Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Σχετικά με τις πρόσφατες υπερβολές στις αφίσες για τις εκτρώσεις...

Δεν καταλαβαίνω όλη την πρόσφατη υπερβολή για τις αφίσες της έκτρωσης. Με απόφαση λέει του υπουργού μεταφορών κατέβηκαν από το μετρό οι αφίσες που απλά δίνουν κάποια επιστημονικά στοιχεία σε σχέση με τη ζωή του εμβρύου, πότε αρχίζει η καρδιά να χτυπά κλπ. 'Ισως το μετρό να μην ήταν ο πιο κατάλληλος χώρος να ανέβουν αυτές οι αφίσες. Ειπώθηκε ότι  διχάζουν την κοινωνία. Όμως, έχουν μπει κι άλλες αφίσες στο μετρό που όχι μόνο διχάζουν την κοινωνία αλλά την προσβάλλουν κιόλας. Αν θέλουμε να σεβόμαστε τις ευαισθησίες της μίας κοινωνικής ομάδας να σεβόμαστε και τις κοινωνικές ευαισθησίες όλων. Σύσσωμα τα διαδικτυακά κανάλια ενημέρωσης καταδίκασαν τις αφίσες, πράγμα που δε μας εκπλήσσει καθώς στην 'πολυφωνική' κοινωνία που ζούμε,  η ίδια συστημική γραμμή υιοθετείται σήμερα από όλον τον τύπο σε όλα τα σημαντικά θέματα.

Βγήκαν άλλοι και είπαν ότι τα επιστημονικά στοιχεία είναι ψευδή κι ότι η καρδιά δε χτυπά στις 18 μέρες, αλλά στις 22 κλπ.  Εκεί είναι το θέμα; Το θέμα είναι ότι το αγέννητο παιδί είναι ζωντανός οργανισμός από τη στιγμή της σύλληψής του για αυτό και αναπτύσσεται, τρέφεται, απεκκρίνει, αναπνέει με το δικό του τρόπο. Αν δεν ήταν ζωντανός οργανισμός δε θα μεγάλωνε και δε θα γινόταν μωρό προς γέννηση. Τώρα οι διάφορες λειτουργίες της ζωής αναπτύσσονται κι εξελίσσονται με τρόπο που ούτε κι η ίδια η επιστήμη είναι σε θέση ακόμη να γνωρίζει με ακρίβεια.  Κανείς δεν μπορεί να πει μετά βεβαιότητας σε ποια ηλικία το έμβρυο αισθάνεται ή έχει συνείδηση του πόνου και της αγάπης, οπότε απλά εκεί μπαίνει ένα ερωτηματικό. Μέχρι πρόσφατα η επιστήμη έλεγε ότι άτομα σε μακροχρόνιο κώμα δεν καταλαβαίνουν, δεν αισθάνονται κλπ. Μέχρι που ξύπνησε άτομο μετά από 4 χρόνια σε κώμα και τους είπε όλες τις συνομιλίες που άκουγε στο δωμάτιό του αυτά τα χρόνια (συμπεριλαμβανομένου και της πιθανότητας ευθανασίας του!). Κι εδώ μπαίνει ένα ερωτηματικό.

Αυτό το ερωτηματικό προσπάθησαν να βάλουν κατά τη γνώμη μου και οι αφίσες. Ουρλιάζουν κάποιοι; Η έκτρωση είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα! Μα δεν είπε κανείς ότι δεν είναι! Δεν πρότειναν να καταργηθούν οι εκτρώσεις. Απλά βάζουν ένα ερωτηματικό, ένα προβληματισμό, μήπως -μήπως-  χωρίς να το γνωρίζεις, βλάπτεις κάποιον, μήπως παίρνεις πρωτοβουλίες σε θέματα ζωής και θανάτου σε μια περιοχή αμφιλεγόμενη και θολή. Δε θέλεις να βάλεις αυτόν τον προβληματισμό; Δε θέλεις να σκεφτείς μήπως αυτό που θεωρείς ως δεδομένο μπορεί και να είναι λάθος; Δε θα σου στερήσουν το δικαίωμα να το κάνεις, αλλά δε θέλεις να αναλογιστείς; Θα έκανες έκτρωση σε ένα μωρό που μόλις είναι να γεννηθεί; Σε ένα έμβρυο 8 μηνών; 7; 6; 5; 4; 3; Που μπαίνει το όριο μεταξύ ζωντανού ανθρώπου και ‘χημικής ουσίας’ (όπως αποκάλεσε κάποιος το έμβρυο 3 μηνών); Πού μπαίνει το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ απλής ιατρικής παρέμβασης και φόνου;

