Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία


Α) Σύμφωνα με τελευταίες ανακοινώσεις, ετοιμάζονται για δοκιμαστικές γεωτρήσεις πετρελαίου στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης, κοντά στη Γαύδο. Δυστυχώς πολλοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι το πετρέλαιο θα λύσει μαγικά την οικονομική κρίση, και θα κολυμπήσουμε ξαφνικά μέσα στο χρήμα. Ξεχνούν ότι τα αίτια της οικονομικής κρίσης, είναι η απληστία και η διαφθορά, και η κρίση δεν θα φύγει, αν αυτά τα αίτια δεν αντιμετωπιστούν στη ρίζα τους. Ο λαός θα ωφεληθεί από την εξόρυξη πετρελαίου, όσο οι Νιγηριανοί στο δέλτα του Νίγηρα (ας θυμηθούμε και την καθόλου τυχαία παρομοίωση της κ. Λαγκάρντ!). Τα όποια οικονομικά οφέλη προκύψουν, ούτως ή άλλως δεν πρόκειται ποτέ να φθάσουν στον ελληνικό λαό, καθώς θα τα αποκομίσουν οι ξένες εταιρείες και οι ημέτεροι μεσάζοντες. Δεν έχουμε δικαίωμα να καταστρέψουμε την τελευταία καθαρή κοιτίδα φύσης που έχει απομείνει, δηλαδή τις πανάρχαιες ελληνικές θάλασσες, επειδή τα ‘θαλασσώσαμε’ στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου. Αντί να κολυμπήσουμε στο χρήμα, το πιο πιθανό είναι να κολυμπήσουμε στα πετρελαιοειδή απόβλητα! Συλλογή υπογραφών: http://www.change.org/petitions/save-gavdos-save-mediterranean?utm_campaign=new_signature&utm_medium=email&utm_source=signature_receipt#

Β) Τα ζώα υπέφεραν πάντα από αμέλεια και κακομεταχείριση στη χώρα μας, αλλά φαίνεται ότι ειδικά τώρα πληρώνουν το πιο ακριβό τίμημα. Η αρκούδα κοντεύει να εξαφανιστεί από την Ελλάδα και μωρά αρκουδάκια σκοτώνονται συνεχώς στην Εγνατία οδό, φόρος αίματος για τη δική μας άνεση. Μέσα στο 2012, οκτώ αρκούδες σκοτώθηκαν στους δρόμους της Β. Ελλάδας σε τροχαία. Από το 2003, πάνω από 30 αρκούδες έχουν σκοτωθεί σε δρόμους, που διασχίζουν τον οικότοπό τους. Όμως αυτός ο χρόνος ήταν πολύ ανησυχητικός, γιατί οι περισσότερες από τις αρκούδες ήταν ενός ή δύο ετών, αρκούδες-μωρά, στη φάση εκπαίδευσης από τη μητέρα τους. Τα βουνά της βόρειας Πίνδου είναι από τα τελευταία εναπομείναντα οικοσυστήματα στην Ευρώπη που φιλοξενούν αρκούδες (με πληθυσμό περίπου 200 ζώα). Οι αρκούδες γεννούν ένα ή δύο μικρά κάθε δύο ή τρία χρόνια, άρα καταλαβαίνουμε ότι με τον τωρινό ρυθμό ατυχημάτων, απειλείται μια ολόκληρη γενιά αρκούδων! Οι αρκούδες δυσκολεύονται να βρουν αρκετή τροφή να επιβιώσουν, καθώς ο άνθρωπος έχει καταλάβει, για δική του χρήση, τη γη ή έχει καταστρέψει τα δάση από τα οποία τρέφονται. Έτσι αναγκάζονται να περπατούν πολλά χιλιόμετρα και να διασχίζουν την εθνική οδό με τραγικά αποτελέσματα. Συνέταξα μια συλλογή υπογραφών προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος και το Ευρωπαϊκό Πρακτορείο Περιβάλλοντος, ώστε να φραχθούν επιτέλους τα επικίνδυνα σημεία αυτών των δρόμων ειδικά ο επαρχιακός Σιάτιστα Κρυσταλλοπηγή, και να επιβληθούν (με σαμαράκια) μειώσεις στην ταχύτητα των διερχόμενων οχημάτων. Οι αρκούδες έχουν το ίδιο δικαίωμα στη γη με εμάς, οφείλουμε να αφήσουμε ικανό μέρος της γης ελεύθερο για να μπορούν να τραφούνε εκείνοι που ζουν μαζί μας... Είναι έγκλημα, ένα ζώο ιστορία πάνω από 30 εκατομμύρια χρόνια να εξαφανιστεί στα χρόνια μας από τη δική μας απληστία και αδιαφορία.
http://www.change.org/petitions/greek-ministry-of-environment-european-environment-agency-protect-baby-bears-in-greece

