Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

«Σωτηρία»: ένα συγκλονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο με πολλαπλά μηνύματα για το σήμερα


Πρόσφατα ανακάλυψα καταχωνιασμένο ένα βιβλίο που μου είχε δώσει μια εκλεκτή συνάδελφος πριν καιρό, με τίτλο «Η ‘Σωτηρία’ τόπος μαρτυρίου των φθισικών», που γράφηκε το 1936 από τον δημοσιογράφο Κώστα Στούρνα. Το βιβλίο ρίχτηκε στην πυρά από τη δικτατορία του Μεταξά, ξεχάστηκε και εκδόθηκε πολύ καιρό μετά, το 2010, από τον «Σύλλογο Φίλων Περιθαλπομένων Νοσοκομείου Σωτηρία», σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, με επιμέλεια του Γιώργου Σταυράκη. Το βιβλίο αποτελεί ένα σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο, τόσο συγκλονιστικό, που από ένα τυχαίο ξεφύλλισμα, τελικά το διάβασα όλο μονορούφι μέσα σε μία ώρα.

Ο Κώστας Στούρνας περιγράφει με γλαφυρότατο τρόπο, αλλά και με μια συμπόνοια κι αθωότητα που σε αγγίζει λες και τα βλέπεις μπροστά σου, για τις απίστευτες συνθήκες που βίωναν οι φθισικοί στο σανατόριο της Σωτηρίας, για πάνω από τρεις δεκαετίες.  Το σανατόριο δεν είχε καθαρισθεί ούτε μία φορά για  χρόνια… Πτώματα άθαφτα ανάμεσα στους ασθενείς, μερμηγκιασμένα, ακόμη και για πέντε ημέρες. Βετεράνοι πολέμου, ηλικιωμένοι και νέοι, χιλιάδες εγκαταλελειμμένοι άρρωστοι, στο κολαστήριο της Σωτηρίας, σε συνθήκες σχεδόν απόλυτης αστεγίας. Ο Κ. Στούρνας περιγράφει αναλυτικά πώς οι θέσεις στα ελάχιστα κτίσματα ήταν πολλάκις λιγότερες από τις ανάγκες, κι έτσι οι φθισικοί είχαν καταλάβει όλα τα ημιτελή γιαπιά, όλες τις τουαλέτες, κοιμόνταν στα υπόγεια χάμω και τέλος, έφτιαχναν παράγκες από ξύλινες τάβλες ανάμεσα στα δέντρα. Μόνη προστασία από το κρύο και τη βροχή  ήταν τίποτα τενεκέδες, τάβλες, παλιές κουβέρτες που έστηναν γύρω τους για να τους…προστατεύουν από τη βροχή και το κρύο… Οι πιο φτωχοί ακόμη, δεν είχαν ούτε κουβέρτα, ούτε τάβλες. Αυτοί οι δύστυχοι προσπαθούσαν να προστατευτούν από το κρύο, βάζοντας πέτρες και χαρτιά γύρω από τη στρωματσάδα τους…έτσι έβγαζαν τις παγωμένες μακρές νύχτες του χειμώνα μέσα στο βασανιστικό βήχα και τις ψείρες. Περιγράφει την απόλυτη απλυσιά, τις ουρές για μία και μόνο βρύση μέσα στην οποία πλένονταν τα πάντα, από τα πτυεολοδοχεία μέχρι τα σφουγγαρόπανα-πάντα μόνο  με κρύο νερό, γιατί δεν υπήρχε ούτε σαπούνι, ούτε κλίβανος. Περιγράφει το ελάχιστο φαγητό που δεν ήταν ποτέ αρκετό και τις εργάτριες που μαγείρευαν κι έτρωγαν από τα ίδια (πλυμένα με κρύο νερό) πιάτα, με αποτέλεσμα να παίρνουν κι εκείνες τη σειρά τους ως ασθενείς. Τα ρυάκια των βόθρων που έρεαν ανάμεσα στις παράγκες ορθάνοιχτα, καθώς δεν υπήρχε λειτουργικό σύστημα αποχέτευσης. Το απόλυτο σκοτάδι μετά το σούρουπο και τους κατάκοιτους ετοιμοθάνατους να σαπίζουν μέσα στις ακαθαρσίες τους, με μόνη βοήθεια την αλληλεγγύη των πιο ικανών ασθενών που τους τάιζαν και τους βοηθούσαν να αλλάξουν ρούχα -αν τύχαινε και παρέμεναν ζωντανοί στο διάστημα των δύο μηνών (που γινόταν το καθάρισμα των ρούχων), καθώς περισσότεροι από τους μισούς από τη στιγμή της εισόδου δεν επεβίωναν πάνω από ένα μήνα. Όταν ο αριθμός των ασθενών ήταν μέχρι και 3000 τη φορά, και με το ρυθμό που εναλλάσσονταν, καταλαβαίνει ότι στις τρεις αυτές δεκαετίες, εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές μαρτύρησαν εκεί...

