Επιλογή ομορφιάς ή ασχήμιας στην καθημερινή ζωή

Όσοι βρίσκονται στο πνευματικό μονοπάτι, ανακαλύπτουν πως η αισθητική συνδέεται με πνευματικές αντανακλάσεις σε κάθε πτυχή και κάθε δευτερόλεπτο της ζωής. Οι αισθητικές επιλογές (το ωραίο αντί του άσχημου) δεν είναι απλά μια μικρή πολυτέλεια στιγμιαίας προσωπικής ευχαρίστησης. Η συστηματική επιλογή υψηλής αισθητικής σε κάθε πτυχή της ζωής μας αναγκαστικά οδηγεί αργά ή γρήγορα σε υψηλότερες πνευματικές επιλογές. Μαθαίνουμε να διακρίνουμε τον πνευματικό κόσμο, που είναι υψηλής απλότητας και εκλεπτυσμένης ομορφιάς, ξέχωρος από την χοντροκομμένη, άξεστη καθημερινή τρέλα. Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο δεύτερος μοιάζει πολύ πιο υπαρκτός, μόνο επειδή τον πιστεύουμε κι εστιάζουμε συστηματικά την προσοχή μας (ή υιοθετούμε) τις συστηματικές αντιαισθητικές επιλογές του. Εθισμένοι στην αντι-αισθητική (τα ΜΜΕ έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να προωθήσουν την αντι-αισθητική σε όλα τα επίπεδα, όπως δυστυχώς και το μεγαλύτερο μέρος της ‘μοντέρνας’ τέχνης), πολύ απλά δεν βλέπουμε τον πνευματικό κόσμο. Υπάρχει, αλλά δεν τον βλέπουμε, δεν τον εκτιμούμε. Κάποιος που περνά όλη του την ημέρα στο βόθρο, δεν μπορεί να μυρίσει το μακρινό λεπτό άρωμα του γιασεμιού. Θα χρειαστεί συνειδητή επιλογή να βγει από το βόθρο, να καθαριστεί, να αντισταθεί στον πειρασμό να ξαναπάει και να αναζητήσει συστηματικά ανώτερες οσμές. Μπορεί να γίνει. Ο πνευματικός κόσμος είναι όμορφος, γαλήνιος, δυνατός, γεμάτος αγάπη και είναι δύσκολο να βρεθούν οι λέξεις να τον περιγράψουν. Ο άλλος κόσμος, είναι γεμάτος θυμό, ζήλια, ειρωνία, εγωισμό και ασχήμια. Για την επιλογή του πνευματικού κόσμου έχουν γραφεί άπειρα, τι είναι σωστό, τι οδηγεί στη λύτρωση της ψυχής, τι βοηθά τις κοινωνίες να λειτουργήσουν αρμονικά, τι οδηγεί στην εσωτερική γαλήνη κλπ. αλλά σε αυτό το άρθρο, θα ασχοληθώ με μια άλλη διάσταση του πνευματικού κόσμου. Είναι απλά πιο όμορφος! Όσο πια κι αν έχουν διαστρεβλώσει κάθε έννοια του ‘ωραίου’ μέσα από τη διαταραγμένη ζωγραφική, διαταραγμένη μουσική, διαταραγμένο κινηματογράφο, ακόμη και διαστρεβλωμένη μόδα, τέλος πάντων, η πλειοψηφία του κόσμου διατηρεί ευτυχώς ακόμη μια υγιή αίσθηση του ωραίου, κι αυτό είναι σημαντικό.