Γ) Πρόσφατα διάβασα για την τραγική περίπτωση ενός Σομαλού, που απελπισμένος, ύστερα από μέρες ασιτίας, έπεσε μπροστά στις ρόδες λεωφορείου, για να του δώσουν επιτέλους κάτι να φάει. Για όσους βιαστούν κατευθείαν να πιάσουν τα κλισέ για τη λαθρομετανάστευση, η Σομαλία είναι η πιο φτωχή χώρα του κόσμου και σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Ελλάδα υποχρεούται βάσει διεθνών συνθηκών που η ίδια έχει υπογράψει να παρέχει άσυλο σε όσους κινδυνεύει η ζωή τους στη χώρα προέλευσης, όπως σήμερα είναι η Σομαλία, η Συρία, το Αφγανιστάν. Πέρα όμως αυτό. Η εξαθλίωση αυτή συνέβη επί ελληνικού εδάφους. Δεν έφτασε στην εξαθλίωση μόνος του. Συμβάλλαμε όλοι οι υπόλοιποι. Το ότι χρειάστηκε κάποιος να πέσει στις ρόδες του λεωφορείου -και δεν έχει σημασία από ποια χώρα προέρχεται- μπας και συγκινηθεί κάποιος να του δώσει φαγητό, σε μια πόλη που αναμφίβολα πετιούνται τόνοι φαγητό κάθε μέρα, αυτό λέει πολλά, πάρα πολλά ΓΙΑ ΕΜΑΣ. Είναι ντροπή να συμβαίνουν αυτά επί ελληνικού εδάφους. Βαρύτητα δεν έχουν μόνο οι κακές πράξεις που κάνουμε. Βαρύτητα έχουν και οι καλές πράξεις που ΔΕΝ κάνουμε. Η αδράνεια και η αδιαφορία είναι εξίσου καταστροφικές. Θυμάμαι ένας γνωστός που μου ανέφερε «Μέχρι τώρα δίναμε από το περίσσευμά μας. Θα καταφέρουμε να δώσουμε και από το υστέρημα;». Ερώτημα για όλους μας. Τα συσσίτια έκλεισαν το καλοκαίρι για να πάμε οι εθελοντές διακοπές. Δεν αρκεί πια αυτό. Δεν αρκεί. Δεν αρκεί η φιλανθρωπία ως χόμπι. Η ανάγκη για επιβίωση του άλλου προέχει από την τη δική μας ανάγκη για ξεκούραση. Πρέπει να προχωρήσουμε, και στη σκέψη και στο επίπεδο συνείδησης.  Το τραγικό παράδειγμα του Σομαλού μας το δίδαξε ξεκάθαρα.

Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία… Τι κοινό έχουν τα παραπάνω; Λίγο να νοιαστεί κανείς.
Πρεκατέ Βικτωρία, 8/9/2012

Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού


Τα οικονομικά προβλήματα δεν αποτελούν από μόνα τους τον καθοριστικό παράγοντα για το αν το άτομο θα εκδηλώσει κρίσεις πανικού ή γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, όμως η παρατεταμένη ανασφάλεια, η αίσθηση της έλλειψης προοπτικής κι ελπίδας, σε συνδυασμό  με άλλους προδιαθεσικούς παράγοντες, συμβάλλουν στην έξαρση των διαταραχών άγχους στις μέρες μας, σε συνδυασμό με επεισόδια ή περιόδους κατάθλιψης. Η φαρμακευτική αγωγή είναι μία επιλογή, αλλά αυτό είναι αντικείμενο της ειδικότητας του ψυχιάτρου. Η συμβουλευτική υποστήριξη από κάποιον έμπειρο ειδικό μπορεί επίσης να δράσει βοηθητικά, καθώς το άτομο αποφορτίζεται από εσωτερικές πιέσεις μέσω της επικοινωνίας. Χρειάζεται όμως πολύ προσεκτική επιλογή του ειδικού κι εμπιστοσύνη περισσότερο στο δικό μας ένστικτο επιλογής (μας βοηθά πραγματικά, νιώθουμε καλύτερα μετά τις επισκέψεις;) και λιγότερο στα διαπιστευτήρια, πτυχία ή τι λένε άλλοι για αυτόν κλπ.
Κάποιες βοηθητικές σκέψεις-προτάσεις σχετικά με την αντιμετώπιση της αγχώδους διαταραχής (που δεν μπορούν όμως να αντικαταστήσουν το ρόλο του ειδικού) είναι οι παρακάτω:
Πρωταρχικό ρόλο στην έναρξη και διόγκωση του άγχους παίζουν οι σκέψεις. Οι σκέψεις ξεκινούν αρχικά αθώα (‘α, για να δούμε τι μπορεί να γίνει με αυτό’), όμως μπορούν πολύ εύκολα να ξεφύγουν εκτός ελέγχου. Ακραία και απίθανα αρνητικά σενάρια κατακλύζουν το μυαλό, το ένα μετά το άλλο (‘αν γίνει αυτό, αν γίνει εκείνο’) και το άτομο εμπλέκεται στη διαδικασία να πρέπει να βρει για όλα απαντήσεις άμεσα. Αυτό δεν είναι δυνατόν, καθώς όσες λύσεις κι αν βρίσκει, άλλοι τόσοι αστάθμητοι παράγοντες προκύπτουν. Το κλειδί εδώ είναι να μπορέσει το άτομο να βάλει ‘στοπ’ στη θυματοποίησή του από το ίδιο το μυαλό. Είναι λίγο σαν τον εκφοβιστή στο σχολείο. Κάθεται από πάνω και δε λέει να σταματήσει. Μόνο που οι επιθέσεις του δεν στοχεύουν στην απαξίωση, αλλά ακριβώς στον εκφοβισμό «κι αν γίνει αυτό, κι αν γίνει εκείνο;». Θα ανεχόμασταν εύκολα κάποιον άλλον να μας τριβελίζει το μυαλό με ασταμάτητες απειλές; Γιατί να το ανεχτούμε από το ίδιο μας το μυαλό; Σε αυτές τις περιπτώσεις, το μυαλό λειτουργεί ως ο χειρότερος εχθρός μας και πρέπει να του πούμε ‘στοπ’, χωρίς να χρειάζεται να του δώσουμε εξηγήσεις και λύσεις σε όλα όσα ζητά. Μπορούμε να σκεφτούμε μία-δύο εναλλακτικές λύσεις, αλλά από κει και πέρα θα πρέπει να εμπιστευτούμε. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα και θα θυμίζουμε στον εαυτό μας ότι ‘είναι ΟΚ να ζω με την αβεβαιότητα και το άγνωστο’.
Κάποιες τεχνικές βοηθούν να σταματήσει ο νους να τρέχει σε ανεξέλεγκτες αρνητικές σκέψεις. Να ασχοληθούμε με κάτι ευχάριστο. Η τηλεόραση ΔΕΝ είναι ασφαλής επιλογή. Πολλοί άνθρωποι κάνουν  το λάθος να προσπαθούν να ξεφύγει το μυαλό τους με την τηλεόραση, όμως χωρίς να το καταλαβαίνουν, βρίσκονται εκτεθειμένοι σε πάρα πολλά αρνητικά θεάματα, βίαια πολλές φορές, που ενεργοποιούν φόβο, ανταγωνισμό κι άγχος με πολύ έμμεσο τρόπο, ακόμη και μέσα από τις διαφημίσεις. Η τηλεόραση (και μεγάλο μέρος του διαδικτύου) ΔΕΝ είναι ασφαλής επιλογή και θα πρότεινα να μην την ανοίγουμε καν. Αν κάποιος είναι εθισμένος στην τηλεόραση ή είναι το μόνο μέσο που ίσως μπορεί να βρει λίγη διασκέδαση, θα πρότεινα ανοίγοντάς την να μην κοιτά απευθείας στην οθόνη, αλλά πλάγια κάτω κάτω, μέχρι ότου να είναι σίγουρος ότι βρήκε κάποιο κανάλι με ασφαλή θεάματα. Όσο κι αν νομίζουμε ότι δεν μας επηρεάζει, το να βρεθούμε ξαφνικά αντιμέτωποι με ένα πτώμα κατάμουτρα (συχνό θέαμα στην TV!), σίγουρα θα μας αγχώσει παραπάνω.

