Το φροντιστικό τμήμα του εαυτού μας... Ένστικτο; Αντανακλαστικό; Μαθημένη συμπεριφορά; Συχνά μετά την εθελοντική εργασία με εγκαταλελειμμένους ηλικιωμένους αναρωτιέμαι τι έχει απογίνει το φροντιστικό κομμάτι του εαυτού μας. Δεν μπορεί να υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι μόνοι κι εξαθλιωμένοι σε ιδρύματα, σε νοσοκομεία,στα σπίτια τους ή ακόμη και στο δρόμο...Κάτι έχουμε ξεχάσει...Φαντάζομαι είναι βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη φύση να θέλουμε να φροντίσουμε τους άλλους.Στα νιάτα μου ήταν μια ιδέα που πίστευα, ένα συναίσθημα που με ενθουσίαζε. Ήταν σε θεωρητικό επίπεδο. Μόνο με την πράξη της εθελοντικής εργασίας είδα ότι το φροντιστικό ένστικτο προσφέρει τόση πολλή ικανοποίηση, τόση πλήρωση... Βλέπουμε έναν ηλικιωμένο, καταλερωμένο, ανήμπορο, σε ένα χάλια δωμάτιο.Μετά από λίγη ώρα είναι μπανιαρισμένος, περιποιημένος, σε φρέσκα μοσχομυριστά σεντόνια, σε τακτοποιημένο, αερισμένο δωμάτιο, έτοιμος για το πρωινό του. Τότε ευχαριστιόμαστε. Είναι το φροντιστικό ένστικτο που ικανοποιείται. Κάπως έτσι φαντάζομαι θα νιώθει κι ένας γιατρός ή ένας νοσηλευτής όταν ο ασθενής τους γίνεται καλά. Γιατί τότε τόσοι παραμελημένοι άνθρωποι; Ίσως γιατί το φροντιστικό κομμάτι μας:Α)Δεν το γνωρίζουμε, Β)Δεν το εξασκούμε! Αν δοκιμάζαμε, θα ανακαλύπταμε ότι μας ευχαριστεί πολύ, σίγουρα πολύ περισσότερο από την βασανιστική εγωπαθή εμμονή των τεχνητών μας αναγκών... Κι όμως. Τόσοι άνθρωποι είναι εγκαταλελειμμένοι, γιατί προφανώς όλοι εμείς οι υπόλοιποι, ασχολούμαστε με κάτι άλλο! Ο χρόνος που σπαταλάμε σε άχρηστα πράγματα αφαιρείται από εκείνους που μας έχουν ανάγκη.
Γυρνώντας από μια ακόμη βάρδια, οι σκέψεις ήταν απανωτές και προσπαθούσα πάλι να τα βάλω σε μια σειρά. Να βρω μια λογική στην τόση εγκατάλειψη γύρω μας...1)Σε αυτή την ζωή έχουμε ένα ανθρώπινο σώμα.2)Το ανθρώπινο σώμα έχει ανάγκες.3) Κάποιοι δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τις ανάγκες του εαυτού τους.4) Κάποιοι άλλοι μπορούν να υποστηρίξουν τις ανάγκες του δικού τους εαυτού, αλλά και κάποιων άλλων. 5)Οι τελευταίοι βοηθούν στις ανάγκες των προτελευταίων.6) Έτσι συνεχίζεται η ανθρώπινη κοινωνία και ζωή.
Η σύνδεση από το 4) στο 5) είναι το φροντιστικό κομμάτι μας. Ε, τι στο καλό έχει πάει λάθος;
20/12/20