Το σημαντικό με την αισθητική διάσταση της πνευματικότητας είναι ότι οι αισθητικές επιλογές είναι σχετικά εύκολο να επιτευχθούν στην καθημερινότητα. Σε αντίθεση με άλλες διαστάσεις της πνευματικότητας, όπως ειλικρίνεια, συγκέντρωση του νου, συγχώρεση, θρυμματισμός του εγωισμού, που χρειάζονται επίπονη εργασία, οι αισθητικές επιλογές είναι πιο εύκολες να πραγματοποιηθούν και κάνουν σημαντική διαφορά στην ποιότητα της ζωής μας. Όταν γίνονται συστηματικά, η σύνδεση με τον πνευματικό κόσμο θα είναι πολύ πιο εύκολη, γιατί συντονιζόμαστε με αυτόν. Είναι στη διάθεσή μας, αλλά πρέπει να τον επιλέξουμε. Δεν χρειάζεται να γίνουμε ασκητές, αλλά να ξεκινήσουμε πιο εκλεπτυσμένες επιλογές, έστω και λίγο, όποτε μπορούμε.  Θυμώνουμε όταν η ζωή μας θυμίζει ασχήμια, θυμώνουμε ότι μας επιβάλλουν μια άσχημη ζωή εκείνοι οι άλλοι. Όμως κι εμείς οι ίδιοι χάνουμε καθημερινά πάμπολλες ευκαιρίες για να επιλέξουμε το κάλλος. Τα παραδείγματα μπορεί να φανούν απλά ή ακόμη και άσχετα, δεν είναι όμως. Αν δεν ξεκινήσουμε εμείς οι ίδιοι να επιλέγουμε το όμορφο και το πνευματικό, ακόμη κι αν εξαφανιστούν εκείνοι οι άλλοι που μας κάνουν τη ζωή άσχημη, η ζωή μας θα εξακολουθήσει να είναι άσχημη. Γιατί αυτό έχουμε μάθει, σε αυτό έχουμε προσκολληθεί και τέλος πάντων θέλουμε να έχουμε πάντα έναν λόγο να είμαστε θυμωμένοι με κάποιον, παρά να αναλάβουμε την ευθύνη να ξεκινήσουμε σήμερα μια ομορφότερη ζωή. Κάποια παραδείγματα λοιπόν:

1)Όταν τρώμε αργά και σιωπηλά ένα υγιεινό φαγητό που ετοιμάσαμε με φροντίδα κι αγάπη, είναι όμορφο. Όταν καταβροχθίζουμε (χωρίς να μας βλέπει κανείς) σκουπιδοφαγητά, αυτό είναι άσχημο.

2)Όταν σταματάμε να τρώμε μόλις νιώσουμε ότι γεμίζει το στομάχι μας και αρκούμαστε, αυτό είναι όμορφο. Όταν οι επιθυμίες μας δεν έχουν τελειωμό και θέλουμε κι αυτό κι εκείνο και το άλλο, μη τυχόν και μας ξεφύγει καμία γεύση, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό.

3)Όταν γεμίζει το μυαλό μας με τις ίδιες σκέψεις ζήλιας, πικρίας, θυμού και παράπονου, που σκεφτόμαστε χιλιάδες φορές κάθε μέρα εδώ και χρόνια, αυτό είναι ασχήμια. Αν αποφασίσουμε να αδειάσουμε το νου μας και να ζητήσουμε από το Θεό να τον γεμίσει (‘Πες μου, σε ποια σκέψη θέλεις να επικεντρωθώ σήμερα’), τότε ο νους θα λάμπει γιατί και η σκέψη θα είναι λαμπερή, αλλά θα είναι και ενδιαφέρουσα! Αυτή είναι πολύ χρήσιμη άσκηση στην αρχή της ημέρας. Ζητούμε από το Θεό, το θέμα της ημέρας στο νου μας. Μπορεί να έρθει σαν λέξεις, εικόνα, φράση, άκουσμα ή αίσθηση, όπως π.χ. ‘Ο Θεός έχει το Σχέδιο Του και δεν μας έχει ξεχάσει’. Το χαρακτηριστικό είναι ότι μας κάνει να νιώθουμε ανάταση. Έχοντας αυτήν την σκέψη ως σημείο αναφοράς κατά τη διάρκεια της ημέρας, δεν γυρνά ο νους δεξιά κι αριστερά και μπορούμε γρήγορα να επανέρθουμε μετά από κάποια αναστάτωση. Οι ειδήσεις στα ΜΜΕ πάντα φέρνουν αναστάτωση στο νου, για αυτό το λόγο είναι φτιαγμένες, άρα βοηθά να έχουμε έτοιμο το σημείο αναφοράς μας. Μέρα με τη μέρα χτίζουμε έναν όμορφο νου. Δεν είναι εύκολο, θέλει επιμονή και προσπάθεια, αλλά τα οφέλη είναι ανεκτίμητα.

