Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Συναισθηματική υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’


Η συναισθηματική υπερφαγία, μία από τις βασικές αιτίες της παχυσαρκίας, είναι η εθιστική, υπερβολική κατανάλωση φαγητού, είτε σε μεμονωμένα υπερφαγικά επεισόδια, όπου το άτομο καταναλώνει εκτός ελέγχου τεράστιες ποσότητες τροφής σε διάστημα 1-2 ωρών, είτε καταναλώνει τροφή κατά τη διάρκεια της ημέρας  πολύ συχνά. Η υπερφαγία έχει ως χαρακτηριστικό ότι το άτομο καταναλώνει τροφή χωρίς να πεινάει, μάλιστα μπορεί να νιώθει υπερβολικά πλήρης, αλλά αδύναμος να σταματήσει να τρώει. Στα επεισόδια υπερφαγίας, το άτομο δεν καταγράφει, ούτε ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις γεύσεις και τρώει με μεγάλη ταχύτητα. Ενίοτε, η  υπερφαγία συνδέεται με  κατάθλιψη, καθώς η αλλαγή συνηθειών στο φαγητό, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης κατανάλωσης τροφής, είναι μία από τις ενδείξεις κατάθλιψης. Η συναισθηματική υπερφαγία συνήθως ξεκινά στην εφηβεία ή την πρώτη ενήλικη ζωή. Μπορεί επίσης να ξεκινήσει μετά από ένα τραυματικό γεγονός ή απώλεια.

Η συναισθηματική υπερφαγία είναι εθισμός και παρουσιάζει αντίστοιχα χαρακτηριστικά και κύκλους, όπως κάθε άλλος εθισμός. Οι εθισμοί αναφέρονται στη χρήση ουσίας (αλκοόλ, ναρκωτικές ή φαρμακευτικές ουσίες, φαγητό) ή συνήθειας (σεξ, τζόγος, διαδίκτυο, ψώνια), οι οποίες χρησιμοποιούνται για την αλλαγή διάθεσης (‘mood altering’) ή για να παρέχουν τη στιγμιαία ευφορία των εθιστικών ουσιών (‘fix’, ‘high’) και την αποφυγή εσωτερικού πόνου. Τα χαρακτηριστικά του εθισμού είναι τα εξής:

1)Εξάρτηση. Το άτομο νιώθει έντονη δυσαρέσκεια και δυσφορία, ακόμη και άγχος όταν απομακρύνεται από  την ουσία(φαγητό). Έτσι έχουμε για παράδειγμα, υπερφαγικά άτομα να μην πηγαίνουν π.χ. σε κάποια εκδρομή, από φόβο ότι δεν θα έχουν άμεση πρόσβαση  σε φαγητό, ή να βιάζονται να φύγουν από μια ευχάριστη κοινωνική συνάντηση, για να βρουν φαγητό. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η συναισθηματική υπερφαγία, και κυρίως τα υπερφαγικά επεισόδια, συνήθως συμβαίνουν σε απομόνωση. Το άτομο μπορεί να μην τρώει τίποτα στην κοινωνική συνεστίαση, με την δικαιολογία της δίαιτας, όταν όμως βρίσκεται σπίτι του και μόνος, είναι εκτός ελέγχου. Είναι σημαντικό επίσης να σημειωθεί το είδος των τροφών που επιλέγονται στην εθιστική υπερφαγία. Τηγανητές πατάτες, χάμπουργκερ, πατατάκια, σοκολάτες, κρουασάν, μπισκότα, ζαχαρούχα αναψυκτικά και γενικά επεξεργασμένες τροφές, που, εκτός από ανθυγιεινές, είναι κατασκευασμένες να διεγείρουν την αίσθηση της γεύσης, σε σημείο που οι υγιεινές, απλές τροφές να φαίνονται αδιάφορες. Αυτό σχετίζεται με το επόμενο χαρακτηριστικό του εθισμού, που είναι η ανοχή.

2)Ανοχή στην ουσία σημαίνει ότι προηγούμενες ποσότητες φαγητού, που καταναλώνονταν στην υπερφαγία, δεν επαρκούν πλέον, για να προκαλέσουν το ίδιο αποτέλεσμα στιγμιαίας ευφορίας και για αυτό η ποσότητα χρειάζεται να αυξηθεί. Σημαίνει επίσης αλλαγή στον τύπο τροφής. Οι απλές τροφές δεν δημιουργούν πλέον την  ίδια αλλαγή διάθεσης και επιλέγονται όλο και πιο διεγερτικές στην γεύση τροφές (και όχι μόνο στη γεύση: έχει μελετηθεί π.χ. η επίδραση της ζάχαρης στην ποσότητα σεροτονίνης και ντοπαμίνης που παράγει ο εγκέφαλος). Σε αυτό συνεισφέρουν αρνητικά οι εταιρίες παραγωγής νέων επεξεργασμένων τροφών και εδεσμάτων, τα οποία είναι όλο και πιο περίπλοκα, όλο και πιο ανθυγιεινά, όλα και πιο εξωτικά, αλλά και όλο και πιο εθιστικά στη γεύση.

3)Αποφυγή συναισθημάτων. Όπως σε κάθε εθισμό, έτσι και στην υπερφαγία,  η ουσία χρησιμοποιείται για την αποφυγή του εσωτερικού πόνου, για τη διέξοδο από επώδυνα συναισθήματα, που ενίοτε σχετίζονται με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση λειτουργεί στο υποσυνείδητο τιμωρητικά, μην αφήνοντας το άτομο να ελευθερωθεί από τον εθισμό ή να νιώσει καλά με το σώμα του. Είναι πολλά τα περιστατικά, όπου άτομα αναφέρουν ότι ενδίδουν στην υπερφαγία μετά από συγκεκριμένες καταστάσεις, π.χ. α) το μεσημέρι, όταν το άτομο γυρνά από τη δουλειά σε ένα άδειο σπίτι (το φαγητό αντικαθιστά το αίσθημα οικογενειακής θαλπωρής κι αποφεύγεται η μοναξιά).  β) το βράδυ, όπου το άδειο δωμάτιο της θυμίζει τη σχέση που πρόσφατα τελείωσε, γ) στα διαλείμματα από τη δουλειά, όπου είναι συνήθως φορτισμένος από την κριτική του εργοδότη.