Οι αφίσες δεν έχουν σκοπό να προκαλέσουν τύψεις στις γυναίκες που έχουν ήδη κάνει, αλλά να ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ μελλοντικές εκτρώσεις, τουλάχιστον όχι τόσες πολλές, όχι στο βαθμό που έχουν γίνει πια καραμέλα. Τουλάχιστον όχι στο βαθμό να χρησιμοποιούνται αντί για αντισύλληψη, ίσως επειδή δεν θέλουμε να χαλάσουμε την απόλαυση σε κάποια ευκαιριακή σχέση.
Προσωπικά δεν έχω απόλυτη απάντηση, αλλά θεωρώ υπερβολικό  να αντιδρά κανείς έτσι  σε έναν ενδεχόμενο προβληματισμό. Αντί να απαντούμε αντακλαστικά με τα γνωστά κλισέ  'σκοταδισμός, μεσαιωνισμός' κλπ κλπ  ας ανοίξουμε το μυαλό μας σε αυτό το ερωτηματικό. Η απαγόρευση ακόμη και της θέσης του ερωτηματικού, μόνο προοδευτικότητα δε δείχνουν. Τι φοβούνται από την έκθεση των επιστημονικών δεδομένων; Μήπως καταργηθεί το δικαίωμα των εκτρώσεων; Δεν νομίζω ότι είναι αυτός ο στόχος της αφίσας, και κάτι τέτοιο θα έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα, γιατί χωρίς παιδεία θα γίνονταν ο ίδιος αριθμός εκτρώσεων, αλλά παράνομα και με μεγάλο ρίσκο για την υγεία της γυναίκας. Τι φοβούνται λοιπόν; Μήπως γεμίσουν οι γυναίκες τύψεις; Μα, αν είσαι σίγουρη για την ορθότητα της απόφασής σου, γιατί να έχεις τύψεις; Έπειτα δεν είναι μόνο θέμα της γυναίκας, αλλά κι ο σύντροφος έχει ΙΔΙΟ μέρισμα ευθύνης για την όποια έκτρωση. Δεν αποτελεί δείγμα  προοδευτικής κοινωνίας να μη θέλει κανείς ούτε καν να σκεφτεί την πιθανότητα να βλάπτει έναν άλλο ζωντανό οργανισμό. Δεν είναι δείγμα υγιούς ή ώριμης κοινωνίας οι 80000 εκτρώσεις το χρόνο, ειδικά όταν η πρόσβαση στην αντισύλληψη είναι ανεμπόδιστη κι απεριόριστη.  Νομίζω κι εδώ θα πρέπει να βάλουμε ένα ταπεινό όριο στην άπειρη δικαιωματικότητά μας.

Τέλος, για τις τύψεις των γυναικών. Πράγματι, πολλές γυναίκες νιώθουν τύψεις για εκτρώσεις του παρελθόντος. Η λύση για αυτές τις τύψεις είναι να 'επικοινωνήσει' η μητέρα με την ψυχή του αγέννητου παιδιού. Ένα γράμμα από καρδιάς στο παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ, λειτουργεί λυτρωτικά και για τη μητέρα, ίσως και για τη συνείδηση του απορριφθέντος παιδιού, όπου και με όποια μορφή αυτό υπάρχει. Ακόμη όμως κι αν η γυναίκα δεν πιστεύει ότι  υπάρχει, μπορεί να ξεκινήσει το γράμμα της έτσι; ‘Δεν ξέρω πού είσαι και αν υπάρχεις… Ήθελα όμως να σου πω τα εξής…’ Κάτι τέτοιο θα ήταν λυτρωτικό για τη γυναίκα… Ο στόχος δεν είναι η καταδίκη, αλλά η κατανόηση και η πρόληψη. Πολλές εκτρώσεις γίνονται από νέες κοπέλες λόγω απλής έλλειψης παιδείας και πίεσης από τον άπειρο ή αδιάφορο σύντροφο. Οι οργανώσεις που δήθεν ουρλιάζουν  έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτήν την έλλειψη παιδείας. Τις τύψεις όμως μετά οι γυναίκες θα τις φορτωθούν, όχι οι οργανώσεις! Άρα λοιπόν κατανόηση κι όχι καταδίκη, πρόληψη κι όχι άπειρη δικαιωματικότητα, Προβληματισμός κι όχι υστερία.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 25/1/2020

Ωφέλη από τη διδασκαλία της χριστιανικής πίστης στα παιδιά

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, τα παιδιά χειραγωγούνται συστηματικά από τα ΜΜΕ  στην καλλιέργεια της συναισθηματικής αγριότητας, στη διάβρωση της συμπόνιας, στην αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, στην μετάλλαξη του  ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, στην αντικατάσταση των αξιών από τις 'μόδες τρόπου ζωής', στην υιοθέτηση αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας*  και εν τέλει, μέσω του εθισμού στον εντυπωσιασμό της οθόνης, στην αποκοπή από κάθε αυθεντικό συναίσθημα, το οποίο δεν καταλαβαίνουν και δεν αναγνωρίζουν. Αποκομμένοι από το συναίσθημά τους , αποκόπτονται από τον ίδιο τους εαυτό- και βέβαια από τους άλλους. Οι μόνες ‘κοινωνικές σχέσεις’ που ίσως επιβιώσουν στην γενιά της άγριας μοναξιάς που έρχεται είναι οι επιφανειακές δημόσιες σχέσεις του lifestyle  και τα νευρωτικά δράματα των reality shows.  Μέσα στην εξαφάνιση όλων των αξιών, που δεν αναφέρονται πλέον καν,  δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει το βάθος της πνευματικής και ψυχικής ένδειας για το οποίο τα ετοιμάζουμε.

Είναι βασική μου θέση ότι χρειάζεται συστηματική κι οργανωμένη εκπαίδευση στις αξίες και την ηθική διαπαιδαγώγηση. Όμως δεν αρκούν αυτά. Χρειάζεται να υπάρχει εκπαίδευση και στην πνευματική ζωή και πίστη. Πώς θα αντιμετωπίσει ο άνθρωπος τις δυσκολίες που τον περιμένουν; Από πού θα αντλήσει δύναμη, παρηγοριά, θάρρος; Ποιον θα βρει να του συμπαρασταθεί, ειδικά όταν το γενικευμένο κλίμα από τους άλλους είναι αυτό του κυνισμού και του εγωκεντρισμού, όταν η μόνη αξία που έχει απομείνει είναι η ματαίωση και η κενότητα της γρήγορης, εύκολης ευφορίας; Εμείς μπορεί να είμαστε όσο άθεοι θέλουμε, δεν έχουμε όμως δικαίωμα να στερήσουμε από το παιδί τη γνώση για την ύπαρξη του Θεού και για τον τρόπο που μας φρόντισε και φροντίζει.  Αν θέλει το παιδί όταν μεγαλώσει, ας επιλέξει για τον εαυτό του, την αθεϊα ή την πίστη. Για να έχει τη δυνατότητα επιλογής όμως, πρέπει πρώτα να γνωρίζει. Δεν έχουμε δικαίωμα να του στερήσουμε αυτή τη γνώση.

