Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Τα μαθήματα της ντουλάπας

Μία τελευταία μετακόμιση που είχα έδρασε ως αφορμή για πολλές και διάφορες σκέψεις. Όπως όλοι, εκτός από τη σωματική κόπωση που περιλαμβάνει η «λάντζα», είχα ποικίλα συναισθήματα. Έκπληξη από το πόσο γρήγορα μαζεύονται αντικείμενα, ακόμη κι όταν προσπαθείς να είσαι μετρημένος και προσεκτικός στις αγορές σου. Κάθε αντικείμενο φέρνει την ιστορία του κι όταν το ξαναβρίσκεις εκεί που έχει τοποθετηθεί και ξεχαστεί, η μικρή του ιστορία αναβιώνει και ξανάρχονται οι εικόνες των ανθρώπων, των περιστάσεων, των τόπων και των χρόνων με τα οποία συνδέεται. Μια μετακόμιση μπορεί να είναι λοιπόν μια θεραπευτική διαδρομή στο παρελθόν. Αναρωτήθηκα για το πόσο εύκολα κρατούμε και γαντζωνόμαστε σε πράγματα «μήπως και τα χρειαστούμε» στο μέλλον ή ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα κάνουμε κάτι με αυτά.

Ένιωσα λύπη για πράγματα που είχα αγοράσει ενθουσιωδώς για κάποια καλλιτεχνικά χόμπι, τα οποία τελικά δεν κράτησα για πολύ καιρό. Όμως η πορεία της ζωής έχει διαφορετικές φάσεις. Εκείνο το χόμπι για παράδειγμα, η ζωγραφική, η κεραμική, ήταν για εκείνη την περίοδο. Δεν έχει σημασία αν δεν προχώρησε ή αν δε το συνεχίζω ακόμη. Δεν σημαίνει αποτυχία. Ήταν απλά για εκείνη την περίοδο, κι όπως κάθε εμπειρία, βοηθά το άτομο εκείνη τη στιγμή να αναπτυχθεί, να πλουτίσει εσωτερικά, να μάθει μέσα από την εμπειρία. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
Συνηθίζουμε να πιστεύουμε ότι για να αξίζει μια εμπειρία τον κόπο, πρέπει να έχει κάποια παρατηρήσιμα, μετρήσιμα αποτελέσματα, να οδηγήσει κάπου, σε απολαβές, σε επιτεύγματα, χρήματα, καριέρα, γνωριμίες, ή έστω διασκέδαση. Δεν είναι απαραίτητο. Αν μια εμπειρία ζωής -επαγγελματική, ερασιτεχνική, προσωπική- δεν φαίνεται να οδήγησε πουθενά, ακόμη και όταν δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη, είχε την αξία της, γιατί μέσα από αυτήν το άτομο έμαθε.

Κατάλαβα πόσο γρήγορα η ζωή (και εμείς) αλλάζουμε. Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να μένουμε προσκολλημένοι στα αντικείμενα και τον εκάστοτε συμβολισμό τους, όπως επιθυμίες, όνειρα, δικαιώσεις, παρελθόν και μέλλον. Κάποιοι άνθρωποι έχουν έντονη προσκόλληση με τα διακοσμητικά μπιμπελό, σαν να τους δίνουν μια αίγλη κοινωνικής ευμάρειας. Κάποιες γυναίκες, με τα καλλυντικά, τα αξεσουάρ, τα ρούχα, γιατί συμβολίζουν το να είσαι επ΄ άπειρον αρεστή και ποτέ μόνη. Όπως άλλοι, έτσι κι εγώ είχα ιδιαίτερη προσκόλληση με τα βιβλία μου. Που όμως δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τη γνώση. Στην πράξη το βιβλίο μπορεί να μείνει για χρόνια κλειστό ή ακόμη κι αν διαβαστεί, να ξεχαστεί την επόμενη ημέρα.

Η ζωή αλλάζει. Οτιδήποτε υλικό, δεν θα αντέξει τη φθορά του χρόνου και αυτά στα οποία αγκιστρωνόμαστε για να νιώσουμε εξασφάλιση κι ανακούφιση –όπως τη νιώθει ο καθένας- αργά ή γρήγορα φθίνουν και φθείρονται. Εντέλει αυτό που απομένει είναι ο εαυτός μας- ο Θεός κι εμείς. Ίσως αν συγκεντρωθεί κανείς ευθύς εξαρχής να δουλέψει αυτή τη σχέση και να δουλέψει τον εαυτό του, ίσως σώσει πολύ χρόνο και κόπο. Ό,τι κι αν κάνουμε στο αναμεταξύ, η σχέση μας με το Θεό και τον εαυτό μας είναι αυτό που θα καθορίσει εντέλει τη ζωή μας.