4)Φαύλος κύκλος του εθισμού: εμμονή (φαντασίωση)-υπερφαγικό επεισόδιο-ενοχοποίηση- κατευναστικές υποσχέσεις- επιδείνωση συναισθήματος- επανάληψη υπερφαγικού επεισοδίου. Το άτομο καταφεύγει στην κατανάλωση υπερβολικών ποσοτήτων φαγητού, σε μια δυσλειτουργική προσπάθεια να αποφύγει επώδυνα συναισθήματα, π.χ. άγχους, φόβου, θυμού, μοναξιάς, ντροπής, ανεπάρκειας, βαριεστημάρας, απόρριψης. Γνωρίζει ότι δεν πρέπει να καταφύγει στην υπερφαγία, οπότε αρχικά ο κύκλος ξεκινά με την εμμονή στη σκέψη, τη φαντασίωση της ουσίας.  Μπορεί να βρίσκεται σε χώρο εργασίας ή να συνομιλεί με κάποιον, αλλά η σκέψη του να είναι επικεντρωμένη στο φαγητό πού θα φάει, πώς θα το φτιάξει, από πού θα το αγοράσει κλπ. Δεν θέλει να το κάνει, αλλά τα επώδυνα συναισθήματα, η ενοχή και η χαμηλή αυτοεκτίμηση, ειδικά σε σχέση με την εικόνα σώματος, τον οδηγεί τελικά να αναζητήσει ξανά ανακούφιση στο φαγητό. Στιγμιαία, κατά τη διάρκεια της υπερφαγίας, το άτομο αποσπά την προσοχή του από τα επώδυνα συναισθήματα, αυτή η  σύντομη διέξοδος τον ανακουφίζει κι έτσι επιτυγχάνει την «αλλαγή διάθεσης», παρότι νιώθει σωματική δυσφορία. Παρότι γνωρίζει ότι δεν πρέπει να το κάνει, νιώθει ότι δεν μπορεί να το ελέγξει. Η συναισθηματική κατάσταση του ατόμου, ακριβώς κατά τη διάρκεια της υπερφαγίας έχει ενδιαφέρον, καθώς πολλά άτομα αναφέρουν ότι ‘δεν νιώθουν τίποτα, λες και δεν βρίσκονται εκεί’ .  Αμέσως μετά, τα επώδυνα συναισθήματα επανέρχονται ακόμη δριμύτερα και επιπλέον, το άτομο κατακλύζεται από ακραία ενοχή και ντροπή για το ότι πάλι έχασε τον έλεγχο και θα πάρει ακόμη περισσότερο βάρος. Συνήθως ακολουθούν αποζημιωτικές  υποσχέσεις (π.χ. ‘από Δευτέρα γυμναστήριο’, ‘αύριο δεν θα φάω τίποτα’,’ το απόγευμα θα περπατήσω μέχρι την άλλη συνοικία’) για να κατευνάσει τις ενοχές. Ο κατευνασμός των υποσχέσεων διαρκεί για κάποιο διάστημα, όπου το άτομο μπορεί να λειτουργήσει σχεδόν φυσιολογικά στην υπόλοιπη καθημερινότητα του , μέχρις ότου η ενοχή και η αυτό-απαξίωση  γίνουν αρκετά ισχυρές και ανυπόφορες, ώστε να ξεκινήσει ένας ακόμη κύκλος υπερφαγικού επεισοδίου. Το χαρακτηριστικό της υπερφαγίας, όπως κάθε εθισμού, είναι ότι οι φάσεις κατευνασμού γίνονται όλο και πιο σύντομες και άρα, οι επαναλήψεις των επεισοδίων όλο και πιο συχνές. Ο φαύλος κύκλος οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη αυτό-απαξίωση και αυτό-κατηγορία, συνήθως πολύ εντονότερη από την ενδεχόμενη κριτική των άλλων-αν αυτή υπάρχει.

 

 

Αίτια της συναισθηματικής υπερφαγίας

Σε κάποιες περιπτώσεις, βιολογικά αίτια μπορεί να συνεισφέρουν στην εθισμό της  υπερφαγίας, όπως όταν ο υποθάλαμος δεν στέλνει τα σωστά σήματα για τον έλεγχο της όρεξης και του κορεσμού. Συσχέτιση έχει επίσης βρεθεί μεταξύ υπερφαγίας και κατάθλιψης, όμως η περίπλοκη σχέση αιτιότητας μεταξύ τους συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο έρευνας.

Η τάση εμμονής με το φαγητό επίσης προάγεται από τα ΜΜΕ, με τις αλλεπάλληλες εκπομπές reality μαγειρικής, όπου όλο και πιο ευφάνταστες  συνταγές εκτελούνται τελετουργικά στα μάτια χιλιάδων  τηλεθεατών, σε μια μαζική αποθέωση της κοιλιοδουλίας. Τα ΜΜΕ μεταφέρουν  πολύ αρνητικά και μάλλον σχιζοφρενικά μηνύματα σχετικά με το φαγητό: από τη μία, οι διαφημίσεις με την σοκολάτα που δαγκώνεται σε αργή κίνηση, το τυρί που λιώνει σε κοντινό πλάνο και τα πατατάκια που στέλνουν όσους τα δαγκώνουν  σε άλλους κόσμους (ποια καλύτερη απεικόνιση αλήθεια του ‘high’ της εθιστικής ουσίας;),  τα reality μαγειρικής με την  ψυχαναγκαστική εμμονή στη λεπτομέρεια, δίνουν το μήνυμα ότι το φαγητό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και η μόνη ίσως πηγή ικανοποίησης και ευχαρίστησης σήμερα (μαζί ίσως με το αλκοόλ και το κάπνισμα, τα οποία θεωρούνται πάντως πιο ‘ένοχα’ και δεν προβάλλονται στον ίδιο βαθμό…). Από την άλλη μεριά βέβαια, τα ΜΜΕ ακούν τεράστια πίεση για να έχουμε αφύσικα λεπτά σώματα, οδηγώντας τον τηλεθεατή σε σύγκρουση και σύγχυση. Είναι ενδιαφέρον δε, πώς εκείνοι(ες) που διαφημίζονται να τρώνε το παγωτό σε έκσταση (με όλα τα σεξουαλικά υπονοούμενα που κατά καιρούς συμπεριλαμβάνονται σε διαφημίσεις), είναι ακριβώς τα πιο αφύσικα αδύνατα μοντέλα (και που η κοινή λογική λέει ότι αν το μοντέλο έτρωγε αυτά τα παγωτά, δεν θα ήταν έτσι!) Ο τηλεθεατής εισπράττει το δέλεαρ του παγωτού κάθε λίγα λεπτά, ταυτόχρονα όμως του τονίζεται ότι πρέπει, καταναλώνοντάς το, να παραμένει κάτισχνος. Η αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο. Η πίεση μέσα από τα πρότυπα των ΜΜΕ συνεισφέρει έμμεσα και στον αισθητικό ρατσισμό  εναντίον των παχύσαρκων ατόμων, ο οποίος συχνά έρχεται να περιπλέξει την ήδη χαμηλή αυτό-εικόνα που έχουν.

Τα μηνύματα από τα ΜΜΕ όμως, παρότι επιδεινώνουν,  σπάνια αποτελούν τη βασική αιτία της υπερφαγίας. Τα βαθύτερα αίτια  πρέπει να αναζητηθούν στον ίδιο τον ψυχισμό του ατόμου και το συμβολισμό που έχει αποκτήσει το φαγητό κατά την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη. Η συναισθηματική παραμέληση στην παιδική ηλικία, η κριτική από τους γονείς, η έλλειψη αγάπης, συχνά συμβάλλουν στην ανάγκη αναζήτησης υποκατάστατων της ‘συναισθηματικής τροφής’, που σε κάποιες περιπτώσεις  ταυτίζεται με την υλική τροφή. Κάποιοι γονείς για παράδειγμα, μπουκώνουν τα παιδιά τους, όταν είναι στεναχωρημένα, για να σταματήσουν να κλαίνε (και να τους αφήσουν ήσυχους). Ή αγοράζουν γλυκά στα παιδιά ως μοναδική ένδειξη αγάπης (αντί για ουσιαστική προσοχή από τους ίδιους). Το παιδί μαθαίνει λοιπόν να συνδέει φαγητό=αγάπη και να διατηρεί τη σύνδεση αυτή στην ενηλικίωσή του. Παρότι το φαγητό ΔΕΝ μπορεί να καλύψει την ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη κι επικοινωνία , το άτομο έχει μάθει να ανακουφίζει τα πρόσκαιρα συναισθήματα θλίψης, μοναξιάς ή θυμού με το φαγητό, δηλαδή συμπεριφέρεται στον εαυτό του, ακριβώς όπως του συμπεριφέρθηκαν οι γονείς του. Μιλώντας ψυχαναλυτικά, για κάποια άτομα που έχουν  άγχος εγκατάλειψης ή που έχουν βιώσει χαοτικές οικογενειακές καταστάσεις στην παιδική ηλικία ή επώδυνες απώλειες, το φαγητό είναι μια σίγουρη και χειροπιαστή  πηγή ανακούφισης: ‘το φαγητό θα είναι πάντα στο ψυγείο, δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει’ (όπως π.χ. ο μπαμπάς), ‘το φαγητό μπορώ να το ελέγξω, μπορώ να έχω όσο και όποτε θέλω εγώ’  (όχι όπως η αγάπη των άλλων, που σήμερα είναι, αύριο δεν είναι). Σε αυτές τις περιπτώσεις, το άτομο  εξαρτάται από το φαγητό λόγω της ψευδαίσθησης ελέγχου σε αυτό (σε αντίθεση με τη συμπεριφορά των άλλων που δεν μπορεί να ελέγξει). Παραδόξως, όμως, αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι, αντί να ελέγχει το φαγητό, τον ελέγχει εκείνο και ειδικά κατά τη διάρκεια των υπερφαγικών επεισοδίων ενεργοποιούνται ακριβώς εκείνα τα συναισθήματα απώλειας , φόβου, αναστάτωσης της παιδικής ηλικίας, τα οποία είναι εκτός ελέγχου. Είναι σαν flashback σε συναισθηματικό επίπεδο. Βεβαίως, τα επώδυνα συναισθήματα δεν προέρχονται πάντα από την παιδική ηλικία, μπορεί να προέρχονται από κάποια πρόσφατη απώλεια, όπως π.χ. απόλυση ή διαζύγιο (πολλά άτομα τείνουν να πάρουν βάρος σε αυτές τις περιπτώσεις). Όμως όταν τα επώδυνα συναισθήματα είναι πολύ έντονα, επαναλαμβανόμενα και διαχρονικά, τότε συνήθως η ρίζα τους βρίσκεται στην παιδική ηλικία και οι παραμικρές δυσκολίες της ενήλικης ζωής τα ενεργοποιούν. Ιδιαίτερα ευάλωτα για υπερφαγία είναι επίσης τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί σωματικά ή/και σεξουαλικά. Η απαξίωση του σώματος οδηγεί υποσυνείδητα το άτομο να ‘ντυθεί’ με ένα στρώμα λίπους ώστε να νιώθει ασφαλές. Η παχυσαρκία, παρότι συνειδητά ανεπιθύμητη, αποτελεί υποσυνείδητη επιλογή ‘προστασίας’, καθώς το άτομο ελπίζει ότι έτσι θα ‘κρυφτεί’ από τις πιθανές σεξουαλικές επιθυμίες άλλων.

