρχία και στο όρισμα κανόνων, μέσα στα οποία πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά, για να μπορέσει να επιβιώσουν σε οποιαδήποτε ομάδα. Η παραμέληση στην πειθαρχία είναι πολύ σοβαρή μορφή παραμέλησης. Το να μεγαλώσει κανείς ένα παιδί βάζοντάς του όρια και διδάσκοντάς το να σέβεται τους άλλους, θέλει πολλή δουλειά κι ενέργεια. Πολλοί γονείς (ίσως κι εκπαιδευτικοί ) σήμερα δεν μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν. Παράδειγμα είναι όταν ο πατέρας αδιαφορεί να μαζέψει τα παιδιά του, όταν στο κατάστημα μουσικής παίρνουν τα CD και τα πετούν δεξιά κι αριστερά. Παράδειγμα είναι οι γονείς που αδιαφορούν για το αν το παιδί τους ξυλοφορτώνει άλλα παιδιά, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί έτσι ενδόμυχα να εκδικούνται το κοινωνικό σύνολο μέσω των παιδιών τους. Αν όμως το παιδί ενοχλήσει τους ίδιους, τότε αντιδρούν βίαια. Ή, σε άλλες περιπτώσεις, καλύπτουν το παιδί, αν εκβιάζει τους συμμαθητές για χρήματα, κάνοντας ότι δε συμβαίνει τίποτα, είτε για εκδίκηση, είτε δυστυχώς γιατί και οι ίδιοι εν τέλει, θα επιθυμούσαν την κλεψιά και τις απολαβές της κι έτσι, όταν συμβαίνει μέσω των παιδιών, δεν τη σταματούν. Πιστεύω ότι στην περίπτωση του Λονδίνου οι νέοι έχουν ανάγκη το χρόνο και την προσοχή. Έχουμε παρατήσει τους νέους κι όταν συμβαίνει μια έκρηξη, που θυμίζει την παρουσία τους, ξαφνικά αναφωνούμε σοκαρισμένοι…. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι κι όταν αγνοούμε, παραμελούμε ή αδιαφορούμε οποιοδήποτε μέλος, αυτό, αργά ή γρήγορα, θα γυρίσει μπούμερανγκ σε εμάς τους ίδιους. Λίγα ακόμη χρόνια, ατομικιστικού καταναλωτισμού, με κυρίαρχη τη σημερινή φιλοσοφία «ο καθένας για την πάρτη του» και, μετά να δούμε πώς θα αντιδράσει η νεολαία…. Δεν είναι τα χρήματα που τους λείπουν. Είναι ο χρόνος, η προσοχή, το ειλικρινές κι ανθρώπινο ενδιαφέρον, που φαίνεται πια να είναι τόσο λίγα, αλλά και τόσο πολύ σημαντικά….
Δ)Οι ταραχές δεν σημαίνουν φυσικά 'επανάσταση'. Ο θυμός και η απελπισία από μόνες τους δεν είναι αρκετές για να ωθήσουν μια νεολαία να ανατρέψει αποτελεσματικά μια κοινωνικά άδικη κατάσταση. Πρόσφατα με ρώτησε κάποιος από το εξωτερικό «Γιατί οι έλληνες δεν επαναστατούν;». Η επανάσταση θέλει δουλειά, όχι μόνο φωνές. Θέλει χρόνο ενέργεια, αφοσίωση, σκέψη. Θέλει αυτοεκτίμηση, ώστε να απαιτήσεις αυτό που σου αξίζει. Θέλει αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση, ώστε να μη σε χειρίζονται και τρομοκρατούν τα ΜΜΕ. Θέλει να βάζεις όρια στην υπερεξουσία (αλλά για να βάζεις όρια πρέπει να τα έχεις ο ίδιος). Θέλει αυτοθυσία κι αλτρουισμό. Οι εγωιστικές ταραχές, ως ξέσπασμα θυμού για αυτά που «εγώ» χάνω ως άτομο, δεν αρκούν. Στις επαναστάσεις, γενναίες ψυχές θυσιάστηκαν για το καλό άλλων και το καλό όλων. Θυσιάστηκαν, μπορεί να σημαίνει ότι έχασαν όλη τους την περιουσία, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, θανατώθηκαν. Επέλεξαν αυτό το δρόμο, γνωρίζοντας το ρίσκο. Πόσοι από τους σημερινούς ταραχοποιούς νέους έχουν διάθεση αλτρουισμού, ακόμη και αν σημαίνει προσωπική απώλεια ή απλά ξεθυμάνουν το θυμό τους; Δυστυχώς, ο ατομικισμός, καταναλωτισμός και διαφθορά των τελευταίων δεκαετιών, έχει ροκανίσει τις αξίες του αλτρουισμού και της έννοιας για το καλό των άλλων, κι έτσι είναι δύσκολο να αντλήσουμε το ψυχικό απόθεμα δύναμης κι επιμονής που χρειάζεται για μια πραγματική ειρηνική αλλαγή. Ίσως υπάρχουν νέοι (και παλαιότεροι), που διατηρούν αυτές τις αξίες και αυτά τα αποθέματα. Ίσως δεν έχουν μιλήσει ακόμη, ίσως δεν έχουν βγει ακόμη στο προσκήνιο. Σίγουρα δεν είναι εκείνοι που σπάνε μάρμαρα και καταστήματα.