Εδώ θα αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα: Όπως όλα τα παιδιά (θα το δούμε παρακάτω), είχα κι εγώ μια έμφυτη, εγγενή τάση προς την πίστη. Τα παιδιά γνωρίζουν βαθιά μέσα τους και δεν εκπλήσσονται καθόλου όταν ακούν για το Θεό και τους αγγέλους κλπ.  Παρόλο που μεγάλωσα σε περιβάλλον με σχεδόν μηδενική θρησκευτικότητα, από μόνη μου είχα αναπτύξει τη δική μου πνευματική ζωή, που με ανακούφιζε ιδιαίτερα. Σε καθημερινή βάση έγραφα γράμματα στο Θεό και ήταν στιγμές πραγματικής σύνδεσης και παρηγοριάς. Μέχρι που κάποια μέρα στα 14, ένα άτομο του οικογενειακού μου περιβάλλοντος, όντας άθεος, μου είπε πολύ απλά  το δικό του πιστεύω: «Δεν υπάρχει Θεός». Δυστυχώς, ως σημαντικός άλλος, με επηρέασε και τον πίστεψα. Ήταν από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Γύρισα πίσω, κοίταξα τα ημερολόγια με τα γράμματα και αναρωτήθηκα: «Δηλαδή κανείς δεν ακούει αυτά που γράφω;»  Ένιωσα σαν  να πέφτω σε ένα μαύρο αβυσσαλέο πηγάδι και μια βαθιά, άγρια ερημιά απόλυτης θλίψης. Και σταμάτησα να γράφω. Σταματώντας την επικοινωνία με το Θεό, σταμάτησα την επικοινωνία με τον εαυτό μου κι αποκόπηκα από τη μοναδική πηγή παρηγοριάς και γαλήνης που είχα. Μου πήρε δώδεκα χρόνια να ξαναβρώ το Θεό, δώδεκα χρόνια απελπισμένης μοναξιάς κι αισθήματος εγκατάλειψης σε μια ηλικία δύσκολη και ευαίσθητη. Μετά από πολλή προσπάθεια και περιπέτειες, τα κατάφερα- αλλά το πλήρωσα. Αυτά ήταν τα οφέλη της ‘προοδευτικής’ αθεϊας στη δική μου ζωή. Δεν θα ήθελα κανένα άλλο παιδί να περάσει κάτι τέτοιο. Η σχέση με το Θεό είναι πολύ σημαντική ΚΑΙ για τα παιδιά, όχι μόνο για τους ενήλικες. Όπως αποτελεί κακοποίηση να στερήσεις από ένα παιδί  τη σχέση με το γονιό του, έτσι αποτελεί και κακοποίηση, πνευματική κακοποίηση, να στερήσεις από ένα  παιδί τη σχέση του με τον αιώνιο γονιό του, το Θεό. Τα οφέλη της πίστης και της πνευματικής ζωής είναι πολλά και, όπως θα δούμε παρακάτω, επιβεβαιωμένα. Τα οφέλη της αθεϊας ποια είναι;

Δυστυχώς όμως στη χώρα μας σήμερα γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη η δήθεν ‘προοδευτική’ άποψη ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται την πνευματική ζωή ούτε την καλλιέργεια του θρησκευτικού αισθήματος, ούτε καν  γνώση για θέματα θρησκείας, καθώς αυτά αποτελούν δήθεν αναχρονιστικές, πεπαλαιωμένες θέσεις, που  ο σύγχρονος άνθρωπος έχει υπερβεί. Η κρίση δεν μας δίδαξε τίποτα και  υπερφουσκωμένοι με τη σιγουριά της εξυπνάδας μας  (αφού το ξέρουμε και το έχουμε αποδείξει πέραν πάσης επιστημονικής αμφιβολίας ότι δεν υπάρχει Θεός) θέλουμε τώρα να σιγουρέψουμε ότι θα καθοδηγήσουμε και τα παιδιά μας στην ίδια οδό πνευματικής μοναξιάς που βαδίζουμε κι εμείς.  Η κατάκριση εναντίον της θρησκευτικής αγωγής  στη χώρα μας επικεντρώνεται επιλεκτικά (και άδικα) σε κάποια μεμονωμένα αρνητικά παραδείγματα εκπροσώπων της Εκκλησίας, ενώ προβάλλουν στην ίδια τη θρησκεία   το φανατισμό, την προκατάληψη και την άκαμπτη σκέψη που δυστυχώς εξέφρασαν ιστορικά κάποια από τα μέλη της. Επιλεκτικά αγνοούν τα πάμπολλα θετικά παραδείγματα ανθρώπων που ωφέλησαν μέσα από την Εκκλησία και ωφελήθηκαν από εκείνην. Οι αρνητές της πνευματικότητας και οι υπέρμαχοι της κατάργησης π.χ. των Θρησκευτικών ως μάθημα, κατακρίνουν την Εκκλησία για σκοταδισμό, όμως αρνούνται τα πάμπολλα επιστημονικά ευρήματα που επιβεβαιώνουν τα οφέλη της πνευματικής ζωής και της πίστης στους ανθρώπους-τι μπορεί να είναι περισσότερο σκοταδιστικό και μεσαιωνικό από αυτή την επιλεκτική άρνηση και επίμονη επίθεση;  Ας δούμε λοιπόν τι λέει η ίδια η επιστήμη.