Εντέλει, η ρίζα των αιτιών για την καταναγκαστική υπερφαγία ανάγεται στην παιδική ηλικία και στην αυτοεκτίμηση, που τραυματίστηκε τότε και πού αποτελεί την πηγή των αρνητικών συναισθημάτων. Για αυτό και η σημερινή τάση στην θεραπεία της υπερφαγίας έγκειται στην θεραπεία του παιδικού τραύματος, στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης, στην απενοχοποίηση, στην αγάπη του εαυτού δίχως όρους, καθώς και στην αποτελεσματική διαχείριση των συναισθημάτων.  Οι συμβουλές του διαιτολόγου και του γιατρού είναι πολύ σημαντικές (π.χ. για την αποφυγή εθιστικών ή επικίνδυνων τροφών, όπως επίσης και για την πλαισίωση και στήριξη της προσπάθειας). Αν όμως δεν  αντιμετωπισθεί το πρόβλημα στην ψυχική του ρίζα, είναι πιθανόν, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να επανέλθει.

Πώς μπορεί να βοηθηθεί κάποιος να σταματήσει την υπερφαγία;

Απενοχοποιηθείτε. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι να σταματήσετε να κριτικάρετε τον εαυτό σας και να μην τον απαξιώνετε επειδή έχει υπερβολικό βάρος ή  επειδή δεν μπορεί να σταματήσει το φαγητό. Πρώτα θα αγαπήσετε τον εαυτό σας, χωρίς όρους, έτσι όπως είναι τώρα και μετά θα μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τον εθισμό. Η παγίδα στην οποία εγκλωβίζονται πολλοί υπερφαγικοί είναι ότι περιμένουν πρώτα να χάσουν βάρος και μετά να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Μόνο όταν μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, παρά ταύτα κι όπως είναι τώρα, τότε θα έχουμε το κίνητρο και τη δύναμη να αλλάξουμε την δυσλειτουργική συνήθεια.  

Αυτοεκτίμηση: Σύμφωνα με τον διάσημο αμερικανό ειδικό για την αντιμετώπιση της υπερφαγίας Bob Greene, για να είναι οι δίαιτες αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα, θα πρέπει το άτομο να ανακτήσει την αυτοεκτίμησή του. Αν δεν αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και νιώθει για τον εαυτό του, οι αλλαγές από τη δίαιτα θα είναι πρόσκαιρες.  Πρέπει να νιώσει και να πιστέψει ότι «μου αξίζει μια καλύτερη ζωή, μου αξίζει να νιώθω καλά με το σώμα μου».

Επιμονή: Τα προγράμματα δίαιτας και άσκησης είναι απαραίτητα και καλό είναι να σχεδιαστούν με τη βοήθεια ειδικών. Μια δίαιτα ηπιότερου ρυθμού, αλλά που μπορεί να διατηρηθεί σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είναι προτιμότερη από  ξαφνικά μεγάλη, αλλά πρόσκαιρη, απώλεια βάρους. Στη διάρκεια της προσπάθειας όμως, θα υπάρξουν πολλά πισωγυρίσματα. Το κλειδί είναι μετά από κάθε πισωγύρισμα, να μην υιοθετείτε την απαξιωτική  στάση: «είδες, απέτυχα, δεν μπορώ να τα καταφέρω, είμαι ανίκανος», η οποία οδηγεί  αμέσως σε αναζήτηση παρηγοριάς στο ψυγείο (διαλύοντας ακόμη περισσότερο τη δίαιτα), αλλά να δίνετε θάρρος στον εαυτό σας και να τον επιβραβεύετε ότι, παρά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες, ξαναπροσπαθείτε και δεν το βάζετε κάτω. «Πέσε εφτά, σήκω οκτώ», όπως λέει η κινέζικη παροιμία.

Δημιουργικότητα: Είναι χρήσιμο να δείτε αναλυτικά ποιοι τομείς της ζωής σας υποφέρουν και τι μπορείτε να κάνετε για να δώσετε περισσότερα στον εαυτό σας, από εκείνα που πραγματικά έχετε ανάγκη. Υπάρχουν πάντα πολλές περισσότερες επιλογές για συναισθηματική πλήρωση από το ψυγείο! Δυστυχώς δεν έχουμε εκπαιδευτεί να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας και να κινητοποιούμαστε δημιουργικά, ώστε να τις καλύψουμε.  Πολύ χρήσιμο εργαλείο είναι να γράψουμε μια λίστα από πιθανές δραστηριότητες  που μπορούμε να κάνουμε, την οποία θα συμβουλευόμαστε,  όταν ακριβώς επίκειται επίθεση στο ψυγείο. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε, όταν νιώθουμε βαριεστημάρα, κενό, έλλειψη νοήματος, έλλειψη αγάπης, στρες, θλίψη, θυμό; Ο υπερφαγικός θα διαλέξει ποια δραστηριότητα τού είναι πιο ελκυστική εκείνη ακριβώς τη στιγμή και θα την κάνει, σημειώνοντας ένα πόντο δίπλα στη λίστα. Στην αρχή ίσως είναι λίγο δύσκολο, αλλά θα δει σιγά σιγά ότι η ενασχόληση με κάτι άλλο τον ικανοποιεί  πολύ περισσότερο από ότι η επιδρομή στο ψυγείο. Είναι επίσης χρήσιμο να διακρίνει τις αφορμές εκείνες (σε χρόνο, χώρο, τόπο ή συμβάν) που είναι πιο πιθανόν να τον οδηγήσουν στην αναζήτηση ανακούφισης στο φαγητό και να έχει έτοιμες  εναλλακτικές πιθανές διεξόδους, όπως:

Πάω για περπάτημα στο πάρκο (η άσκηση βελτιώνει τη διάθεση και μειώνει την ανάγκη για ‘συναισθηματικό’ φαγητό).

Κάνω μια δημιουργική δραστηριότητα-χόμπι, π.χ. ζωγραφική, μουσική, διάβασμα, κέντημα κλπ.

Κάνω άσκηση χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, για την αντιμετώπιση της υπερφαγίας λόγω  στρες)

Ασχολούμαι με τον κήπο, βγαίνω έξω από το σπίτι.