Πώς είναι δυνατόν να έγιναν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα; Για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;  Πέρα από την ιστορικότητα του νοσοκομείου δεν γνώριζα τίποτε για αυτές τις φρικιαστικές συνθήκες. Πώς είναι δυνατόν να έγιναν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα; Έκλεισα το βιβλίο με την αίσθηση ότι η Ελλάδα είχε το δικό της στρατόπεδο συγκέντρωσης εκείνη τη σκοτεινή εποχή. Στο οποίο ο δήμιος δεν ήταν οι ναζί, αλλά η αρρώστια και η αδιαφορία…. Πώς είναι δυνατόν να έγιναν  αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα; αυτή η σκέψη μου τριβέλιζε το μυαλό... Στη χώρα που γέννησε όχι μόνο την ιατρική, αλλά και την ηθική της ιατρικής; Στη χώρα που ήταν γεμάτη Ασκληπιεία από το βάθος των χρόνων, προσβλέποντας στην ανάπαυση, φροντίδα και θεραπεία των ασθενών; Δεν μπορούσα παρά να συμπεράνω ότι η παραμέληση εκείνη ήταν εσκεμμένη. Μπορεί να μην υπήρχαν αποτελεσματικά φάρμακα εκείνη την εποχή, υπήρχαν όμως σε αφθονία και πιάτα και σεντόνια και σαπούνια. Γιατί όχι στο Σωτηρία;  Ίσως αυτός ήταν ο τρόπος  των διεστραμμένων εξουσιών της εποχής να κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν, ώστε να ανταγωνιστούν επάξια τους ανερχόμενους στην Ευρώπη ναζί. Και μετά από το ερώτημα «πώς είναι δυνατόν;» έρχεται ένα άλλο, ακόμη πιο αδυσώπητο. «Θα μπορούσε το ίδιο να γίνει ξανά σήμερα;»….

Το 1936 δεν είναι και τόσο μακριά…. Το δηλητηριώδες μείγμα της αναλγησίας, του απομονωτισμού και της εσκεμμένης αποστέρησης, θα μπορούσε κάλλιστα να  δημιουργήσει τέρατα, ακόμη και σήμερα. Δεν συγκρίνεται φυσικά με τον τότε ‘ανθρώπινο στάβλο’, αλλά όταν στα νοσοκομεία σήμερα βρίσκεις εγκαταλελειμμένους κατάκοιτους ασθενείς, σε απόκεντρα δωμάτια, χωρίς σαπούνι και νερό, να έχουν σκάσει από τη δίψα και τη μυρωδιά των ούρων να είναι αποπνικτική, ίσως τίποτε δεν είναι απίθανο. Ίσως ακόμη μια φορά, πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορία.