Επιστρέφω στη ντουλάπα και τα υπόλοιπα μαθήματά της…
Πολλοί σύγχρονοι πνευματικοί δάσκαλοι συμβουλεύουν ότι αν κάποιο αντικείμενο δεν το έχουμε χρησιμοποιήσει για δύο ή τρία χρόνια, είτε να το δώσουμε, είτε να το πετάξουμε. Είναι μια πολύ σημαντική πρακτική , που συμβολίζει το «άδειασμα» του χώρου μας, ώστε να μπορέσουν να μπουν νέες εμπειρίες στη ζωή μας. Επίσης πολεμά την προσκόλληση, το γράπωμα στα αντικείμενα, από τα οποία ενδόμυχα προσδοκούμε να μας δώσουν νόημα, σημασία, λόγο ύπαρξης, ταυτότητα. Δεν είναι εύκολο να το εφαρμόσει κανείς, ιδιαίτερα στην σημερινή καταναλωτική, ματεριαλιστική κοινωνία μας. Αν όμως το καλοσκεφτούμε, όλοι έχουμε πάρα πολλά αντικείμενα που δε χρησιμοποιούμε ποτέ, αλλά δεν τολμούμε να τα πετάξουμε, γιατί τα «λυπόμαστε».

Όμως όλα στη ζωή, είτε ύλη, είτε ενέργεια, είναι δανεικά. Τα χρησιμοποιούμε με ευγνωμοσύνη για κάποιο διάστημα και σκοπό, να βελτιωθούμε, να μάθουμε, να προχωρήσουμε και μετά τα αφήνουμε να επιστρέψουν, κατά προτίμηση με ανακύκλωση, ή δίνοντας τα σε κάποιον που δεν έχει ή που τα χρειάζεται πραγματικά. Κι ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται.

Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση κατά τη μετακόμιση ίσως φανεί εντελώς αυτονόητο. Τόσο αυτονόητο που δεν έχουμε σταματήσει να αναλογιστούμε τι σημαίνει. Μπορεί στην ντουλάπα μας να βρούμε αντικείμενα από την παιδική μας ηλικία, ρούχα από την πρώιμη νιότη μας, βιβλία από τη φοιτητική μας ζωή που δεν έχουν ξανα-ανοιχτεί έκτοτε, σημειώσεις, αποκόμματα εφημερίδων από αμνημονεύτων χρόνων, λες κι έχουν βγει από άλλο κόσμο…Ένα πράγμα όμως δεν μπορούμε να αποθηκεύσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα και να το ξαναχρησιμοποιήσουμε. Αυτό είναι η τροφή.
Στην ντουλάπα μας, δεν έχουμε κρατήσει γάλα από την παιδική μας ηλικία. Δεν έχουμε μπισκότα από την πρώιμη νιότη μας. Δεν έχουμε φρούτα από τη φοιτητική μας ζωή. Ακόμη κι αν κατά λάθος τα είχαμε ξεχάσει, θα μας ήταν τώρα παντελώς άχρηστα. Ταυτόχρονα, παρότι μπορεί να μην ξανα-ανοίξαμε το φοιτητικό βιβλίο ή να μην ξαναφορέσαμε εκείνο το καλοκαιρινό ρούχο, το μόνο σίγουρο είναι όλες τις ημέρες που περάσαμε έκτοτε, αναζητήσαμε και καταναλώσαμε τροφή.

Αυτό το λέω, γιατί είμαστε η πρώτη ίσως γενιά που θεωρεί την τροφή αυτονόητη. Και παλεύει και παιδεύεται με όλα τα υπόλοιπα. Η τροφή είναι κάτι που το παίρνεις από το σούπερ μάρκετ. Έχουμε αναλογιστεί όμως την ολοκληρωτική εξάρτηση που ακόμη έχουμε στη φύση για να μας δώσει τροφή? Δεν έχουμε ούτε την τεχνολογία, ούτε τα αποθέματα να κατασκευάσουμε τροφή σε μαζική κλίμακα, που θα μπορούσε να συντηρηθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ότι κι να κάνουμε, είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από τη φύση να μας δώσει την καθημερινή μας τροφή ανά πάσα στιγμή. Προς το παρόν πολλοί από εμάς στον ανεπτυγμένο κόσμο δεν έχουμε πρόβλημα και μακάρι να ήταν όλοι πάντα έτσι.

