Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτίμηση έθνους και δημοψηφίσματα

“A man in debt is so far a slave.” (Ralph Waldo Emerson)


Παρατήρησα με ενδιαφέρον πώς πολλοί άνθρωποι που διαμαρτύρονταν για την αγνόηση της λαϊκής βούλησης πρωθύστερα, όταν ήρθε η ώρα να ερωτηθούν για την παραμονή ή όχι στο ευρώ, έδειξαν έντονη άρνηση και καταδίκη της ιδέας του δημοψηφίσματος. Υπήρξαν πολλές πολιτικές παράμετροι για το συγκεκριμένο θέμα βεβαίως, όμως αυτή η διαπίστωση στάθηκε ως ερέθισμα για κάποια γενικότερα ερωτηματικά σχετικά με την ψυχολογική αντιμετώπιση που έχουμε απέναντι σε θέματα εξουσίας και ανάληψης ευθύνης.

Σε ένα γενικότερο πλαίσιο λοιπόν, αναρωτιέμαι: γιατί δεν γίνονται δημοψηφίσματα συχνότερα. Και δεν μιλώ μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλο τα ανεπτυγμένα κράτη των δημοκρατικών πολιτευμάτων. Δεν έχουμε δικαίωμα να ερωτούμαστε ως πολίτες για αυτά που μας αφορούν; Η συμμετοχή απλώς και μόνο στις εκλογές δεν αρκεί. Εκλέγεται ένα κόμμα, βάσει ενός προγράμματος (από το οποίο συχνά στην πράξη αποκλίνει), και δρα αυτόβουλα για 4 χρόνια. Αυτό θα μπορούσε ίσως ακριβέστερα να ονομαστεί εκλεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Πού είναι η συμμετοχή των πολιτών στις κοινές αποφάσεις; Δεν ήταν αυτή η δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας. Οι πολίτες συμμετείχαν τακτικότατα και συναποφάσιζαν για όλα τα κοινά θέματα. Βεβαίως τότε ο πληθυσμός ήταν μικρότερος. Όμως και σήμερα έχουμε άλλα μέσα επικοινωνίας, που δεν υπήρχαν τότε. Συμμετοχική δημοκρατία θα σήμαινε τακτικά δημοψηφίσματα. Δημοψηφίσματα που ενδεχομένως θα έχουν περισσότερα από δύο σκέλη απαντήσεων. Δημοψηφίσματα πάνω σε πιθανά σενάρια λύσεων, αντί για ένα δίλημμα ‘ναι ή όχι’. Δημοψηφίσματα που θα δέχονταν και ανατροφοδότηση-ιδέες-σχόλια από τους ψηφοφόρους. Αν υπήρχε η βούληση, πολλά θα μπορούσαν να γίνουν.

Τι είναι αυτό που μας σταματά; Αντίσταση των υπαρχουσών δομών εξουσίας; αδράνεια και αδιαφορία για τα κοινά; Αντίσταση απέναντι στην αλλαγή;…Αναρωτιέμαι κατά πόσον, μας είναι ίσως πιο εύκολο να εμπιστευόμαστε σχεδόν τυφλά τα πάντα σε ένα πολιτικό κόμμα και μετά να το κριτικάρουμε εκ του ασφαλούς, παρά να αναγκαστούμε να εργαστούμε, με διάβασμα, σκέψη, αναζήτηση, για το τι είναι καλύτερο και ψηφίζοντας, να μοιραζόμαστε και εμείς την ευθύνη της απόφασης. Η άμεση συμμετοχική δημοκρατία απαιτεί δουλειά εκ μέρους του ψηφοφόρου. Πολλή δουλειά. Ο ψηφοφόρος αναλαμβάνει ευθύνη. Είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Θα θέλαμε να μπούμε στον κόπο; Έχουμε το σθένος και την αυτοπεποίθηση να αναλάβουμε ευθύνη, έστω και μέσα από μία ψήφο, για κρίσιμα ζητήματα για τη χώρα μας; Ή νιώθουμε υποσυνείδητα ανεπαρκείς να πάρουμε τη σωστή απόφαση, οπότε το αφήνουμε στους πολιτικούς, κι ας τους βρίζουμε μετά;