Σύμφωνα με τον Rodney H. Clarken, του πανεπιστημίου Μίσιγκαν, η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή βοηθά τους μαθητές να εκπληρώσουν το δυναμικό τους. Μπορεί να έχουμε σήμερα υλική αφθονία περισσότερη από ποτέ (Seligman, 2002), όμως θέλουμε να ‘κόβουμε δρόμο’ για να φθάνουμε γρήγορα στην ευτυχία, την έκσταση, την καλοπέραση, με αποτέλεσμα την πνευματική μας  ένδεια.  Η μανιώδης αναζήτηση της προσωπικής  ευφορίας χωρίς την παράλληλη καλλιέργεια του χαρακτήρα και χωρίς μια βαθύτερη πνευματικότητα οδηγεί σε αίσθημα κενότητας και κατάθλιψης. Οι επιστήμονες μιλούν πια για την ανάγκη για συναισθηματική αλλά και ηθική και πνευματική ευφυία και τονίζουν τη σημασία τους για την ψυχική ευημερία του ατόμου (Coles, 1997). Σύμφωνα με τους Lennick & Kiel (2005) η ηθική και πνευματική εκπαίδευση είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ και περιλαμβάνει τη διδαχή της ακεραιότητας, της ευθύνης, της ειλικρίνειας, της συμπόνιας,  της συμπεριφοράς σύμφωνα με τις ανώτερες αξίες, την υπεράσπιση του σωστού και του δικαίου για όλους, αποδοχή λαθών και αποτυχιών, υπηρεσία προς τους άλλους. Όλες αυτές οι αξίες συμπεριλαμβάνονται στα διδάγματα της θρησκείας μας  και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που θα πρέπει τα παιδιά να τα λαμβάνουν ως ό,τι πιο σημαντικό μπορούν να διδαχθούν. Σύμφωνα με τον ίδιο ερευνητή:
-Η πνευματική ζωή με άσκηση και προσευχή ενισχύει την εγκεφαλική δραστηριότητα και  συνδέεται με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, χαμηλότερα επίπεδα στρες, περισσότερη αισιοδοξία  και δέσμευση στην βοήθεια προς τους άλλους (d’Aquili & Newberg, 1999).
-Η πνευματική ζωή συνδέεται με σωματική και συναισθηματική ανθεκτικότητα (Ironson et al, 2002).
-Η έλλειψη πνευματικής ζωής  στους νέους συνδέεται με επιφανειακές σχέσεις, ένδεια συναισθημάτων, περιορισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις, μεγαλύτερα ποσοστά απάτης, κλοπής και απουσίας συγκέντρωσης στο σχολείο (Karen, 2002).
-Η εκπαίδευση στην πνευματική και ηθική ζωή βοηθά στους υγιείς δεσμούς με τους άλλους, στην ρύθμιση των διαθέσεων και των συναισθημάτων, στην υπεύθυνη συμπεριφορά (Stillwell, 2002).
-Η απουσία πνευματικής ζωής στους νέους συνδέεται με αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης, αλκοολισμού, καταναλωτισμού, παραβατικής συμπεριφοράς, σεξουαλικής ελευθεριότητας και αυτοκτονικότητας  (Miller, 2002), (Johnson, 2002, p. 19).
-Επίσης, σύμφωνα με τον (Wallace, 2002), η θρησκευτική ζωή στους νέους συνδέεται με μικρότερη πιθανότητα να προκαλέσουν τραυματισμό στους άλλους (ηθελημένα ή μη), μικρότερη πιθανότητα για εμπλοκή σε παραβατικές πράξεις κι εγκληματικότητα στην ενήλικη ζωή κατάχρηση ουσιών, συμπεριφορά υψηλού ρίσκου και μοναξιά (Natal, 1986).
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή θεωρείται από πολλούς ερευνητές πλέον ένα από τα ανθρώπινα δικαιώματα του παιδιού, όπως δικαίωμα στην στέγη, στην τροφή, στην ασφάλεια, στην υγεία.  Ο  D. Martin Rawle στη διδακτορική του διατριβή (σελ 117), λέει ότι η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή αναφέρεται έμμεσα  στην Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ, όπου στα άρθρα 23 και 32 αναφέρεται το δικαίωμα σε πνευματική ευημερία και ανάπτυξη. Ο  Schweitzer (2005, p.103)  γνωματεύει ότι η πνευματική ανάπτυξη του παιδιού έχει παίξει ξεκάθαρο ρόλο στον αγώνα για την Πρώτη Δήλωση για τα  Δικαιώματα του Παιδιού στη Σύμβαση της Γενεύης το 1924, παρόλο που η Σύμβαση του 1989 δεν  αναφέρεται ξεκάθαρα στην θρησκευτική εκπαίδευση. Η σημερινή εκπαίδευση επικεντρώνεται υπερβολικά στην χρηστικότητα και  την επαγγελματική αποκατάσταση, ενώ το Σώμα Επιθεώρησης στην Εκπαίδευση της Μεγάλης Βρετανίας (Ofsted) το 1998 αποφάνθηκε ότι τα μισά σχολεία της Βρετανίας είναι ‘φτωχά’ στην καλλιέργεια της πνευματικής ανάπτυξης των παιδιών (Gay, 2000, p.63). Σε παραδοσιακά τεχνοκρατικά συστήματα εκπαίδευσης οι υπεύθυνοι έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη για την πνευματική καλλιέργεια. Εμείς, σε μια χώρα με πολύτιμη πνευματική κληρονομιά και παράδοση, έχουμε βαλθεί να ξεριζώσουμε έστω και την λίγη πνευματική παιδεία που προσφέρουμε στα σχολεία μας.Αφήνουμε τα παιδιά να ανακαλύψουν μόνα τους την πνευματική ζωή, αλλά από πού; Από την οικογένεια; Αυτή η γενιά ενηλίκων είναι περισσότερο από ποτέ εθισμένη μέσα στον ηδονισμό, την επιθετική εγωπάθεια και τον μανιώδη καταναλωτισμό, πώς θα διδάξει στη νέα γενιά την πνευματική ζωή;