Τηλεφωνώ ή στέλνω μήνυμα στα εξής διαθέσιμα άτομα ( για την αντιμετώπιση της συναισθηματικής υπερφαγίας λόγω μοναξιάς)

Γράφω ημερολόγιο, όπου εκφράζω τα συναισθήματά μου κι έρχομαι σε επαφή με τον εαυτό μου

Ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο αποσπά το μυαλό μου από το φαγητό και που δεν είναι ζημιογόνο για μένα

Πρακτικές χρήσιμες συμβουλές σχετικά με τις συνήθειες διατροφής

Ας μην υπάρχει πολύ ή ανθυγιεινό φαγητό στο σπίτι. Πολλές φορές είναι η εύκολη πρόσβαση, που διευκολύνει την υπερκατανάλωση. Αν δεν υπάρχει, δεν τρώμε και ασχολούμαστε με κάτι άλλο.

Ας μην βάζουμε μεγάλες μερίδες ευθύς εξαρχής. Τέσσερα γλυκά στο πιάτο από το μπουφέ του εστιατορίου θα φαγωθούν σίγουρα, ενώ με δύο γλυκά στο πιάτο είναι πιο πιθανό να το ξανασκεφτούμε, πριν σηκωθούμε να το ξαναγεμίσουμε με άλλα δύο.

Ας επιλέγουμε υγιεινές τροφές. Δεν ερεθίζουν τη γεύση, όσο η ζάχαρη, το αλάτι, το βούτυρο και το αλεύρι, και είναι δύσκολο να εθιστεί κάποιος στα ανεπεξέργαστα δημητριακά και τα χόρτα!

Πριν φάτε, ρωτήστε το σώμα σας αν πεινάει. Ρωτήστε το στομάχι πώς νιώθει κι όχι το συναίσθημα. Η εξισορρόπηση του βάρους έρχεται όταν τρώμε ανάλογα με την ανάγκη του σώματός μας, όχι με την ανάγκη της καρδιάς μας.

Τα οικογενειακά και κοινά γεύματα είναι πολύ χρήσιμα για την επικοινωνία, αρκεί να έχετε αποφασίσει από πριν πόσο φαγητό θα βάλετε στο πιάτο και πότε θα σταματήσετε. Επίσης τι θα κάνετε όταν σταματήσετε, π.χ. θα πίνω νερό ή θα μασήσω τσίχλα ή απλά θα μιλώ. Όταν οι συζητήσεις στα κοινά γεύματα τραβούν σε μάκρος, η προσοχή του ατόμου αποσπάται, ο χρόνος τρέχει κι επειδή υπάρχει φαγητό μπροστά, μπορεί να φάει διπλάσιες και τριπλάσιες ποσότητες από ότι αν είχε το γεύμα μόνος. Το ίδιο συμβαίνει και στην κατανάλωση αλκοόλ στα κοινά γεύματα.

Μην χάνετε ύπνο, έχει επιβεβαιωθεί σαφής σχέση μεταξύ έλλειψης ύπνου (λιγότερο από 7 ώρες ημερησίως) και υπερφαγίας, καθώς το άτομο προσπαθεί να ανακτήσει ενέργεια μέσω του φαγητού, όταν είναι κουρασμένο και στην πραγματικότητα χρειάζεται ύπνο.

Πάρτε βιταμίνες σύμφωνα με τη συνταγή διαιτολόγου. Το σύμπλεγμα Β είναι πολύ καλό για την κατάθλιψη, όπως επίσης η D, σε συνδυασμό με επαρκή έκθεση στον ήλιο.

Μην τρώτε βλέποντας τηλεόραση. Χάνετε την αίσθηση χρόνου και των ποσοτήτων, ενώ τα συναισθήματα που διεγείρονται (φόβος, αγωνία, άγχος, συγκίνηση) σας οδηγούν να τρώτε ακόμη περισσότερο. Η εικόνα με τα ποπ κορν στο σινεμά δείχνει ακριβώς αυτή την παγίδα.

Τέλος, η ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην συναισθηματική υπερφαγία, όπως επίσης και η κατάλληλη φαρμακοθεραπεία σε δύσκολες περιπτώσεις. Πάντα όμως θα πρέπει να γίνεται με τη συνδρομή ειδικού και όχι να καταναλώνει το άτομο φάρμακα δικής του επιλογής, επειδή άκουσε από κάποιον άλλον ότι έχουν αποτέλεσμα. Όπως σε όλους τους εθισμούς, έτσι και για την υπερφαγία, λειτουργούν οι γνωστές και ευρέως δημοφιλείς στο χώρο της θεραπείας εθισμών, ομάδες 12 βημάτων (Ανώνυμοι Υπερφαγικοί), οι οποίες είναι ομάδες στήριξης και θεραπείας με πνευματικό περιεχόμενο. Τα δώδεκα βήματα είναι αντίστοιχα με αυτά των Ανώνυμων Αλκοολικών, μόνο που αλλάζει το όνομα της ουσίας του εθισμού:

1.Παραδεχόμαστε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε το φαγητό κι ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τη ζωή μας.

2. Πιστεύουμε ότι μία δύναμη, μεγαλύτερη από τον εαυτό μας θα μας επαναφέρει σε ισορροπία.

3. Αποφασίσαμε να παραδώσουμε το θέλημά μας και τη ζωή μας στα χέρια του Θεού, έτσι όπως κατανοούμε το Θεό.

4.Διερευνήσαμε το ηθικό μας ιστορικό χωρίς φόβο

5. Παραδεχτήκαμε στο Θεό, στον εαυτό μας και σε ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, την ακριβή φύση των λαθών μας.

6.Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε το Θεό να απομακρύνει όλες τις αδυναμίες του χαρακτήρα μας.

7.Ζητούμε ταπεινά από το Θεό να απομακρύνει τα ελαττώματά μας.

8.Κάνουμε μια λίστα από όλα τα άτομα που έχουμε βλάψει και προτιθέμεθα να επανορθώσουμε σε όλους.

9. Επανορθώνουμε σε όσους ανθρώπους βλάψαμε, εκτός από τις περιπτώσεις που η επανόρθωση θα τους τραυμάτιζε περισσότερο, αυτούς ή άλλους.

10.Συνεχίζουμε να ελέγχουμε τον εαυτό μας κι όταν σφάλλουμε, το παραδεχόμαστε.

11.Μέσα από προσευχή και διαλογισμό, αναζητούμε να βελτιώσουμε τη συνειδητή επαφή με το Θεό (έτσι όπως Τον κατανοούμε), προσευχόμενοι μόνο για το δικό Του θέλημα για εμάς και τη δύναμη να το κάνουμε πραγματικότητα.

12.Έχοντας πνευματικά αφυπνιστεί με αυτά τα βήματα, προσπαθούμε να μεταφέρουμε το μήνυμα σε άλλους υπερφαγικούς και να ακολουθούμε τα βήματα σε όλο το φάσμα της ζωής μας.  

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 30/5/2013
Δημοσιεύτηκε στο iatronet.gr, 5/6/2013

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους


Γιατί είναι σημαντική η αγωγή διαφυλικών (μεταξύ των δύο φύλων) σχέσεων στην εφηβεία;

Η σεξουαλικότητα και οι συντροφικές σχέσεις αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της υγιούς  ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του εφήβου. Η συναισθηματική νοημοσύνη για την ανάπτυξη υγιών διαφυλικών σχέσεων δεν είναι εκ γενετής διαμορφωμένη, αλλά καλλιεργείται βάσει της αγωγής που έχει δεχτεί και των προτύπων που παρατηρεί στο περιβάλλον του. Η αγωγή διαφυλικών σχέσεων περιλαμβάνει, αλλά δεν ταυτίζεται με τη σεξουαλική αγωγή και είναι λάθος να νομίζουμε ότι θα ‘πονηρέψει’ τους εφήβους. Δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, ελπίζοντας ότι, ως δια μαγείας, τα παιδιά θα μάθουν κάποια στιγμή αυτό που χρειάζεται σωστά. Αν δεν διδαχθούν για τις υγιείς διαφυλικές και σεξουαλικές σχέσεις από επιστήμονες, με τρόπο υπεύθυνο και παιδαγωγικά ορθό, πολύ απλά θα διδαχθούν από κάπου αλλού... Κι αν λίγο παρατηρήσει κανείς τα πρότυπα και μηνύματα που κυκλοφορούν σήμερα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, εύκολα θα καταλάβει ότι οι άλλοι ‘τυχαίοι’ δάσκαλοι (κυρίως ΜΜΕ και Διαδίκτυο) δεν είναι και οι καλύτεροι… Κάποιοι βασικοί άξονες που περιλαμβάνονται στην αγωγή διαφυλικών σχέσεων με σύντομες επισημάνσεις είναι οι ακόλουθοι:

Αυτοεκτίμηση στις διαφυλικές σχέσεις. Η αυτοεκτίμηση, δηλαδή η αγάπη και εκτίμηση για τον εαυτό μας, είναι πρωταρχικής σημασίας για να χτίσουν οι έφηβοι μια υγιή συντροφική σχέση, όπου θα δώσουν και θα πάρουν αγάπη, χαρά και ψυχική ικανοποίηση. Αν δεν αγαπούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον άλλον, ούτε μπορεί η αγάπη του άλλου να μας γεμίσει. Επίσης, χωρίς αυτοεκτίμηση, είναι δύσκολο να προσελκύσουμε έναν σύντροφο που μπορεί να μας αγαπήσει. Το άτομο χωρίς αυτοεκτίμηση συνήθως έλκει άλλα άτομα, επίσης χωρίς αυτοεκτίμηση, άτομα που το εκμεταλλεύονται ή κακοποιητικά άτομα. Η δυσλειτουργική αυτή κατάληξη ισχύει και για τα δύο φύλα. Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι η αφετηρία για υγιείς διαφυλικές σχέσεις. Κανείς δεν μπορεί να μας δώσει αυτό που δεν δίνουμε εμείς στον εαυτό μας και συνεπώς, η εκπαίδευση αυτοεκτίμησης είναι πρωτεύουσας σημασίας στην αγωγή διαφυλικών σχέσεων.

Θετική εικόνα σώματος. Θα πρέπει να αποστασιοποιηθούν οι έφηβοι από την υπερβολική προσήλωση στις λεπτομέρειες του σώματος (υπερβολικοί μύες με αναβολικά, υπερβολικό αδυνάτισμα, υπερβολική ενασχόληση με χτένισμα, ρούχα, κοκεταρία κλπ.). Η εμμονή με την εμφάνιση, που προωθείται από τα ΜΜΕ για εμπορικούς λόγους, μπορεί να προσεγγίζει το ναρκισσισμό ή να αποζημιώνει για άλλους τομείς (πιο σημαντικούς), όπου ο έφηβος νιώθει ανασφάλεια. Αν οι έφηβοι προσέχουν τα βασικά, την καθαριότητα, την υγιεινή διατροφή και ισορροπημένη άθληση, αν νιώθουν όμορφα και απλά με τα ρούχα που φορούν και τους εκφράζουν, από εκεί και πέρα, μπορούν να επικεντρωθούν σε πιο ουσιαστικά πράγματα στην προσωπικότητά τους. Εξάλλου, οι άνθρωποι που έρχονται κοντά μας, νιώθουν έλξη για αυτό που ακτινοβολούμε, όχι για αυτά που φοράμε. Η αυτοεκτίμηση είναι εκείνη που ελκύει και μην ξεχνούμε ότι ενδιαφέρ-ον άτομο είναι εκείνο που ενδιαφέρ-εται (για τους άλλους-όχι για το μαλλί του!).

Η σχέση του εφήβου με το σώμα που αλλάζει. Οι αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα κατά την εφηβεία (π.χ. ανάπτυξη στήθους, τριχοφυία,  έμμηνος ρύση, στύση, εκσπερμάτωση) θα πρέπει να εξηγηθούν  με απλό κι επιστημονικό τρόπο, χωρίς πειράγματα και γέλια, χωρίς φόβο ή απόκρυψη, αλλά και χωρίς υπερβολική εμμονή. Ο έφηβος σίγουρα θα εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του, αλλά με μια υγιή ισορροπημένη προσέγγιση από το περιβάλλον, θα καταλάβει ότι είναι φυσιολογικές, ότι δεν καθορίζουν τα πάντα στο άτομό του, ότι δεν χρειάζεται να συγκρίνει το ρυθμό αλλαγών με τους συμμαθητές του κι ότι σύντομα θα συνηθίσει να ζει με το νέο, ενήλικο πια σώμα. Η αποφυγή της συζήτησης και τα ανεπίλυτα τραύματα των γονιών σχετικά με τη δική τους σεξουαλικότητα είναι εκείνα που προκαλούν ενοχή (και άρα εμμονή-αυτά τα δύο συνήθως συμβαδίζουν) σχετικά με θέματα σεξουαλικότητας.

Αυτοπροστασία: Είναι πολύ σημαντικό οι έφηβοι να γνωρίζουν τους κινδύνους που διατρέχουν σχετικά με τη σεξουαλική δραστηριότητα, καθώς υπάρχουν άτομα, που εκμεταλλευόμενα την άγνοια, την ανάγκη των εφήβων για αναγνώριση, το φυσιολογικό ενδιαφέρον τους για το σεξ, να τους θυματοποιήσουν. Τα άτομα που αναζητούν οι έφηβες για σύναψη σχέσεων καλό είναι να είναι κοντά στην ηλικία τους. Όσο και αν ένα μεγαλύτερο άτομο τις έλκει (με τη δύναμη και γνώση που φαίνεται να εκπέμπει), θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πραγματικοί άνδρες αναζητούν γυναίκες κοντά στην ηλικία τους, όχι παιδιά, τα οποία μπορούν να εξουσιάζουν και να χειρίζονται. Το κοινό ρητό ‘ο έρως χρόνια δεν κοιτά’ είναι παραπλανητικό: Θα πρέπει οι έφηβοι να είναι πολύ επιφυλακτικοί όταν ενήλικα άτομα τα προσεγγίζουν ερωτικά, ακόμη κι όταν η πρώτη εικόνα είναι αυτή του ενδιαφέροντος, της αγάπης, της προστασίας κλπ. Οι μόνες σχέσεις που μπορούν να λειτουργήσουν είναι αυτές όπου υπάρχει ισορροπία δύναμης μεταξύ των συντρόφων. Οποιαδήποτε εξάρτηση, εξιδανίκευση, ή προσκόλληση στον πιο ‘ισχυρό’ της σχέσης καθιστά τον/την έφηβο/η ευάλωτο για θυματοποίηση. Δεν θα πρέπει να ενδίδουν σε πιέσεις για σεξουαλική δραστηριότητα όταν δεν είναι έτοιμοι, ή σε κάτι που δεν θέλουν. Αν ένας υποτιθέμενος σύντροφος απειλεί την έφηβη ότι θα την αφήσει, επειδή δεν υπακούει  στις ποικίλες διαθέσεις (που διαφημίζουν τα ΜΜΕ ως ‘απελευθερωμένες’), τότε ας είναι-δεν χρειάζονται τέτοιους συντρόφους. Όλοι οι έφηβοι πρέπει να γνωρίζουν ότι το σώμα τους ανήκει στον εαυτό τους κι έχουν κάθε δικαίωμα να πουν όχι σε άγγιγμα ή δραστηριότητα που δεν επιθυμούν.

