Τα ακόλουθα άρθρα έχουν γραφεί από την ψυχολόγο και συγγραφέα Πρεκατέ Βικτωρία, πολλά εκ των οποίων έχουν αποσταλεί στον τύπο (όπου είναι γνωστό, αναφέρεται η πηγή δημοσίευσης).Το υλικό εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συγγραφέως και δεν εκπροσωπεί κάποιο φορέα ή οργανισμό. Παρακαλείσθε αν αναδημοσιεύετε κάποιο άρθρο, να αναφέρετε ως πηγή αυτό το ιστολόγιο.

Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
1)"Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371 2)"ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011
3)"ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή" Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς και εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, Α έκδοση 2012, Γ 'εκδοση 2022
4)"ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ 2017
5) "ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ". Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 2024
6)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007) 7)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)
Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες. Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του. Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωσης της συμπόνιας, της αλλοτρίωσης κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να επωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.htm

YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ στο κανάλι youtube Victoria Prekate https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα σε σχέση με την προστασία του παιδιού, την πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, τις εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής, την σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία, καθώς και προσωπικές απόψεις για τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας.
myows online copyright protection

Το στρες της επανόδου...

Ακούγεται παράδοξο, αλλά  η επάνοδος στην πολυπόθητη κανονικότητα, που τόσο ονειρευόμασταν στη διάρκεια του lockdown, επιφέρει με τη σειρά της το δικό της στρες… Το άγχος σχετίζεται με τις δραστικές, απανωτές αλλαγές στην καθημερινότητα μας. Οι μικρές, συμπυκνωμένες, απότομες αλλαγές  στον καθημερινό τρόπο ζωής  μπορεί να προκαλέσουν περισσότερο στρες από ό,τι μια αφηρημένη, γενικόλογη, μελλοντική απειλή, όπως αυτή του θανάτου.  Το στρες σχετίζεται με την απώλεια ελέγχου σε διάφορους τομείς της ζωής μας, όπως  π.χ. με την εργασία, με το ποιους ανθρώπους θα μπορούμε να δούμε και πώς, πού θα μπορούμε να ταξιδεύουμε κλπ. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν έντονο στρες με την επάνοδο στην εργασία και το ρίσκο που αυτή ενέχει στο να μολυνθούν. Καθώς η αλλαγή ήταν αρκετά απότομη από το αυστηρό lockdown στην πλήρη επαναφορά, πολλά άτομα δεν έχουν προλάβει να αφομοιώσουν τις απανωτές ανατροπές και δεν είναι ψυχολογικά έτοιμα να επιστρέψουν στο χώρο εργασίας. Τα άτομα αυτά βιώνουν έντονο στρες, ειδικά σε συνθήκες όπου η εργοδοσία δεν ενδιαφέρεται για τις συνθήκες ασφάλειάς τους. Οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ, που αντιδρούν αυτόματα σε κουμπιά ‘μέσα-έξω’. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε εργαζόμενος που μόλις επέστρεψε στο χώρο εργασίας του: «Δύο μήνες μας ποτίζανε φόβο… Τώρα άντε να τον βγάλεις».