Τα ίδια τα παιδιά επιθυμούν την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή; Σίγουρα εκείνα που έχουν ήδη υποστεί πλύση εγκεφάλου από τους γονείς τους να απορρίπτουν ό,τι έχει να κάνει με την πίστη ή την Εκκλησία, με χλευασμό, εμπάθεια και υπεροψία,  θα απαντήσουν αρνητικά. Έρευνες  όμως που έχουνε γίνει σε χιλιάδες νέους με τυχαία δειγματοληψία από πολλές χώρες εκφράζουν την ανάγκη να μάθουν περισσότερα για την πνευματική ζωή, σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και μη-κατάκρισης. Σύμφωνα με τον (Watson, 2001, p.10),οι μαθητές  πιστεύουν ότι τα σχολεία έχουν πολλά να προσφέρουν στην πνευματική τους ζωή. Σύμφωνα με τους  Zohar & Marshall (2000) οι μαθητές πιστεύουν ότι τα σχολεία θα πρέπει να εμπλακούν περισσότερο στην πνευματική τους ανάπτυξη. Σύμφωνα με τον Coles (1992) τα παιδιά ρωτούν ερωτήσεις πνευματικού περιεχομένου κι αναζητούν απαντήσεις. Πολλοί ερευνητές (Zohar, Marshall, 2000) συμφωνούν ότι τα παιδιά έχουν εγγενή αυθεντική πνευματικότητα-αυτήν που δεν θα πρέπει να ξεριζώσουμε από τα παιδιά μας για να τα κάνουμε να μοιραστούν τον δικό μας κυνισμό, αλλά απεναντίας να δυναμώσουμε τις ψυχές τους  ώστε  να ζήσουν μια ζωή γεμάτη εσωτερικό νόημα και πλήρωση. Η δική μας θρησκευτική παράδοση είναι πλουσιότατη κι βοηθά σιωπηλά τους ανθρώπους εδώ και χιλιετίες. Γιατί να μην διδάξουμε στα παιδιά μας να την εκτιμήσουν, να την γνωρίσουν και να βιώσουν κι εκείνα έστω και λίγο από αυτόν τον πλούτο; Γιατί να επικεντρωνόμαστε στα κάποια αρνητικά μεμονωμένα παραδείγματα και να μην διδάξουμε τα δώρα που έχει προσφέρει; Τα παιδιά σήμερα το χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.

Πρεκατέ Βικτωρία
Ψυχολόγος/Εκπαιδευτικός/Συγγραφέας
23/3/2017



Βλέπε επίσης: 'Θέση στο Διάλογο για την Παιδεία' http://brightplanet.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html

Πηγές
Clarken, Rodney H.’The Role of Spirituality and Spiritual Practices in Education’ School of Education Northern Michigan University Paper presented at the American Educational Research Association Annual Meeting, San Diego, April 12-17, 2009 https://rodclarken.files.wordpress.com/2011/09/the-role-of-spirituality-and-spiritual-practices-in-education.pdf
Coles, R. (1997). The moral intelligence of children: How to raise a moral child. New York: NAL/Dutton
Ironson, G. (2002). The Ironson-Woods Spirituality/Religiousness Index is associated with long survival, health behaviors, less stress and low cortisol in people with AIDS. Annals of Behavioral Medicine
GAY, B. (2000) Fostering Spiritual Development through the Religious Dimension of Schools: the Report of a Pilot study in 17 Independent Schools, International Journal of Children’s Spirituality , 5 (1), pp.61-74.
Johnson, B. R. (2002). A tale of two religious effects: Evidence for the protective and prosocial impact of organic religion. Commission on Children at Risk, Institute for American Values, Working Paper 6.
Karen, R. (2002). Investing in children and society: What we've learned from seven decades of attachment research. New York: New York Institute for American Values.
Lennick. D., & Kiel, F. (2005). Moral intelligence: Enhancing business performance & leadership success. New Jersey: Wharton School Publishing
Miller, L. (2002). Spirituality and resilience in adolescent girls. New York: Institute for American Values
Natal, S. M. (1986). Loneliness and spiritual growth. Birmingham: Religious Education Press
D. Martin Rawle,  2010, Perceptions of Spirituality and Spiritual Development in Education held by Teachers and Students on Teacher Training Courses https://repository.cardiffmet.ac.uk/bitstream/handle/10369/853/Sprituality.pdf;jsessionid=18AAE26E0A7B0C80DB75D2052616983B?sequence=1
SCHWEITZER, F. (2005) Children’s Right to Religion and Spirituality: Legal, Educational and Practical Perspectives, British Journal of Religious Education, 27 (2), pp.103-113.
Seligman, M. E. (2002) Authentic Happiness: Using the New Positive Psychology to Realize your Potential for Lasting Fulfillment. New York: Simon and Schuster.
Stilwell, B. M. (2002). The consolidation of conscience in adolescence. New York: Institute for American Values
Wallace, J. (2002). Is religion good for adolescents' health? . Philadelphia: Center for Research on Religion at the University of Pennsylvannia.
WATSON, B. (1993) The Effective Teaching of Religious Education, (London, Longman).
Zohar, D. & Marshall, I. (2001). Spiritual intelligence: The ultimate intelligence. London: Bloomsbury
Δημοσιεύτηκε στο http://www.ipaideia.gr/paidagogika-themata/i-ekpaideusi-stin-pneumatiki-zoi-os-anagki-tou-paidiou-kai-anthropino-dikaioma-tou

