Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες

Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες

Πρεκατέ Βικτωρία

Ψυχολόγος-Συγγραφέας

3 Δεκεμβρίου 2009 Παγκόσμια Ημέρα ΑΜΕΑ


Τα μικρά παιδιά με ειδικές ανάγκες (π.χ. αυτισμός, νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση) θα πρέπει να τα προσεγγίζουμε με σεβασμό, προσοχή και ταπεινότητα. Να είμαστε δηλαδή έτοιμοι να διδαχτούμε από εκείνα, όπως και εκείνα από εμάς. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες «καταλαβαίνουν» λιγότερα από ότι τα παιδιά του μέσου πληθυσμού, άρα να συμπεραίνουμε ότι δεν χρειάζεται να τους μιλάμε όπως στα υπόλοιπα παιδιά. Κάποια σημεία που είναι σημαντικό να προσέχουμε στην φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, τα οποία προέκυψαν μέσα από την πολύτιμη για εμένα εμπειρία, της εθελοντικής εργασίας είναι τα εξής:

Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, από τη βρεφική ηλικία ακόμη, μπορούν να εισπράξουν τις αρνητικές διαθέσεις, σκέψεις, σχόλια, όπως και τα παιδιά του υπόλοιπου πληθυσμού. Δεν μπορούμε να σχολιάζουμε π.χ. αρνητικά την κατάσταση ενός παιδιού μπροστά του και να θεωρούμε ότι «δεν καταλαβαίνει». Ποτέ δεν λέμε μπροστά τους καταστροφικά σενάρια για το «τι θα απογίνει». Τα παιδιά συχνά εισπράττουν αρκετά βλέμματα λύπης και σοκ από τρίτους.. Ας μη το δυσχεραίνουμε περαιτέρω. Από την άλλη μεριά, είναι ικανά να εισπράττουν τα θετικά σχόλια, διαθέσεις και σκέψεις, τα οποία τα χαροποιούν και τα οποία θα πρέπει να προσφέρουμε άφθονα.

Το παιδί τραυματίζεται από την ατμόσφαιρα των αρνητικών σχολίων, αλλά και της αρνητικής σκέψης. Ακόμη κι αν σκεφτόμαστε αρνητικά για τα παιδιά ή είμαστε εκνευρισμένοι ή έχουμε πικρία, γιατί θα θέλαμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να είμαστε μαζί τους, τα παιδιά το εισπράττουν σε κάποιο επίπεδο. Όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, να τα φροντίζουμε με χαρά κι αίσθημα ευγνωμοσύνης…

Δεν φοβόμαστε τον πόνο. Κάποιες φορές, κατά τη φροντίδα παιδιών που υποφέρουν, θα στεναχωρηθούμε, είναι ανθρώπινο. Όμως, η χαρά κι η ανακούφιση που τους δίνουμε είναι πολύ μεγαλύτερη και σημαντικότερη από τον πόνο που νιώθουμε.

Δεν νιώθουμε οίκτο ή υποτίμηση για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, σαν να είναι «ελαττωματικά».. Η ψυχή τους ακολουθεί αυτό το δύσκολο δρόμο και πολλά από αυτά αγωνίζονται αξιοθαύμαστα, πολύ περισσότερο ίσως από ότι θα μπορούσαμε εμείς. Περνούν πολύ μεγάλη δοκιμασία και αξίζουν το θαυμασμό και την αναγνώρισή μας, όχι τον οίκτο μας. Η ψυχή τους μπορεί να περιέχει μεγάλη σοφία, για αυτό ας δούμε τι μπορούν να μας διδάξουν εκείνα. Πάντα μαθαίνουμε από τα παιδιά - όλα τα παιδιά-, αν τα προσεγγίζουμε με ταπεινότητα και ειλικρίνεια.

Πολλές φορές, στην προκατάληψή μας, θεωρούμε ότι το παιδί «δεν καταλαβαίνει».. Όμως, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πλήρως τι ακριβώς καταλαβαίνει και τι όχι… Τους μιλούμε κανονικά, η επικοινωνία είναι το ίδιο απαραίτητη, όπως σε όλα τα παιδιά. Τα κοιτούμε στα μάτια, όταν μιλούμε, χωρίς όμως να τα πιέζουμε. Τους ζητούμε συγνώμη, όταν κάνουμε κάτι λανθασμένα ή τους προκαλέσουμε δυσφορία. Όταν κουραζόμαστε, αντί να εκνευριστούμε και να φωνάξουμε «αμάν τι κουραστικός που είσαι ή δεν σε μπορώ άλλο» , τους εξηγούμε ότι χρειαζόμαστε λίγο χρόνο έξω ή για να κάτσουμε. Όταν φεύγουμε τους λέμε «γεια», ότι τα αγαπάμε, ότι περάσαμε πολύ ωραία μαζί τους, ότι θα ξανάρθουμε (αν πρόκειται να το κάνουμε). Τα παιδιά επικοινωνούν πάντα με τον τρόπο τους, π.χ. με τη γλώσσα του σώματος: Η αγκαλιά και το τραγούδι μπορεί να χαλαρώσει ένα παιδί με σπασμούς και το κάνει να γέρνει χαμογελαστό προς το μέρος μας... Η γλωσσική επικοινωνία δεν είναι το μόνο είδος επικοινωνίας. Προσέχουμε πολύ πώς τα αγγίζουμε, χρειάζονται ήπιες κινήσεις, με σεβασμό και χωρίς ασφυκτικές αγκαλιές. Δίνουμε τρυφερότητα στο παιδί, αλλά του δίνουμε και το χώρο να πει «όχι», αν δε θέλει το άγγιγμα.

