Με ανακούφιση άκουσα τη μη
πληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ σήμερα. Με όλη την κριτική εναντίον της κυβέρνησης
για τις υπαναχωρήσεις της στην πληρωμή του χρέους και την επιλογή λάθος προσώπων
σε θέσεις κλειδιά, ένιωσα πραγματικά ανακούφιση κι ευγνωμοσύνη που για πρώτη
φορά, για πρώτη φορά εδώ και πολλές πολλές δεκαετίες κάποιος δεν έχει
ξεπουληθεί και έχει καλή πρόθεση
απέναντι στον τόπο. Το αν θα τα καταφέρει με τον πόλεμο που του γίνεται μέσα κι
έξω είναι άλλο θέμα, αλλά επιτέλους κάποιος καταβάλλει την προσπάθεια, κάποιος
είπε ΟΧΙ. Υπάρχει πολλή μεγάλη ανάγκη στον ελληνικό λαό να δει ότι αυτός που
εμπιστεύτηκε πολιτικά δεν θα τον πουλήσει ακόμη μια φορά. Αυτή η ανάγκη είναι
πιο δυνατή και από την ανάγκη για ψωμί και πιστεύω ότι ο κόσμος θα το
αναγνωρίσει. Είναι άγνωστο το πεδίο στο πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά η
ηθική δικαίωση της μη-προδοσίας, έστω και μετά από τόσες υπαναχωρήσεις, είναι
εξαιρετικά σημαντική. Γιατί είναι τόσο εξαιρετικά σπάνια. Τις τελευταίες μέρες
σκεφτόμουν τι θα με φόβιζε περισσότερο: μια ανεξέλεγκτη έξοδος με όποιες
εκδικητές πράξεις υποκινήσουν οι ίδιοι οι δανειστές σε όλα τα επίπεδα εναντίον της
χώρας, ή μια ακόμη υποταγή; Ακόμη και αν όλα τα ψεύτικα σενάρια των κινδύνων
του Grexit ήταν αληθινά (που δεν είναι), η υποταγή με τρόμαζε
πολύ περισσότερο. Γιατί δεν είναι μόνο ότι θα χάσουμε και τις δουλειές μας, και
τα χρήματα και τη χώρα, σε αυτόν το δρόμο του βέβαιου θανάτου που εν γνώσει τους
μας έχουν οδηγήσει. Είναι ότι με την υποταγή θα χάσουμε τη ψυχή μας. Θα χάσουμε
κάθε ίχνος αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας, αυταξίας κι ελπίδας. Θα καταρρακωθεί το
ηθικό μας για να μη τολμήσουμε να σηκώσουμε κεφάλι ποτέ πια. Όσο άγνωστο όμως και αν είναι το μέλλον –και δεν
έχω καμία αμφιβολία ότι θα ακολουθήσουν για κάποιο διάστημα πολύ δύσκολες
μέρες, και θα τρέχουν τα πληρωμένα παπαγαλάκια που τόσα χρόνια εξυπηρέτησαν
δουλικά το ξεπούλημα της Ελλάδας να πουν «είδατε, σας τα λέγαμε»- όσες
δυσκολίες και να μας περιμένουν μπροστά, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στο
βέβαιο, αργό και ταπεινωτικό θάνατο. Σαν το βάτραχο που πέθανε μέσα στην
κατσαρόλα με το βραστό νερό. Γιατί δεν πήδηξε έξω; Γιατί αύξαναν τη θερμοκρασία
σιγά σιγά και ταυτόχρονα του έλεγαν «Που θα πας έξω; Θα καείς».