Τα ψυχολογικά οφέλη της εγκράτειας στην εποχή της βουλιμίας

Το κείμενο αυτό δε στοχεύει να προβάλλει την εγκράτεια ως ηθικοδιδακτική ή κατηχητική αξία. Η εγκράτεια ως τρόπος ζωής  είναι άγνωστη, καθώς  τη φανταζόμαστε ως παρωχημένη αντίληψη κάποιου θρησκόληπτου, που απειλεί με την αιώνια κόλαση στην απώλειά της. Ως ψυχολόγος είχα πάντα επίγνωση της ζημιάς που προκαλούν οι εθισμοί, για την εγκράτεια όμως αυτή καθ’ αυτή η ψυχολογία δεν αναφέρει πολλά πράγματα, μέχρι που άρχισα να βλέπω τα οφέλη από την εφαρμογή της στην ορθόδοξη χριστιανική ζωή. Μόνο αν εφαρμόσεις συστηματικά π.χ. τη νηστεία  και για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορείς να καταλάβεις το όφελός από αυτήν, το οποίο είναι διαφορετικό από το όφελος της δίαιτας και διαφορετικό από τη χορτοφαγία. Άρχισα λοιπόν να διαβάζω και να σκέφτομαι για ποιο λόγο ασκητές και πιστοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στην εγκράτεια, εδώ και χιλιετίες…. Δε μπορεί. Κάτι θα ξέρουν.
Η εποχή μας αντιπροσωπεύει το ακριβώς αντίθετο της εγκράτειας: τη βουλιμία και την ακόρεστη φιληδονία σε όλα τα επίπεδα. Αντιπροσωπεύει την αξία του ‘Πάρ’ το επειδή μπορείς’. Κάν’ το επειδή μπορείς. Κατανάλωσέ το, επειδή μπορείς Στο φαγητό, στο σεξ, στη χλιδή, στις απολαύσεις. Δεν είναι καθόλου καλή νοοτροπία, ειδικά για τη νέα γενιά που μεγαλώνει ποτισμένη μέσα σε αυτό. Όπως αναφέρουν σοφοί βουδιστές: ‘Η απόλαυση είναι σαν να πίνεις αλατισμένο νερό. Όσο πιο πολύ πίνεις, τόσο περισσότερο θέλεις’. Βεβαίως τέτοιες σοφίες είναι άγνωστες και απολύτως υποτιμημένες στη σημερινή κουλούρα που δε θεωρεί τον εαυτό της απλώς τυχερό να έχει πρόσβαση σε όλες τις απολαύσεις, αλλά το θεωρεί δικαίωμα και καθήκον της να καταναλώσει όσα περισσότερα μπορεί από αυτές τις απολαύσεις. Έχει σημασία αυτή η προσέγγιση, καθώς υπάρχει ένας ανταγωνισμός, σχεδόν άγχος στη σημερινή νεολαία, να ‘ζήσει τη ζωή της’ πριν αυτή περάσει. Και αυτό το ‘ζήσει’ σημαίνει όσες περισσότερες απολαύσεις γίνεται. Χωρίς να υπολογίζουν την μακροπρόθεσμη ψυχολογική ζημία. Το FOMO (Fear of Missing Out) ο φόβος δηλαδή ότι δε θα προλάβουν να 'ζήσουν' όσα οι συνομίληκοί τους (τα οποία μαθαίνουν κυρίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) προέρχεται κυρίως από αυτήν την επιβολή της βουλιμίας στις απολαύσεις, ως 'εμπειρίες ζωής'
.
Ας πάρουμε τις δύο συνηθέστερες βουλιμίες, το φαγητό και το σεξ. Παρατηρεί κανείς εύκολα την αύξηση των καταστημάτων που είναι μαζί φούρνοι και ζαχαροπλαστεία. Μπαίνεις μέσα και μένεις έκθαμβος από την πληθώρα των γλυκών και αρτυμάτων. Υπερβολικά περίτεχνα εδέσματα με πολλαπλές γεύσεις η μία πάνω στην άλλη ώστε να μη ξέρεις πια τι τρως. Ποιος τρώει όλα αυτά τα δισεκατομμύρια γλυκά; Είναι τόσα πολλά που ούτε πέντε Ελλάδες δεν μπορούν να τα καταναλώσουν. Πετιούνται φυσικά, αλλά πολλά καταλήγουν στα στομάχια μας, για αυτό βλέπει κανείς εμφανώς πια και την αύξηση της παχυσαρκίας σε βαθμό που θυμίζει Αμερική. Οι νεότεροι/ες  μπορεί να κρατιούνται για λόγους εμφάνισης (αν και η εγκράτεια έχει διαφορετικό νόημα από τη δίαιτα), οι γηραιότεροι/ες όμως είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους παχύσαρκες. Διαγωνισμοί φαγητών στην τηλεόραση. Ποιος ο λόγος πραγματικά για τόσο υπερβολή; Από τότε που άρχισα να νηστεύω κατάλαβα, εκτός από την αξία της νηστείας και την αξία της απλής τροφής. Όσο πιο απλή γίνεται. Με όσο το δυνατόν λιγότερα υλικά. Το περίεργο είναι ότι όσο πιο απλά τρώω, τόσο λιγότερο μου λείπουν οι περίτεχνες τροφές και οι λιχουδιές. Ποια λοιπόν η αξία της εγκράτειας στην ποσότητα και απλότητα της τροφής; Δεν είναι μόνο τα οφέλη στην υγεία και την εμφάνιση. Η λιγότερη ενασχόληση με τα του στομαχιού αφήνει χώρο, συγκέντρωση και καθαρότητα του νου για να ασχοληθεί κανείς με άλλα ουσιαστικότερα πράγματα. Σίγουρα επιτρέπει μεγαλύτερη πνευματική πρόοδο, ενώ αυξάνει την αυτοπεποίθηση και την αίσθηση της αποτελεσματικότητας και αυτό-ελέγχου του ατόμου.
Κι ενώ τα οφέλη της εγκράτειας στο θέμα του φαγητού μπορεί να είναι προφανή, δεν είναι καθόλου κοινωνικά αποδεκτά στην περίπτωση του σεξ.  Η πλειοψηφία  πλέον θα αμυνθεί φανατικά το δικαίωμά της να έχει όσο περισσότερο σεξ γίνεται, γιατί οποιαδήποτε αναστολή είναι σκοταδιστικός αναχρονισμός που προσπαθεί να επιβάλλει η Εκκλησία γεμίζοντας τον κόσμο με συμπλεγματικές ενοχές.  Νομίζω ότι έχουμε περάσει εδώ και καιρό τη φάση της σεξουαλικής απελευθέρωσης κι έχουμε πάει στο άλλο άκρο, αυτό της εμμονής. Ειδικά στις νεαρές ηλικίες, υπάρχει μια ξεκάθαρη πίεση και στα δύο φύλα να ξεφορτωθούν την παρθενιά τους όσο πιο νωρίς γίνεται, αλλά και να συλλέξουν ‘εμπειρίες’- όσες περισσότερες γίνεται. Η κακώς εννοούμενη ‘ψυχολογική υποστήριξη’ αφήνει να εννοηθεί ότι αν δεν έχουν συχνές σεξουαλικές επαφές θα αρρωστήσουν (με τον ίδιο φανατικό τρόπο που έλεγαν παλαιότερα οι θρησκόληπτοι ότι αυτός που αυνανίζεται θα τυφλωθεί!).  Συνεχώς βλέπει κανείς νέους ανθρώπους κι ειδικά νεαρά κορίτσια, να πέφτουν θύματα αυτής της πίεσης, η οποία σε συνδυασμό με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση τα οδηγεί να αναζητήσουν επιβεβαίωση στους πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους, με ολέθρια ψυχολογικά αποτελέσματα.
Τα μέσα προπαγάνδισης της σεξουαλικής βουλιμίας  παρουσιάζουν ότι δύο άνθρωποι σε μια ελευθερία συνεύρεσης κι επιλογής, αποφασίζουν να ‘περάσουν καλά’ για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα και μετά να αποχωριστούν, έχοντας συλλέξει πολύτιμες εμπειρίες ζωής και χωρίς να υπάρχει κανένα άλλο πρόβλημα. Τα κοριτσίστικα περιοδικά παρουσιάζουν  την ανεμελιά και τον ελεύθερο ρομαντισμό της ζωής, αλλά και τη μαγκιά του να τον έχεις κατακτήσει (επειδή είχες μια εφήμερη σεξουαλική σχέση μαζί του). Όπως παλαιότερα τα αγόρια, ωθούν σήμερα τα κορίτσια να μετρούν την αξία τους ανάλογα με τον αριθμό των ανδρών που έχουν ‘καταφέρει'. Αυτό που ήταν παλαιότερα γνώμονας ανδρισμού για τα αγόρια έχει γίνει πια ένα 'πρέπει' και για τα κορίτσια. Κι όλα σε ένα πνεύμα, 'όλοι περνάμε καλά'.
Είναι όμως έτσι; Οποιαδήποτε ανθρώπινη συναλλαγή, έστω και αν είναι μια απλή συναλλαγή σε ένα ταμείο, ή με έναν υπάλληλο σε κατάστημα, χρειάζεται να διαπραγματευτείς και να βάλεις όρια. Στο κλίμα καχυποψίας που υπάρχει σήμερα, πόσο εύκολο είναι να παρεξηγηθούμε και να στραβώσουμε με το παραμικρό; Πώς είναι δυνατόν λοιπόν μια τόσο έντονη ανθρώπινη αλληλεπίδραση, όπως μια σεξουαλική συνεύρεση, όσο εφήμερη κι αν είναι, να μην οδηγήσει σε παρατράγουδα; Πόσο συχνά θα νιώσουν κι οι δύο το ίδιο ευχαριστημένοι, το ίδιο πλήρεις, το ίδιο δικαιωμένοι και μάλιστα χωρίς καμία προηγούμενη αγωγή σχέσεων; Στην πράξη τα παρατράγουδα και στα δύο φύλα είναι πάρα πολλά, αλλά τα ΜΜΕ δε θα το πουν ποτέ.

