Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

ΟΜΙΛΙΕΣ

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.


Στη δύσκολη συγκυρία που διανύει η χώρα μας, η Πρεκατέ Βικτωρία προσφέρει περιορισμένο αριθμό δωρεάν ενημερωτικών ομιλιών σε σχολεία (μέσω συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, απογευματινές ώρες) σχετικά με θέματα βίας, αυτοεκτίμησης, ψυχικής ανθεκτικότητας στα παιδιά, προετοιμασίας για την επαγγελματική ζωή κ.α.


Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, είναι περισσότερο σημαντική από ποτέ η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της δικής μας θρησκείας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Στο YOUTUBE κανάλι μου Victoria Prekate έχω ανεβάσει διάφορα εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Προβολή κι ενοχή-Η βροχή της λύπης

Επανέρχομαι στον αμυντικό μηχανισμό, που ονομάζεται προβολή, καθώς τον παρατηρώ με  μεγάλη ένταση και συχνότητα γύρω μου. Η κατάκριση είναι η προβολή της ενοχής, την οποία κι ενισχύει. Εκείνος που δεν νιώθει ενοχή (και είναι σχεδόν αδύνατο για την ανθρώπινη φύση), δεν νιώθει την ανάγκη να κατακεραυνώσει κάποιον άλλον, (ακόμη και αν θεωρεί τις πράξεις του απαράδεκτες). Η διάκριση εδώ βρίσκεται και πάλι, στην κατάκριση μεταξύ πράξης και ατόμου: Όπως στην παιδαγωγική, κατακρίνουμε την πράξη, όχι το άτομο.

Εμείς το έχουμε κάνει ψωμοτύρι τελευταία, σε μαζική κλίμακα, όχι απλώς να κατακρίνουμε τα άτομα, ανεξάρτητα από τις πράξεις τους, αλλά να τα κατακρίνουμε, χωρίς να τα γνωρίζουμε καν, απλά και μόνο βάσει ενός χαρακτηριστικού (π.χ. χρώμα του δέρματος, αλλά θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό, π.χ. φύλο, θρήσκευμα, πολιτική τοποθέτηση, επάγγελμα, οτιδήποτε, ο μηχανισμός είναι ο ίδιος). Η κριτική ενάντια σε μια πράξη, που μπορεί να είναι αρνητική ως καταστροφική, είναι σημαντικό να γίνει, και όσο πιο ψύχραιμη και στηριζόμενη από επιχειρήματα, σχετικά με τις συνέπειές της, τόσο πιο αποτελεσματική η κριτική θα είναι. Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τις υστερίες που διαβάζει κανείς στο διαδικτυακό χώρο, εναντίον κοινωνικών ομάδων, όπου η κάθε δεύτερη λέξη είναι μια βρισιά: Πιο πολλές πληροφορίες δίνουν για αυτόν που της γράφει, παρά για εκείνον στον οποίον αναφέρονται.

Ακόμη και στην προσωπική μας ζωή, όταν παρατηρούμε ότι κατακρίνουμε κάποιον φορτισμένοι με αρνητικό συναίσθημα, και σχεδόν καταναγκαστικά (δεν αντέχουμε να μην πούμε την κακία για τα προκλητικά ρούχα που φορά η γειτόνισσα), τότε σίγουρα είναι προβολή. Όσο πιο συναισθηματικά φορτισμένοι είμαστε κατά την κατάκριση, τόσο πιο πολύ προβάλλουμε δικές μας ενοχές, τη δική μας σκοτεινή σκιά του εαυτού. Ο τομέας στον οποίο επιλέγουμε να κριτικάρουμε τον άλλο (π.χ. ρούχα) μας δείχνει ακριβώς τον τομέα που λειτουργούμε ενοχικά εμείς οι ίδιοι (π.χ. αν νιώθω ενοχή ότι κι εγώ προσπαθώ να προκαλέσω με την εμφάνισή μου, τότε εύκολα θα κριτικάρω μια άλλη γυναίκα για αυτό. Με έκπληξή μου, παρατήρησα μια υπέρβαρη γυναίκα να πετάει κακίες για κάθε υπέρβαρο άτομο στην παραλία ‘κοίτα, πώς είναι έτσι’, τη στιγμή που αυτό το χαρακτηριστικό εγώ δεν το είχα παρατηρήσει καν! Πώς λέμε: ‘Όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται’… Επίσης, όταν ακούω άνδρες να μιλούν με υπερβολικό ζήλο και κοχλάζον μίσος εναντίον των ομοφυλόφιλων, μου δημιουργούνται υποψίες…)

Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν ενοχές: ‘εγώ δεν έκανα τίποτε, εκείνος σκότωσε!’. Σύμφωνοι, όμως για να έχουμε ενοχή, δεν χρειάζεται να έχουμε κάνει ακριβώς την ίδια πράξη με τον άλλον. Πόσες φορές έχουμε ‘σκοτώσει’ ανθρώπους με τη σκέψη μας: «τι άχρηστος που είναι, τι μηδενικό…». Όταν σκέφτεσαι για έναν άνθρωπο (που είναι παιδί του Θεού, ίσο με εσένα) ότι είναι μηδενικό, τον έχεις σκοτώσει με τη σκέψη σου. Να την η ενοχή. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε επισκεφτεί, είτε την αναγνωρίσεις είτε όχι. Η παγίδα είναι ότι με την κατάκριση νομίζεις ότι στιγμιαία ανακουφίζεσαι από την ενοχή, νιώθεις ανώτερος. Εξ ου και η σχεδόν ηδονιστική μανία, με την οποία πολλοί βρίζουν και βρίζουν και βρίζουν, οχετός από βρισιές, λες και δεν μπορούν να σταματήσουν. Η ανακούφιση είναι μόνο στιγμιαία όμως, γιατί πάντα η προβολή καταλήγει να ενισχύει την ενοχή, εξ ου και η ανάγκη να επαναλάβουμε τον φαύλο κύκλο της.