Τέλος, πάντα χρειάζεται η αυτοεξέταση στα κίνητρα της προσφοράς μας, ειδικά όταν πρόκειται για εθελοντική εργασία. Το δόσιμο είναι σημαντικό να γίνεται για τη χαρά της προσφοράς, όχι για να αποδείξουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους ότι είμαστε «καλοί». Δεν πρέπει να έχουμε τη νοοτροπία του «μάρτυρα», ότι κάνουμε «θυσίες» για εκείνα, ούτε να κρατούμε στάση ανωτερότητας. Ακόμη κι όταν δεν τους το λέμε απευθείας, τα παιδιά εισπράττουν τη νοοτροπία «είδες τι έκανα, θυσιάστηκα για σένα?» και συνεπώς νιώθουν ενοχή, μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν και γιατί έχουν ανάγκες. Από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε για την αξία της προσφοράς μας, όταν γίνεται από καρδιάς. Ακόμη κι η διακριτική παρουσία μας όταν το παιδί κοιμάται είναι ένα πολύτιμο δώρο στο παιδί, που νιώθει γαλήνη και στοργή, που νιώθει ότι δεν είναι μόνο...

18 Νοεμβρίου 2009 (δημοσίευση "Ελευθεροτυπία, 22/12/2009")

Έφηβοι σε συμμορίες

Έφηβοι σε συμμορίες

Πρεκατέ Βικτωρία
Ψυχολόγος-Συγγραφέας
www.brightplanet.blogspot.com


Τελευταία, χρησιμοποιείται στην Ευρώπη ευρέως ο όρος «συμμορία» για να περιγραφεί η επιθετική συμπεριφορά των εφήβων σε ομάδες. Καθώς ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί λανθασμένα, δημιουργώντας αρνητικά στερεότυπα, που κάθε άλλο παρά βοηθούν τους νέους μας, είναι σημαντικό να διασαφηνίσουμε τι ακριβώς είναι η «συμμορία».Σύμφωνα με το Center for Social Justice της Αγγλίας, «συμμορία» μπορεί να ονομαστεί μια σχετικά διαρκής ομάδα νέων ατόμων, που 1)έχουν ως βάση τους το δρόμο, 2) βλέπουν τον εαυτό τους και τους βλέπουν οι άλλοι ως διακριτή ομάδα, 3) εμπλέκονται σε κάποιου είδους παραβατική δραστηριότητα, 4) ταυτίζονται, τους ανήκει κάποια γεωγραφική περιοχή, 5)έχουν κάποια εσωτερική δομή, νόμους, ιεραρχία, κώδικα επικοινωνίας και 6)συγκρούονται με άλλες αντίστοιχες ομάδες-συμμορίες.
Κάποιες τέτοιες ομάδες, όσο μικρό κι αν είναι το μέγεθός τους, όσο «ελαφριά» κι αν είναι η παραβατική δραστηριότητά τους έχουν κάνει την εμφάνισή τους και στις μεγαλουπόλεις της χώρας μας.

Τι ωθεί όμως έναν έφηβο να ενταχθεί σε συμμορία; Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, όμως κάποια πιθανά αίτια συναντώνται συχνά. Η συμμετοχή στις συμμορίες είναι ανεξάρτητη από εθνικότητα, αλλά σχετίζεται με την κοινωνική ή/και οικονομική εξαθλίωση των μελών. Συχνά οι νέοι προέρχονται από στερημένα οικογενειακά περιβάλλοντα ή έχουν κακοποιηθεί στην οικογένεια. Η σχολική αποτυχία και η περαιτέρω απομόνωση στο σχολείο επιβεβαιώνει την απόρριψη που ήδη ένιωθαν στο σπίτι. Οι νέοι αυτοί παγιδεύονται σε έναν φαύλο κύκλο: απόρριψη από το περιβάλλον- θυμός- αντικοινωνική συμπεριφορά-περισσότερη απόρριψη από το περιβάλλον. Νιώθουν αδικημένοι από την κακοποίηση και παραμέληση, ενώ ταυτόχρονα χάνουν το δρόμο τους σε μια κουλτούρα άκρατου εγωκεντρισμού, υλισμού, πνευματικού κενού, κακής ανταγωνιστικότητας, ισοπεδωμένων αξιών, εξαθλιωμένης σεξουαλικότητας. Εισπράττουν από την καταναλωτική, ατομικιστική, αναξιοκρατική κουλτούρα μας ότι «το μόνο που έχει σημασία είναι να τ’ αρπάξεις», ότι «ο καθένας κοιτάει την πάρτη του» .

