Τα ακόλουθα άρθρα έχουν γραφεί από την ψυχολόγο και συγγραφέα Πρεκατέ Βικτωρία, πολλά εκ των οποίων έχουν αποσταλεί στον τύπο (όπου είναι γνωστό, αναφέρεται η πηγή δημοσίευσης).Το υλικό εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συγγραφέως και δεν εκπροσωπεί κάποιο φορέα ή οργανισμό. Παρακαλείσθε αν αναδημοσιεύετε κάποιο άρθρο, να αναφέρετε ως πηγή αυτό το ιστολόγιο.

Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
1)"Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371 2)"ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011
3)"ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή" Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς και εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, Α έκδοση 2012, Γ 'εκδοση 2022
4)"ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ 2017
5) "ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ". Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 2024
6)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007) 7)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)
Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες. Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του. Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωσης της συμπόνιας, της αλλοτρίωσης κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να επωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.htm

YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ στο κανάλι youtube Victoria Prekate https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα σε σχέση με την προστασία του παιδιού, την πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, τις εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής, την σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία, καθώς και προσωπικές απόψεις για τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας.
myows online copyright protection

Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης


Το έναυσμα για το σημερινό θέμα είναι η προσωπική και άμεση διαπίστωση (μέσω εθελοντικής συμβουλευτικής σε αστέγους κι εγκαταλελειμμένους ασθενείς) του μεγάλου ποσοστό Ελλήνων αστέγων, ηλικιωμένων ή μεσόκοπων, οι οποίοι έχουν εγκαταλειφθεί από τα ενήλικα παιδιά τους, καθώς και ο μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων, οι οποίοι εγκαταλείπονται στα νοσοκομεία της Αθήνας, οι λεγόμενοι ‘μοναχικοί’ ασθενείς: Υπάρχουν περιστατικά, όπου τα ενήλικα παιδιά φέρνουν τους γονείς τους για νοσηλεία και δεν έρχονται να τους παραλάβουν...

Τι συνέβη στην ‘συμπαγή’ και ‘δεμένη’ ελληνική οικογένεια;

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι λόγοι είναι κυρίως πρακτικοί, ή τουλάχιστον αυτοί δίνονται ως πρόφαση: «Δεν μπορούμε να τον φροντίσουμε, δεν έχουμε χρήματα για τα φάρμακά του, το φαγητό του, την περιποίησή του, οπότε κρατήστε τον εσείς». Είναι όμως μόνο αυτό; Ή μήπως οι ατράνταχτοι δεσμοί της ελληνικής οικογένειας, που θεωρούμε τόσο δεδομένους, έχουν αρχίσει να κλονίζονται (τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα); Ταυτόχρονα, βλέπει κανείς αποξένωση και σε νεότερες ηλικίες: νέοι άνθρωποι στο δρόμο, που δεν αναζητούνται ούτε από γονείς, ούτε από συγγενείς.

Σε ψυχολογικό επίπεδο, η αποξένωση μπορεί να έχει πολλές όψεις: Όταν υπάρχει κακοποίηση στο οικογενειακό περιβάλλον, π.χ. από τους γονείς, η εθελοντική αποχώρηση και διάρρηξη των δεσμών από τον νεαρό ενήλικα, μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει. Άλλες φορές, η ‘διαγραφή’ του παιδιού από τους κακοποιητικούς ή ελεγκτικούς γονείς, μπορεί να είναι ένας ακόμη τρόπος εξουσίας (‘δεν κάνεις αυτό που λέω εγώ, άρα δεν θέλω καμία επαφή μαζί σου’). Αυτές είναι οι πιο ακραίες περιπτώσεις. Εκτιμώ όμως ότι η πλειοψηφία των περιπτώσεων αποξένωσης, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους, είναι ένας συνδυασμός πρακτικών λόγων, κατάθλιψης των ιδίων, αλλά και του οικογενειακού περιβάλλοντος, υπερβολικής αμυντικότητας, και μακροπρόθεσμα, απόρροια του εγωκεντρισμού και της ιδιοτέλειας, ως αξίες στις προσωπικές μας σχέσεις.