4)Όταν μιλάμε φωναχτά, γκρινιάζοντας, κουτσομπολεύοντας, ή απλά φλυαρώντας, είναι εντελώς αντιαισθητικό (και δεν μπορώ να καταλάβω πώς αντέχει ο κόσμος να βλέπει τις ελληνικές σειρές που το μόνο που κάνουν είναι να σκούζουν μεταξύ τους –αστείες δεν είναι, ηχορρύπανση ίσως). Η σιωπή και τα λίγα μετρημένα λόγια είναι πιο όμορφα. Λακωνικά και όμορφα.

5)Η σύγχρονη μουσική, ειδικά αυτή που προβάλλεται στην τηλεόραση, έχει συλλέξει ό,τι πιο αντι-αισθητικό από κάθε αίσθηση και το προβάλλει. Ας μην ξεχνούμε ότι όταν ακούμε ένα τραγουδιστή απορροφούμε την ενέργειά του, η οποία κάποιες φορές εμπλέκεται με ναρκωτικά, σεξουαλικό εθισμό, ναρκισσισμό, απληστία, κατάθλιψη. Θέλουμε να εισπράξουμε αυτήν την ενέργεια; Πριν από μια-δυο δεκαετίες, τα ρεμπέτικα είχαν γίνει της μόδας. Μην ξεχνούμε όμως ότι το μεγαλύτερο μέρος τους γράφηκαν κάτω από την επίδραση ναρκωτικών (όπως μεγάλο μέρος και της σύγχρονης ροκ-δεν το κρύβουν άλλωστε!). Δεν είναι λοιπόν μόνο  θέμα ‘όμορφης ή άσχημης μουσικής’. Είναι της όμορφης ή άσχημης ενέργειας που εκπέμπουν και θα πρέπει να επιλέξουμε.

6)Όταν βρίζουμε στην οδήγηση, ακόμη και με κλειστά παράθυρα, ακόμη και μέσα από τα δόντια μας, γινόμαστε πιο άσχημοι. Πιο ωραίο είναι να παίρνουμε μια αναπνοή, να αποστασιοποιούμαστε- όποια ώρα και αν φτάσουμε και όταν είμαστε στο φανάρι, να κοιτάμε τον ουρανό. Ο ουρανός είναι πιο όμορφος από το φανάρι.
Οι μικροεκνευρισμοί θέλουν προσοχή. Κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από όσο φαίνεται, γιατί είναι πιο συχνοί και ροκανίζουν την καθημερινότητα. Αλλά αν έχουμε το νου μας, μπορούμε να επανερχόμαστε αμέσως. Σπάει η σακούλα των σκουπιδιών. Χάνουμε τη στροφή στην οδήγηση και πρέπει να κάνουμε έναν τεράστιο κύκλο. Το μέλος της οικογενειας μας πατάει τα κουμπιά με ενοχλητικές παρατηρήσεις. Οι αφορμές είναι πολλές και συνεχείς. Ακόμη κι αν εκνευριστούμε εκείνη τη στιγμή, ακόμη κι αν φωνάξουμε, πρέπει  γρήγορα να σκεφτούμε κάτι άλλο κάτι ευχάριστο, κι όχι να νιώσουμε άσχημα επειδή εκνευριστήκαμε. Π.χ. λέγοντας ‘είδες, πάλι έχασα την ψυχραιμία μου. Ημέρα άρχισε στραβά, όλα χάλια μου πάνε. Εκεί που είχα καλή διάθεση, την έχασα πάει’. Τότε, οι σκέψεις που ακολουθούν το μικροεκνευρισμό, είναι πολύ χειρότερες από την ίδια την αφορμή. Είναι όπως με τα κουνούπια, η φαγούρα μετά είναι πολύ πιο ενοχλητική από το τσίμπημα. Τη φαγούρα των μικροεκνευρισμών όμως μπορούμε να τη σταματήσουμε.

7)Όταν έχουμε τη διάθεση να γνωρίσουμε κάποιον για αυτό που είναι, με αυθεντικότητα, αθωότητα, αυθορμητισμό και να του δείξουμε ενδιαφέρον, προσοχή και έπαινο, αυτό είναι όμορφο. Όταν γνωρίζουμε άλλους, με υπολογιστικό συμφέρον, τι θα πάρω εγώ από αυτούς, αυτό είναι άσχημο. Όταν ακούς μια γυναίκα να της ξεφεύγει ότι χάρηκε όταν γέννησε κόρη, γιατί έτσι έχει καβάτζα περιποίηση στα γηρατειά της... Δυστυχώς αυτές οι στάσεις είναι πολύ αντιαισθητικές και εμφανείς, όσο κι αν προσπαθεί μια γυναίκα να τις κρύψει και να υποκριθεί.