Θεωρώ ότι ο λαός μας είναι μία καλή περίπτωση για να εφαρμοστεί η άμεση συμμετοχική δημοκρατία. Όχι μόνο λόγω της αρχαίας παράδοσης, αλλά και λόγω ένθερμης ενασχόλησης κι ενδιαφέροντος για τα κοινά.  Εμπιστευόμαστε το λαό μας να λάβει αποφάσεις ο ίδιος, άμεσα, ή κατά βάθος θεωρούμε (όπως συχνά διαβάζω στα σχόλια των ηλεκτρονικών εφημερίδων) ότι ο κόσμος είναι «χαζός» και θα επιλέξει «ανόητα»;
Βέβαια, μια σημαντική παράμετρος εδώ είναι η πληροφόρηση. Πώς μπορείς να αποφασίσεις εμπεριστατωμένα και υπεύθυνα για κάποιο σημαντικό θέμα, όταν δεν έχεις επαρκή δεδομένα. Ποτέ βέβαια δεν μπορούμε να έχουμε προβλέψεις του μέλλοντος, για αυτό και χρειάζονται οι διορατικοί πολιτικοί των οποίων την κρίση να μπορούμε να εμπιστευτούμε, εκεί που τα δεδομένα δεν αρκούν. Παρόλα αυτά, ίσως ήταν χρήσιμο να αναρωτούμαστε συχνότερα, να εμπιστευόμαστε συχνότερα το ένστικτό μας, να ενημερωνόμαστε συστηματικά, όχι μόνο από την τηλεόραση ή τον τύπο, αλλά και το Διαδίκτυο, που φιλοξενεί πληθώρα απόψεων και προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία και ποικιλία στις γνώμες, αντί για τα μαζικά ΜΕ . Να συμμετέχουμε περισσότερο και ουσιαστικότερα, χωρίς εμπάθεια, πιστεύοντας ότι μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα από απλά γενικά απαξιωτικά σχόλια για το υπάρχον πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.

Αντίσταση στην αλλαγή, μπαίνοντας σε άγνωστα νερά:

Μιλώντας γενικά για την αλλαγή σε συλλογικό επίπεδο: όσο κι αν λέμε ότι θέλουμε την αλλαγή, όταν έρχεται τη φοβόμαστε. Φοβόμαστε, λαοί και ηγέτες, το άγνωστο, προσπαθούμε να γαντζωθούμε πάση θυσία στο προηγούμενο, όσο επώδυνο, δυσλειτουργικό κι αν ήταν. Προσπαθούμε να κάνουμε τα παλιά εγχειρήματα να δουλέψουν, να επιβιώσουν, παρά τις δυσκολίες και τις ενδείξεις ότι κάποια θέματα είναι ‘άλυτα’. Πότε έρχεται το κρίσιμο σημείο, όπου η επιμονή στην προσπάθεια γίνεται προσκόλληση σε κάτι που δεν περπατά, λόγω φόβου, λόγω αντίστασης στην αλλαγή; Χρειάζεται διάκριση. Αυτό που ισχύει γενικά για την αλλαγή, είναι ότι όσο περισσότερο αντιστεκόμαστε, τόσο πιο επώδυνη θα είναι η αλλαγή για εμάς. Η αλλαγή, όταν είναι να έρθει, θα έρθει, είτε το θέλουμε είτε όχι. Όταν οι παλιοί τρόποι λειτουργίας δεν δουλεύουν άλλο, παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες, όσο και να προσπαθούμε επιπλέον να τους κάνουμε να δουλέψουν, δεν θα αποδώσει. Κάποιοι το διαισθάνονται και προχωρούν μπροστά. Άλλοι προσπαθούν να βρουν χίλια τεχνικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν ή να βρουν τεχνικές διεξόδους. 

