Σεβασμός στα ζώα

Αφορμές για προβληματισμό προς τους έλληνες μαθητές
Υπάρχουν 6,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας σήμερα, οι περισσότεροι εκ των οποίων, βασίζονται στα ζώα, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, για την τροφή τους. Σκέψου πόσα δισεκατομμύρια ζώα υπάρχουν αυτή τη στιγμή, που δίνουν τη ζωή τους για να θρέψουν τους ανθρώπους. Δίνουν, όχι μόνο το κρέας τους, αλλά και το μαλλί τους, το γάλα τους, τα αυγά τους, την εργασία τους, την προστασία τους, την παρέα τους. Τα ζώα δίνουν τόσα πολλά στον άνθρωπο, χωρίς να ζητούν τίποτα ως αντάλλαγμα. Εκτιμά ο άνθρωπος την ανιδιοτελή προσφορά των ζώων; Ή απλά παίρνει και παίρνει και παίρνει, χωρίς να λέει ποτέ ευχαριστώ, αλλά επιπλέον κακοποιεί, κακομεταχειρίζεται και παραμελεί τα ζώα, σαν να ήταν απλά αντικείμενα, συσκευές που χρησιμοποιεί κι εκμεταλλεύεται; Τα ζώα δεν είναι αντικείμενα, έχουν καρδιά και ψυχή κι αισθήματα, όπως εμείς, και μάλιστα τα αισθήματά τους είναι πολύ ευαίσθητα και τρυφερά-περισσότερο από τα δικά μας. Προσφέρουν συνεχώς στον άνθρωπο, αλλά πολύ τους λείπει η ανθρώπινη αναγνώριση. Τα στεναχωρεί που τα θεωρούμε τόσο δεδομένα, που ποτέ δεν τους χαμογελούμε, ποτέ δεν εκτιμούμε τη θυσία τους για εμάς, ποτέ δεν παίρνουμε ένα δευτερόλεπτο για να τα χαϊδέψουμε ή αν τους μιλήσουμε.

Αυτό είναι που στεναχωρεί τα ζώα τόσο σήμερα: η έλλειψη ευγνωμοσύνης. Θα ήθελες να συνηθίσεις να λες από μέσα σου σιωπηλά ‘ευχαριστώ’ στο ζώο που έδωσε τη ζωή του, όταν τρως το κρέας του; Ίσως κάπου μακριά να υπάρχει η αθώα του ψυχή και να σε ακούει και να χαίρεται… Θα ήθελες να συνηθίσεις να χαιρετάς κάθε ζωάκι που βλέπεις στο δρόμο; Μπορείς να το κάνεις φωναχτά ή σιωπηλά, να σκέφτεσαι ‘γεια σου’ στο μυαλό σου και να το κοιτάς στα μάτια… Το ίδιο κάνει. Έχεις αναγνωρίσει την παρουσία τους. Δεν τα έχεις προσπεράσει σαν να μην υπάρχουν. Τα έχεις δει και σε έχουν δει.

Τα ζώα αγαπούν πολύ τα παιδιά, όπως και τα παιδιά, εκ φύσεως, αγαπούν τα ζώα. Οι αθωότητες στην ψυχή και των δύο επικοινωνούν μεταξύ τους. Τα ζώα, θα αναζητήσουν σε εσένα, μεταξύ όλων των ενηλίκων, την αγάπη, την τρυφερότητα, το παιχνίδι, την παρέα. Το χρειάζονται, όπως κι εσύ κι εγώ. Είναι τιμή σου να αναζητήσουν τα ζώα από εσένα βοήθεια. Δεν είναι μια δουλειά που μπορούν να την εμπιστευτούν στον καθένα. Ανταποκρίσου στην τιμή που σου δίνεται, όσο καλύτερα μπορείς. Χρειάζεται μόνο να ανοίξεις την καρδιά σου. Τα ζώα θα καταλάβουν. Ακόμη, κι αν καμιά φορά, τα μικρά παιδιά κατά λάθος πονέσουν τα ζώα, όπως αν πατήσουν στην ουρά τους, τα ζώα δεν θυμώνουν με τα παιδιά, γιατί καταλαβαίνουν. Τα ζώα έχουν πολύ υπομονή. Όμως, μην γελοιοποιείς, ούτε να βασανίσεις τα ζώα. Δεν είναι αστείο. Τα πονάει να τα κοροϊδεύουν ή να τα πειράζουν. Μην γελάς όταν άλλα παιδιά ταλαιπωρούν ένα ζώο. Σταμάτησέ τα, πες τους ότι αυτό δεν είναι αστείο, πες τους να αφήσουν το άμοιρο ζώο ήσυχο. Δείξε τη δύναμή σου σε αυτό.