Κατ’ αρχάς να μιλήσουμε για το κορίτσι, αν και στα αγόρια έχουμε συχνά αντίστοιχες  καταστάσεις. Κανείς δεν τους έχει πει ότι οποιαδήποτε σεξουαλική σχέση δεν είναι ποτέ μια απόλυτα αμιγώς σεξουαλική σχέση. Πάντα υπάρχει κάποιο συναίσθημα που αναπτύσσεται. Πάντα κάποιος θα νιώσει έστω κι ελαφρά αδειασμένος, χρησιμοποιημένος από τον άλλον, έστω κι αν πείσει τον εαυτό του ότι δεν είναι έτσι. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν όταν τα άτομα έχουν έρθει για να πάρουν κάτι ο ένας από τον άλλον; Η μόνη περίπτωση να νιώσουν δυο άνθρωποι πλήρεις μετά από μια οποιαδήποτε ανθρώπινη συναλλαγή είναι να γίνει η συναλλαγή σε ένα πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού, εκτίμησης και δικαιοσύνης. Ειδικά όταν η αλληλεπίδραση είναι τόσο έντονη όπως μια σεξουαλική σχέση είναι απαραίτητο και το στοιχείο της αγάπης για να μπορέσει να συγκρατήσει την ενέργεια η οποία απελευθερώνεται και να μη νιώσει το ένα μέλος αδειασμένο ή χρησιμοποιημένο. Πώς θα μπορούσε να μη μην υπάρχουν παρατράγουδα όταν κοιτά τον άλλον και δεν τον βλέπει  όπως είναι, αλλά φαντασιώνεται τι μπορεί να πάρει από εκείνον (εκείνην);
Τα νεαρά κορίτσια δε συνειδητοποιούν πόσο θα μειωθεί η αυτοεκτίμησή τους όταν συνευρίσκονται σεξουαλικά με άνδρες που δεν νοιάζονται για εκείνες. Νομίζουν ότι έχουν γίνει κι εκείνες σαν τους άνδρες και το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι το σεξ. ‘Τον …. κι αυτόν!’ έλεγε με καμάρι μια 22χρονη. Φυσικά ήταν θέμα χρόνου να φάει τα μούτρα της. Και να χαλάσει και η φήμη της, κάτι που αναμφίβολα συμβαίνει, όσο ‘προοδευτικός’ κι αν είναι ο περίγυρος.
Αναφέραμε προηγουμένως ότι οι σεξουαλικές, όπως όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, εμπεριέχουν αλληλεπίδραση, διαπραγμάτευση και όρια. Ποτέ δε συμβαίνει να συμπίπτουν ακριβώς οι ανάγκες, οι προτιμήσεις και τα όρια. Αυτό που παρουσιάζεται στα κοριτσίστικα περιοδικά σαν απόλυτη ταύτιση μέσα στην τρέλα του έρωτα είναι μύθος. Πόσες φορές γυναίκες  (και άνδρες) δεν κάνουν πράγματα στο σεξ που δεν επιθυμούν αλλά πιέζονται γιατί φοβούνται να πουν όχι, μη γελοιοποιηθούν, μη χάσουν τον άλλον, μη θεωρηθούν ξεπερασμένοι κλπ. Αυτές οι υποχωρήσεις μπορεί να αφήσουν τραύματα που επιμένουν για δεκαετίες, αλλά τα ΜΜΕ δε θα μιλήσουν ποτέ για αυτό.
Τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι η σεξουαλική συνεύρεση είναι μια ισχυρή ανταλλαγή ενέργειας που μπορεί μεν να ανεβάζει την αδρεναλίνη,  όμως ότι ο πιο ευαίσθητος και πιο καθαρός ενεργειακά παρτενέρ, απορροφά ένα μεγάλο μέρος από την αρνητική ενέργεια του άλλου. Οι γυναίκες συνήθως είναι πιο ευάλωτες σε αυτό. Συν όλες τις αρνητικές ενέργειες που εύκολα προσκολλούνται όταν δεν υπάρχει ο προστατευτικός ιστός της αγάπης στη σχέση.
Ο εγωισμός κάποιου σχεδόν πάντα πληγώνεται στις επιπόλαιες σχέσεις κι έτσι είναι πολύ εύκολο να γίνουν οι σεξουαλικές συνευρέσεις εθιστικές, είτε για να επιδιορθωθούν προηγούμενες εμπειρίες είτε για εκδίκηση. Ένα άτομο μαθημένο στη ζωή της σεξουαλικής βουλιμίας συνεχίζει τον ίδιο τρόπο ζωής και μετά το γάμο. Δεν είναι τυχαίο που αναλογικά οι παντρεμένες έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από  σεξουαλικούς συντρόφους από ότι οι μόνες γυναίκες κι αυτό φαίνεται στα διάφορα site γνωριμιών. Σίγουρα δεν είναι αυτός ο κόσμος που θέλουμε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας, όμως αυτός είναι ο κόσμος που δημιουργήσαμε. Ένας κόσμος βουλιμίας. Ο κόσμος του ‘παρ’ το  επειδή μπορείς’. Ακόμη και μέσα σε ένα ευτυχσμένο γάμο, μπορεί να υπάρχει σχετική εγκράτεια, να περιμένουν για τον καλύτερο χρόνο, ώστε να γίνει η εμπειρία πιο προσεγμένη, πιο αρμονική. Δεν είμαστε ζώα! Η κυρία που περηφανευόταν ότι ‘το κάνουμε 6 φορές την ημέρα’ δεν θα έπρεπε να υπερηφανεύεται περισσότερο από ότι αν έλεγε ‘τρώω ένα παστίτσιο 6 φορές την ημέρα’.