Σχετικά με το δανεισμό υπάρχουν διαφορετικές φιλοσοφίες και προσεγγίσεις, όπως και σε ένα νοικοκυριό. Ο ένας νοικοκύρης λέει: «Δεν παίρνω καταναλωτικά δάνεια. Θα ζω με όσα παράγω και ας είμαι στριμωγμένος. Όταν βγάλω περισσότερα, τότε θα είμαι πιο άνετα. Δάνειο θα πάρω μόνο όταν υπάρξει πολύ συγκεκριμένη ανάγκη, π.χ. υγεία ή αγορά σπιτιού και βάσει ενός ρίσκου και τιμής που έχω προσεκτικά υπολογίσει από πριν. Όχι όμως δάνεια, απλώς για να περνάω…»
Ο άλλος νοικοκύρης σκέφτεται «Δε βαριέσαι. Ας περνάω τώρα εγώ καλά κι ό,τι θέλει ας γίνει…» και τα φορτώνει όλα στην κάρτα, μέχρι που να έρθει η τράπεζα να του πάρει και το σπίτι. Ανάλογες νοοτροπίες βλέπουμε και στον δανεισμό μας ως χώρα. Μου κάνει εντύπωση να διαβάζω συχνά «Εγώ δε θέλω τη φτώχεια. Να κάνουμε ό,τι μας λένε, γιατί δεν θα μπορούμε να πάρουμε τη δόση», δηλαδή ας δανειζόμαστε κι ό,τι γίνει. Ας καταχρεώσουμε τα παιδιά μας, ας υποθηκεύσουμε την ελληνική γη, ας ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε, μόνο και μόνο για να μην φτωχύνουμε (κάτι που ούτως ή άλλως τελικά συμβαίνει).  Ο εθισμός στο χρέος δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες μάλιστα το χρέος ανά κάτοικο είναι πολύ υψηλότερο από ότι στην Ελλάδα. Χρειάζεται ψυχο-θεραπεία ατομική και ομαδική, στήριξη και δουλειά με τον εαυτό τους, ώστε να πιστέψουν ότι έχουν τη δύναμη μέσα τους να σταθούν στα πόδια τους χωρίς εξαρτήσεις. Ίσως για εμάς η ψυχο-θεραπεία να είναι η αυτοεκτίμησή μας, ενίσχυση της παραγωγικότητάς μας, εξυγίανση από τη διαφθορά. Τα δανεικά δεν πέφτουν από τον ουρανό, θα τα πάρουμε από κάποιον, στην προκειμένη από τα παιδιά μας. Για αυτό και πρέπει να σταματήσουμε, όχι μόνο να αποδεχόμαστε προνόμια που δεν αξίζουμε, αλλά να διαμαρτυρόμαστε σε οποιονδήποτε πάει να δανειστεί στο όνομά μας. 
Αυτό είναι θέμα αυτό-εκτίμησης. Και δυστυχώς αυτή η έλλειψη αυτό-εκτίμησης μας τυφλώνει στο να δούμε αντικειμενικά τα υπέρ και τα κατά αυτής της κίνησης. Όμως η αυτό-εκτίμηση δεν χτίζεται από τη συμμετοχή σε ένα νόμισμα ή σε έναν τίτλο. Έτσι, τώρα καταλήγουμε να νιώθουμε ακόμη πιο ταπεινωμένοι και ζητιάνοι από ποτέ. Ίσως είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε κατά πόσον πραγματικά έχουμε ανάγκη αυτήν την ταύτιση με τους Ευρωπαίους για να νιώσουμε πιο δυνατοί. Ας αρχίσουμε να χτίζουμε την αυτό-εκτίμησή μας από σήμερα και την αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να είμαστε ανεξάρτητοι, ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Την αυτοπεποίθησή μας δεν πρόκειται να μας τη δώσει κανείς άλλος.

Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται θεωρητικά, ότι αφορούν μόνο στο ψυχολογικό επίπεδο, χωρίς να αγγίζουν την πραγματικότητα. Όμως, το ψυχολογικό επίπεδο είναι η κρυφή απαρχή, η κρυφή βάση, η οποία καθοδηγεί τις πράξεις ατόμων και λαών. Όσον αφορά σε θέματα αυτό-εκτίμησης, αξιοπρέπειας, ανεξαρτησίας, εγκράτειας, αυτάρκειας, αυτονομίας, πίστης ότι θα τα καταφέρουμε, τότε ειδικά η ψυχολογική βάση είναι πολύ σημαντική. Γιατί αυτό που έχουμε μέσα μας, αυτό προβάλλουμε προς τα έξω, αυτό δημιουργούμε.

Πρεκατέ Βικτωρία, 5/11/2011, www.brightplanet.blogspot.com

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org