Απενοχοποίηση και απομυθοποίηση του άγχους. Το παθαίνουν όλοι. Δεν είμαστε ‘λάθος’ ή ‘αποτυχία’ αν βιώνουμε ακραίες καταστάσεις άγχους ή ακόμη και πανικό. Θα πρέπει να δούμε τον εαυτό μας με συμπόνια, να ονομάσουμε την κατάσταση ακριβώς όπως είναι, δίνοντάς της τις διαστάσεις που έχει: «Έχω μια αγχώδη διαταραχή. Αυτό είναι όλο. Δεν καθορίζει ποιος είμαι, καθώς είμαι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό. Δεν καθορίζει τη ζωή μου, καθώς η ζωή εξελίσσεται ως αλληλεπίδραση πολλών, διαφορετικών παραγόντων. Επειδή αισθάνομαι άσχημα, δεν σημαίνει ότι είμαι άσχημα». Επίσης η αγχώδης διαταραχή δεν έχει τη δύναμη να προκαλέσει κακό. Κι ο νόμος της έλξης έχει τους περιορισμούς του. Όπως οι κρίσεις πανικού ΔΕΝ μπορούν ούτε να μας σκοτώσουν, ούτε να μας τρελάνουν. Έτσι και το άγχος το πολύ πολύ που μπορεί να μας κάνει είναι να περάσουμε μίζερα για όσο διαρκεί.  Δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσω να το αντιμετωπίσω, αλλά το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι είναι να φοβάμαι το φόβο μου, ή να ντρέπομαι για το φόβο μου. Αρκετό φορτίο είναι από μόνος του. Μία αναλογία που έχω βρει χρήσιμη, ειδικά για τις γυναίκες, που μπορούν να καταλάβουν την αναλογία, είναι οι πόνοι περιόδου. Ας δούμε την κρίση άγχους ή πανικού, ως πόνους περιόδου. Είναι ενοχλητικό ως πολύ επώδυνο, αλλά δεν μπορεί να μας σκοτώσει. Δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα, πέρα από το γεγονός ότι θα περάσουμε μίζερα για κάποιο διάστημα, τουλάχιστον ας το κάνουμε όσο λιγότερο μίζερο γίνεται. Επίσης, έχει ημερομηνία λήξης. Κάποια στιγμή θα κάνει τον κύκλο του. Η απομυθοποίηση των κρίσεων άγχους μας βοηθά να το αντέχουμε σε κάποιο υποφερτό βαθμό, να συμφιλιωθούμε με το γεγονός ότι δεν θα νιώθουμε τέλεια συνέχεια και να μην γλιστράμε στην παγίδα του φαύλου κύκλου, όπου αγχωνόμαστε επειδή νιώθουμε άγχος, οπότε γίνεται χειρότερο κ.ο.κ.