Το πιο συγκλονιστικό όμως από όλα δεν ήταν οι φρικαλεότητες που περιγράφει ο Κ. Στούρνας. Ήταν οι εξεγέρσεις των φθισικών. Από το 1921 ως το 1936 που γράφηκε το ντοκουμέντο  (και πριν ακόμη η Σωτηρία γίνει κέντρο ανάρρωσης αντιστασιακών) έγιναν κοντά στις δέκα εξεγέρσεις, ακόμη και με πορείες προς το Σύνταγμα,  από τους ίδιους τους ασθενείς. Σε μια τέτοια πορεία, σύμφωνα με τον Κ. Στούρνα, το ελληνικό κράτος έδειξε τον (από τότε) απύθμενο κρετινισμό του, με την απαράμιλλη ελληνική αστυνομία να χτυπά βάναυσα με γκλομπς τους διαμαρτυρόμενους φθισικούς στα πλευρά, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να κάνουν αιμόπτυση και πολλοί να πεθάνουν πολύ σύντομα από τα τραύματα στα καταπονημένα τους πνευμόνια. Τον Ιούλιο του 1932, πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Φυματικών ήταν ένα 28χρονο παλληκάρι, ο  Χαρ. Σωχωράκης. Στην ακμή της ηλικίας του, τότε που θα μπορούσε να βλέπει  με ανυπομονησία τη ζωή να ανοίγεται μπροστά του, να προσδοκά τις χαρές της ζωής, τον έρωτα, την επαγγελματική προκοπή, τη δημιουργία του δικού του σπιτικού, -ό,τι τέλος πάντων σημαίνει για τον μέσο άνθρωπο η ζωή-  βρέθηκε άρρωστος, στην εξορία της Σωτηρίας, με μόνη βεβαιότητα το ραντεβού με τον θάνατο. Παρόλα αυτά, δεν παραιτήθηκε στη μοίρα του, ούτε αποσύρθηκε πικραμένος. Σε αυτό το πλαίσιο που βρέθηκε, στο λίγο χρόνο που του απόμεινε, αποφάσισε να παλέψει για τους άλλους, τους δύσμοιρους συνασθενείς του- ανθρώπους αγνώστους μέχρι τότε σε αυτόν, αλλά με τους οποίους ξαφνικά ένιωσε ενωμένος σε αυτή τη σκληρή μοίρα. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, δολοφονήθηκε άνανδρα μέσα στο Σωτηρία τον Ιούλιο του 1932, ηγούμενος των εξεγέρσεων της ‘Ενωσης εναντίον των καταχρήσεων της διεύθυνσης και της εξαθλίωσης των συνθηκών ζωής. Η διαφθορά και το παρακράτος λειτουργούσαν από τότε… ακόμη και ανάμεσα στους μελλοθάνατους…..

Το επαναστατικό πνεύμα άνθισε έκτοτε στο Σωτηρία. Ανάμεσα στο θάνατο ξεπήδησε η φλόγα για μια καλύτερη ζωή, έστω κι αν η καλύτερη ζωή αφορούσε  αποκλειστικά πια μόνο τους άλλους. Ίσως τόσο κοντά στο θάνατο, οι άνθρωποι αποκτούν περισσότερο θάρρος, περισσότερη εκτίμηση για τη ζωή -τη ζωή των άλλων…. Μετά τη συγγραφή του ντοκουμέντου του Κ. Στουρνά, σημαντικοί αντιστασιακοί κατά τη διάρκεια της κατοχής αγωνίζονται και εκτελούνται μέσα στη Σωτηρία .

Ο Χαρ. Σωχωράκης είναι δυστυχώς παντελώς άγνωστος στην ελληνική κοινωνία σήμερα, όπως και πολλοί άλλοι ήρωες. Θα έπρεπε η ιστορία του- όπως και η ιστορία του "Σωτηρία"- να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Όχι μόνο γιατί πρέπει να γνωρίζουμε τις πιο σκοτεινές πτυχές της ιστορίας μας ώστε να μην τις επαναλάβουμε. Όχι μόνο γιατί ήταν μια κοιτίδα ηρωισμού και αλληλεγγύης στις πιο δύσκολες συνθήκες που μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους. Αλλά γιατί -πώς να το κάνουμε-, όταν άνθρωποι αποστεωμένοι από την πείνα, εξαντλημένοι από την ασθένεια, παρατημένοι από όλη την κοινωνία -ακόμη και την ίδια τους την οικογένεια- όταν άνθρωποι μελλοθάνατοι, κατεβαίνουν στο Σύνταγμα με 40 πυρετό για να διεκδικήσουν καλύτερη ζωή, τότε τι δικαιολογία έχουμε εμείς να παραιτηθούμε;;;;;;……….