Αποφυγή κακοποιητικών σχέσεων. Τα σημάδια κακοποίησης στις σχέσεις φαίνονται από πολύ νωρίς: Φωνές, ειρωνίες, βρισιές. Έλεγχος (συνεχή επίμονα τηλεφωνήματα, παρακολούθηση). Παθολογική ζήλεια και κτητικότητα. Σπρωξίματα, αρπάγματα, που σύντομα εξελίσσονται σε βία. Προσπάθεια απομόνωσης από οικογενειακό περιβάλλον και φίλους. Χειρισμός με κλάματα κι ενοχές, για να πετύχει αυτό που θέλει. Προσπάθεια να στερήσει το/η σύντροφο από οικονομικούς πόρους. Κριτική, μείωση της αξίας του συντρόφου, ανταγωνισμός. Οικονομική εκμετάλλευση και χειραγώγηση καταστάσεων με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση (π.χ. ψεύδεται ότι παίρνει αντισυλληπτικά, ώστε να μείνει έγκυος και να ‘αποκατασταθεί’..). Ασυνέπεια στο λόγο, ψεύτικες υποσχέσεις. Απιστίες, θεωρεί ότι έχει δικαίωμα σε μια μόνιμη σχέση (για ασφάλεια), αλλά ταυτόχρονα με αλλεπάλληλες ερωτικές ιστορίες εκτός σχέσης (στοιχεία εθισμού).  Επιθετικότητα στο σεξ, πίεση για παρεκκλίνουσα σεξουαλική δραστηριότητα. Εθισμοί στον  σύντροφο (π.χ. αλκοολισμός, τζόγος,  τοξικομανία). Δεν σέβεται τα συναισθήματα του άλλου, θέλει να τον πληγώσει, π.χ. προσπαθεί να προκαλέσει ζήλια. Δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τη ζωή του/της, αλλά απαιτεί από τον/ην σύντροφο να τον/ην ‘σώσει’. Υπερβολική φιλοχρηματία και ανευθυνότητα στα οικονομικά. Προσπαθεί να μυήσει τον/η σύντροφο σε χρήση ουσιών/αλκοολισμό.  Υπερβολικά απασχολημένος με τον εαυτό του και τις δικές του ανάγκες (ναρκισσιστής). Δεν εκτιμά αυτά που του προσφέρουν.

Όταν ένα άτομο εκφράζει επιθετικότητα και βία (έστω και λεκτική) απέναντι σε τρίτους, πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σε όλους με αντίστοιχο τρόπο και δεν μπορούμε να υπολογίζουμε ότι κάποιος που βρίζει π.χ. τη μητέρα του, δεν θα βρίσει κι εμάς αργότερα, γιατί είμαστε ‘ξεχωριστοί’. Η αυτοεκτίμηση, μαζί με την σωστή ενημέρωση, βοηθούν  στην αποφυγή κακοποιητικών σχέσεων. Παρά τις παρωχημένες κοινότυπες πεποιθήσεις, είναι καλύτερα να είναι κάποιος ελεύθερος, παρά σε κακοποιητική σχέση. Τουλάχιστον τότε έχει τη δυνατότητα να χαρεί τον εαυτό του, τη ζωή του και να δημιουργήσει μια άλλη σωστή σχέση. Αν μείνει στην κακοποιητική σχέση από φόβο μη μείνει μόνος/η, τότε θα χάσει και τον εαυτό του.

Πρόληψη εθισμών. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι έφηβοι τις μορφές εθισμών (ουσίες, σεξ, συνεξάρτηση, βουλιμία, τζόγος, διαδίκτυο κλπ.), αλλά και πώς αυτές επηρεάζουν τις σχέσεις. Το κλασσικό παράδειγμα στην ψυχοθεραπευτική πρακτική είναι το ζεύγος εθισμένου-συνεξαρτημένου: Ο ένας σύντροφος είναι εθισμένος σε κάτι εκτός σχέσης (π.χ. αλκοόλ ή εξωσυζυγικό σεξ) και η σύντροφος είναι εθισμένη στο σύντροφο (συνεξαρτημένη), προσπαθώντας μάταια κι επίμονα να τον αλλάξει , επιτρέποντάς του όμως παραδόξως (με τη δική της δέσμευση) να συνεχίζει το δικό του εθισμό. Εθισμός μπορεί να υπάρχει στο σεξ (π.χ. πορνογραφία, εθισμός σε αγοραίο σεξ, παραφιλίες, αλλεπάλληλες σχέσεις) και δυστυχώς τα ΜΜΕ προωθούν εμμέσως το σεξουαλικό εθισμό, προβάλλοντας το σεξ διαρκώς, με αποτέλεσμα οι έφηβοι να δυσκολεύονται να διακρίνουν πότε η ενασχόλησή τους ξεπερνά τα όρια του φυσιολογικού. Η δε στάσεις απέναντι στην ανδρική ελευθεριότητα εξιδανικεύουν τον εθισμό, παρουσιάζοντάς τον ως ανδροπρέπεια. Οι έφηβοι πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε εθισμός είναι καταστροφικός, όχι μόνο ως προς τις σχέσεις με το άλλο φύλο και την οικογένεια, αλλά μακροπρόθεσμα, στη σχέση με τον ίδιο τον εαυτό. Το σεξ είναι ένα μέρος των διαφυλικών σχέσεων, που είναι με τη σειρά τους απλώς ένα μέρος της ανθρώπινης ζωής-δεν είναι το παν, ούτε το πιο σημαντικό! Η υγιής λειτουργία του σεξ βασίζεται στην έκφραση χαράς κι εκτίμησης μεταξύ δυο ανθρώπων που συνδέονται με συναισθήματα αγάπης κι επικοινωνία. Όταν χρησιμοποιείται ψυχαναγκαστικά ώστε να αποφευχθούν επώδυνα συναισθήματα, ή ώστε να βρεθεί νόημα στη ζωή, ή για να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επικοινωνία ή να ασκηθεί εξουσία σε ευάλωτα άτομα, τότε εγκαθίστανται όλα τα χαρακτηριστικά των εθισμών: ανοχή, εξάρτηση, συμπτώματα στέρησης, εντονότερος εθισμός, ενοχή, αυτό-αποστροφή κι αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.  Ο σεξουαλικός εθισμός πρέπει να ιδωθεί για αυτό που είναι κι όχι να ωραιοποιείται. Ο σεξουαλικός εθισμός εν τέλει καταστρέφει τις  ανθρώπινες σχέσεις, βαθαίνει τη μοναξιά, αποξενώνει την ανθρώπινη ψυχή από τον ίδιο της τον εαυτό και υποδουλώνει το άτομο στην ατελείωτη αναζήτηση. Είναι ακριβώς το αντίθετο της ‘απελευθέρωσης’ που παρουσιάζεται.

Υγιής σεξουαλικότητα. Είναι το κυρίως αντικείμενο της σεξουαλικής αγωγής και υπάρχουν αρκετά εκπαιδευτικά βιβλία στο εμπόριο από ειδικούς, που εξηγούν τη δραστηριότητα στα φυσιολογικά της όρια. Είναι προτιμότερο να μάθει ο έφηβος από τέτοιες πηγές, παρά από πορνοπεριοδικά, όπως εξίσου σημαντικό είναι να γνωρίζει πότε ξεκινά η παραφιλική δραστηριότητα (η οποία είναι ξεκάθαρα οριοθετημένη στο εγχειρίδιο ταξινόμησης ψυχιατρικών διαταραχών DSM, αλλά την οποία τα πορνοπεριοδικά παρουσιάζουν ως φυσιολογική!) Επίσης μέρος της σεξουαλικής αγωγής είναι η προστασία από μεταδιδόμενα νοσήματα (παρά το γεγονός ότι το AIDS υπάρχει εδώ και 30 χρόνια, ελάχιστοι έφηβοι παίρνουν τις απαραίτητες προφυλάξεις), όπως και η αντισύλληψη (επίσης τα ποσοστά εφηβικής εγκυμοσύνης και εκτρώσεων εξακολουθούν να είναι αδικαιολόγητα υψηλά).