Είναι ανθρώπινο να νιώθουμε άγχος για κάποιο πρόβλημα και να εμπιστευτούμε ότι με κάποιο τρόπο θα βρεθεί εν καιρώ η κατάλληλη λύση. Είναι σημαντικό να μάθουμε να καθησυχάζουμε εμείς τον εαυτό μας και να πιστεύουμε σε αυτό. Για παράδειγμα, πολλοί από εμάς γνωρίζουμε ότι με την κοινή λογική δεν θα συμβεί το κακό που φοβόμαστε, όμως θέλουμε, ντε και καλά, να μας το πει κάποιος άλλος, εκείνο που εμείς ήδη ξέρουμε. Αν μας πει αυτός ο κάποιος άλλος (τον οποίο έχουμε μυθοποιήσει ως βράχο δύναμης) ότι «όχι, μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά», τότε δίνουμε στον εαυτό μας την άδεια να μην ανησυχεί! Όμως και πάλι, αυτή η απόφαση είναι δική μας! Άρα, εμείς έχουμε τη δύναμη να σταματήσουμε το άγχος αν θέλουμε και μπορούμε να  επιτρέψουμε στον εαυτό μας να το κάνει. Κάποιες φορές το υπερβολικό άγχος λειτουργεί ως αυτοτιμωρία και για αυτό θα πρέπει να φροντίσουμε να ενισχύσουμε τον εαυτό μας με θετικές δηλώσεις επαίνου και καθησυχασμού, όσο πιο συχνά μπορούμε «Μου αξίζει να είμαι ήρεμος, μου αξίζει να νιώθω καλά, μου αξίζει η ασφάλεια, θα έχω πάντα την προστασία που χρειάζομαι», «η κατάσταση αυτή επιλύεται εύκολα και γρήγορα» κλπ. Η αυτοεκτίμηση είναι ΚΑΙ εδώ ο βασικός άξονας. Όταν αγαπώ τον εαυτό μου, γνωρίζω ότι δεν μου αξίζει να υποφέρω και δεν αφήνω τον εσωτερικό εκφοβιστή να με ταλαιπωρεί.

Η σωματική άσκηση βοηθά πολύ, ειδικά αν μπορεί να γίνει στη φύση. Το κολύμπι στη θάλασσα είναι πολύ σημαντικό, αλλά και πεζοπορικές δραστηριότητες σε δάση ή ορεινές περιοχές της χώρας, βοηθούν πολλούς ανθρώπους να ξεφύγουν από την αγωνία της πόλης. Επιβαρυντικά για τη διαταραχή άγχους, αλλά και την κατάθλιψη που συχνά τη συνοδεύει, είναι οι ουσίες που εθιστικά πολλές φορές χρησιμοποιούνται για την αποφυγή του, π.χ. αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες, καφεϊνη, ζάχαρη-γλυκά, όπως επίσης και η αλόγιστη, χωρίς σωστή ιατρική γνωμάτευση, χρήση ψυχοφαρμάκων. Η επικοινωνία με ανθρώπους που εκπέμπουν σχετικά θετική ενέργεια (όσο είναι δυνατόν, καθώς πολλοί στις μέρες μας έχουν επηρεαστεί αρνητικά), η απασχολησιοθεραπεία (δημιουργικά χόμπι, δραστηριότητες), και βέβαια η εργασία (για όσους ακόμη την έχουν), βοηθούν στην καταπολέμηση των αρνητικών σκέψεων. Η αλλαγή στις παραστάσεις, στα πρόσωπα, η νέα ενέργεια που φέρνει μια ευχάριστη δραστηριότητα, είναι πιο αποτελεσματικά στο να καθησυχάσουν από ό,τι οι νοητικές ‘λύσεις’ στα προβλήματα. Όταν υποφέρουμε από άγχος είναι σημαντικό να ζητήσουμε βοήθεια, να μιλήσουμε σε κάποιον που εμπιστευόμαστε. Κατά προτίμηση όχι ένα άλλο φοβικό άτομο, αλλά η πιο ψύχραιμη και αντικειμενική οπτική ενός τρίτου πολλές φορές βοηθά τα πράγματα να μπουν στις πραγματικές τους διαστάσεις. Το άγχος φουντώνει στην απομόνωση και για αυτό, είναι σημαντικό η απομόνωση να σπάσει.