9/8/2011
Λίστα παλαιότερων αναρτήσεων
Σημάδια και προβληματισμοί
Πρόληψη της σεξουαλικής παρενόχλησης: πώς να μιλήσουμε στους εφήβους
Η κουλτούρα του φόβου και της ανημπόριας
Σταθερότητα της αυτοεκτίμησης στην ενήλικη ζωή- αναγωγή στην εθνική αποδυνάμωση
Αγάπη για την πατρίδα
Αυτοκτονικότητα- μια πνευματική θεώρηση
Απελευθέρωση από το παρελθόν
Μισογυνισμός τον 21ο αιώνα, ένα συγκλονιστικό βιβλίο και η τραγική ιστορία μιας αφανούς ηρωίδας
Make believe:Η ετερο-εκπληρούμενη προφητεία
Grooming εφήβων: όταν ο 'έρωτας' ενηλίκου-έφηβης αποκαλύπτει το αληθινό του πρόσωπο
Γυναίκες μόνες στο δυτικό κόσμο: σχολιασμοί σε ένα βιβλίο
Πάσχα 2014
Ακραία βία στα παιδιά
Αυτοτραυματισμός στους εφήβους
"Επανακαλωδίωση" και εργασία
Αφθονία, ευλογία, ασφάλεια
Ψυχολογικό αντίκτυπο της κρίσης στα παιδιά (2)
The way out is the way up
Σχόλια και προτάσεις για την παιδεία
ΕΑρπαγή γης, το νέο κυνήγι θησαυρού των επενδυτών
Καλή χρονιά (ή πώς να την κάνουμε...)
2013
Κλείνοντας το 2013
Έφηβοι και κίνδυνοι στο Διαδίκτυο
Αυτοπροστασία των παιδιών από τη λεκτική βία
Πώς να βοηθήσουμε τα απομονωμένα παιδιά
Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας στους νέους
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική
Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’
Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση
Συλλογική μαθημένη αβοηθησία
Χριστούγεννα 2012
Ένα αξιοθαύμαστο δώρο, υπενθύμιση της Θείας Χάρης αυτό το χειμώνα
21/12/2012
Η ανάγκη αγωγής στις διαφυλικές σχέσεις για την αντιμετώπιση του τραφικινγκ, των σεξουαλικών εθισμών και της πορνογραφίας
Ποινές και εκφοβισμός στο σχολικό πλαίσιο
Αντιμετώπιση τράφικινγκ: Δύο παραδείγματα γενναιότητας
Αυτοκτονίες λόγω χρεών
Αλλαγή-η πνευματική θεώρηση
Τσιγκουνιά, η πολυπρόσωπη
Κοινωνικο-συναισθηματικές δυσκολίες σε παιδιά με υπο-επίδοση
Αλλαγή και απόλυτη σκέψη
Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση
2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ,
(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011):
2010 (16)
(Νοέμβριος 2010)
2009 (16)
(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός
Προτεινόμενες οργανώσεις
http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in
http://www.who-will.org/ (Children in need in
http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)
http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).