Αποφυγή κινδύνων-σεξουαλικής κακοποίησης. Περιλαμβάνει πρακτικές συμβουλές, ιδιαίτερα για τα κορίτσια, όπως να προσέχουν την κατανάλωση αλκοόλ σε εξόδους, (ώστε να μην είναι ευάλωτες σε σεξουαλική εκμετάλλευση), να είναι πάντα σε χώρο με άλλους,( όταν δεν γνωρίζουν καλά το αγόρι που βγαίνουν), ότι έχουν δικαίωμα να πουν όχι αν δεν επιθυμούν ερωτική συνεύρεση, να αποφεύγουν να βρίσκονται δρόμους ερημικούς, ή ερημικές τοποθεσίες, να έχουν πάντα κινητό μαζί τους κι αν νιώσουν απειλή να τηλεφωνήσουν άμεσα, να περπατούν αντίθετα από την πλευρά που κινούνται τα αυτοκίνητα, να μην ανοίγουν συζητήσεις με αγνώστους, να προσέξουν πιθανή ασυνήθιστη επιθετικότητα ή πίεση από το αγόρι τους –οι ‘βιασμοί σε ραντεβού’, δηλαδή από το αγόρι της κοπέλας είναι πολύ συνηθισμένοι. Ίσως οι συμβουλές ακούγονται κοινότυπες και παρωχημένες στα παιδιά, καλό όμως είναι  να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά. Ισχύουν επίσης όλοι οι κανόνες για την προστασία από παιδική σεξουαλική κακοποίηση, όπως ‘υπάρχει καλό και κακό άγγιγμα’, ‘εμπιστεύσου το ένστικτό σου’, ‘κανένας ενήλικας δεν έχει δικαίωμα να σου ζητήσει να κρατήσεις μυστικό για αγγίγματα’, ‘το σώμα σου ανήκει σε εσένα’, ‘πες το σε κάποιον που εμπιστεύεσαι’, ‘μη δέχεσαι απειλές ή ενοχοποίηση’, ‘βάλε τις φωνές και φύγε’. Όταν κάποιος ενήλικας ‘μυεί’ το παιδί σε σεξουαλική δραστηριότητα μαζί του, αυτό εξακολουθεί να είναι βιασμός, δηλαδή ποινικό αδίκημα  και αποκλειστική ευθύνη του ενήλικα, ακόμη κι αν φαίνεται ότι το παιδί ‘συναινεί’ . Το παιδί ή ο έφηβος δεν μπορεί να συναινέσει, καθώς υπάρχει ανισορροπία δύναμης, ιδιαίτερα αν ο ενήλικας είναι κάποια μορφή εξουσίας ή μέλος οικογένειας.  Το στοιχείο του υποσυνείδητου φόβου είναι συχνά πολύ έντονο και το παιδί υπακούει γιατί έτσι έχει εκπαιδευτεί ή πειθαναγκαστεί. Η ευθύνη είναι πάντα του ενήλικα.  Δυστυχώς, βιασμοί συμβαίνουν πολύ συχνότερα από όσο ακούγεται και πολύ συχνά από άτομα γνωστά στο θύμα. Η σωστή ενημέρωση των εφήβων θα μπορούσε να προλάβει πολλά περιστατικά.

Επικοινωνία-προσέγγιση με το άλλο φύλο. Η ανθρώπινη επικοινωνία είναι αναντικατάστατη και είναι η έλλειψή της οδηγεί τους εφήβους στη μάταιη αναζήτηση διεξόδων, μέσω των εθισμών. Πολλή οδύνη θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν οι έφηβοι είχαν εκπαιδευτεί σε δεξιότητες επικοινωνίας και δημιουργίας φιλίας: πώς προσεγγίζω το άλλο φύλο; Πώς ξεκινώ μια κουβέντα; Πώς  διατηρείται μια σωστή φιλία; Πώς αντιμετωπίζω τις συγκρούσεις; Πώς αντιμετωπίζω την απόρριψη; Η κοινωνικο-συναισθηματική αγωγή με βιωματικές ασκήσεις μπορεί να προσφέρει πολύτιμη βοήθεια, ώστε να αναπτύξουν οι έφηβοι τις δεξιότητες που τους είναι τόσο απαραίτητες, αλλά ταυτόχρονα να ανακαλύψουν το δικό τους ψυχικό. Οι δεξιότητες αυτές θα τους συνοδεύουν για μια ολόκληρη ζωή, θα προάγουν την προσωπική και οικογενειακή ευτυχία, θα βοηθήσουν να μειωθούν οι ψυχικές διαταραχές και να προωθηθεί η αρμονία στις κοινωνικές σχέσεις και την επικοινωνία. Να γιατί η κοινωνικο-συναισθηματική αγωγή, που περιλαμβάνει  αγωγή διαφυλικών σχέσεων και εκπαίδευση αυτοεκτίμησης θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό μάθημα στο ελληνικό σχολείο
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 20/5/2013
Δημοσιεύτηκε στο www.iatronet.gr, 21/5/2013

Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία



Θα επιμείνω στη διάκριση μεταξύ της υγιούς αυτό-εκτίμησης ως έθνος και της παρεξηγημένης εθνικής υπερηφάνειας, όταν εκείνη φτάνει στα όρια του εθνικισμού, καθώς πιστεύω ότι το μοτίβο της κακώς εννοούμενης υπερηφάνειας έχει βαθύτερες ρίζες στο λαό μας και μας κρατά δέσμιους, αντί να μας ελευθερώνει. Η υπερηφάνεια, όταν προσεγγίζει την υπεροψία, μπορεί να γίνει πολύ πιο επικίνδυνη από όσο νομίζουμε, γιατί μας δια-χωρίζει από το Θεό. Το Θεό (και συνεπώς όλη τη δημιουργία Του) μπορούμε να Τον προσεγγίσουμε μόνο μέσω της ταπεινότητας. Για το Θεό, είμαστε όλοι ίσοι. Αν λοιπόν θεωρούμε τους εαυτούς μας ανώτερους (ως έθνος, θρησκεία, ιστορία κλπ.), στην πραγματικότητα βάζουμε όρους και διαχωριστικά φράγματα μεταξύ ημών και του Θεού και Εκείνος, εφόσον Τον έχουμε διαχωρίσει, δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Χάνουμε επίσης τη δύναμή μας, γιατί η μόνη πραγματική πηγή δύναμης (και η μόνη δεξαμενή ψυχικών αποθεμάτων και λύσεων), για να βγούμε από τον απίστευτο βούρκο που έχουμε κολλήσει είναι ο Θεός. Αν δεν ρίξουμε τον (από αρχαιοτάτων χρόνων) εγωισμό μας και δεν πάμε σε Εκείνον με ταπεινότητα και μετάνοια, δεν πρόκειται να καταφέρουμε να ξεκολλήσουμε.


Είναι κακό λοιπόν να είναι κανείς υπερήφανος; Υπάρχουν κάποιες λεπτές διαχωριστικές γραμμές. Η σωστή υπερηφάνεια: α) δεν χρειάζεται να διαλαλείται, μένει ως εσωτερική υπόθεση, β) δεν σχετίζεται με την ανωτερότητα-υπεροψία, διότι είμαστε ίσοι με τους άλλους, γ) δεν θεωρεί τον εαυτό της μοναδικό και εκλεκτό (‘είμαστε οι καλύτεροι, γιατί εφηύραμε τον πολιτισμό και τη δημοκρατία, ακόμη και τις πυραμίδες οι Αιγύπτιοι από εμάς τις πήραν!’), δ) βασίζεται στην έμπρακτη απόδειξη των πραγματικών επιτευγμάτων, που δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι. Δεν δικαιούμαστε να είμαστε υπερήφανοι, για αυτά που έκαναν άλλοι, στην προκειμένη περίπτωση οι πρόγονοί μας, όταν εμείς δεν έχουμε κάνει τίποτα και μάλιστα ξεπουλάμε τη γη τους και τις ιδέες τους και τα ιδανικά τους. Η σωστή υπερηφάνεια πρέπει να έχει αποδεικτικά στοιχεία της δικής μας εργασίας, κι όχι να βασίζεται απλώς σε ένα όνομα. Όλα τα άλλα είναι τζάμπα μαγκιές, που μάλιστα αποπροσανατολίζουν την ενέργειά μας και μας καθηλώνουν στο παρελθόν. Όπως η γυναίκα που ζει με τη φαντασίωση του πρώην συντρόφου είναι αδύνατον να βρει καινούργιο σύντροφο (γιατί η ενέργειά της είναι δεσμευμένη, έστω και σε μια αφηρημένη ιδέα), έτσι κι εμείς, πρέπει να συγκεντρώσουμε την ενέργειά μας στο εδώ και τώρα. ε) Η σωστή υπερηφάνεια  έχει περιορισμένο χρονικό ορίζοντα. Να νιώσεις μέσα σου υπερήφανος, που πέρασες τις εξετάσεις, έχει καλώς, αλλά για δυο-τρεις εβδομάδες! Μετά η υπερηφάνεια πρέπει να απορροφηθεί από τη γενικότερη αυτοεκτίμηση και να κοιτάξεις μπροστά στις νέες προκλήσεις της ζωής. Αν προσκολληθείς να είσαι υπερήφανος για κάτι που έγινε στο παρελθόν (και στην περίπτωση της εθνικής υπεροψίας, στο πολύ... απώτερο παρελθόν), τότε δίνεις μήνυμα στον υποσυνείδητο νου ότι αυτό που έκανες τότε ήταν κάτι τόσο εξαιρετικά σπάνιο, τόσο ασυνήθιστο, που είναι αδύνατον να ξανασυμβεί, δηλαδή αδύνατον να το ξανακάνεις. Έτσι λοιπόν η παρεξηγημένη υπερηφάνεια του παρελθόντος καταλήγει να μειώνει την αυτοεκτίμηση του παρόντος. Εκεί έχουμε κολλήσει ως έθνος.