Μέχρι σήμερα, το ιδιοτελές «κοιτάζω την πάρτη μου» στην ελληνική κοινωνία συμπεριλάμβανε και τους «δικούς μας ανθρώπους». Οι «δικοί μας» άνθρωποι ήταν συνήθως, η πυρηνική οικογένεια και συχνά κάποια μέλη από την ευρύτερη οικογένεια- ειδικά εκείνα τα μέλη, με τα οποία είχαμε ανταλλάγματα αμοιβαίων εξυπηρετήσεων.  Εξαντλώντας τον αλτρουισμό μας στην προστασία των ‘ιερών’ «δικών μας» ανθρώπων, ήμασταν διατεθειμένοι να στερήσουμε ένα δίκαιο διορισμό από το παιδί του άλλου, προκειμένου να τον πάρει (ρουσφετολογικά) το δικό μας.

Όμως μια ιδέα δεν εγκαταλείπει την πηγή της. Αν νομίζουμε ότι οι δεσμοί της ελληνικής οικογένειας  αποτελούν ένα αδιαπέρατο τείχος, στο οποίο θα σταματήσει ο συμφεροντολογισμός είμαστε γελασμένοι. Από την στιγμή που αποδεχόμαστε τον συμφεροντολογισμό στη ζωή μας -για τον οποιοδήποτε- δεν θα αργήσει να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Η ιδιοτέλεια, ακόμη κι αν εξαιρεί τους ‘δικούς μας ανθρώπους’, δεν παύει να είναι ιδιοτέλεια. Ο κύκλος των ‘δικών μας ανθρώπων’ διαρκώς μειώνεται, γιατί διαβρώνεται από τα αντικρουόμενα ιδιοτελή συμφέροντα των διαφορετικών ‘εγώ΄ μέσα σε αυτόν. Έτσι για παράδειγμα, η  εκτεταμένη οικογένεια αποξενώνεται για τα κληρονομικά; η πυρηνική οικογένεια διαλύεται, γιατί όταν ο άνδρας χάνει τη δουλειά του ο άνδρας, η γυναίκα του τον εγκαταλείπει; ο ενήλικας στο εξωτερικό αποφεύγει να πάρει τηλέφωνο να δει τι απέγινε ο πατέρας του, φοβούμενος τι θα ακούσει, (και, στο κάτω-κάτω, «φέρθηκε άσχημα στη μητέρα μου»...) Τέλος, η ιδιοτέλεια, σαν σαράκι, έρχεται και διαβρώνει τη σχέση με τον ίδιο τον εαυτό: όταν βλέπω τον εαυτό μου ως αντικείμενο παραγωγής και κατανάλωσης αγαθών, και  δεν μπορώ πλέον να συνεχίσω να παράγω και να καταναλώνω, τότε συμπεραίνω ότι δεν έχω λόγο ύπαρξης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μόνο, αν πραγματικά αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το γενικότερο καλό όλων, όχι μόνο το ‘συμφέρον’ των ‘δικών μας’, θα σταματήσει στο σαράκι της αντικειμενικοποίησης των άλλων (και του εαυτού μας) και θα αντιστραφούν η αποξένωση, που πλήττει σήμερα την ελληνική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Όταν οι  ανθρώπινες σχέσεις ξαναγίνουν ανθρώπινες σχέσεις, όχι  ‘δημόσιες σχέσεις’.

Σε ατομικό επίπεδο, βλέπουμε πολλούς μοναχικούς άπορους ή ασθενείς, να αποσύρονται οι ίδιοι στη μοναξιά. Συχνά λόγω κατάθλιψης, ή επειδή ντρέπονται να παραδεχτούν τη αδυναμία, ακόμη και στους πιο κοντινούς τους. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ζευγαριού, που όταν έχασαν και οι δύο τη δουλειά τους, σταμάτησαν να επισκέπτονται φίλους, παρά τις επίμονες προσκλήσεις, γιατί ντρέπονταν… Εκεί ακριβώς που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη από στήριξη, εκεί ακριβώς αποσύρονται-χαρακτηριστικό σύμπτωμα κατάθλιψης! Για αυτό πρέπει, εμείς οι υπόλοιποι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, και να παίρνουμε την πρωτοβουλία να πλησιάζουμε διακριτικά τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας, όταν υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να έχουν ανάγκη. Μην περιμένουμε να μας ζητήσουν εκείνοι βοήθεια-δεν θα το κάνουν! Ας κρατήσουμε την γραμμή επικοινωνίας ανοιχτή, έστω με ένα τηλέφωνο για να βρεθούμε, έστω και ένα ‘γεια, πήρα να δω τι κάνεις’, έστω και μια κουβέντα για τον καιρό ή τα αθλητικά (υπάρχουν κι άλλα θέματα να συζητήσει κανείς εκτός από την οικονομική κρίση!), όλα αυτά έχουν σημασία... Έχει τεράστια σημασία να κρατήσουμε ανοιχτή τη γραμμή επικοινωνίας, με ευγένεια, διακριτικότητα, αλλά να την κρατήσουμε! Όταν κόβεται η επαφή, είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσει η απόλυτη αποξένωση, γιατί όταν έχει κοπεί η επαφή, το μοναχικό άτομο ΔΕΝ θα τηλεφωνήσει σε περίπτωση ανάγκης, όσο έκτακτη κι αν είναι. Είναι πολύ εύκολο να πεθάνει κανείς μόνος στο νοσοκομείο, χωρίς καμία επίσκεψη- ακόμη κι αν έχει πολλούς συγγενείς, ή και παιδιά, στην ίδια πόλη. Αυτό το βλέπουμε συχνά και είναι πολύ ανησυχητικό-πολύ πιο ανησυχητικό από την οικονομική κρίση.

