Φ: Η φύση είναι για να υπηρετεί τον άνθρωπο. Αφού ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα άλλα είδη που βρίσκονται γύρω του, έχει και το δικαίωμα να το κάνει.
Εγώ: Δηλαδή με το δίκαιο του ισχυροτέρου, λεηλατούμε ό,τι θέλουμε από τη φύση, σκοτώνουμε ό,τι θέλουμε, όσο θέλουμε, όπως θέλουμε, χωρίς καμία σκέψη μέτρου ή περιορισμού…
Φ; Έτσι επιβιώνει κανείς σήμερα. Αυτός είναι ο νόμος της φύσης.
Εγώ: Ναι αλλά δε χρειαζόμαστε να σκοτώσουμε για να επιβιώσουμε, Δεν πεινάμε πια…
Φ:Δεν έχει σημασία. Το αγριογούρουνο είναι πολύ εύγευστο.
Εγώ: Άρα το ,μοναδικό σου κριτήριο για το αν θα σεβαστείς τη ζωή κάποιου άλλου πλάσματος στη φύση είναι η γαστραιρμαργική ηδονή που σου προσφέρει…
Φ:Ναι, αφού μπορώ να το κάνω, γιατί να μη το κάνω;
Παρενέβη ο άλλος συνομιλητής, καθώς είχα αρχίσει να συγχύζομαι…
-Αν λες ότι ο άνθρωπος έχει οποιοδήποτε κάθε δικαίωμα πάνω στη φύση επειδή έχει τη δυνατότητα, τότε συμφωνείς με τη μαζική ρύπανση από τοξικά απόβλητα; Δε θεωρείς ότι είναι πρόβλημα η υπερκατανάλωση των πόρων της γης, απλά και μόνο για να ικανοποιήσουν την απληστία του ανθρώπου;
Φ: Η φύση θα καταφέρει με κάποιο τρόπο να απορροφήσει τα τοξικά απόβλητα, ¨Όσο για τους πόρους, αφού μπορούμε να τους πάρουμε για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, θα το κάνουμε. Οι άλλοι ας κοιτάξουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας
-Ναι αλλά για την υπερκατανάλωση των πόρων, όπως του πετρελαίου, αυτή τη στιγμή σφάζουν ολόκληρους λαούς στη Μέση Ανατολή. Σε άλλες περιοχές που γίνεται η εξόρυξη σπάνιων γαιών για να αλλάζουμε τα κινητά μας κάθε λίγο και λιγάκι, καταστρέφονται ολόκληρα οικοσυστήματα που θρέφουν πληθυσμούς στην Αφρική. Όλα αυτά δεν μας απασχολούν;
Φ: Αυτά δεν είναι δική μας δουλειά. Εμείς θα πάρουμε το πετρέλαιο κι ό,τι άλλο μπορούμε και ας ασχοληθούν άλλοι με αυτά.
Εγώ. Ναι, αλλά όταν καταναλώνουμε υλικά που παράχθηκαν με αίμα, γινόμαστε συνένοχοι.
Φ: Ο καθένας παίρνει αυτό που μπορεί και καλά κάνει. Αυτός είναι ο νόμος της φύσης. Με τα υπόλοιπα ας ασχοληθούν άλλοι. Δεν είναι δική μας δουλειά τι γίνεται στη Μέση Ανατολή ή στην Αφρική. Εμείς πρέπει να γίνουμε σαν τους Ελβετούς και να πάψουμε να το παίζουμε κουλτουριάρηδες. Δε βλέπεις τους Ελβετούς; Ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους κι όχι με τους άλλους. Δεν συγκρούονται με κανέναν και για αυτό έχουν τις πιο ισχυρές τράπεζες.
Εγώ. Πλάκα μου κάνεις; Οι ελβετικές τράπεζες έχουν ξεπλύνει όλο το μαύρο χρήμα του κόσμου, τι εμπόρια όπλων, τι σωματεμπορίες, τι ναρκωτικά,. Όλα από εκεί περνούν κι εσύ θες να γίνουμε σαν τις ελβετικές τράπεζες;
Φ: Δεν μας ενδιαφέρει από πού έρχονται ή από πού βγήκαν τα λεφτά. Αρκεί εμείς να είμαστε ισχυροί. Οι ελβετικές τράπεζες είναι τόσο ισχυρές που μπαίνεις μέσα και φοβάσαι να τους μιλήσεις..
Εγώ. Κι εσύ το θεωρείς αυτό επιθυμητό; (!!!!!!)