8)Ένα απλό, καθαρό, περιποιημένο σπίτι, με το προσωπικό χρώμα του ιδιοκτήτη, δημιουργώντας όσο λιγότερο πόνο και δυσαρμονία στη Γη, είναι όμορφο. Ένα σπίτι υπερφορτωμένο σε λούσα ή υλικά που πληγώνουν τη γη, είναι άσχημο.

9)Ένα καθαρό σώμα, που το εκτιμούμε, με ισορροπημένη άσκηση είναι όμορφο. Το σώμα είναι το όχημα που μας μεταφέρει για να κάνουμε τη δουλειά μας. Ένα σώμα παραμελημένο, με πλαδαρότητα δεξιά κι αριστερά, δεν είναι και τόσο όμορφο-όχι γιατί έτσι προτάζουν τα πρότυπα της μόδας, αλλά γιατί είναι παραμελημένο. Από την άλλη, ένα ναρκισσιστικό σώμα, που ξοδεύει ώρες για να γραμμώσει και την τελευταία μυική ίνα, είναι επίσης ακαλαίσθητο, γιατί η φροντίδα γίνεται για τη γνώμη των άλλων.

10) Η απορρόφηση από τη φύση, οποιαδήποτε φύση, βουνό, δάσος, θάλασσα, ποτάμι, λίμνη, είναι εξ ορισμού πολύ όμορφη. Όταν ηρεμούμε στη φύση (όχι όπως  μερικοί ορειβάτες που πηγαίνουμε στην κορυφή του βουνού και μιλάνε φωναχτά δεκαπέντε ώρες στο κινητό, διαταράσσοντας το οικοσύστημα από τις φωνές!). Όταν πραγματικά αφηνόμαστε να γίνουμε ένα με τη φύση, τότε όχι μόνο νιώθουμε πολύ πιο ήρεμοι, αλλά με κάποιο τρόπο παίρνουμε και κάποια από την ομορφιά της φύσης, γινόμαστε σαν κι αυτήν. Στα ορεινά χωριά και στους ορειβατικούς κύκλους, βλέπεις κάποιους ανθρώπους που το έχουν πετύχει αυτό. Όχι όλοι, αλλά κάποιοι έχουν πραγματικά συγκοινωνήσει με τη φύση, εκπέμπουν όμως κάτι διαφορετικό. Χωρίς να είναι απαραίτητα εμφανίσιμοι με τα στάνταρ της εμπορεύσιμης αισθητικής, είναι όμως πραγματικά όμορφοι. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν με πάθος τη φύση και δεν μπορούν να ζήσουν μακριά της. Η απορρόφηση της προσοχής μας από τη φύση, έστω και τη λιγοστή φύση που υπάρχει στην πόλη, είναι από τα βασικότερα συστατικά της όμορφης ζωής.

11)Εκείνος που ασχολείται αχόρταγα, άπληστα με το σεξ, επειδή δεν έχει βρει άλλο νόημα στη ζωή του, επειδή βαριέται, επειδή θέλει να ρουφήξει ενέργεια από τον άλλον, επειδή έτσι τον έχουν μάθει ότι είναι ‘κουλ’, ότι είναι μεγάλο κατόρθωμα, δίνει μια εικόνα τρομερά αντι-αισθητική, είτε είναι άντρας, είτε γυναίκα.  Το σεξ χρειάζεται εγκράτεια και διάκριση για να διατηρήσει την ομορφιά του. Όταν εγκρατείται κανείς για το κατάλληλο άτομο και, ακόμη και τότε, μόνο τις στιγμές που νιώθουν κοντά (όχι επειδή βαριούνται και δεν έχουν τι άλλο να κάνουν!), τότε το σεξ προσθέτει στην  ομορφιά της ζωής. Αλλιώς γίνεται μια ακόμη αντι-αισθητική νότα στις τόσες που μας κατακλύζουν.