Το στρες επίσης σχετίζεται με την απώλεια ελέγχου επάνω στον ίδιο τον εαυτό μας και τις αντιδράσεις του. Αρκετοί αναφέρουν: ‘Δεν το περίμενα να επηρεαστώ τόσο πολύ- θα έπρεπε να το είχα ξεπεράσει’. Ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ψυχολογικής επιβάρυνσης που δέχτηκαν μέσα από αυτή τη διαδικασία, η οποία σε αρκετούς έχει προκαλέσει σύνδρομο μετατραυματικού στρες, που δεν έχει ακόμη πλήρως εκδηλωθεί, καθώς η απειλή βρίσκεται σε εξέλιξη. Σχετίζεται με τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα και αβοηθητότητα, καθώς ακόμη και οι επιστήμονες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την απειλή, δεν ξέρουν αν θα ξαναέρθει, αν δημιουργείται ανοσία και για πόσο, πόσοι έχουν μολυνθεί, ποια ακριβώς είναι η θνησιμότητα κλπ. Όλες αυτές οι ασάφειες συνεισφέρουν σε ψυχική ένταση, η οποία αθροίζεται. Σχετίζεται με την έλλειψη εμπιστοσύνης όταν βλέπουμε παλινωδίες στο χειρισμό της από τους ειδικούς… Ακούγονται  ζοφερές οικονομικές προβλέψεις, ενώ είναι ακόμη άγνωστο με ποιο τρόπο ο κάθε χώρος εργασίας  (π.χ. εστίαση, τουρισμός, αερομεταφορές), θα τροποποιηθεί μακροπρόθεσμα λόγω κορονοϊού. Τέλος, στρες υπάρχει για την μακροπρόθεσμη υγειονομική ασφάλεια ηλικιωμένων συγγενών και την απασχόληση ψυχοπιεσμένων μικρών παιδιών.
Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις για όλες αυτές τις διαφορετικές ψυχοφορτίσεις, πέρα από τις κλασικές και καθιερωμένες στην ψυχοθεραπεία. Η συνομιλία είναι πολύ σημαντική, να μπορεί το κάθε άτομο να μιλήσει με κάποιο άτομο εμπιστοσύνης του για όλες τις ανησυχίες, απορίες, αγωνίες. Οι γραμμές στήριξης είναι καλό να χρησιμοποιούνται, ώστε με τον διάλογο να μπορεί το άτομο να ξεδιαλύνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα, που είναι τόσο κατακλυσμικά αυτήν την περίοδο. Ακόμη κι αν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να μιλήσουμε σε κάποιον ειδικό, η συζήτηση με ένα φίλο, με τον οποίο βρισκόμαστε στο ίδιο ‘μήκος κύματος’ πάντα βοηθά. Ουσιαστικά χρειαζόμαστε ένα συμπονετικό ‘αυτί’, κάποιον με τον οποίο θα μπορέσουμε να διασταυρώσουμε τις αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα. Ακόμη κι αυτή η απλή ανταλλαγή, η -έστω μερική- ταύτιση απόψεων, η κατανόηση βοηθά στον να νιώσουμε λιγότερη αβοηθητότητα ή απώλεια ελέγχου.  Είναι πολύ πιο σημαντική η θετική επίδραση της ειλικρινούς και συμπονετικής επικοινωνίας, ας την ζητήσουμε κι ας την προσφέρουμε, όπου μπορούμε.
Βλέπω τον κόσμο να διαιρείται σε δύο κατηγορίες: εκείνοι που υποψιάζονται ότι συμβαίνει κάτι περισσότερο και βαθύτερο από μια πανδημία κι έχουν ανάγκη να μοιραστούν την δική τους αντίληψη της πραγματικότητας (όλα αυτά που μας συμβαίνουν κι ο τρόπος που τα χειρίζονται τα ΜΜΕ δοκιμάζουν πολύ την αντίληψή μας της πραγματικότητας!) και η άλλη κατηγορία είναι εκείνοι που αποδέχονται παθητικά, δουλικά και απόλυτα ό,τι τους λένε τα κανάλια και δε χρειάζεται ούτε να σκεφτούν παραπάνω, ούτε να ξεβολευτούν. Οι τελευταίοι δεν βιώνουν στρες!
