Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Κρίση (11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B')

Παρατηρώντας πόσο συχνά έχει μπει η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός, στο στόχαστρο τελευταία, από τα ξένα ΜΜΕ, αλλά κυρίως, και πολύ πιο σημαντικά από εμάς τους ίδιους, θεωρώ ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να στηρίξουμε την αυτο-εκτίμηση του λαού μας, την πίστη στο έθνος μας όσο περισσότερο γίνεται. Η ανελέητη κριτική δεν προσφέρει τίποτα σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή μετάβασης. Απλά μας αποδυναμώνει εντελώς και δημιουργεί, αναπαράγει, αυτά τα οποία αναθεματίζουμε. Όταν επαναλαμβάνουμε εκφράσεις, όπως ‘καταστροφή’, ‘εξευτελισμός’, ‘ταπείνωση’, ‘άχρηστοι’ ξανά και ξανά, αυτά ακριβώς θα δημιουργήσουμε. Είναι απόλυτα επιτακτική ανάγκη, να στηρίξουμε τον εαυτό μας με τη δύναμη του νου μας και τη θετική μας σκέψη. Ας υποθέσουμε ότι ένας φίλος είναι σε δεινή ψυχολογική κατάσταση, γιατί είναι μόλις απολύθηκε, έχασε όλα τα χρήματα και το σπίτι του. Όλοι γύρω του στην γειτονιά τον βρίζουν. Τα παιδιά της γειτονιάς του πετάνε πέτρες. Θα βοηθήσει να βρίζει κι εκείνος τον εαυτό του επίσης; Αν εσωτερικεύσει το μήνυμα: «Είμαι άχρηστος, έχουν δίκιο, δεν αξίζω τίποτα», το μόνο που θα καταφέρει, θα είναι να νιώσει ακόμη χειρότερα, να παραλύσει και να γίνει ακόμη πιο ευάλωτος στον εμπαιγμό ή/και στην εκμετάλλευση.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη χώρα μας. Όπως θα πρέπει ο άνεργος να προστατέψει τον εαυτό του, θα πρέπει κι ο λαός μας να στηρίξει, να παρηγορήσει, να προστατέψει και να ενθαρρύνει τον εαυτό του! Κανείς δεν θα το κάνει αυτό για εμάς. Αυτή τη στιγμή υφιστάμεθα τεράστιες πιέσεις, εσωτερικές κι εξωτερικές, δεν είναι τώρα η ώρα για την ανελέητη αυτοκριτική.

Επαναλαμβάνω ότι η αυτό-εκτίμηση είναι εξαιρετικά σημαντική ΚΑΙ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ της έκβασης των πραγμάτων στο πρακτικό επίπεδο. Δεν ισχύει ότι: «Τι να την κάνουμε την αυτό-εκτίμηση τώρα, αυτά είναι μόνο λόγια. Οι πράξεις και τα λεφτά έχουν σημασία». Δεν ισχύει αυτό. Η αυτό-εκτίμηση προηγείται χρονικά των πράξεων και της υλοποίησης της ευημερίας. Η αυτό-εκτίμηση είναι  απαραίτητη, ΩΣΤΕ ΝΑ δημιουργηθεί η ευημερία, είτε αυτή εκφράζεται με υλικό πλούτο, είτε με πολλούς άλλους τρόπους. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό, για να επιτευχθεί διατηρήσιμη και ουσιαστική ευημερία είναι η δικαιοσύνη και ο αλτρουισμός (που επίσης προϋποθέτουν την αυτό-εκτίμηση). Χωρίς αυτά, όσα χρήματα κι αν υπάρξουν, δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική ευημερία. Οι σκέψεις δημιουργούν την πραγματικότητα. Αλλιώς, ακόμη κι αν μας πέφτουν τα δις από τον ουρανό, χωρίς την αυτό-εκτίμηση, θα γίνουν καπνός την επόμενη μέρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι εκείνοι που κερδίζουν το λαχείο. Μετά από λίγα χρόνια, πολλοί καταλήγουν να έχουν ακριβώς όσα χρήματα είχαν και πριν το κερδίσουν. Η αυτό-εκτίμησή τους επιτρέπει να δέχονται μόνο ένα χ ποσό ευημερίας στη ζωή τους και πάντα καταλήγουν στο ίδιο. Άρα αλλού πρέπει να γίνουν οι αλλαγές. Οι αλλαγές είναι κατεξοχήν εσωτερικές. Μετά έρχονται τα υπόλοιπα.