12)Η οπτική αισθητική, τα χρώματα, είτε στο σπίτι μας είτε εκτός, ή στα ρούχα μας ακόμα, προσθέτουν πολύ σημαντικά στην καθημερινή ομορφιά. Χαίρομαι όταν βλέπω φίλες, που ντυνόμαστε με το χρώμα που περιγράφει τη διάθεση της ημέρας. Σήμερα η μέρα είναι θαλασσιά, σήμερα άσπρη, σήμερα κόκκινη. Απλά και καθαρά χρώματα έχουν επίσης θεραπευτικό αντίκτυπο και υπάρχουν αντιστοιχίες στο συμβολισμό του κάθε χρώματος. Νομίζω ότι ο καθένας θα πρέπει να διαλέξει το χρώμα που τον κάνει να νιώθει καλύτερα στην κάθε ημέρα. Μια άλλη επίθεση στην αισθητική μας είναι δυστυχώς τα γκράφιτι.  Δεν είμαι εντελώς αντίθετη στην τεχνική, δυστυχώς όμως στην πλειοψηφία τους τα γκράφιτι είναι σκοτεινά, επιθετικά, τρομακτικά. Είναι που είναι η πόλη γκρίζα από μόνη της, με τα γκράφιτι γίνεται… Θεωρώ επίσης ότι τα γκράφιτι πνίγουν την καλλιτεχνική δημιουργικότητα των εφήβων. Δεν είναι καθόλου πρωτοποριακά, ή αυθεντικά. Απλά οι έφηβοι κάνουν παραλλαγές στο στυλ και τη θεματολογία που τους έχουν χορηγήσει, ενδεχομένως ενήλικες. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο και θα ήθελα να δω γκράφιτι εφήβων, που πραγματικά θα κάνουν τους ίδιους να νιώσουν καλά, όχι να αναπαράγουν με μιμητισμό την κατάθλιψη και τη μαυρίλα που τους έχουν υπαγορεύσει. Υπάρχει κίνημα αντι-γκράφιτι στην Αμερική, που έχει κυριολεκτικά μεταμορφώσει το πρόσωπο ολόκληρης της πόλης της Φιλαδέλφειας, αλλά και τη νεολαία της.Οι τεχνοτροπίες ποικίλλαν, καθώς οι έφηβοι αφέθηκαν πραγματικά να ζωγραφίσουν μέσα από την καρδιά τους κι ας μην ήταν τεχνικά τέλειο και τα μηνύματα ήταν ελπιδοφόρα, ζωντανά, όμορφα. Μακάρι να γινόταν κάτι τέτοιο και στην πόλη μας.

13)Οποιοδήποτε χιούμορ με ειρωνεία, ή σαρκασμό, όχι μόνο δεν είναι αστείο, αλλά αντηχεί στα αυτιά μας ως κακοφωνία. Ο ήπιος, ευγενικός, αλλά έξυπνος λόγος μπορεί να μην μας ταρακουνά από τη θέση μας, όπως το κραυγαλέο φάλτσο, αλλά  ευηχεί, είναι όμορφος.

14)Ο παρτακισμός είναι κακάσχημος. Η συμπόνια, ακόμη και για εκείνον που ίσως έσφαλλε, όταν βάζω τον εαυτό μου στη θέση του άλλου (πριν χρειαστεί να το κάνει ο Θεός στην πραγματικότητα!), η διάθεση να δούμε με νοιάξιμο τον άλλον, σαν να ήταν οικογένειά μας, αυτή είναι η ομορφιά στη σκέψη και στην ψυχή.

15)Σήμερα πλέον, σχεδόν το σύνολο των τηλεοπτικών εκπομπών, αλλά και πολλών διαδικτυακών σελίδων είναι ο ορισμός της ασχήμιας. Ειδικά, η τηλεόραση νομίζω πια ότι αν την παρακολουθεί κανείς πάνω από 15 λεπτά την ημέρα, ή θα τον τρελάνει ή θα ναρκώσει εντελώς τις νοητικές του ικανότητες. Πολλοί από εμάς βρίσκουμε τους εαυτούς μας κολλημένους σε κάποιες ιστοσελίδες, να μάθουμε νέα, να μάθουμε ‘τι θα γίνει επιτέλους’. Όμως κάθε φορά, καταλήγουμε απογοητευμένοι. Οι ιστοσελίδες ειδήσεων δεν μπορούν να μας πουν ‘τι θα γίνει επιτέλους’. Στην καλύτερη περίπτωση δεν γνωρίζουν οι ίδιοι, στη χειρότερη τους ενδιαφέρει μόνο να χειραγωγήσουν το νου μας σύμφωνα με τη δική τους ατζέντα. Θέλουμε γρήγορες απαντήσεις, θέλουμε να ξέρουμε τώρα.   Όμως δεν μπορούν αυτές οι οδοί να μας δώσουν καμία απάντηση.

Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι ο Θεός δεν μας έχει εγκαταλείψει, δεν μας έχει ξεχάσει, ούτε έχει  χάσει τον έλεγχο. Υπάρχουν κύκλοι, όπου φαίνεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ένα τέτοιο κύκλο ίσως διανύουμε τώρα. Σαν να έχει κολλήσει μια παράξενη σιγή, μια ακινησία, σαν τα νερά του βάλτου, που όμως δεν είναι καθαρά. Αναρωτιόμαστε πού είναι ο Θεός. Όταν φαίνεται ότι έχει κάνει ένα βήμα πίσω, με λιγότερο ηχηρές παρεμβάσεις δεν σημαίνει ότι μας έχει ξεχάσει. Είναι απλά ένας λιγότερο δραματικός κύκλος. Τα πράγματα κινούνται, αλλά σε άλλο επίπεδο. Ίσως σε αυτήν την περίοδο της αφύσικης ησυχίας, γίνεται πολλή δουλειά στις ψυχές πολλών ανθρώπων, με τρόπο που δεν είναι ορατό ούτε στους ίδιους.

Μου έκανε εντύπωση πριν μερικές εβδομάδες, σε μια ακόμη ‘ζούμε ιστορικές στιγμές’ φάση, που κολλημένη στο Διαδίκτυο, προσπαθούσα κι εγώ να ‘μάθω τι θα γίνει’. Χρειάστηκε να φύγω για Σαββατοκύριακο στην επαρχία και ευτυχώς να διακοπεί η σύνδεση με τη γρήγορη και ανούσια πληροφορία του Διαδικτύου, και να αντικατασταθεί από την πιο αργή, αλλά πιο ουσιαστική επικοινωνία με τη φύση και το Θεό. Γύρισα μετά από τρεις μέρες, πολύ πιο ήρεμη, σίγουρη ότι θα είχα πολλές σελίδες να κατεβάσω από τις ιστορικές αλλαγές που θα είχαν γίνει όσο έλειπα. Στην πραγματικότητα, μόλις ξαναμπήκα στο Ίντερνετ, ένιωσα σαν να μην είχα χάσει απολύτως τίποτα. Οι  ειδήσεις ήταν ακριβώς οι ίδιες ανακυκλώσεις, όπως και πριν τρεις μέρες. Σε κάνουν κάθε φορά να νομίζεις ότι πάει να γίνει το κοσμοϊστορικό γεγονός, ενώ στην πραγματικότητα σου αποσπούν την προσοχή από τα πραγματικά κοσμοϊστορικά γεγονότα, που είναι η επανόρθωση της σχέσης μας με το Θεό. Αυτή είναι η ουσία της προσπάθειας αλλά και της ταλαιπωρίας ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Όπως πάλι, τώρα με τις απολύσεις, πολλοί συνάδελφοι μένουν κολλημένοι σε μια οθόνη, κρέμονται από τα χείλη του υπουργού ή του πρωθυπουργού, κρεμασμένοι από την κάθε ανακοίνωση, τι θα γίνει, τι θα πει τώρα, θα με απολύσει; Μπήκα κι εγώ στον πειρασμό, αλλά μιλώντας μεταφυσικά, αυτή η στάση είναι λάθος. Είναι σαν να δίνουμε τη δύναμή μας σε κάποιον άλλον να αποφασίζει για τη ζωή μας. Στην πραγματικότητα, μόνο ο Θεός, αποφασίζει για τη ζωή μας. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Αν είναι στο σχέδιο του Θεού να απολυθώ, τότε αυτό θα γίνει την κατάλληλη στιγμή, για να μου διδάξει κατάλληλα μαθήματα για την ψυχή μου. Το μάθημά μου μπορεί να είναι να παλέψω, ή να νιώσω συμπόνια για τους άλλους (π.χ. να σταματήσω να λέω ‘καλά τους κάνανε’), ή εντέλει να βρω καλύτερη δουλειά. Όταν μάθουμε το εσωτερικό μάθημα (π.χ. να μη φοβάμαι, να δείξω αλληλεγγύη, να παλέψω για τα κοινά), τότε, αργά ή γρήγορα, η δύσκολη κατάσταση θα φύγει από τη ζωή μας, γιατί δεν εξυπηρετεί άλλο σκοπό. 