Έντονο στρες υπάρχει και λόγω τριβών στις ανθρώπινες σχέσεις, ιδιαίτερα σε σχέση με  θέματα υγιεινής και μεταδοτικότητας. Θα χρειαστεί να διαχειριστούμε διαφορετικά στάνταρ υγιεινής, αλλά και διαφορετικά επίπεδα φόβου. Δεν σημαίνει ότι κάποιος που π.χ. μπαίνει με τα παπούτσια στο σπίτι, δεν μας υπολογίζει ή δεν ενδιαφέρεται αν θα κολλήσουμε. Κάποιοι είναι πιο σχολαστικοί από άλλους. Ούτε χρειάζεται να παρεξηγήσουμε κάποιον φίλο που φοβάται και αποφεύγει να βρεθούμε δια ζώσης. Το κλειδί είναι να μην παίρνουμε τέτοιες συμπεριφορές προσωπικά. Ο καθένας αντιδρά σε αυτήν την πρωτόγνωρη απειλή με το δικό του τρόπο και σε κάποιους αυτός ο τρόπος μπορεί να είναι η άρνηση ή η αποφυγή.  Χρειάζεται πολλή υπομονή, ευγένεια, χιούμορ και κατανόηση ότι ο άλλος διαχειρίζεται το στρες που ο ίδιος βιώνει με τρόπο διαφορετικό από εμάς.
Στρες βιώνουν επίσης όσοι έχουν περάσει την καραντίνα μοναχικά. Δεν είναι εύκολα αντιληπτό από τους υπόλοιπους, αλλά οι άνθρωποι που μένουν μόνοι, δεν είχαν όλον αυτό το διάστημα τη διέξοδο της δουλειάς ή της εξόδου με φίλους για να συνομιλήσουν , η μοναξιά έχει αθροιστεί και βιώνεται ακόμη πιο έντονα. Η προσπάθεια αναπροσαρμογής της κοινωνικής ζωής με δημιουργικό τρόπο και η διαδικτυακή επικοινωνία ίσως μειώσει αυτό το στρες διαφοροποίησης στην κοινωνική ζωή.
Για να διαχειριστούμε όλα αυτά, είναι σημαντικό να ξαναθυμηθούμε τις βασικές μας αξίες, τις αξίες που μας κράτησαν τόσα χρόνια που κατηύθυναν τις επιλογές μας κι ίσως νέες αξίες που προκύπτουν μετά από τον προβληματισμό στα νέα δεδομένα. Οι αξίες είναι το αόρατο αλλά πανίσχυρο οικοδόμημα που θα μας κρατήσει σταθερούς σε αυτήν τη δοκιμασία (και όσες ακολουθήσουν). Αν δεν τις είχαμε, πρέπει να τις ανακαλύψουμε… άμεσα!
Όταν καταφέρουμε λίγο να μειώσουμε το στρες, ίσως είναι χρήσιμο όταν βρούμε λίγη ησυχία να αναρωτηθούμε για την πιο θετική δράση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δεν είναι η πιο κατάλληλη εποχή να μπούμε στον αυτόματο πιλότο, αλλά να βλέπουμε σε καθημερινή βάση τις πιο βοηθητικές, λειτουργικές κινήσεις για την τωρινή στιγμή, προσβλέποντας σε ένα πιο αισιόδοξο μέλλον. Ας κλείσουμε τα μάτια, κι ας αναρωτηθούμε «Ποια θα ήταν  η πιο θετική ενέργεια πού θα μπορούσα να κάνω τώρα;». Μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό, όπως μια βόλτα στο πάρκο ή κάτι πιο μακροπρόθεσμο, όπως να διαβάσω για ένα θέμα που θα προωθήσει τη δουλειά μου. Με μικρές θετικές δράσεις, συνομιλία και επιμονή στις αξίες μας, το στρες σιγά σιγά μπορεί να αρχίσει να μετριάζεται.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 12/5/2020

Υ.Γ. Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι τώρα στην άρση των μέτρων, η τάση πολλών να λένε 'δε φοράω μάσκα, γιατί όλα είναι ένα ψέμα'.Η ακραία συνωμοσιολογία έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τα όρια και να γίνεται επικίνδυνη. Κατ’ αρχάς, μακάρι να ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα. Τότε θα ήταν απλά ένα ζήτημα παρακοής στα μέτρα ολοκληρωτισμού που απαιτεί το ‘ψέμα’. Είναι πολύ εύκολο να κλείσουμε το μάτι ο ένας στον άλλον και να πούμε ότι όλα είναι φτιαχτά από 'εκείνους' κι εμείς δεν έχουμε κανέναν ρόλο ατομικής ευθύνης. Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα. Ο ιός και υπάρχει και χρησιμοποιείται, για αυτό είναι διπλά επικίνδυνος. Σαφώς χρησιμοποιείται για μια άλλη παγκόσμια ατζέντα, κοινωνικο-οικονομικής φύσεως και ίσως τα νούμερα των θανάτων να είναι φουσκωμένα. Το να λέμε όμως ότι δεν υπάρχει καθόλου, κατά τη γνώμη μου αποτελεί προσβολή στη μνήμη όλων των χιλιάδων που πεθαίνουν στα γηροκομεία ή στην αναμονή για την εντατική κι αποτελεί επικίνδυνη δικαιολογία για να μην αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη στην λήψη μέτρων ατομικής υγιεινής. Καθώς έχω στο άμεσο περιβάλλον μου γιατρούς που χειρίζονται περιστατικά κορονοϊού, γνωρίζω συγκεκριμένες σοκαριστικές ιστορίες, ατόμων που κατέληξαν με σχετικά ελαφρύ ιστορικό.