Δεν εννοείται αυτό-εκτίμηση με υποτέλεια ή ταπείνωση. Όταν μια γυναίκα είναι μέσα σε μια κακοποιητική σχέση, πρέπει να φύγει. Αν θέλει να περισώσει την αξιοπρέπειά της, πρέπει να στοχεύει απόλυτα εστιασμένα στο πώς θα φύγει με τον πιο άμεσο και ασφαλή τρόπο. Δεν μπορεί να έχει αυτοσεβασμό με το να συμβιβάζει την αξιοπρέπειά της για τα όποια υλικά οφέλη που της προσφέρει η σχέση. Όταν φύγει, μόνο τότε θα μπορέσει να αποκτήσει τη δική της δύναμη. Ακόμη και αν ζήσει με πολύ λιγότερα υλικά αγαθά από ότι στο γάμο, οι ηθικές απολαβές αλλά και η ελευθερία για την προσωπική της ανάπτυξη είναι πολύ πολυτιμότερα. Κανένα ευκαιριακό υλικό όφελος δεν αξίζει τέτοιο τίμημα.
 
Αντίστοιχη αρχή ισχύει και για τη χώρα. Στην περίπτωση αυτή η κακοποιητική σχέση είναι ο δανεισμός. Ο δανεισμός είναι που μας κρατά δέσμιους, το κόστος στην ελευθερίας μας, στην αυτό-εκτίμησή μας, στο πόσο δυνατοί και αυτάρκεις νιώθουμε, είναι πολύ μεγαλύτερο από το όποιο βραχυπρόθεσμο όφελος. Δεν θα μπορέσουμε να αναπτυχθούμε, όσο ο δανεισμός οδηγεί σε όλο και περισσότερη ταπείνωση, όλο και περισσότερο έλεγχο, όπως γίνεται σήμερα. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι ωφέλιμος ο έλεγχος αυτός, γιατί πριν, μέρος του λαού μας ασελγούσε ανενόχλητος πάνω στο δημόσιο χρήμα. Δυστυχώς και σήμερα, συνεχίζει να κάνει ακριβώς το ίδιο. Όσο και αν το επιθυμούμε, δεν υπάρχει ο μαγικός εξωτερικός σωτήρας που θα μας σώσει, ούτε και από τον κακό μας εαυτό, αλλά ούτε από τις εξωτερικές απειλές. Μόνοι μας πρέπει να τα κάνουμε και τα δύο. Μόνοι μας πρέπει να κάνουμε την αυτοκάθαρση.

Αυτό-εκτίμηση δεν σημαίνει ωραιοποίηση. Ούτε άρνηση λαθών. Σημαίνει ότι είμαι αρκετά δυνατός ώστε να βλέπω τα λάθη μου, να κάνω ότι μπορώ να τα διορθώσω και να προχωρώ μπροστά, χωρίς να είμαι προσκολλημένος στην ενοχή . Πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να μην επαναλάβουμε τα λάθη μας, καθώς το ενοχικό τους κόστος γίνεται στο τέλος πολύ μεγαλύτερο από οποιοδήποτε πρόσκαιρο όφελος πιστεύουμε ότι μπορούμε να αποκομίσουμε συνεχίζοντας το λάθος. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια διαδικτυακή πλατφόρμα, όπου να μπορούν οι πολίτες ανώνυμα ή επώνυμα να καταθέτουν τα παράπονα και τις προτάσεις τους σε κάθε υπουργείο και αυτό να λειτουργεί ως μοχλός πίεσης για να γίνονται οι αλλαγές. Αυτό το ρόλο παίζουν κάποιες διαδικτυακές εφημερίδες με forum αυτή τη στιγμή, αλλά καλό θα ήταν να το υιοθετήσουν και οι φορείς εξουσίας. Και μόνο η έκθεση των λαθών, παρά η απόκρυψή τους, ανακουφίζει από το βάρος της κρυφής ενοχής ή «της σιωπηρής συνενοχής» και είναι πολύ σημαντικό εργαλείο για την ουσιαστική δημοκρατία.

Κάποιες περαιτέρω σκέψεις λοιπόν για την αυτο-εκτίμηση ως έθνος…

1) Θετικός οραματισμός. Όπως και στην αυτό-εκτίμηση του ατόμου, ο οραματισμός θετικών καταστάσεων για το μέλλον βοηθά να πραγματοποιηθούν. Έτσι και τώρα, είναι σημαντικό να βλέπουμε το μέλλον της Ελλάδας στο θετικότερο δυνατόν φως. Να μη προβάλλουμε με τη φαντασία μας καταστάσεις φτώχειας, πανικού, δυστυχίας κλπ. Να σκεφτόμαστε την Ελλάδα ανεξάρτητη, περήφανη, καθαρή, τίμια, αξιοπρεπή, με κοινωνική δικαιοσύνη και σθένος. Η ζωή να είναι μέσα στις δυνατότητες μας, σε αυτά που παράγουμε. Μπορεί η ζωή μας να είναι πιο λιτή, αλλά η απλότητα δεν σημαίνει φτώχεια. Η φτώχεια είναι πραγματική φτώχεια, όταν είναι αποτέλεσμα κοινωνικής αδικίας. Να δούμε μια χώρα που θα είναι παράδειγμα προς μίμηση προς τις άλλες χώρες, πνιγμένες στη δίνη του καταναλωτισμού. Ότι θα είναι η πρώτη χώρα που θα ξεφύγει από τη μέγγενη του εθισμού στο χρέος δίνοντας ένα μάθημα αξιοπρέπειας κι εσωτερικής αλληλεγγύης. Δεν υπάρχει λόγος που να μην μπορούν αυτά να πραγματοποιηθούν. Τα πάντα μπορούν να γίνουν.