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 15/10/2015

Ριψοκίνδυνη συμπεριφορά στην εφηβεία


Οι έφηβοι, ειδικά τα αγόρια, πολλές φορές αναζητούν την αδρεναλίνη και το αίσθημα ηρωισμού που τους προσφέρουν το ρίσκο, οι περιπέτειες κι ενδεχομένως μια ελαφρά «παραβατική» συμπεριφορά. Δοκιμάζουν τα όρια των ενηλίκων, καθώς και τα δικά τους, όπως επίσης και την ανεξαρτητοποίησή τους. Η εντός λογικής πειραματισμοί είναι φυσιολογικοί σε αυτήν την ηλικία, παρόλο που δημιουργούν μεγάλο στρες στους γονείς. Ο έλεγχος της παρορμητικότητας δεν είναι τόσο ανεπτυγμένος όπως στους ενήλικες και πολλές φορές παίρνουν αποφάσεις χωρίς να σκεφτούν τις συνέπειες. Όταν όμως η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά γίνεται ιδιαίτερα επίμονη, συχνή ή έντονη, χρειάζεται να ασχοληθούμε με τα αίτιά της πριν καταλήξει σε τραγικές συνέπειες.

Ριψοκίνδυνη συμπεριφορά μπορεί να αποτελούν:

Οι τσακωμοί, ιδιαίτερα σε οργανωμένα πλαίσια «συμμοριών» κλπ.

Σεξ χωρίς προφυλάξεις, που μπορεί να οδηγήσει σε βία/βιασμό/ σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ή ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, που θα απομακρύνουν το παιδί από το σχολικό πλαίσιο με μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Χρήση ουσιών ή υπερβολική χρήση αλκοόλ. Οι αρνητικές συνέπειες της χρήσης αλκοόλ και ουσιών (συμπεριλαμβανομένης της μαριχουάνας) είναι γνωστές. Τα αποτελέσματά τους συμπεριλαμβάνουν βλάβες στον εγκέφαλο (ειδικά τον αναπτυσσόμενο εφηβικό εγκέφαλο) και ζωτικά όργανα. Ταυτόχρονα, η χρήση συχνά σχετίζεται με άλλες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, όπως σεξ χωρίς προφύλαξη, βίαιοι τσακωμοί, επικίνδυνη οδήγηση.

Βανδαλισμοί, χουλιγκανισμός/καταστροφές

Εγκατάλειψη του σχολείου για εντονότερη εμπλοκή στην ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, με αρνητικές μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Αυτοτραυματισμός/αυτοκτονικότητα/ πράξεις που προκαλούν πόνο, όπως υπερβολική χάραξη τατουάζ.

Η ριψοκίνδυνη οδήγηση είναι η σημαντικότερη κατηγορία, με τα περισσότερα νεαρά θύματα, ειδικά στη χώρα μας. Υπερβολική ταχύτητα/ ‘κόντρες’/ οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ/ουσιών/ οδήγηση χωρίς ζώνη/ οδήγηση χωρίς συγκέντρωση, π.χ. με άλλους εφήβους στο αμάξι, που γελούν, πίνουν, εμπλέκονται σε σεξουαλική δραστηριότητα/ οδήγηση και χρήση κινητού-sms την ίδια στιγμή. Στις ΗΠΑ, η επικίνδυνη οδήγηση είναι η πρώτη αιτία θανάτου στην εφηβεία, ακολουθούμενη από τους τραυματισμούς, δολοφονία και αυτοκτονία.

Η «παραβατικότητα» αυτών των συμπεριφορών είναι ακριβώς αυτό που έλκει τους εφήβους, που αναζητούν τη γοητεία του απαγορευμένου και τον ηρωισμό εκείνου που ‘σπάει τους κανόνες’.