Παρότι οι ειδήσεις είναι πολύ καταθλιπτικές, έχει αξία να διαβάσουμε, είτε από βιβλία είτε από Διαδίκτυο, για τις προσπάθειες πολλών ανθρώπων ανά τον κόσμο να βοηθήσουν άλλους σε χειρότερη μοίρα. Είναι σημαντικό να ξεφύγουμε λίγο από το μικρόκοσμό μας και να δούμε συνολικά την κατάσταση στην γη, να εκτιμήσουμε όσα έχουμε και να πάρουμε θάρρος από τις ασταμάτητες προσπάθειες για το καλό που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη ταυτότητά μας, παρά τις ατέλειες.

Η πνευματικότητα και η πίστη στο Θεό είναι καταφύγιο ελπίδας και ανακούφισης για πολλούς ανθρώπους. Αυτό όμως που βλέπω πολύ συχνά είναι ανθρώπους οι οποίοι ενώ μεν πιστεύουν στο Θεό, είναι αδρανείς, απομακρυσμένοι, θεωρούν ότι η πίστη δεν έχει και πολλή σχέση με την καθημερινή τους ζωή. Αυτό δεν είναι αλήθεια, καθώς ο Θεός είναι πάντα κοντά μας, γνωρίζει και τις παραμικρές λεπτομέρειες και εργάζεται συνεχώς, πίσω από τη σκηνή, για να μας προστατέψει, με τρόπους που εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ. Για όσους λοιπόν πιστεύουν, είναι χρήσιμο να καλλιεργήσουν αυτήν την πίστη μέσω της προσευχής και της επικοινωνίας. Όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Επιστολή Προς Κορινθίους Β: "Μας προξενούν στεναχώριες κι όμως πάντοτε χαιρόμαστε...είμαστε φτωχοί κάνουμε όμως πολλούς να πλουτίσουν...δεν έχουμε τίποτε κι όμως έχουμε τα πάντα" . Αν το λέει αυτό ο Παύλος, την εποχή που ζούσε σε συνθήκες που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε, (τότε εκτός από τα αλληγορικά είχαν να αντιμετωπίοσυν και τα πραγματικά θηρία),  τότε μπορούμε κι εμείς, έστω και λίγη από αυτήν την πίστη, να την  εφαρμόσουμε στη δική μας ζωή...
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 7/9/2012 

Μιντιακή αισθητική κι απλότητα


Παρατηρώντας την διαρκώς πτωτική πορεία του επιπέδου και της αισθητικής των θεαμάτων που εισπράττουμε καθημερινά από την τηλεόραση, το Διαδίκτυο και των (ευτυχώς λιγότερων πια) γιγαντοαφισών, πραγματικά έχω την αίσθηση ότι περικυκλωνόμαστε από μια τύρβη αιωρούμενων σκουπιδιών. Όχι υλικών σκουπιδιών, αλλά ενεργειακών, που προσβάλλουν τη σφαίρα των αισθήσεών μας,  της νόησης και του συναισθήματός μας. Πραγματικά, όση διάκριση και αν έχει κανείς, η ποιότητα των θεαμάτων και μηνυμάτων έχει πέσει τόσο πολύ, που το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να απορροφηθεί στη σιωπή, στην ησυχία και να μιλήσει με τη φύση και με την αλήθεια μέσα του και να κλείσει αυτιά και μάτια σε όλα τα υπόλοιπα (άκρως κατευθυνόμενα) μηνύματα. Τα ΜΜΕ δεν προσφέρουν πλέον παρά θόρυβο, και δεν είναι καν εκείνος ο θόρυβος του ραδιοφώνου σε ακατοίκητη συχνότητα, που κοιμίζει τα μωρά. Είναι θόρυβος άσχημος, εκνευριστικός που σε κάνει να είσαι στην τσίτα, να έχεις άσχημη διάθεση χωρίς να καταλαβαίνεις το γιατί.