Δεν υπάρχει κάτι στο γενετικό μας υλικό μας που να μας κάνει «ανίκανους και κατεργάρηδες». Όσο πιο συχνά οραματιζόμαστε το θετικότερο δυνατόν, τόσο πιο πολύ βοηθούμε και τη χώρα και τον εαυτό μας. Ας αρνηθούμε να παρασυρθούμε στην αυτό-λύπηση και την αυτό-κατηγορία, το έχουμε κάνει πολλάκις δεν οδηγεί πουθενά. Δεν λέω ότι θα είμαστε σε άρνηση για τα λάθη μας, αλλά η αυτό-εκτίμηση, όπως και στο άτομο, βλέπει ότι το άτομο ΔΕΝ ισούται με τα λάθη του. Είναι χρήσιμο να λέμε θετικές φράσεις για τη χώρα μας, όπως λέμε και για τον εαυτό μας: « Η Ελλάδα ανακάμπτει», «Η Ελλάδα στέκεται στα πόδια της», «η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει». Αυτό δεν είναι άρνηση. Η θετική δήλωση δεν είναι άρνηση. Είναι για να πιστέψουμε ότι το θετικό μπορεί να γίνει πραγματικότητα και έτσι να οδηγηθεί στις σωστές επιλογές, όχι σε αυτό- καταστροφικές επιλογές. Οι θετικές δηλώσεις πρέπει να είναι πάντα σε ενεστώτα χρόνο και να περιέχουν τη γενική θετική ποιότητα που επιθυμούμε, και να περιλαμβάνει και το καλό των άλλων όσο περισσότερο γίνεται (π.χ. ευημερία, ειρήνη, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια ανεξαρτησία). Δεν γνωρίζουμε τον συγκεκριμένο τρόπο, αλλά όταν πιστεύουμε ότι αξίζουμε την ποιότητα, διακρίνουμε στην πορεία και τον τρόπο. Όταν πιστεύουμε ότι αξίζουμε την ποιότητα, ακολουθούμε τον κατάλληλο τρόπο, χωρίς να το σαμποτάρουμε.

2) Καλό θα ήταν επίσης να δούμε τη χώρα μας με τα γεωγραφικά τη όρια επίσης, προστατευμένα από την αρνητική ενέργεια που έρχεται από έξω. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα υπόκειται ασφυκτικές πιέσεις από ένα χρηματο-οικονομικό σύστημα που θέλει να συνεχίσει να ζει με τον ίδιο μη βιώσιμο τρόπο (σε σχέση με του πόρους της Γη, την υπερχρέωση των μελλοντικών γενεών πριν ακόμη γεννηθούν και την εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου κόσμου). Επίσης δέχεται υπερβολική κριτική από εκατομμύρια κατοίκους άλλων χωρών. Όποιος διαβάζει τον ξένο τύπο σοκάρεται με τα κείμενα μίσους που αποστέλλονται. Δεν εκπλήσσει που η άκρα δεξιά ενισχύεται σε χώρες της Ευρώπης και οι Έλληνες είναι δυστυχώς συχνά θύματα χλευασμού και φραστικών επιθέσεων. Όπως λοιπόν στο παιδί που πέφτει θύμα εκφοβισμού λέμε ότι πρέπει να φαντάζεται ότι βρίσκεται σε μια σφαίρα που το προστατεύει κι ότι αυτή σφαίρα είναι η αυτό-εκτίμησή του, έτσι μπορούμε να φανταστούμε μια σφαίρα προστασίας γύρω από την Ελλάδα και τα σύνορά της. Αυτή η σφαίρα προστασίας είναι η αυτό-εκτίμηση του λαού μας, η ακράδαντη πίστη στον καλό μας εαυτό και σε όλα τα καλά μας στοιχεία. Η χώρα δέχεται πολλή αρνητική ενέργεια αυτή τη στιγμή… Χωρίς να χρειάζεται να γινόμαστε αμυντικοί, καλό είναι να βάζουμε ένα στοπ και να μην υιοθετούμε την υποτίμηση των άλλων προς εμάς.

