Σε όλα τα εκπαιδευτικά πλαίσια ,λίγο ως πολύ, θα υπάρχει πάντα κάποιος μαθητοπατέρας. Ο μαθητοπατέρας ξεχωρίζει. Κυρίως ξεχωρίζει από όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς που δεν είναι μαθητοπατέρες, αλλά μπανάλ δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι που, σύμφωνα με τον μαθητοπατέρα, ήρθαν απλά να κάνουν την ώρα τους και να φύγουν. Ο μαθητοπατέρας ξεχωρίζει γιατί έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά - ή τουλάχιστον προσπαθεί. Είναι 'φίλος' των παιδιών, σε αντίθεση με όλους τους άλλους που δεν τα καταλαβαίνουν, δεν τα πονούν, δεν ζουν στην εποχή τους. Ο μαθητοπατέρας μιλά την αργκό των μαθητών, χαιρετά με τον τρόπο των μαθητών, ντύνεται με τον τρόπο των μαθητών, έχει τα ενδιαφέροντα των μαθητών και γενικά προσπαθεί να τους δείξει ότι ζει στον κόσμο τους κι όχι στον κόσμο ΤΟΥ, όπως όλοι οι υπόλοιποι μπανάλ δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι. Ο μαθητοπατέρας συνήθως θα έχει κόντρα με τον διευθυντή, διότι, ως επαναστάτης χωρίς αιτία, πάντα θα πρέπει με εφεύρει μια εξουσία εναντίον της οποίας θα υπερασπιστεί με θέρμη το συμφέρον των παιδιών απέναντι σε αυτούς που τα καταπιέζουν- σε αντίθεση με όλους τους άλλους μπανάλ δημόσιους ή ιδιωτικούς υπαλλήλους. Ο μαθητοπατέρας μπορεί να δημιουργήσει συμμαχίες, αλλά δεν αφήνει εύκολα να σφετεριστουν τον ρόλο του ως αγαπημένο καθηγητή των παιδιών. Τα καλοπιάνει και τα κολακεύει, αφήνοντας στους άλλους τον άχαρο ρόλο της συνέπειας και καρπώνοντας ο ίδιος τον ρόλο του 'καλού'στις εκ των υστέρων κατ' ιδίαν συζητήσεις με τους 'σωφρονιζόμενους' μαθητές. Ενίοτε χρησιμοποιεί και μερικές γνώσεις ποπ ψυχολογίας και ακόμη πιο ποπ παιδαγωγικής, όπου η κάθε δεύτερη λέξη είναι 'κακοποιηση' η οποία είναι βέβαιος ότι κρύβεται πίσω από κάθε αρνητική συμπεριφορά των μαθητών. Όπως π.χ. όταν έχουν βάλει στόχο το μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας και πετάνε πλαστικά μπουκάλια για να δουν ποιος θα πετύχει καλάθι. Όσα πιο πολλά τρίποντα, τόσο πιο πολλή η κακοποίηση...Ο μαθητοπατέρας επενδύει πολύ στην σχέση του με τα παιδιά και κυρίως στην αναγνώριση του από τα παιδιά. Στην καλύτερη περίπτωση το κίνητρο του είναι μια επιβεβαίωση του εγώ, να εισπράξει θαυμασμό και επικοινωνία, καθώς νιώθει πολύ ανασφαλής να το επιχειρήσει με ενήλικες. Σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, προβάλλει απωθημένο θυμό από την δική του παιδική ηλικία ή ενεργοποιείται κεκαλυμμένος ναρκισισμος. Το αποτέλεσμα είναι ότι καταργούνται τα όρια και οι αποστάσεις με τους μαθητές,οι οποίοι χειραγωγούνται να τον θαυμάζουν, ενώ οι κολακείες προς τους μαθητές εύκολα αντικαθίσταται από εχθρότητα, όταν κάποιοι μαθητές αντιταχθούν προς τον μαθητοπατέρα. Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα κι ευτυχώς έχουν περάσει χρόνια από τότε που είδα στο εργασιακό μου περιβάλλον μαθητοπατέρες για τελευταία φορά. Πάντα όμως με απωθούσε το πολύ 'φιλικό ' στυλ με τα παιδιά και το πέταγμα της καυτής πατάτας της πειθαρχίας στην πανάκεια της ψυχολογικοποίησης. Πολλοί από εμάς έχουμε ξοδέψει ανυπολόγιστο χρόνο και χρήματα σε ψυχοθεραπεία και εποπτεία, ώστε να μην προβάλλουμε τα δικά μας βιώματα και τα δικά μας απωθημένα στην δουλειά μας κ να είμαστε αντικειμενικοί. Αυτό πλέον που με προβληματίζει είναι ότι βλέπω μαθητοπατέρες να ξεφυτρώνουν παντού: στους εκπαιδευτικούς, στο μπλόκ των μαμάδων που ξεσπαθώνουν στην ομάδα του viber, στους νεαρούς που δήθεν υπερασπίζονται τους μικρότερους (αλλά τους ξυλοφορτώνουν άμα λάχει όταν ενοχληθούν οι ίδιοι), αλλά πλέον ο μαθητοπατερισμός έχει γίνει mainstreaming και σε όλα τα κουτσομπολιστικα μέσα,με άποψη παρακαλώ επί παντός επιστητού. Τι πιο ζηλευτό εξάλλου, από το νιώσεις, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, ότι σώζεις ΕΣΥ τα κατατρεγμένα παιδιά του άσπλαχνου κόσμου τούτου;
Πρεκατέ Βικτωρία 12/12/22