Η συμμορία γίνεται τότε μια ελκυστική επιλογή για τα παιδιά. Από τη στιγμή που μπαίνουν στη συμμορία, αποκτούν οικογένεια, αποκτούν ταυτότητα. Τα άλλα μέλη θέλουν να γίνουν φίλοι τους, οι ίδιοι γίνονται μέλη μιας ομάδας, ανήκουν κάπου. Ο αρχηγός της συμμορίας γίνεται ο πατέρας που ίσως δεν είχαν ποτέ. Εκεί που στη ζωή τους βασίλευε η απόλυτη αδιαφορία και το κενό, τώρα η συμμορία τους δίνει νόημα και σκοπό. Αν η συμμετοχή συνοδεύεται και από υλικές απολαβές, η πρόκληση είναι ακόμη ισχυρότερη.

Από τη στιγμή που λειτουργούν ως ομάδα, τροποποιείται ο τρόπος σκέψης, γίνεται πιο απόλυτος και διαχωριστικός. Δεν βλέπουν τους «άλλους» ως άτομα, βλέπουν μόνο το «εμείς εναντίον εκείνων». Η σκέψη γίνεται απόλυτη «άσπρο-μαύρο» και αναπτύσσεται ρατσισμός προς τους «άλλους». Αυτοί οι «άλλοι» μπορεί να είναι π.χ. η «άλλη συμμορία», οι «ενήλικες», «το κράτος», «οι μετανάστες», η αντίπαλη ποδοσφαιρική ή ιδεολογική ομάδα κλπ.: «Οι άλλοι» γίνονται η πηγή όλων του κακών. Τότε, η βία, πυροδοτούμενη από το θυμό για την απόρριψη και τις απώλειες που έχουν βιώσει, τους φαίνεται ως «αποδεκτή» λύση. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο σημείο, γιατί από τη στιγμή που θεωρούν τη βία εναντίον των «άλλων» δικαιολογημένη, τότε όλα είναι πιθανά. Όταν τα παιδιά είναι σε ομάδα, λειτουργεί μια τρομακτική συνέργεια. Σε ομάδες, πραγματοποιούν πράξεις βίας, που κανείς από μόνος του δεν θα έκανε και δεν θα διανοούνταν να κάνει. Αλλά η συμμόρφωση προς τους συνομιλήκους, η επιθυμία του «ανήκειν», ο φόβος μιας ακόμη απόρριψης, τα οδηγεί να συναινούν, ακόμη κι αν μέσα τους δεν το θέλουν πραγματικά. Ταυτόχρονα, στην αρνητική αντιμετώπιση του εαυτού και των άλλων συνεισφέρει η «σκοτεινή» τέχνη (π.χ. μουσική, στίχοι, εικόνες σε T-shirt και graffiti), που ακολουθούν πολλοί έφηβοι και η οποία εξυμνεί το θάνατο, το μίσος, τον πόνο, τις δυνάμεις του κακού κλπ. Τέλος, η βία σιγά σιγά γίνεται ένας χρόνιος εθισμός…

Παρότι η βίαιη συμπεριφορά είναι κατακριτέα και συχνά αξιόποινη, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να δαιμονοποιούμε τους εφήβους ως άτομα. Συνήθως, η βίαιη συμπεριφορά δεν είναι παρά μια δυσλειτουργική απόπειρα για να αποφευχθεί ο εσωτερικός πόνος. Επίσης, οι έφηβοι είναι το πιο ευαίσθητο θερμόμετρο της κοινωνίας μας, είναι ο καθρέφτης που μας δείχνει εκείνα που εμείς δεν θέλουμε να δούμε. Αν παρατηρούμε έξαρση στην επιθετικότητά των εφήβων, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πού εμείς οι ενήλικες συμπεριφερόμαστε βίαια ο ένας στον άλλον, αλλά με «κοινωνικά αποδεκτό» τρόπο. Με άλλα λόγια, πού εμείς, ο κόσμος των ενηλίκων, κλέβουμε ή αδικούμε «με το γάντι»….
18 Νοέμβρη 2009

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org