3) Σύγκριση με τους άλλους. Για πολύ καιρό, είτε το αποδεχόμαστε ανοικτά, είτε όχι, συγκρίνουμε τον εαυτό μας αρνητικά σε σχέση με του Ευρωπαίους εταίρους και μετά, ως εσωτερική αποζημίωση, περηφανευόμαστε δογματικά για το ένδοξο παρελθόν μας κλπ. Δεν χρειάζεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Όπως το κάθε άτομο, έτσι και το κάθε έθνος, έχει το δικό του μοναδικό συνδυασμό από δυνάμεις και αδυναμίες, από ευκολίες και δυσκολίες, το δικό του μοναδικό μονοπάτι, φτιαγμένο από προκλήσεις και καλές στιγμές. Όλα τα έθνη βιώνουν κύκλους ακμής και παρακμής, καλής συμπεριφοράς κι επιθετικής συμπεριφοράς. Δεν θα φτάσω στο σημείο να ισχυριστώ ότι «η Ελλάδα δεν έκανε ποτέ επιθετικούς πολέμους»… Όμως σχετικά με άλλα έθνη, πράγματι οι Έλληνες υπήρξαν από τους λιγότερους επιθετικούς λαούς. Ο ελληνικός λαός δεν ταυτίζεται με την ατιμία, την ψευτιά, τη διαφθορά, την κουτοπονηριά, τετριμμένα που ανακυκλώνονται σήμερα. Αυτά μπορούν να αλλάξουν και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά, ειδικά μετά από μια κρίση, μια κρίση που οφείλουμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε. Η Ελλάδα δεν ήταν πάντα έτσι ούτε και θα είναι πάντα έτσι. Δεν έχουν δικαίωμα να μας κατακρίνουν, όπως δεν έχουμε δικαίωμα εμείς να κατακρίνουμε άλλους. Κοιτάζουμε να γίνουμε ο καλύτερος εαυτός μας, όχι σαν κάποιον άλλον. Θεωρώ ότι η προτεραιότητά μας είναι η εξάλειψη της διαφθοράς, η κάθαρση, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, η παύση της ζήλιας, της διχόνοιας, του ανταγωνισμού και η ενίσχυση της αυτό-εκτίμησής μας. Όλα αυτά πάνε μαζί.


4) Ο έπαινος. Όπως στην αυτό-εκτίμηση του ατόμου, το ενθαρρύνουμε να παρατηρεί, να αναγνωρίζει τα καλά του στοιχεία. Όσο περισσότερο επικεντρώνουμε την προσοχή μας να δούμε τα καλά, τόσα περισσότερα βρίσκουμε. Έτσι θα πρέπει καθημερινά εξασκηθούμε στο να βρίσκουμε τα καλά στοιχεία και της χώρας μας και του λαού μας. Αφιέρωσα λίγο χρόνο σε αυτό και βρήκα πολλά πράγματα τα οποία παραθέτω παρακάτω. Είμαι σίγουρη ότι αν εστιάσουμε σε αυτό θα βρούμε πολλά περισσότερα, και η πρώτη αυτή λίστα μπορεί να γίνει πολύ μεγαλύτερη. Μπορεί κάποιος σε κάθε πρόταση να βρίσκει αντίρρηση ή να αντιδρά ειρωνικά, είναι επιλογή του. Όμως, πόσο έχει βοηθήσει ο κυνισμός και η άρνηση; Δεν έχουν τη δύναμη να αναιρέσουν την αλήθεια των παρακάτω. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να πιστέψουμε στα καλά μας στοιχεία- δεν είναι μόνο γλυκές κουβεντούλες παρηγοριάς. Μια θετική σκέψη είναι ισχυρότερη από χίλιες αρνητικές. Έτσι και ένας Έλληνας που πιστεύει με αξιοπρεπή κι ειλικρινή τρόπο στην αξία του έθνους και του λαού μας, έχει με τον τρόπο του πολύ μεγαλύτερη ισχύ από ότι χίλιοι άλλοι που γκρινιάζουν. Όλοι μας έχουμε ανάγκη ακριβώς αυτό για να προχωρήσουμε μπροστά. Όπως το παιδί απορροφά την κάθε λέξη επαίνου και έστω και μια θετική κουβέντα μπορεί να το βοηθήσει για μια ολόκληρη ζωή, έτσι και για έναν ολόκληρο λαό. Ένας συμπολίτης που θα εκφράσει με κύρος μια θετική αλήθεια, οδηγεί, χωρίς να το γνωρίζει τους υπόλοιπους να πορευτούν σε μια θετική πορεία, παρά τα χίλια άλλα αρνητικά που έχουν ακούσει. Αυτό ακριβώς έχουμε ανάγκη, γιατί μόνο αυτό βοηθά.