Τα ζώα εμπιστεύονται. Εμπιστεύονται ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι που να τα πληγώσουμε τόσο πολύ, ώστε να αποτραβηχτούν στον εαυτό τους. Δεν επιθυμούν εκδίκηση, ούτε κρατούν κακία. Απλά, γίνονται πιο επιφυλακτικά, για να προστατέψουν τον εαυτό τους από το να πληγωθούν ξανά. Έχεις παρατηρήσει πώς μερικά σκυλιά δείχνουν φοβισμένα όταν τα πλησιάζει άνθρωπος; Μερικά τρέμουν. Πάς να τα χαϊδέψεις και βάζοντας την ουρά στα σκέλια, τινάζονται μακριά από το φόβο τους. Γιατί πιστεύεις ότι τα ζώα φοβούνται τόσο τον άνθρωπο; Τι μπορεί να τους έχει συμβεί; Είναι αυτή μια κατάσταση να είμαστε εμείς οι άνθρωποι περήφανοι; Τι μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις ένα τέτοιο τραυματισμένο ζώο;

Τα ζώα πολλές φορές τα παραμελούμε. Μπορεί να υπάρχει αφθονία τροφής, όμως δυστυχώς σε πολλά μέρη στην πατρίδα μας, προτιμούμε να πετάξουμε το φαγητό στα σκουπίδια, παρά να το δώσουμε σε κάποιο ζώο που πεινάει. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι τα ζώα έχουν μικρότερη αξία. Όμως ποιος δίνει την αξία; Ο άνθρωπος; Ο άνθρωπος δεν είναι εκείνος που δημιούργησε τα ζώα, άρα δεν έχει το δικαίωμα να καθορίζει την αξία τους. Τα ζώα νιώθουν τον πόνο με τον ίδιο τρόπο που νιώθουμε κι εμείς. Να το θυμάσαι αυτό όταν δεις ένα ζωάκι που είναι πεινασμένο, μόνο, τραυματισμένο ή που κρυώνει.

Μερικές φορές, ο άνθρωπος δείχνει τέτοια σκληρότητα στα ζώα, πραγματικά δε χρειάζεται…Μια μέρα ένα κοριτσάκι είδε ένα αρνί στο δρόμο του χωριού της ξαπλωμένο χάμω. ‘Τι συμβαίνει’ αναρωτήθηκε. Κοιτώντας πιο προσεκτικά, είδε ότι το αρνί είχε δεμένα τα τρία του πόδια πολύ σφιχτά με ένα σκληρό χοντρό σύρμα. Εκείνη τη στιγμή πέρασε ο βοσκός του χωριού και της είπε «Δικό μου είναι, άστο, θα το πάρω αργότερα» κι έφυγε. Το κοριτσάκι σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να κρατήσει το ζώο στη θέση του με άλλους τρόπους. Δεν ήταν ανάγκη να το έχει δεμένο με τέτοιο τρόπο και τόσο σφιχτά. Το αρνάκι έτρεμε από το φόβο του. Προσπάθησε να το χαϊδέψει και κάθε φορά που πήγαινε να το ακουμπήσει τιναζόταν, λες και το χτύπαγε ρεύμα. Του έφερε λίγο φαγητό και νερό. Το αρνάκι αρνούνταν να φάει ή να πιει οτιδήποτε. Απλά, ανοιγόκλεινε δυνατά τα ρουθούνια του, σαν τα παιδιά που είναι έτοιμα να ξεσπάσουν σε κλάματα, αλλά συγκρατιούνται για να μη δείξουν ότι ηττήθηκαν. Ποιος είπε ότι τα ζώα δεν νιώθουν; Προσπάθησε να πιάσει το σύρμα, κι ήταν πάρα πολύ σφιχτό. Θα πρέπει να είχαν μουδιάσει τα πόδια του ζώου τελείως…Αποφάσισε να χαλαρώσει το σύρμα, παρότι φοβόταν μη την πιάσει ο βοσκός στα πράσα. Έβαλε όλη της τη δύναμη και μετά από ώρα, όταν χαλάρωσε την τελευταία βόλτα του σύρματος γύρω από τα πόδια του ζώου, το αρνάκι έβγαλε ένα αναστεναγμό ανακούφισης. Κατάλαβε ότι το ζώο αυτό χρειαζόταν. Δεν έβγαλε τελείως το σύρμα, το κράτησε δεμένο, για να μη χάσει κι ο βοσκός την περιουσία του. Τουλάχιστον όμως θα μπορούσε το ζώο να περιμένει, χωρίς να υποφέρει. Ακόμη κι αν χαλάρωνε κι άλλο τα σύρματα, ώστε να μπορεί το ζώο να τα κλωτσήσει, ήξερε πώς το ζώο δεν θα το κάνει. Τα αρνάκια είναι τόσο φιλήσυχα και δειλά πλάσματα…Πώς είναι δυνατόν να τα δένει κανείς λες και είναι εγκληματίες… Πόσα ζώα μπορεί να υπάρχουν στον κόσμο, που υποφέρουν αυτήν την εντελώς αχρείαστη βαναυσότητα…

Εν αντιθέσει με τους ανθρώπους, τα ζώα έχουν πάντα την καρδιά τους ανοιχτή στην αγάπη. Ακόμη κι εκείνους που τα πληγώνουν, δεν αρνούνται να τους βοηθήσουν… Δεν κατεβάζουν μούτρα, ούτε σκέφτονται ‘αρκετά μαζί σου, δεν υπάρχεις για μένα’, όπως κάνουν οι άνθρωποι. Τα ζώα δεν πατούν το κουμπί ‘Διαγραφή’ για κανένα. Τα ζώα δεν έχουν ξεχάσει την αγάπη. Δεν έχουν κλείσει την πόρτα σε αυτήν. Πάντα ανταποκρίνονται στην αγάπη. Πάντα καταλαβαίνουν την τρυφερότητα και την προσοχή, με το δικό τους τρόπο. Πάντα χαίρονται όταν βλέπουν τα παιδιά να τα εκτιμούν. Θα τα κάνεις να χαρούν; Θα ανταποκριθείς; Θα τα προσέξεις; Θα το θυμηθείς;
Πρεκατέ Βικτωρία, 2011, www.mentoras.org