Επιβαρυντικοί παράγοντες

Χαμηλή αυτό-εκτίμηση/ αρνητική επιρροή από συνομιλήκους/ έλλειψη φιλοδοξιών-ονείρων για το μέλλον/έλλειψη ενδιαφέροντος από την οικογένεια/ κακές οικογενειακές σχέσεις/ κακή επικοινωνία μεταξύ μελών της οικογένειας/ χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Η υπερβολική υπερπροστασία, σε σημείο συναισθηματικού ευνουχισμού του παιδιού, θα επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα: αναζήτηση ανόητου (και επικίνδυνου) ρίσκου. Η εφηβεία είναι μια περίοδος που το παιδί επαναδιαπραγματεύεται τις σχέσεις του και αναζητά νέες τοποθετήσεις και ρόλους σε αυτές. Δυστυχώς, πολλές φορές οι γονείς, δεν ‘μεγαλώνουν’ αντίστοιχα κι επιμένουν να βλέπουν το παιδί όπως ήταν στα 9 και στα 10. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι απρόβλεπτες εκρήξεις, ή διαφυγή προς επικίνδυνες ατραπούς. Αναγνωρίστε ότι το παιδί σας μεγαλώνει και φροντίστε να επαναδιαπραγματευτείτε τα όρια μαζί του, δίνοντάς του σταδιακά όλο και περισσότερη ελευθερία/ανεξαρτησία, ενώ ταυτόχρονα διατηρείστε μια στενή σχέση επικοινωνίας μαζί του. Παρότι τα σώματά τους μοιάζουν με αυτά των ενηλίκων, γνωσιακά δεν αναπτύσσονται πλήρως παρά μόνο στα 20. Έτσι δεν έχουν την ικανότητα να ζυγίζουν όλα τα ενδεχόμενα και να λαμβάνουν αποφάσεις, υπολογίζοντας τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Μπορεί το παιδί σας να εκτονώσει της αίσθηση περιπέτειας που αναζητά μέσα από μια οργανωμένη οδό με ασφαλή τρόπο, όπως π.χ. κάποιο άθλημα, προσκοπισμό, θέατρο κλπ. Αν το παιδί έχει ανάγκη την αδρεναλίνη που του προκαλεί η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, είναι προτιμότερο να εκπαιδευτεί σε ένα άθλημα εξωτερικού χώρου, π.χ. ορειβασία, αναρρίχηση, κατάδυση, που προσφέρει την ευφορία της αδρεναλίνης, αλλά σε ασφαλή πλαίσια. Επίσης, ο εθελοντισμός είναι μια δραστηριότητα που δίνει μεγάλη ικανοποίηση σε νέα άτομα και τα οδηγεί σε βελτιωμένες συμπεριφορές, και καλύτερες αξίες σε βάθος χρόνου.

Μιλήστε αναλυτικά και με επιχειρήματα στο παιδί για τις συνέπειες της ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς-και με πραγματικά παραδείγματα αν είναι δυνατόν. Τα μνήματα στους δρόμους δεν είναι εκεί τυχαία, αντιπροσωπεύουν ένα πραγματικό πρόσωπο που χάθηκε-ας το θυμίζουμε αυτό στα παιδιά.

Συμφωνήστε σε κοινούς κανόνες με το παιδί σας και προσπαθήστε να είστε λογικοί σε αυτούς. Δώστε τους εναλλακτικές σε εκείνο που δεν μπορείτε να δεχτείτε. Πάντα εξηγείστε την λογική πίσω από έναν κανόνα. Στερήστε προνόμια από το παιδί σας όταν παραβιάζει αυτούς τους κανόνες αλλά όχι με εκδικητικό τρόπο. Φροντίστε οι κανόνες και οι προσδοκίες να είναι ξεκάθαροι και να έχουν αιτιολογηθεί.

Μιλήστε για τις αξίες, για την αξία της ζωής, του σεβασμού των άλλων. Όσο νωρίτερα γίνει το παιδί συνειδητοποιημένο στις αξίες, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να τις παραβιάσει.

Προσέξτε τις παρέες του παιδιού σας- μιλήστε του αν κρίνετε ότι εμπλέκονται σε ριψοκίνδυνη συμπεριφορά και τονώστε την αυτό-εκτίμησή του, ότι μπορεί να αρνείται να αντιγράψει τις συμπεριφορές των άλλων. Φροντίστε να γνωρίζετε-διακριτικά-τις παρέες του παιδιού σας. Προσκαλέστε τους στο σπίτι. Φροντίστε επίσης να γνωρίζετε και τους ενήλικες με τους οποίους το παιδί σας έρχεται σε επαφή κι επικοινωνία. Φροντίστε να γνωρίζετε που κινείται, αλλά να έχετε και επικοινωνία με το σχολείο, ώστε τουλάχιστον να γνωρίζετε τις συμπεριφορές και κοινωνικοποίηση του παιδιού. Στην επικοινωνία σας με τον έφηβο, φροντίστε να γίνεται με έναν τρόπο που του είναι αποδεκτός, π.χ. με μηνύματα την ώρα που είναι με τους φίλους τους.