• Ο λαός μας έχει τεράστια αντοχή κι ανθεκτικότητα. Αυτό έχει αποδειχθεί επανειλημμένα από την Ιστορία, όπου παρά τις απανωτές κακουχίες, ποτέ δεν έχασε το θάρρος και την πίστη του. Την πίστη μας κοντεύουμε να την χάσουμε τώρα, μπροστά σε ποια «κακουχία», μια πτώχευση; Εδώ, κινδύνευε η ζωή τους, κάτω από τον ξένο στρατό που διέπραττε θηριωδίες και πάλι είχαν πίστη και πάλι δεν έκαναν πίσω! Αν είχαν τη δική μας σημερινή λογική, κανείς δεν έπρεπε να πάει να πολεμήσει. Εδώ λυπόμαστε μη χάσουμε τα δανεικά, εκείνοι δεν λυπήθηκαν τη ζωή τους! Το αποτέλεσμα κάποιων χρόνων υπερκαταναλωτισμού και ατομικισμού μας έκανε να πιστεύουμε ότι είμαστε μαλθακοί, ανήμποροι, να τρέμουμε μια πτώχευση, σαν να ήταν το τέλος του κόσμου. Πτώχευση έχει συμβεί σε πολλές χώρες στο παρελθόν. Υπήρξε ένα δύσκολο διάστημα προσαρμογής και μετά οι χώρες ορθοπόδησαν. Ας μην χάνουμε το μέτρο λοιπόν. Η ανθεκτικότητα δεν έχει φύγει, δεν την έχουμε χάσει. Απλά ίσως από την εύκολη ευημερία των τελευταίων χρόνων, ίσως έχουμε ξεχάσει ότι την έχουμε

• Ο λαός μας έχει υψηλά αποθέματα εσωτερικής χαράς, χιούμορ, αισιοδοξίας, διάθεσης για ζωή. Έχουμε, ακόμη και σήμερα, από τους χαμηλότερους δείκτες αυτοκτονιών στον κόσμο. Έχουμε ακόμη και σήμερα, τη διάθεση για χορό για γιορτή, για γέλιο, για κέφι, πολύ περισσότερο από άλλους λαούς και αυτό το διαπιστώνει κανείς λίγο αν έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό. Η θέληση, η φλόγα για ζωή, μας χαρακτηρίζει και δεν σταματά, ούτε από την κατευθυνόμενη μιζέρια και γκρίνια που προβάλλουν τα ΜΜΕ, που συχνά μπαίνουμε στην παγίδα να αναπαράγουμε.

• Η λαός μας διαθέτει μεγάλα αποθέματα τρυφερότητας, ζεστασιάς και στοργής. Δεν είμαστε ένας ‘κρύος’ λαός. Άνδρες γυναίκες, εκφράζουν πολύ συχνά τρυφερότητα, αγάπη είτε προς τα παιδιά είτε ο ένας στον άλλον. Η αυθόρμητη ενθουσιώδης έκφραση στοργής είναι κάτι που η συντριπτική πλειοψηφία έχει σε αφθονία, είναι πολύ σημαντικό, μην το θεωρούμε αμελητέο, μη το θεωρούμε δεδομένο.

Αλληλεγγύη. Σε πολλές εκφάνσεις τη ζωής βλέπουμε αλληλεγγύη. Οι εκπαιδευτικοί σε ένα σχολείο στηρίζουν και καλύπτουν, όσο γίνεται χωρίς να διαταραχθεί η σχολική ζωή, κάποιον συνάδελφο που βιώνει μια οικογενειακή τραγωδία. Οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων περιθάλπουν τους πρόσφυγες και δεν καλούν την αστυνομία για να τους καταδώσουν. Αυτά μπορεί να ακούγονται σαν παραβάσεις του γράμματος του νόμου, προέρχονται όμως από καθαρή συμπόνια κι ανθρωπιά, από τις οποίες υπάρχουν άφθονες γύρω μας, αν νοιαστούμε να τις δούμε. Κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει απαραίτητα σε κάποια χώρα του εξωτερικού, που ενδεχομένως θαυμάζουμε. Θα κατέδιδαν κατευθείαν τον ευάλωτο συμπολίτη, επειδή έτσι λέει η παράγραφος Χ, χωρίς να νοιάζονται για την ανθρώπινη δυσκολία. Αυτή την ευαισθησία, την ανθρωπιά την έχει ο λαός μας, ας μην το υποτιμούμε…. Θα μπορούσαμε βέβαια την αλληλεγγύη να την ενισχύσουμε περισσότερο και πιο οργανωμένα, μέσα από τον εθελοντισμό.

Ενασχόληση με τα κοινά. Σε αυτό είμαστε από τις μοναδικές περιπτώσεις, όπου έχουμε τόσο ένθερμο ενδιαφέρον. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι δείχνει τη διάθεση ενεργούς ανάληψης ευθύνης για τα κοινά θέματα. Αρκεί να μην υπερκαλύπτεται από υπερβολικά έντονο συναίσθημα που θολώνει τη διάκριση. Είναι σχετικά σπάνιο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα ποσοστά συμμετοχής στις εθνικές εκλογές είναι κάτω από 60%. Αν το χρησιμοποιήσουμε σωστά, είναι ένα πολύ ισχυρό πλεονέκτημα που δίνει δύναμη στο λαό και στη δημοκρατία.