Κάποιες φορές, οι μοναχικοί άποροι, ή ασθενείς, ίσως έχουν και οι ίδιοι συμβάλλει στην αποξένωσή τους. Ίσως παρεξηγούνται με το παραμικρό, ή κρατούν κακία για απογοητεύσεις του παρελθόντος. Μια πολύ καταστροφική στάση που βλέπουμε συχνά στα αποξενωμένα άτομα, είναι: «Με απογοήτευσες, άρα σε διαγράφω». Αυτό το καθολικό «delete»  του άλλου ατόμου, είναι επικίνδυνο, ιδιαίτερα, όταν το κάνουν στο ένα άτομο μετά το άλλο. Μην έχουμε απαιτήσεις θεϊκής τελειότητας από τις ανθρώπινες σχέσεις, η ανθρώπινη αγάπη θα είναι ατελής, γιατί έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Οι απογοητεύσεις στις ανθρώπινες σχέσεις είναι αναμενόμενες, θα συμβούν. Οι άλλοι θα ματαιώσουν κάποιες προσδοκίες μας, όπως κι εμείς θα ματαιώσουμε κάποιες δικές τους. Ας μην μένουμε σε αυτό. Από τη στιγμή που το άλλο άτομο είναι σε γενικές γραμμές καλοπροαίρετο, αξίζει τον κόπο, να εκφράσουμε ευγενικά μία φορά το παράπονό μας, και μετά ας κάνουμε «delete» στην πικρία, όχι στο άτομο! Και ας κρατήσουμε την επικοινωνία. Κάποιες φορές οι κοινωνικοί λειτουργοί, παρεμβαίνουν διακριτικά σε αποξενωμένες οικογένειες και προωθούν μια επανασύνδεση-επανασυμφιλίωση μεταξύ των δύο μερών. Είναι μια ιδιαίτερη, λεπτή δουλειά, που χρειάζεται πολύ ταλέντο και τακτ, αλλά όταν πετυχαίνει, είναι θαυμάσιο να τη βλέπει κανείς. Άλλες φορές, η επανασύνδεση γίνεται με τη διακριτική βοήθεια ενός τρίτου μέλους της οικογένειας, ενός οικογενειακού φίλου ή συγγενή. Σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και οι ονομαστικές εορτές έχουν παίξει το διευκολυντικό τους ρόλο, ως ευκαιρία για εκείνο το τηλεφώνημα που έχει πολύ καιρό να γίνει. Σε κάθε περίπτωση, ας ανοίξουμε τις πόρτες φιλικής επικοινωνίας στους ανθρώπους γύρω μας, ας ξαναρχίσουμε να μιλάμε μεταξύ μας, χωρίς υπολογιστικές ατζέντες, χωρίς προκατάληψη. Ας ξανα-ανακαλύψουμε την αξία του απλού φιλικού τηλεφωνήματος «γεια, καιρό έχουμε να τα πούμε ξάδερφε, πήρα να δω τι γίνεσαι». Αυτό το απλό και τετριμμένο, μπορεί για κάποιους να είναι σωτήριο.

 Πρεκατέ Βικτωρία, 3/6/2012, www.brightplanet.blogspot.com

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).