Είναι το δεύτερο Πάσχα, όπου η λατρευτική ζωή αλλοιώνεται - φέτος με τη μετάθεση της εορτής της Αναστάσεως το Σάββατο αντί για Κυριακή. Κάποιοι λένε: "Τι 9, τι 12; Σημασία έχει η ουσία κι όχι ο τύπος". Πράγματι. Είναι θέμα ουσίας ότι αλλάζει ξανά το εθιμοτυπικό της πιο σημαντικής γιορτής της Ορθοδοξίας, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος! (Λιγότερος συνωστισμός θα υπάρξει στις 12 από ό,τι στις 9 ή θα μπορούσε η Αναστάσιμη θεία λειτουργία να γίνει την Κυριακή το πρωί). Είναι θέμα ουσίας ότι ο Χριστός αναστήθηκε Κυριακή κι όχι Σάββατο, αυτό λέει και το 'Πιστεύω'. Είναι θέμα ουσίας ότι έχει προκληθεί μεγάλη στεναχώρια στους πιστούς ('δεν μου πάει', λένε πολλοί) και ότι το Μεγάλο Σάββατο μέχρι την λήξη του είναι ημέρα βαρύτατου πένθους και αυστηρής νηστείας κι όχι για να τρώμε μαγειρίτσα μετά τσιφτετελίου στις 10.30μμ.
Όλα αυτά προκαλούν το θρησκευτικό συναίσθημα- χωρίς κανένα λόγο. Θυμάμαι πέρσι το Πάσχα, που κάποιοι έλεγαν 'δεν πειράζει που έκλεισαν τις εκκλησίες μας, ο Θεός είναι αγάπη, η αγάπη είναι παντού' (...οι λεγόμενοι 'αγαπούληδες'!). Πράγματι, ο Θεός ΕΊΝΑΙ αγάπη, όμως από τη στιγμή που επιλέγεις ένα θρησκευτικό μονοπάτι, οφείλεις να το τιμήσεις με όλα τα 'τυπικά' του κι όχι να κάνεις ό,τι σε βολεύει! Δεν ήταν ανόητοι εκείνοι που δημιούργησαν όλα αυτά τα τυπικά. Έχουν τεράστια σημασία στην πνευματική ζωή, με τρόπο που δεν γίνεται άμεσα αντιληπτός. Στις αρχές, τα ίδια έλεγα κι εγώ: "έλα μωρέ, αλάδωτη νηστεία;...πφφφ, τυπικούρες..." (στην πραγματικότητα βέβαια λιγουρευόμουν τα λαδερά φαγητά...). Μόνο όταν έκανα στην πράξη την αλάδωτη νηστεία, κατάλαβα την σημασία της και την δύναμή της...
Θυμάμαι επίσης πέρσι που δεν επέτρεψαν στον Επιτάφιο να περιφερθει ούτε καν χωρίς πιστούς και δεν άφησαν τους δήμους να μοιράσουν το Άγιο Φως στα σπίτια πόρτα-πόρτα, 'γιατί', λέει, 'θα γινόμασταν Ιταλία'.... Φέτος αποφάσισαν ότι για να μην γίνουμε Ιταλία, καλό θα ήταν να μην έρθει το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους... Δεν γνωρίζω ακριβώς σε τι κατηγορία το κατέταξαν, εμείς όμως ξέρουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αρχηγός του σύμπαντος κι ότι η Ορθόδοξη λατρευτική παράδοση χτίστηκε όπως χτίστηκε κατά τη διάρκεια αιώνων. Έχει το λόγο της που χτίστηκε έτσι κι ας θυμόμαστε ότι 'ουδέν μονιμότερον του προσωρινού'. Κι ότι, όσες 'αγαπούλες' κι αν νιώθουμε μέσα στην καρδιά μας, έχουμε ευθύνη να διατηρήσουμε την Ορθόδοξη λατρευτική παράδοση ως έχει. Αυτή είναι η ουσία. Καλή Ανάσταση!
1/5/2021