• Ο λαός μας αγαπά και δίνει αξία στα παιδιά. Η ελληνική οικογένεια, αρκετά παιδοκεντρική, δίνει πολύ μεγάλη προσοχή για να μεγαλώσει, να εκπαιδεύσει τα παιδιά της, ώστε να προχωρήσουν μπροστά. Πάλι, σε αντίθεση με άλλες χώρες. Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες για την ψυχική αντοχή και ισορροπία του ελληνικού πληθυσμού.

• Ο λαός μας είναι εκφραστικός. Εκφράζει το συναίσθημα, χωρίς να το πνίγει, είτε είναι λύπη, είτε θυμός, αν και καμία φορά ο τρόπος ίσως δεν είναι και ο πιο κατάλληλος! Η κατάλληλη έκφραση συναισθήματος είναι σημαντικός παράγοντας για την ψυχική υγεία και την ειλικρίνεια στις σχέσεις. Μπορεί να έχουμε τη διαφθορά, η οποία έχει βγει σήμερα στην επιφάνεια σε κάθε της πτυχή σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου, όμως δεν έχουμε την κρυφή διαφθορά που έχουν άλλες χώρες, καθ’ όλα αξιοσέβαστες, και που είναι πολύ μεγαλύτερη. Έτσι και με το συναίσθημα. Μπορεί οι Έλληνες να φωνασκούν μεταξύ τους, την επομένη στιγμή το έχουν ξεχάσει. Προτιμότερο και υγιέστερο από τη δηλητηριώδη σιωπή μίσους που μετά εκδηλώνεται ως δηκτική ειρωνεία και παθητική επιθετικότητα. Το δράμα εφευρέθηκε εδώ και, με αυτήν την έννοια, είναι κάθαρση.

• Τα περιστατικά σωματικής ή ένοπλης βίας είναι από τα χαμηλότερα στον κόσμο (ληστείες, βιασμοί, φόνοι, ξυλοδαρμοί). Η Αθήνα, ακόμη και σήμερα παραμένει από τις ασφαλέστερες πρωτεύουσες. Επίσης η σωματική βία μεταξύ ανηλίκων καθώς και η σωματική βία στους νέους έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Αυτό πιστεύω ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην παρουσία της ελληνικής οικογένειας. Οι Έλληνες δεν είναι φασίστες. Όσοι έχουν ζήσει σε κάποιες χώρες του εξωτερικού μπορούν να επιβεβαιώσουν ανείπωτα περιστατικά βίας και ρατσισμού. Μπορεί να έχουμε τεμπελιάσει, αλλά φασίστες δεν ήμασταν ποτέ, φασισμό δεν ανεχτήκαμε και ούτε πρόκειται να τον ανεχτούμε.

• Ο λαός μας αγαπά την πατρίδα του. Το συναίσθημα που έχει ο Έλληνας για τον τόπο του είναι πολύ ισχυρό. Αν ακούσει κανείς το πώς μιλούν άλλοι λαοί για την πατρίδα τους, το πόσο εύκολα θέλουν να φύγουν από τις χώρες τους, θα εκτιμήσει ότι αυτό το συναίσθημα είναι πολύ ασυνήθιστο. Αυτή την αγάπη μην την χαντακώνουμε, αλλά ας την βοηθήσουμε να γίνει πράξη και να βοηθήσουμε τη χώρα μας να ανοίξει τα φτερά της. Το συναίσθημα υπάρχει, η αγάπη είναι αληθινή. Το μόνο που λείπει είναι το εργαλείο. Το εργαλείο είναι πολύ απλό: η αυτό-εκτίμηση. Ακόμη και η διαφθορά, είναι εν τέλει, συνέπεια της έλλειψης αυτό-εκτίμησης. Εκείνος που σέβεται και αγαπά τον εαυτό του νιώθει τόσο πλούσιος, ώστε το μόνο που θέλει είναι να βοηθήσει τους άλλους να μοιραστούν τη χαρά. Δεν έχει ανάγκη ούτε να αρπάξει, ούτε να κλέψει, ούτε να αδικήσει. Μόνο κάποια αλλαγή στον τρόπο που σκεφτόμαστε χρειάζεται και πραγματικά πιστεύω ότι τα αποτελέσματα είναι θεαματικά.

• Ο λαός μας χαρακτηρίζεται από αυθορμητισμό. Ο αυθορμητισμός δείχνει ειλικρίνεια. Ο λαός μας αντιδρά. Δεν τρώει κουτόχορτο. Η αδυναμία μας είναι ότι συχνά παρασυρόμαστε ίσως από το θυμικό, όμως δεν χαρακτηριζόμαστε ούτε από απάθεια, ούτε από υποτελή στάση υποταγής. Ο λαός αντιδρά (ακόμη κι αν κάποιες φορές αυτή η αντίδραση μπορεί να την σφετεριστούν συμφέροντα και ιδιοτέλειες), όμως σίγουρα δεν είναι ούτε ένας κοιμισμένος, ούτε ένας φοβισμένος λαός.