Από την αρχή της ιστορίας αυτής, έχω υποστηρίξει σθεναρά την υποχρεωτικότητα σε αυστηρά μέτρα προσωπικής υγιεινής και ασφάλειας, κυρίως στη χρήση μασκών. Πιστεύω ότι θα είχαμε αποφύγει το lockdown, κρατώντας τη μεταδοτικότητα σε χαμηλά επίπεδα. Όσο πιο χαλαροί είμαστε με τα ατομικά μέτρα, τόσο πιο αυστηροί γινόμαστε με τα καθολικά μέτρα, όπως ο εγκλεισμός. Για αυτό μου είναι αδιανόητο πώς εν μέσω lockdown, όταν καταστρέφονταν επιχειρήσεις, δεν ήταν υποχρεωτικές οι μάσκες στα σούπερ μάρκετ, ούτε καν για το προσωπικό! Σαφώς και τα ατομικά μέτρα υγιεινής είναι μπελάς. Θέλουν χρόνο, σχολαστικότητα κι είναι κουραστικά. Είναι επίσης και ταπείνωση: ειδικά για εμάς τις γυναίκες, το να έχεις τα μαλλιά κότσο, γυαλιά και μάσκα σαν πρησμένη μουσούδα, ε, πάει η ομορφιά περίπατο! Αλλά προτιμώ αυτό, παρά να διακινδυνέψω να μολύνω τον άλλον  ή να χάσει ο άλλος την δουλειά του λόγω lockdown…
Παρ΄ όλα αυτά, υπάρχουν  οι τύποι ξέρετε ‘εγώ δε βάζω μάσκα, γιατί δε γουστάρω!’ και μέσα στην επαναστατικότητά τους βάζουν σε κίνδυνο τους ευπαθείς γύρω τους. Χθες βράδυ πήγα για περπάτημα γύρω από το τετράγωνο με συγγενικό μου ηλικιωμένο άτομο που έχει δυσκολία στο βάδισμα. Πάντα φοράω μάσκα μαζί της για τη δική της ασφάλεια. Μετά το τετράγωνο, εγώ συνεχίζω μόνη μου για ατομικό περπάτημα, με τη μάσκα, γιατί τη βγάζω όταν γυρίσω σπίτι με ειδικό τρόπο και πάει κατευθείαν για πλύσιμο. Όταν λοιπόν περπατούσα μόνη μου με τη μάσκα, περνά ένας εξυπνάκιας με το ποδήλατο φωνάζοντας ‘Βγάλε τη μάσκα την αποκριάτικη!’…. Καταλάβατε; Μπούλινγκ από τον επαναστάτη της φακής… Κάτι τέτοιοι τύποι είναι που δίνουν πατήματα και δικαιώματα να μας κουνάνε το δάχτυλο και να μας διατάζουν μέσα- έξω!


Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).