Όμως…
δεν έχουμε φερθεί στη φύση και τόσο καλά...
Η σημερινή επίδραση του ανθρώπου στο περιβάλλον κάθε άλλο παρά αειφορία υπόσχεται. Κι ενώ πασχίζουμε κι ασχολούμαστε με ένα σωρό άλλα, αυτοκίνητα, ρούχα, τεχνολογία, διακοσμητικά κλπ κλπ., μας διαφεύγει να σκεφτούμε κατά πόσον η φύση, που θεωρούμε τόσο αυτονόητη, θα μπορέσει να συνεχίσει να μας δίνει καθημερινά την τροφή που μας είναι απαραίτητη. Και η οποία δεν μπορεί να αποθηκευτεί για χρόνια, όπως τα αυτοκίνητα, ρούχα, τεχνολογία, διακοσμητικά κλπ…Μήπως αυτό το αυτονόητο θα πρέπει να το σκεφτούμε λίγο περισσότερο?
Πρεκατέ Βικτωρία, 25/1/10

Καλή χρονιά με εθελοντισμό

Οι γιορτές πέρασαν και φροντίσαμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, τους δικούς μας, πολλές φορές με υπερπληθώρα δώρων, φαγητών και γλυκών, αρκετά εκ των οποίων εν τέλει πετάχτηκαν. Όλα καλά με τους "δικούς μας" ανθρώπους...Τι γίνεται όμως με όλους εκείνους τους άλλους, που δεν έχουν "δικούς τους" να νοιαστούν, παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένους, είτε αυτοί βρίσκονται σε ιδρυματικούς χώρους, είτε έξω, εργαζόμενοι, λειτουργώντας στην κοινωνία όπως εμείς, αλλά δεν αποκαλύπτουν την απομόνωσή τους... Οι άνθρωποι αυτοί, που δυστυχώς έχουν ατυχήσει να μην περιλαμβάνονται σε ένα από τα τελευταία ίσως οχυρά της ελληνικής κοινωνίας, την οικογένεια, υποφέρουν σιωπηλά... Πολλές φορές φοβούνται ότι η μοναξιά τους θα στιγματιστεί από τους έλληνες συνανθρώπους τους και δε μιλούν για τη μοναξιά τους, ούτε ζητούν βοήθεια. Οι Έλληνες φοβόμαστε ό,τι θυμίζει ευαλωτότητα, ό,τι είναι διαφορετικό, ό,τι θυμίζει δυσκολία κι απομόνωση. Τρέχουμε μακριά από αυτούς τους μοναχικούς ανθρώπους, σφιχταγκαλιάζοντας το ταίρι μας και τα ΔΙΚΑ μας παιδιά. Κλείνουμε σφιχτά τα μάτια, βέβαιοι ότι έτσι θα αποφύγουμε να έχουμε τη δική τους μοίρα - "μακριά από μας...". Γεμίζουμε την καθημερινή μας ατζέντα με μία ακόμη δραστηριότητα της μοντέρνας νεολληνικής μας "θρησκείας": ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ...

Σιγά σιγά όμως η δομή της ελληνικής κοινωνίας αλλάζει. Η οικογένεια, ο γάμος δεν είναι πια το ατράνταχτο, δεδομένο οχυρό-καταφύγιο, ακόμη κι ήταν δυσλειτουργικό, που ήταν κάποτε...Ίσως αντιληφθούμε ότι πληθαίνει ο αριθμός των παιδιών που εγκαταλείπονται ή παραμελούνται από τους ΕΛΛΗΝΕΣ γονείς τους. Ίσως αντιληφθούμε ότι πληθαίνει ο αριθμός των ηλικιωμένων γονιών που εγκαταλείπονται από τα ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ παιδιά τους. Ίσως αντιληφθούμε ότι οι ευρύτερες οικογένειες πολλών ανθρώπων, απλά αδιαφορούν για τα ευάλωτα μέλη τους, απορροφημένες από το κυνήγι του δικού τους εσωστρεφούς κέρδους και της αγχώδους εκπλήρωσης του δόγματος της μοντέρνας νεοελληνικής μας θρησκείας : ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ..

Αν θέλουμε να επιβιώσουμε με κάποιο αξιοπρεπές επίπεδο κοινωνικής υγείας, αυτές οι αντιλήψεις θα πρέπει να αλλάξουν. Θα πρέπει να στραφούμε προς το δόσιμο στους ανθρώπους γύρω μας. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο δρόμο μας, είτε στη δουλειά, είτε στην οικογένεια, είτε στη γειτονιά, δεν έρχονται τυχαία. Ας σκεφτούμε ποιοί από αυτούς θα επιθυμούσαν το απλό, ανθρώπινο ενδιαφέρον και την ευγένειά μας. Δεν χρειάζεται να είμαστε ούτε "ειδικοί", ούτε ψυχολόγοι, ούτε "φιλάνθρωποι" υπερόπτες ελεήμονες...Μιλώ για το απλό ανθρώπινο ενδιαφέρον, την παλιά καλή ευγένεια. Εκείνη, που μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει με ειλικρίνεια κάποιον πώς είναι και νοιάζεται αρκετά να ακούσει την απάντησή του...