Φροντίστε επίσης το παιδί σας να έχει ανοιχτό κι ευρύ κύκλο γνωριμιών, ώστε να μην είναι ευάλωτο στο ‘παραστράτημα’ μιας παρέας.

Διατηρήστε μια στενή σχέση επικοινωνίας με το παιδί σας, ώστε να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο ανοιχτό σε εσάς. Αν υπάρχει μια στενή σχέση οικειότητας κι εμπιστοσύνης με το παιδί, θα είναι πιο ανθεκτικό στις πιέσεις συνομιλήκων για χρήση ουσιών/σεξ κλπ.

Μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας κάποιες έτοιμες απαντήσεις στη πίεση των συνομιλήκων και να τις κάνετε πρόβα μαζί του. Π.χ. αν επιμένουν οι παρέες για κάπνισμα, μπορεί να πει απλά «δεν μου αρέσει, μου φέρνει ναυτία» ή «μου προκαλεί άσθμα».

Αν το παιδί είναι ιδιαίτερα αντιδραστικό, διαπραγματευτείτε μαζί του τους χώρους που θα επιτρέψετε τον πειραματισμό. Καλύτερα να βάψει τα μαλλιά του πράσινα (έστω κι αν δεν σας αρέσουν!) παρά να δοκιμάσει μαριχουάνα.

Όταν η ριψοκίνδυνη-παραβατική συμπεριφορά είναι συστηματική και ακραία, ίσως είναι ένδειξη βαθύτερου προβλήματος, οπότε χρειάζεται η συνδρομή ειδικού.

Δείτε κατά πόσον η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά του παιδιού οφείλεται στην έλλειψη αυτό-εκτίμησης και στην ανάγκη του να επιδειχτεί στους συνομιλήκους τους, ειδικά εκείνους του αντίθετου φύλου. Η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, ακόμη κι αν έχει ‘επιτυχές’ αποτέλεσμα, ΔΕΝ θα του δώσει αυτό-εκτίμηση. Ακόμη κι αν εισπράξει τον πρόσκαιρο θαυμασμό, σύντομα θα νιώσει πάλι όπως πριν.

Κρατήστε ανοιχτή τη γραμμή επικοινωνίας με το παιδί. Όσο κι αν τα δικά του προβλήματα σας φαίνονται ‘μικρά’, δείξτε του ότι τα παίρνετε στα σοβαρά.  Χρησιμοποιήστε μικρές καθημερινές αφορμές για να μιλήσετε στα παιδιά για σημαντικά ζητήματα, έστω και για λίγο. Μην προσβάλλετε και μη μειώνετε τα παιδιά. Μην το παίρνετε προσωπικά αν κάποιες στιγμές τα παιδιά δείχνουν θυμωμένα μαζί σας- είναι μέρος της εφηβείας.

Βοηθήστε το παιδί να αναπτύξει δικές του δεξιότητες αυτοβοήθειας και αυτοπροστασίας, π.χ. να διακρίνει πότε ένα άτομο είναι έμπιστο και πότε όχι, ποιες συνθήκες μπορεί να είναι απειλητικές για την ασφάλειά του, πώς να λέει όχι κλπ.

Τέλος, φροντίστε να μην εμπλέκεστε σε ριψοκίνδυνες συμπεριφορές οι ίδιοι. Ένας γονιός που καπνίζει ή πίνει ασταμάτητα και οδηγεί χωρίς ζώνη, δεν μπορεί να πείσει το παιδί του να μην κάνει το ίδιο. Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτά που κάνουμε, όχι αυτά που λέμε.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 11/10/2015

Πηγές/περισσότερες πληροφορίες

http://raisingchildren.net.au/articles/risktaking_teenagers.html

http://www.ianrpubs.unl.edu/pages/publicationD.jsp?publicationId=786

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org