Καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες βρίσκονται χωρίς συντρόφους, για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα, η αναζήτηση αυτής της αγάπης γίνεται μια πιεστική προσωπική, αλλά και κοινωνική ανάγκη. Κάποιες φορές είναι η αγάπη του Θεού, την οποία πολλές γυναίκες λαχταρούν να βρουν μέσω της αγάπης ενός αφοσιωμένου άνδρα. Τα καλά νέα είναι ότι ακόμη κι όταν δεν υπάρχει ο αφοσιωμένος σύντροφος, μπορούμε να έχουμε άμεση πρόσβαση σε αυτήν την αγάπη. Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα ήταν προτιμότερο να λαμβάνουμε μια όψη αυτής της αγάπης από έναν στοργικό, αφοσιωμένο σύντροφο. Εξάλλου αυτός είναι κι ένας λόγος που βρισκόμαστε εδώ στην Γη. Να δώσουμε λίγα κομματάκια από την απέραντη αγάπη του Θεού για εμάς, ο ένας στον άλλον. Αλλά ακόμη κι αν δεν υπάρχει αυτός ο σύντροφος, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μπορούμε ακόμα να έχουμε πρόσβαση σε αυτή την αγάπη του Θεού από μόνες μας. Το ενδιαφέρον είναι ότι ξέρουμε πώς να το κάνουμε. Το κάνουμε συνέχεια, όταν δίνουμε αυτή την αγάπη σε όσους γύρω μας φροντίζουμε. Είναι θέμα απόφασης να την δώσουμε στους εαυτούς μας.
Αυτή η αγάπη έχει κάποια χαρακτηριστικά. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η συνέχεια. Να θυμόμαστε να δίνουμε αυτή την αγάπη στον εαυτό μας. Διαπίστωσα ότι τέσσερις φορές την ημέρα σε προσευχή / περισυλλογή είναι απαραίτητες για να αγγίξουμε αυτή την πνευματική πηγή αγάπης προκειμένου να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας, να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, και να ανταποκριθούμε σε αυτές. Αν και κάθε γυναίκα μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό της ποια συχνότητα της ταιριάζει καλύτερα, χρειάζεται να είναι τακτικά. Το λάθος που κάνουν πολλές γυναίκες είναι ότι θυμούνται τον εαυτό τους σε κάποιο εξαιρετικό γεγονός, π.χ. μια έξοδος για το Σαββατοκύριακο και ξεχνούν εντελώς τον εαυτό τους όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Έστω και για πέντε λεπτά, τρεις ή τέσσερις φορές την ημέρα, χρειάζεται να μας θυμόμαστε.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της αγάπης είναι η προστασία. Ενημερωνόμαστε, ζητάμε βοήθεια, για όλους τους πρακτικούς τρόπους για να επιβιώσουμε σε αυτόν τον κόσμο. Όπως το έθεσε μια πρόσφατα διαζευγμένη γυναίκα, "όταν χώρισα, νόμιζα ότι δεν θα μπορούσα να βγω από το σπίτι μόνη μου, ότι δεν θα μπορούσα να περπατήσω ούτε δυο βήματα". Κι όμως, το έκανε. Λίγο λίγο, έμαθε πώς να εκπληρώνει τις μικρές υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής και ότι ήταν πιο προστατευμένη από ό, τι νόμιζε.
Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι αυτό της τρυφερότητας. Είναι όλες αυτές οι λέξεις που λαχταρούμε να ακούσουμε: "Σ' αγαπώ, μου λείπεις, σημαίνεις τόσα πολλά για μένα» κλπ κλπ. Υπάρχει τόσο έντονη επένδυση σε αυτές τις λέξεις που ορισμένες γυναίκες είναι εντελώς καχύποπτες όταν τις ακούν. Δικαιολογημένα έχουν κερδίσει τον τίτλο ‘παλιολέξεις’. Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να πούμε αυτά τα λόγια στους εαυτούς μας. Ή να αφήσουμε τον Θεό να μας δείξει αυτά τα λόγια με τον δικό Του τρόπο. Δεν μετράνε μόνο αν τα πει κάποιος σύντροφος. Μετράνε αν ειπωθούν και από εμάς.
Οι τρεις αρχές: συνέχεια, προστασία, τρυφερότητα. Η αγάπη του Θεού για εμάς σίγουρα πληροί αυτά τα κριτήρια και εναπόκειται σε εμάς να την διεκδικήσουμε. Ακόμα και χωρίς σύντροφο.
Πρεκατέ Βικτωρία, 8/7/2021