Φ: Ναι μακάρι να ήμασταν κι εμείς έτσι. Όχι όπως τώρα που το παίζουμε δήθεν αλληλέγγυοι με αυτή τη βλαμμένη τη Γκρέτα, που την έβγαλε το climate gate…Ξέρεις τι είναι το climate gate;Τα ‘χουν πάρει από μεγαλοπαράγοντες για να μας πείσουν ότι και καλά υπάρχει υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω της κατανάλωσης πετρελαίου.
Από αρκετή ώρα είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι το παιδί έχει πάθει κάποια πλύση εγκεφάλου μίσους από κάποια δυτικό ακρο-ακρο-ακρο-νεοφιλελεύθερο ιστότοπο σαν αυτούς που βρίθουν στην Αμερική, ενώ κακέκτυπά τους έχουν εμφανιστεί κι εδώ. Έλεγα επίσης μέσα μου ‘Μπα, το κάνει για αντίδραση, είναι πνεύμα αντιλογίας… Δεν μπορεί να τα πιστεύει αυτά που λέει…’ Κι όμως!
Εγώ. Φίλε, ξέρω πολύ καλά πού το πας, είμαι φυσικός κι έχω ασχοληθεί αρκετά με το θέμα. Σου λέω κι εγώ λοιπόν ότι και από την άλλη μεριά, λέγεται ότι οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής, είναι εκείνοι που τα έχουν πάρει από τις πετρελαϊκές εταιρίες για να συνεχιστεί η υπερκατανάλωση πετρελαίου σαν μνα μην υπάρχει αύριο.. Δεν μπορεί να έχεις πετάξει 1 τρις τόνους διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κι αυτό να μην προκαλέσει τίποτα….
Φ: Τίποτα δεν προκαλεί. Εξάλλου αν το πετρέλαιο ικανοποιεί τώρα τις ανάγκες μας τι μας νοιάζει; Το μόνο που έχει σημασία είναι να πάρεις αυτό που μπορείς για τον εαυτό σου και τα υπόλοιπα άστα στους άλλους. (Άντε πάλι…)
Κάπου εκεί του είπα ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε άλλο, γιατί έχουμε τελείως διαφορετικές αφετηρίες,
Να σημειώσω όμως τα εξής. Ο ξερόλας τύπος δυσκολευόταν στο περπάτημα και του δάνεισα τον ένα μου μπατόν (για το οποίο δεν είπε ούτε καν ευχαριστώ). Ο ξερόλας τύπος ξέμεινε από νερό στα μέσα της διαδρομής κι αν δεν του έδιναν οι άλλοι, θα κινδύνευε από αφυδάτωση. Κι επίσης, επειδή δίψαγε, ο ξερόλας Φ. πήγε να πιει νερό από το ρέμα και τον πρόλαβα μόλις πριν το καταπιεί.
Εγώ. Μην πίνεις αυτό το νερό, έχει κατσίκια σε αυτό το ύψος! Μόνο πιο πάνω είναι καθαρό το νερό.
Απάντηση Ξερόλας Φ. Εμένα μια χαρά μου φαίνεται η γεύση του!!! (Το έφτυσε αμέσως όμως!!!!)
Αρχάριος και άσχετος στην ορειβασία, αλλά με άποψη! Αν είχαμε ακολουθήσει την φιλοσοφία του, ‘Πάρε ό,τι μπορείς και μη σε ενδιαφέρει για τους άλλους’, θα έπρεπε να τον είχαμε αφήσει να τσακίσει τα ποδάρια του και να ξεμείνει στα κατσάβραχα, να σκάσει από αφυδάτωση και να τρέχει διπλωμένος στα δυο από τη διάρροια που θα του προκαλούσε το νερό του ρέματος. Αυτά προέτασε η φιλοσοφία του. Αλλά δεν νομίζω ότι κατάλαβε τίποτα. Δεν νομίζω να κατάλαβε καν τη σύγκρουση μεταξύ των ιδεών του και της πραγματικότητας.
Δυστυχώς ο Φ δεν ήταν απλά πνεύμα αντιλογίας. Ήταν ένα ανησυχητικά νεαρό άτομο, από μια γενιά που μεγαλώνει με αυτή τη φιλοσοφία ‘Πάρε ό,τι μπορείς κι ας γίνουν όλα στάχτη’ είτε μιλάμε για ανθρώπους, για ζώα ή για φύση. Κι επιστρατεύει όποιες ψευδο-επιστημονικές θεωρίες βρει για να υποστηρίξουν αυτό που εξαρχής έχει επιλέξει ως ηθική στάση ζωής.