Σχετικά με την τηλεόραση, από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τις ειδήσεις; Ούτως ή άλλως, ενημέρωση δεν εισπράττουμε και το γνωρίζουμε πολύ καλά. Οι προσπάθειες χειραγώγησης συνεχίζονται, ακόμη και από δήθεν σοβαροφανείς εκπομπές με δήθεν σοβαρούς ειδικούς καλεσμένους, εκφράζουν όμως πάντα όλως τυχαίως μόνο μία συγκεκριμένη άποψη, λες και την έχουν μάθει απέξω. Είναι πια τόσο  εξόφθαλμη η προπαγάνδα από όλα τα κανάλια, που πραγματικά απορεί κανείς, αν δεν το καταλαβαίνουν ότι μόνο αντίθετα αποτελέσματα μπορούν να φέρουν. Παρουσιαστές ειδήσεων και ειδησεο-πρωινάδικων, δεν καταφέρνουν πια να μας πείσουν με το φιλικό στυλάκι και με το καλοκαιρινό τους μαύρισμα ότι έχουν γίνει οικογένειά μας,  ‘ένας από εμάς’. Να μιλήσει κανείς για τις ανακοινώσεις μεταξύ Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτικών σχετικά με την οικονομία; Εδώ και δύο χρόνια, στην πλειοψηφία τους, έχουν πάψει πλέον να αναφέρονται σε στοιχεία. Ο διάλογος μεταξύ τους βασίζεται καθαρά στο θυμικό και μοιάζει δυσλειτουργική ρομαντική σχέση: -(Α) Σου υπόσχομαι, θα τα καταφέρω -(Β) Μπορώ να κάνω και χωρίς εσένα -(Α) Στο εγγυώμαι, θα τα καταφέρω –(Β) Η αλήθεια είναι ότι βάζεις τα δυνατά σου –(Α) Δώσε μου μια τελευταία ευκαιρία –(Β) Εντάξει, θα σου δώσω μια τελευταία (100στή τελευταία…) ευκαιρία –(Α) Ευχαριστώ, θα δεις θα κάνω το θαύμα μου –(Β) Αχ, ματώνει η καρδιά μου που σε βλέπω να υποφέρεις… Οι παραπάνω λέξεις και φράσεις δεν είναι τυχαίες, έχουν ειπωθεί  πολλάκις από εκείνους που αποφασίζουν για τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων.

Τα ΜΜΕ (και δυστυχώς οι διαδικτυακές εφημερίδες ακολουθούν τα χνάρια της τηλεόρασης) τα παρουσιάζουν όλα μαζί, έναν αχταρμά. Ειδήσεις για αυτοκτονίες και αμέσως μετά, κοντινό πλάνο τα οπίσθια διάσημης τηλεπαρουσιάστριας. Εικόνες πτωμάτων από τη Συρία και στο καπάκι «πού θα κάνει διακοπές φέτος η τάδε τραγουδίστρια με τα παιδιά της». Βίντεο ανθρώπων να κλαίνε, ηδονοβλεψία του πόνου των άλλων κι αμέσως, μπαμ αλλαγή πλάνου, μια λαχταριστή σαντιγύ σοκολάτα με σιρόπι που κυλάει αργά. Δεν είναι τυχαία η ταυτόχρονη παρουσίαση: διεγείροντας τα ανακλαστικά του σεξ και της πείνας, μπορείς να περάσεις πολύ εύκολα τα μηνύματα που θες, αλλά και να αναισθητοποιήσεις τον κόσμο σε αυτά. Τι κι αν βλέπει ο θεατής κάποιον να πηδάει από το μπαλκόνι λόγω της κρίσης; Συνεχίζει και τρώει το ποπ-κορν του, έτσι έχει εκπαιδευτεί από τη ροή των θεαμάτων που του παρουσιάζονται. Η απόλυτη ύπνωση.