• Ο λαός μας αγαπά την εκπαίδευση. Τα παιδιά μας έχουν από τους υψηλότερους δείκτες εκπαίδευσης σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η αγάπη, η εκτίμηση για τη μόρφωση είναι ένα πραγματικά πολύτιμο αγαθό και δεν την μοιράζονται άλλοι λαοί. Επίσης βλέπω ότι την αγάπη για τη μάθηση πολλοί τη διατηρούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Και δόξα τω Θεώ, ο λαός μας και δημιουργικότητα έχει, και εφευρετικότητα και υψηλή ευφυία. Είναι καιρός να ξεπεράσουμε την φοβία που καλλιέργησε η προσκόλληση προς την ασφάλεια της θεσούλας στο δημόσιο (και άρα σε πολλές περιπτώσεις πάγωσε την δημιουργικότητα, και σταμάτησε το θάρρος να αναλάβουμε ρίσκα και να πιστέψουμε στην εσωτερική μας καθοδήγηση). Αυτή η εσωτερική ορμή είναι που θα δημιουργήσει το καινούργιο. Κάπου βαθιά μέσα στο DNA μας έχουμε κρυμμένη την μνήμη της δημιουργικότητας, της σοφίας και τη λάμψης που είχαμε από παλιά, δεξιότητες παλιές που περιμένουν να βγουν στην επιφάνεια, έμπνευση, κέφι για τη δουλειά, μεράκι, η σπίθα εκείνη που δημιούργησε τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, την ελληνική μουσική, παλιότερη και σύγχρονη και η οποία ακούγεται πολύ πέρα από τα σύνορα της πατρίδας μας. Το ταλέντο που δεν έχει εξαφανιστεί- απλά είναι σε λήθαργο. Ίσως το σοκ, της αλλαγής να είναι ένα δυσάρεστο ξύπνημα, αλλά θα είναι ξύπνημα . Οι Έλληνες είναι ένας λαός με πλούσιο ταλέντο. Έχει έρθει η ώρα να ενεργοποιηθεί και να γίνει πράξη με τον τρόπο που ο καθένας νιώθει στην καρδιά του ότι είναι πιο αληθινός. Όπως και στο άτομο, τι χρειάζεται για να παράγει το ταλέντο καρπούς; Αυτό-εκτίμηση. Χωρίς αυτήν σταματάμε το ταλέντο, πριν εκφραστεί και του λέμε «όχι , αυτά είναι κουταμάρες, ας μην το κάνω». Εύχομαι και πιστεύω ότι σύντομα θα ελευθερωθούμε από αυτά τα εσωτερικά δεσμά για να εκφραστεί με χαρά το μεράκι που έχουμε.

• Ο λαός μας έχει φιλότιμο. Η λέξη είναι ελληνική και το φιλότιμο είναι ζωντανό. Αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα. Μια φίλη εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός σε φορέα κοινωνικής πρόνοιας, που φροντίζει πολύ ευάλωτους ανθρώπους (δεν θα πω τον φορέα για να μην φωτογραφηθεί το περιστατικό). Έχουν να πληρωθούν 6 μήνες. Το προσωπικό έχει μοιράσει τις βάρδιες σε πρόγραμμα ασφαλείας και πηγαίνουν ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ, σε μειωμένο πρόγραμμα μεν, αλλά πηγαίνουν για να μην αφήσουν τους ωφελούμενους στην τύχη τους. Υπάρχει ένα θέμα συνείδησης και ηθικής υποχρέωσης. Και το εκπληρούν με δική τους πρωτοβουλία, γνωρίζοντας ότι το πιθανότερο είναι να μην πληρωθούν ποτέ. Πηγαίνουν για να μην εγκαταλειφθούν τα ευάλωτα άτομα που φροντίζουν. Ό,τι και αν λένε για τα αρνητικά των Ελλήνων, για μένα αυτές οι άγνωστες πράξεις ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ, που δεν ακούγονται πουθενά, αυτές είναι που μετράνε κι αυτές θα πρέπει να βλέπουμε!




Τέλος, το παρακάτω απευθύνεται σε όσους πιστεύουν στο Θεό, ή όσους είναι ανοιχτοί στην βοήθειά Του:

Ο ελληνικός λαός διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την πνευματικότητά του. Η καθαρή πίστη στην Ορθοδοξία, η διατήρηση των παραδόσεων μας, η πίστη μας στον Χριστό, στην Παναγιά δίνουν πολύ μεγάλη δύναμη στη λαό μας, όπως έχουν δώσει εδώ και αιώνες. Η Ορθοδοξία υπήρξε σε γενικές γραμμές γλυκιά και ήπια ως προς τις προσεγγίσεις της, κατά τη διάρκεια των αιώνων, δεν έγιναν για παράδειγμα οι θηριωδίες που διέπραξε η καθολική εκκλησία. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού πιστεύει στο Θεό, απλά κάποιες φορές η πίστη αυτή ίσως θα ήταν χρήσιμο να ζωντανέψει μέσα μας.
Η πίστη δεν είναι κάτι τυπικό για κάποιες γιορτές. Η πίστη είναι ζωντανή και βρίσκεται μέσα στην καρδιά μας. Ας μιλήσουμε στο Θεό, που βρίσκεται και στον Ουρανό, και στην καρδιά μας και παντού, που βρίσκεται μέσα μας κι ας του ζητήσουμε βοήθεια. Ας τον εμπιστευτούμε ότι θα μας βοηθήσει να τα καταφέρουμε...