Δυστυχώς υπάρχουν ιστοσελίδες που καλλιεργούν όλο το παραπάνω εγκεφαλικό ζελέ. Εμείς μιλήσαμε για ζώα, φύση και τράπεζες, αλλά η ίδια νοοτροπία επεκτείνεται για τις γυναίκες, παιδιά,. άλλες φυλές κλπ. Είναι στάση ζωής, την οποία έχουν πολλοί. Ίσως όχι με τόσο κυνικό κι απροκάλυπτο τρόπο όπως ο Φ, αλλά αυτήν υιοθετούν ως αξία ζωής. Για αυτό λοιπόν και ο Φ. από Φοιτητής έγινε στα μάτια μου Φασιστόφρων. Αυτός ακριβώς είναι ο μεταμοντέρνος φασισμός για μένα 'Πάρε ό,τι μπορείς κι ας γίνουν όλα στάχτη’.
Σίγουρα δεν είναι αυτές οι αξίες που διδάσκει το ελληνικό σχολείο. Ας μοιραστούν οι φιλόλογοι την εμπειρία τους, αλλά εγώ πότε δεν είχα έναν μαθητή ΤΟΣΟ κυνικό. Ναι μεν μπορεί να διαφωνούμε στο θέμα της χορτοφαγίας, αλλά κανείς δε θα σου πει ‘Δεν πειράζει να σκοτώνεις ζώα και μετά να πετάς το κρέας στα σκουπίδια επειδή δεν πρόλαβες να το μαγειρέψεις’. Κάπου ο καθένας βάζει ένα όριο στη δικαιωματικότητά του. Ναι μεν, θα χρησιμοποιήσω τη φύση, αλλά μέχρι εκεί. Αυτό είναι το σημαντικό. Να υπάρχει ένα όριο, μια αυτό-συστολή, ένας αυτό-περιορισμός, ένα ερωτηματικό: ‘Μήπως και δεν έχω αυτό το δικαίωμα;’. Ένας εσωτερικός αναστοχασμός κι ας βάλει ο καθένας το δικό του όριο .Μπορεί η γραμμή του ορίου να διαφέρει από τον έναν άνθρωπο στον άλλον, αλλά ας μπει τουλάχιστον μία γραμμή. Ο συγκεκριμένος τύπος δεν είχε κανένα όριο κι ήταν περήφανος που δεν είχε κανένα όριο! Ελπίζω να είναι μια ατυχής, εξαιρετικά σπάνια μειοψηφία στον τόπο μας και να μην γενικευτεί αυτό το ρεύμα μίσους και φασιστόφρονα κυνισμού. Αλλιώς, πραγματικά θα του γινόταν μάθημα να τον αφήναμε χωρίς μπατόν, χωρίς νερό και χωρίς προειδοποίηση στα κατσάβραχα της χαράδρας. Έτσι ακριβώς όπως κάνουν οι ελβετικές τράπεζες….
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 21/10/2019
Υ.Γ. Ένας λόγος που μου αρέσει τόσο πολύ η ορειβασία είναι ότι κινούμαστε ως ομάδα. Αν π.χ. ένα μέλος της ομάδας ξεμείνει, ξεμένει όλη η ομάδα. Για αυτό συχνά φροντίζω να μοιράζομαι το ένα μου μπατόν, το νερό ή κάποιο ρούχο που κάποιος άλλος χρειάζεται. Δεν ήμουν παλιότερα έτσι δοτική, αλλά με τον καιρό το εξάσκησα, το καλλιέργησα. Όταν μάλιστα δοκιμάζεσαι σε συνθήκες δύσκολες, π.χ. καύσωνας ή κρύο, εκεί δεν είναι εύκολο να μοιραστείς ρούχα ή νερό. Διδάσκεσαι όμως πολλά πράγματα για τον εαυτό σου, για τους άλλους, για την αλληλεγγύη. Κατά καιρούς, μας έρχονται άσχετα άτομα, που κουβαλούν την κλασσική νοοτροπία της καταναλωτικής μας εποχής. Όταν βλέπουν τα σκούρα, αρχίζουν και γκρινιάζουν στον αρχηγό κι απαιτούν εκείνο και το άλλο... Δεν δουλεύει όμως έτσι το πνεύμα της ορειβασίας κι αυτοί οι άνθρωποι συνήθως δεν ξανάρχονται. Θα ήθελα να βλέπαμε και την κοινωνία ως μια ορειβατική ομάδα. Πορευόμαστε μαζί κάπου. Δεν είναι 'πάρε ό,τι μπορείς για τον εαυτό σου κι άσε τους άλλους'. Αν ξεμείνει ένας, αργά η γρήγορα θα ξεμείνει όλη η ομάδα....