Μαθημένοι στον τρόπο σκέψης του θύματος, δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο Θεός είναι παρών στις ζωές μας κι ότι θα μας βοηθήσει αν συνεργαστούμε μαζί Του. Παπαγαλίζουμε τις αρνητικές λέξεις για το χάλι της Ελλάδος, γιατί έτσι βολευόμαστε. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αρνηθούμε την πραγματικότητα, αλλά το να το παπαγαλίζουμε όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε, είναι τεμπελιά και βόλεμα. Βόλεμα να μην δουλέψουμε για κάτι καλύτερο στη ζωή μας, και αυτή η δουλειά ξεκινά με την πίστη και τη θετική σκέψη. Βόλεμα, στο ότι πάντα θα φταίνε κάποιοι άλλοι. Υπάρχουν όμως πολλά τρανταχτά παραδείγματα για το αντίθετο. Σήμερα (όχι γενικώς κι αορίστως, αλλά ΣΗΜΕΡΑ, στη σημερινή κατάσταση) βλέπω άστεγους (ΑΣΤΕΓΟΥΣ) που ξελασπώνουν. Μετά από χρόνια, καταφέρνουν και φεύγουν από το δρόμο. Βρίσκουν κάποια μεροκάματα, κάνουν ένα δυο φίλους, βρίσκεται χώρος να κατοικήσουν. Η κατάσταση του άστεγου συμβολίζει τον απόλυτο εφιάλτη του καθενός που φοβάται για τα οικονομικά, φοβάται ότι ‘θα μείνει στο δρόμο’ . Σε αυτούς τους ανθρώπους το χειρότερο έχει ήδη συμβεί- και το ξεπέρασαν. ΣΗΜΕΡΑ υπάρχουν άστεγοι που ξελασπώνουν… Το χαρακτηριστικό όμως όλων ήταν ότι είχαν πίστη. Και πόρτες άνοιξαν. Είναι δοκιμασία πίστης. Αν οι άστεγοι τα κατάφεραν να κρατήσουν την πίστη τους, τι πρέπει να πούμε εμείς;

Υ.Γ. Κάτι τελευταίο: Είναι αδύνατο να βγούμε από τη σημερινή κρίση, χωρίς τη συνειδητή, με ταπεινότητα, επίκληση της βοήθειας του Θεού.  Χωρίς τη βοήθεια του Θεού, δεν θα έχουμε ούτε την ενέργεια, ούτε την καθοδήγηση, ούτε τη δύναμη, να ξεκολλήσουμε από εδώ. Το βλέπω σε συγκεντρώσεις ανθρώπων, που κατά τα άλλα, έχουν τις σωστές ιδέες, λένε τα σωστά πράγματα, αλλά δεν υπάρχει η ενέργεια!  Βλέπω κατά καιρούς ακόμη και φωτεινά, ηγετικά άτομα, που είναι προφανές ότι ο Θεός τους βοηθά και τους δίνει καθοδήγηση, να Τον αρνούνται, νομίζουν ότι όλες τους οι δυνάμεις προήλθαν από τον εαυτό τους. Αυτή ακριβώς είναι η υπεροψία και το σίγουρο αποτέλεσμά της είναι ότι θα μείνουμε κολλημένοι στο ίδιο σημείο. Είναι κρίμα, γιατί υπάρχει τόση βοήθεια έτοιμη από το Θεό για εμάς. Αρκεί να ρίξουμε τον εγωισμό μας, να Τον αναγνωρίσουμε, να Τον ζητήσουμε και να συνεργαστούμε μαζί Του.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 28/7/2013