Χωρίς αμφιβολία, μας περιμένουν
δύσκολες μέρες, αλλά τουλάχιστον μέσα στην ελευθερία θα υπάρχει η προοπτική της
ευημερίας που μπορούμε εμείς να δημιουργήσουμε. Τώρα δεν μπορούμε να
δημιουργήσουμε τίποτα. Τα χέρια μας είναι δεμένα. Ήρθε η ώρα να βγούμε από την
απάθεια και να διαλυθεί η πλάνη ότι η Ευρώπη μας προστατεύει και μας σώζει. Δεν
κάνει τίποτα από τα δύο. Αντιθέτως. Από τους εξωτερικούς κινδύνους μας προστατεύει
ο Θεός, και χρειαζόμαστε την ελευθερία μας για να δημιουργήσουμε στο εσωτερικό
μια δίκαιη, αλτρουιστική, ευημερούσα κοινωνία. Αναρωτιέμαι μερικές φορές, είναι
ο ελληνικός λαός έτοιμος για κάτι τέτοιο; Φαίνεται πώς είναι. Αλλιώς δεν θα μας
είχε παρουσιάσει την ευκαιρία. Όχι όλοι, αλλά η κρίσιμη μάζα της ποιότητας
φαίνεται πώς είναι. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που μέσα την σκλαβιά του φόβου,
στον εγωκεντρισμό, στην πλύση εγκεφάλου και τη ψευδο-αυτό-εκτίμηση, μέσα από
την ταυτότητα του Ευρωπαίου θέλουν να υποκύπτουμε σε ότι μας ζητούν πάση θυσία.
Η πλειοψηφία όμως φαίνεται ότι έχει κρατήσει τα λογικά της. Και φαίνεται ότι
έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να περιμένει σωτηρία από κανέναν παρά μόνο από το
Θεό και τον εαυτό της. Να ξυπνήσει από το ρόλο του νηπίου να αντιμετωπίσει με
θάρρος τις δυσκολίες που έρχονται, γνωρίζοντας ότι η μόνη βιώσιμη λύση είναι η
ηθικά σωστή λύση. Όση αντίσταση και να συναντήσει είναι η μόνη που ο Θεός ανταμείβει.
Είναι ο λόγος για τον οποίο συνεχίζουμε και
υπάρχουμε ως έθνος. Γιατί σε πολλές καμπές διεκδικήσαμε το ηθικά σωστό, την
ελευθερία έστω κι αν φαινόταν πρακτικά αδύνατο και τρελό. Τα ίδιο πρέπει να
κάνουμε και τώρα.
Ο ξένος τύπος έγραψε παρά πολλά
σήμερα, και υπάρχει ένα πολύ διαφωτιστικό άρθρο του telegraph που ξεσκεπάζει την παρανομία και κακοποίηση από το
ΔΝΤ. Αναρωτιέμαι: που είναι όλα τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια των βραδινών
δελτίων που ηδονίζονται κάθε βράδυ με το να περιγράφουν βιβλικές καταστροφές,
έτσι και πούμε όχι στους δανειστές, να αποκαλύψουν αυτό άρθρο (και πολλά άλλα
βέβαια)…Το άρθρο ξεσκεπάζει το βρώμικο ρόλο του ΔΝΤ που παραβίασε το
καταστατικό του για να σώσει τις τράπεζες σε βάρος της Ελλάδας. Αλλά ποιοι τα υπογράψανε
και τα συνέχισαν αυτά; Τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα που για δεκαετίες κατέστρεψαν
τη χώρα και τώρα κάνουν και κριτική σε κάποιον που τόλμησε να υπερασπιστεί τη
χώρα του αντί την τσέπη τους. Θα έπρεπε να είχαν εξαφανιστεί ως κόμματα από
προσώπου γης. Και βέβαια , υπάρχουν όλοι εκείνοι οι εκατομμύρια ηλικιωμένοι και
μη, που δεν πρόκειται να διαβάσουν το άρθρο του telegraph αλλά θα βλέπουν
καθημερινά τα σοβατισμένα πρόσωπα των προπαγανδιστών να παπαγαλίζουν το
εγκληματικό τους παραμύθι… Ελπίζω τουλάχιστον να λειτουργήσει η διαίσθησή τους-
το μόνο που μας έχει μείνει πια για να διακρίνουμε το ηθικά σωστό από το θάνατο…
Πρεκατέ Βικτωρία,www.brightplanet.blogspot.gr, 5/6/2015