Μπορούμε να δώσουμε από τον εαυτό μας, το χρόνο, την ψυχική μας ενέργεια και την αγάπη μας, είτε στα άτομα γύρω μας, αν το επιθυμούν, είτε μέσω οργανισμών ή συλλόγων. Ειδικά για την εθελοντική εργασία, όταν την προσφέρουμε, βοηθούμαστε να:

δοκιμάσουμε να ξεπεράσουμε τα όρια του φόβου μας («πώς θα προσεγγίσω τον ανθρώπινο πόνο, με τρομάζει..»)

απορρίψουμε την άκρως ατομικιστική και καταναλωτική κουλτούρα της κοινωνίας μας (που ωθεί το άτομο να σκέφτεται μόνο για τη «δική του» δουλειά, τα «δικά του» παιδιά, τη «δική του» σχέση, τα «δικά του» χρήματα, τα «δικά του» προβλήματα, τη «δική του» ψυχοθεραπεία, τις «δικές του» ανάγκες κλπ. κλπ.)

αναγνωρίσουμε ότι ψυχική πληρότητα δεν μπορεί να έρθει όταν κάποιος είναι ερμητικά κλεισμένος στο «δικό του» εαυτό

δούμε ότι λίγη καλή διάθεση, λίγη πρόθεση για απλή φιλία και παρουσία δίνουν πολλή περισσότερη ικανοποίηση και ψυχική ανάταση από οτιδήποτε καταναλωτικό προσφέρεται για να ικανοποιήσει τις «δικές μας» ανάγκες. Αυτά που λείπουν από τη ζωή μας, δεν είναι αυτά που δεν μας δίνουν, αλλά αυτά που εμείς δεν δίνουμε. Συνεπώς με το δόσιμο, οι δικές μας «ανάγκες» εξατμίζονται...

Πολλά άτομα σήμερα σε διάφορους χώρους μπορούν να ωφεληθούν από την προσφορά αγάπης και ανθρώπινης παρουσίας, π.χ. σε ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων και εγκαταλελειμμένων παιδιών, σε θεραπευτήρια χρονίων παθήσεων, σε νοσοκομεία, σε ιδρύματα, σε οργανώσεις που υποστηρίζουν απόρους, άστεγους, πρόσφυγες, άτομα με αναπηρίες. Για παράδειγμα, η μία ώρα την εβδομάδα παρέας σε μια χρόνια κατάκοιτη ηλικιωμένη κυρία, που δεν έχει κανέναν να την επισκεφτεί στο νοσοκομείο, αυτή η απλή κίνηση καλοσύνης για απλή κουβέντα, κάνει τεράστια, τεράστια διαφορά στη ζωή αυτής της γυναίκας, η οποία στερείται εκείνα που είναι τόσο αυτονόητα για εμάς, όπως το να βγει για μια βόλτα στον ήλιο...Όταν μια κίνηση προσφέρει χιλιάδες περισσότερα στο άτομο που τη δέχεται από όσα ελάχιστα «κοστίζει» σε εμάς που τη δίνουμε (και στην ουσία δεν «κοστίζει γιατί εισπράττουμε κι εμείς πολλαπλάσια χαρά από αυτό), τότε αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσουμε αυτήν την κίνηση, δεν αξίζει? Σκεφτείτε πόσα αγαθά έχουμε το προνόμιο να απολαμβάνουμε σήμερα, ζούμε σε μια χώρα σε καιρό ειρήνης, έχουμε να φάμε, έχουμε τα χρήματα να βλεπουμε από αυτόν τον υπολογιστή, έχουμε υγεία κι όλα όσα άλλα καλά μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για τη ζωή του. Δεν είναι μια ένδειξη ελάχιστης ευγνωμοσύνης για αυτά που μας έδωσε η ζωή, να προσφέρουμε κι εμείς κάτι, έστω και μικρό, για το συνάνθρωπο που στάθηκε λιγότερο τυχερός και που η κίνησή μας θα του δώσει τόση χαρά (όσο και σε εμάς) ? Ας μη το φοβόμαστε λοιπόν, κι ας μην περιμένουμε μέχρι να «γίνουμε έτοιμοι». Είμαστε έτοιμοι όταν έχουμε την καλή πρόθεση - ο κατάλληλος τρόπος και χώρος θα βρεθεί. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να κάνουμε την προσφορά τρόπο ζωής, μέρος του εαυτού μας…
Πρεκατέ Βικτωρία
Δημοσίευση www.healthnews.gr, 11/1/10

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org