Ο Θεός δεν είναι part-time.
Ο Θεός είναι ζωντανός και είναι εδώ.

Σε κάποιο πρόσφατο άρθρο στον Guardian διάβασα για μια ηλικιωμένη που είπε στη δημοσιογράφο:

«Να τους πεις να φύγουν. Η Ελλάδα δε χρειάζεται σωτήρες. Την Ελλάδα θα τη σώσει ο Θεός.»

Οφείλω να ομολογήσω ότι η αφοπλιστική ειλικρίνεια της γυναίκας που έβγαινε μέσα από την καρδιά της, ενσάρκωσε σε λόγια αυτό που ήθελα κι εγώ να αρθρώσω εδώ και καιρό.

Δεν θα τη σώσουν την Ελλάδα οι ξένοι, εταίροι κλπ. Πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτή τη φαντασίωση. Η Ελλάδα έχει κινδυνέψει κι έχει επιβιώσει πάρα πολλές φορές στην ιστορία της από ανυπολόγιστους κινδύνους, ενώ πάντα ήταν μια μικρή χώρα γεωγραφικά. Υπάρχουν άρθρα, που αναφέρουν πώς σε πάμπολλες ιστορικές συγκυρίες η Ελλάδα στάθηκε «τυχερή». Ακόμη, λένε, και στην επανάσταση του 1821 η τύχη ήταν εκείνη που βοήθησε.

Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Όσες φορές βοηθήθηκε η χώρα, ήταν από το χέρι του Θεού. Ακόμη κι αν ο Θεός χρησιμοποίησε ως φορείς των οδηγιών Του, κάποιους ανθρώπους από το εξωτερικό, η βοήθεια προέρχονταν από Εκείνον. Δεν είναι η πηγή της σωτηρίας μας οι άλλες χώρες, όποιες κι αν είναι αυτές. Ας αφήσουμε τα είδωλα, κι ας δούμε τη δύναμη εκεί που πραγματικά βρίσκεται. Ο Θεός είναι που βοηθά και τώρα και πάντα. Ο Θεός είναι που θα μας δώσει τη δύναμη και την καθοδήγηση για τα δύσκολα που έρχονται, ώστε να βγουν τελικά για καλό μας. Η δική μας δουλειά είναι να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας και τη συνείδησή μας.Ας επιστρέψουμε τη δύναμη εκεί που πραγματικά ανήκει.

Υ.Γ. Σε περίπτωση που κάποιος αναρωτηθεί για την πολιτική μου ή κομματική τοποθέτηση (καθώς κάποιοι μπερδεύονται!), να τονίσω ότι κομματικά δεν ανήκω πουθενά. Οι απόψεις που κατατίθενται εδώ έχουν προκύψει από τον δικό μου εσωτερικό προβληματισμό. Αν κάποιες συμπίπτουν με τις απόψεις κάποιων κομμάτων είναι εντελώς τυχαίο! Να τονίσω επίσης ότι σχετικά με την πληροφόρηση για την οικονομική κατάσταση, έχω ψάξει με πολλή προσπάθεια μέσα από το Διαδίκτυο, και ειδικά μέσω Άγγλων και Αμερικανών ειδικών. 


Επτά μύθοι για την ελληνική κρίση χρέους (από το Παν. της Καλιφόρνια, στα ελληνικά): www.socsci.uci.edu/~sskaperd/SkaperdasMythoiEllhvika1111.pdf

Απόψεις του Paul Krugman διάσημου οικονομολόγου
http://www.nytimes.com/2011/10/28/opinion/krugman-the-path-not-taken.html?_r=1&partner=rssnyt&emc=rss
http://www.nytimes.com/2011/11/11/opinion/legends-of-the-fail.html?partner=rssnyt&emc=rss

Συνέντευξη του M. Hudson για το ρόλο της Wall Street στην ελληνική κρίση χρέους στο www.democracynow.org

Άρθρο του John Perkins, πρώην economic hitman για την εταιριοκρατία κια το ελληνικό χρέος
http://www.huffingtonpost.com/john-perkins/economic-chaos-loans-gree_b_901949.html

Πρεκατέ Βικτωρία, 10/11/2011, Δημοσιεύτηκε στις 15/11/2011 από τα blogs skai.gr στο
http://toblogsas.skai.gr/post/12834835965

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org