Μόνο το βίωμα της εγκράτειας, του να βάζει κάποιος όρια στον εαυτό του, να μην υποκύπτει στην ευχαρίστηση για την ευχαρίστηση,  μπορεί να βοηθήσει κάποιον να καταλάβει πως σκληραγωγείται, πώς γίνεται πιο ξεκάθαρος στο τι πραγματικά θέλει, χωρίς να τον σέρνουν οι επιθυμίες του, πώς νιώθει πιο ελαφρύς και ταυτόχρονα πιο ικανός να διαχειρίζεται δυσκολίες. Ποιο είναι το αποτέλεσμα 3 δεκαετιών σεξουαλικής και γαστριμαργικής βουλιμίας στην κοινωνία μας; Ένας λαός πλαδαρός, άβουλος  ηττοπαθής, γεμάτος ‘ανάγκες’ και οικογένειες διαλυμένες. Η κοινωνία μας θα ήταν τελείως διαφορετική αν ένα μεγαλύτερο ποσοστό αποφάσιζε να εξασκήσει την εγκράτεια και τον αυτοέλεγχο ως τρόπο ζωής και αυτό είναι κάτι που δε διδάσκονται οι νέες γενιές (απεναντίας το σχολείο σε λίγο θα κάνει  τη σεξουαλική αγωγή υποχρεωτικό μάθημα, όχι για να προστατευτούν τα παιδιά, αλλά για να απολαμβάνουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις χωρίς ενοχές!!!!. Διδασκαλία της βουλιμίας δηλαδή…)
Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 12/1/2020


Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org