Θα θεωρούσα τα παραπάνω αυτονόητα και δεν θα έμπαινα στον κόπο να τα γράψω, αν δεν έβλεπα τόσο εκτεταμένη  την κακώς εννοούμενη υπερηφάνεια σε πολλούς συμπολίτες μας, εθνική, αλλά και θρησκευτική: ‘Aπό όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης, από όλους τους αιώνες των αιώνων, μόνο στη μικρή γωνιά που λέγεται Ελλάδα, έχουν τελευταία ανακαλύψει την μοναδική πνευματική αλήθεια... Όλοι οι υπόλοιποι, σε χώρο και χρόνο, είναι πλανεμένοι, αιρετικοί ή ακόμη χειρότερα, εκφραστές του κακού’. Τώρα, αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της υπεροψίας, δεν ξέρω ποιος είναι! Αυτό καταλάβαμε εμείς από τα μηνύματα του Ιησού Χριστού;!  Ο δε ρατσισμός, για τον οποίο έχω γράψει εκτενώς σε άλλα άρθρα, δείχνει ότι δεν έχουμε κατανοήσει καθόλου ούτε μηνύματα του χριστιανισμού, ούτε τα μηνύματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, για τα οποία, κατά τα άλλα καυχιόμαστε. Για άλλη μια φορά, θέλουμε την υπερηφάνεια, χωρίς να έχουμε κάνει τη δουλειά που πρέπει για να την κερδίσουμε. Θέλουμε να λέμε ότι σεβόμαστε τους άλλους (για να είμαστε επιφανειακά πολιτικά ορθοί), αλλά ο λόγος μας είναι αντιφατικός, σε σημείο να γίνεται παιδαριώδης: ‘ Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά αυτοί είναι δολοφόνοι έρχονται και μας σκοτώνουν’. ‘Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά με όλους αυτούς η χώρα μου θα γίνει χαβούζα’. ‘Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά η χώρα μας δοκιμάζεται από τους  πρόσφυγες’. Οι πνευματικές δοκιμασίες της κρίσης είναι πολλές, όπως υπομονή, δύναμη, δικαιοσύνη, υπέρβαση του φόβου, αλληλεγγύη, επιμονή, απελευθέρωση από τη διαφθορά (σε εσωτερικό κι εξωτερικό επίπεδο), αλλά η υπέρβαση της υπεροψίας και του ρατσισμού θεωρώ ότι είναι τα σημαντικότερα μαθήματα, που έχουν δοκιμάζουν τον λαό μας σε αυτήν την κρίση. Την κρίση την ίδια θα τη λύσει ο Θεός, με το δικό Του σχέδιο. Το θέμα είναι αν εμείς κάνουμε τη δουλειά που μας αναλογεί. Πώς φερθήκαμε στους πιο ευάλωτους στον καιρό της κρίσης; Μιλήσαμε, πράξαμε όπως έπρεπε;;;;


Η λάθος υπερηφάνεια εντέλει προκαλεί την πτώση (ούτε το μάθημα του Ίκαρου μάθαμε!). Τα δώρα που λάβαμε στην ιστορία μας, ήρθαν όλα από το Θεό. Μπορούμε να τα ευχαριστηθούμε, αναγνωρίζοντας όμως την πραγματική πηγή. Τότε, δεν θα θέλουμε να τα κρατήσουμε δικά μας, αλλά τα μοιραζόμαστε με γενναιοδωρία. Όταν το δώρο, το κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας και μάλιστα το χρησιμοποιούμε για να αποδείξουμε πόσο ξεχωριστοί είμαστε, τότε, όχι μόνο το χάνουμε, αλλά προσκολλούμαστε στην πάση θυσία διατήρηση της ψευδαίσθησης της ανωτερότητας  και χάνουμε άλλες ευκαιρίες να προχωρήσουμε μπροστά. Όλα τα δώρα, ακόμη και οι πνευματικές αρετές, έρχονται από το Θεό. Από τη στιγμή που καυχηθούμε ότι κάτι έρχεται από εμάς, αυτόματα το χάνουμε.


Αυτού του είδους η υπερηφάνεια, που έχει παγιωθεί στο υποσυνείδητο των Ελλήνων από αρχαιοτάτων χρόνων, μας κρατά δέσμιους.  Είναι η πνευματική υπεροψία που μας ταλανίζει χιλιάδες χρόνια τώρα. Επειδή ακριβώς η Ελλάδα υπήρξε τόπος υψηλής πνευματικότητας, εντυπώθηκε βαθιά στο υποσυνείδητο του ελληνικού έθνους: ότι εμείς, είμαστε ανώτεροι πνευματικά από τους άλλους λαούς, κατά κάποιο τρόπο εκλεκτοί των θεών, και μάλιστα, ίσοι με τους θεούς και, μάλιστα- γιατί όχι;- καλύτεροι! Η υπεροψία προς τους άλλους ανθρώπους και η υπεροψία απέναντι στο Θεό είναι συγκοινωνούντα δοχεία, αργά ή γρήγορα το δεύτερο θα ακολουθήσει το πρώτο. Η μυθολογία μας αναφέρει αρκετά τέτοια παραδείγματα αυθάδειας προς τους (τότε) θεούς. Το ενδιαφέρον είναι ότι, παρά την έλευση του χριστιανισμού και όλα τα μηνύματα που διδάσκει για ταπεινοφροσύνη και σεβασμό, το συλλογικό μας υποσυνείδητο δεν άλλαξε ως προς την αυθάδεια και την υπεροψία απέναντι στο πνευματικό στοιχείο! Την υπεροψία αυτή την έχουμε ακόμη και σήμερα. Αν δεν εγκαταλείψουμε αυτήν την υπεροψία, ότι είμαστε ανώτεροι απέναντι στα αδέρφια μας και συνεπώς απέναντι στο Θεό, δεν θα συλλέξουμε ποτέ τη δύναμη για να αντισταθούμε στη συστημική κακοποίηση που υφιστάμεθα ως έθνος. Εκείνοι που μας κακοποιούν είναι επίσης αγωγοί της υπεροψίας και για αυτό το κάνουν. Η δική μας υπεροψία  έρχεται και κολλάει, έλκεται από τη δική τους, και οι δύο υπεροψίες δημιουργούν σχεδόν ένα μαγνητικό δεσμό, από τον οποίον είναι αδύνατον να ξεφύγουμε. Χρειαζόμαστε άλλες ποιότητες, διαφορετικές από τις δικές τους, για να ελευθερωθούμε. Μόνο μέσω της ταπεινότητας, της μετάνοιας, μπορούμε να ελευθερωθούμε. Να ξαναγυρίσουμε στο Θεό αναγνωρίζοντας  ότι ήταν ανθρώπινο λάθος να θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο από τους άλλους, να συνεργαστούμε με τον Θεό, σύμφωνα με το δικό Του θέλημα, να πάρουμε το μέρος του Θεού, όχι της υπεροψίας. Να σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στον πνευματικό προορισμό μας ως έθνος, να σταματήσουμε να παραμυθιαζόμαστε από τους δήθεν σωτήρες και μέσω της ταπεινοφροσύνης, να φτάσουμε παραδόξως στην αληθινή λαμπρότητα και δόξα.  Είναι θέμα απόφασης και θα μπορούσε να συμβεί σε μια στιγμή.


Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 5/5/2013



Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org