Αντί για το χαμηλό, ταπεινό προφίλ, τα ΜΜΕ, ειδικά η τηλεόραση,  ξεχειλίζουν από το ναρκισσισμό παρουσιαστών και παρουσιαζόμενων. Αντί για το λεπτό χιούμορ, που πραγματικά θα φέρει την τόσο αναγκαία ευθυμία, βλέπουμε παρουσιαστές να γελούν μεταξύ τους, δυνατά και με αυθάδεια, χάσκοντας σχεδόν, λες και είναι μόνοι τους. Αντί για τόσα θέματα, που πραγματικά ενδιαφέρουν για ό,τι συμβαίνει στην γη σήμερα, ακούμε τα κουτσομπολιά εκείνων που νομίζουν ότι ο εαυτός τους ό,τι πιο σημαντικό έχει υπάρξει ποτέ. Αντί για αληθινή μουσική (η οποία ακούγεται, δεν βλέπεται- για αυτό και οι πραγματικοί λάτρεις της μουσικής ακούν με κλειστά μάτια), κατακλυζόμαστε από τα video clip, γεμάτα παρανοϊκές σκοτεινές εικόνες, που διαδέχονται η μία μετά την άλλη σε κλάσματα δευτερολέπτου, ίσως ακριβώς επειδή δεν υπάρχει μουσική. Αντί για αξιοπρεπή συμπόνια στον πόνο του άλλου, υπάρχει η κλοπή της δυστυχίας του, έτσι για να σπάσει η μονοτονία των ‘γέλιων’ και να δώσει ένα φιξάρισμα κουτσομπολιού.   Η επιλογή του χαμηλού προφίλ, λεπτού χιούμορ, αληθινής μουσικής, αξιοπρεπούς συμπόνιας και ενδιαφέρουσας ενημέρωσης, θεωρείται ‘βαρετή’. Βαρετοί όμως είναι οι σημερινοί τηλε-σταρ, όλων των ειδικοτήτων. Είναι βαρετοί, γιατί είναι απόλυτα προβλέψιμοι στο ότι θα υπακούσουν, αυτά που θα τους πουν από το μικρόφωνο πίσω από το κεφάλι, ή μετά το show των ειδήσεων. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι θα υπακούσουν τυφλά σε αυτό ακριβώς που θα τους πουν οι από πάνω τους. Τι μπορεί να είναι πιο βαρετό από αυτό;

Όλο αυτή η ρύπανση από τα θεάματα του star system, (μέσα στα οποία ανήκει και το star system των τηλεπαρουσιαστών ειδήσεων) μπορεί να αποφευχθεί. Αν γυρίσουμε το κεφάλι αλλού. Μη ξεχνάμε ότι ακούγοντας έναν τραγουδιστή, ή ένα τηλεσταρ, εισπράττουμε και την ενέργειά του. Η ενέργειά του σίγουρα επηρεάζεται από την ακεραιότητά του, από το χαρακτήρα του, από τους εθισμούς του, από το αν έχει πάρει ναρκωτικά, ακόμη κι από τη σεξουαλική ζωή που έχει. Δεν είναι τυχαίο που η ενέργεια πολλών τηλε-περσόνων είναι πολύ πολύ χαμηλή. Θέλουμε να ‘λουστούμε’ εμείς και τα παιδιά μας αυτήν την ενέργεια;

Σιωπή.

Ας ανακαλύψουμε την αλήθεια και τη γαλήνη που βγαίνει μέσα από τη σιωπή. Μόνο έτσι μπορούμε να ξαναβρούμε την ομορφιά, ό,τι είναι αληθινό και ό,τι έχει σημασία. Ο θόρυβος μόνο μας μολύνει και μας αποσπά την προσοχή από το πραγματικά ουσιαστικό. Το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν το ίδιο πράγμα, δεν καθιστά αυτό το πράγμα σωστό. Η τηλεόραση δεν είναι πια ούτε για να ‘ξεφύγει’ κάποιος, δεν καταφέρνει να ξεκουράσει το μυαλό, θα τον κάνει πολύ χειρότερα.  Παρατηρώντας τη σιωπή και ησυχία της φύσης, μπορεί σιγά σιγά να αρχίσουν να ξεκλειδώνουν  οι πόρτες στην καρδιά του καθενός για την αλήθεια, τη χαρά και την πλήρωση. Αυτές οι πόρτες έχουν σκουριάσει, σκεβρώσει από τη σκόνη και τα σκουπίδια που εμείς επιτρέπαμε να μαζευτούν. Ίσως είναι καιρός να ανοίξουν. Βαρετό να μείνουμε σε σιωπή μόνοι, με τη γαλήνη της καρδιάς μας; Δεν νομίζω. Σίγουρα δεν είναι προβλέψιμο.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 29/8/2012

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org