Βέβαια, όλα αυτά αντιβαίνουν με τα μηνύματα του Χριστού, τα οποία τόσο εύκολα ξεχνάμε, όσο κι αν λέμε ότι είμαστε καλοί και ανώτεροι Χριστιανοί. ‘Μην κρίνετε για να μην κριθείτε’, είπε, αλλά εμείς κρατάμε μόνο τον ανώτερο τίτλο του χριστιανού και κατακεραυνώνουμε όσους δεν είναι. Και δυστυχώς, κάποια από τα πιο φλογερά κηρύγματα κατάκρισης, αν όχι μίσους, έχουν εκτοξευθεί από άμβωνες της εκκλησίας, από εκείνους που θεωρούν ότι, στο όνομα του Χριστού,  έχουν το δικαίωμα να κατακρίνουν τους άλλους, τη στιγμή που δεν κατακρίνει ο ίδιος ο Χριστός.

Η στοχοποίηση μιας κοινωνικής ομάδας ως αποδιοπομπαίου τράγου είναι μαζική προβολή, μαζική προβολή της μαζικής ενοχής που νιώθουμε (για τον ωχαδερφισμό και παρτακισμό που συντηρήσαμε τόσα χρόνια, έστω και αν δεν τον κάναμε όλοι πράξη, η νοοτροπία έχει σημασία). Η ιστορία έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι το ‘σκότωμα στη σκέψη’ (στοχοποίηση μιας κοινωνικής ομάδας) δεν απέχει πολύ από το ‘σκότωμα στην πράξη’ (γενοκτονία). Αν υπάρξουν, οι κατάλληλες συνθήκες είναι εύκολο να γίνει, για αυτό τονίζω ξανά και ξανά πόσο επικίνδυνος είναι ο ρατσισμός. Αυτή την περίοδο, φαίνεται σαν ένα  τμήμα του  ελληνικού λαού να ‘φτιάχνεται’ από το ρατσιστικό παραλήρημα. Του λένε «Θα βρούμε επιτέλους τον εαυτό μας, όταν φύγουν οι ξένοι» και νιώθει ευφορία, λες και μόλις κατέβασε μια γερή δόση ουίσκι. Ακριβώς αποδεικνύει την προβολή της μαζικής ενοχής, σχετικά με το ποιος φταίει που "χάσαμε τον εαυτό μας" (εδώ σίγουρα δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, ολόκληρος ο λαός ευθύνεται…). Αλλιώς, η έκφραση θα του ήταν αδιάφορη. Όμως,  καμιά ιδέα δεν εγκαταλείπει την πηγή της. Το μόνο σίγουρα είναι ότι αν φύγουν οι ξένοι (ειδικά με τον τρόπο που τους φερόμαστε τώρα, η ενοχή αυξάνεται), θα μας είναι τόσο αφόρητο να μην έχουμε κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο για να ξεσπάσουμε, που σίγουρα θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Ο επόμενος στόχος θα βρεθεί αμέσως, και θα είναι μια ομάδα μέσα από εμάς.

Όταν προβάλλουμε μίσος και κατάκριση εναντίον κάποιου άλλου, στην προσωπική ή συλλογική μας ζωή, ας θυμηθούμε ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν στη θέση του. Ποτέ δεν έχουμε όλα τα δεδομένα, για τη συμπεριφορά κάποιου, κι έτσι δεν μπορούμε να κρίνουμε. Όσοι πιστεύουν στην μετενσάρκωση ή στις προηγούμενες ζωές, λένε ότι η ψυχή επιλέγει να γνωρίσει όλες τις εμπειρίες ζωής: Σε μια ζωή γεννιέται πλούσιος, στην άλλη φτωχός, σε μια θύμα στην άλλη θύτης, σε μια ισχυρός, στην άλλη ανίσχυρος, σε μια υγιής, στην άλλη ανάπηρος. Η ψυχή μαθαίνει κι όλες οι ψυχές ίσες. Μαθαίνουν μέσα από τις διαφορετικές εμπειρίες ζωής που αποκομίζουν. Οι εμπειρίες από μόνες τους δεν έχουν μεγάλη σημασία, το μάθημα είναι που μετρά. Αν λοιπόν ο πλούσιος μάθει να φέρεται στους φτωχότερους με έλεος, ίσως βρει ότι στην επόμενη ζωή, που θα είναι φτωχός, θα του φερθούν με έλεος επίσης. Αν όχι, θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτό που έδωσε και θα μάθει το μάθημα  του ελέους ‘the hard way’.

Αλλά δεν χρειάζεται να πιστεύει κανείς στη μετενσάρκωση για να καταλάβει ότι αυτό που δίνουμε, σίγουρα θα επιστραφεί σε εμάς-και πολύ πιο γρήγορα από ότι περιμένουμε, δε χρειάζεται να περιμένουμε την επόμενη ζωή! Για αυτό πρέπει, όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να προβάλλει ενοχή στους άλλους, να το χρησιμοποιούμε ως πληροφορία για να βελτιώσουμε τον εαυτό μας «γιατί νιώθω έτσι; πού νιώθω ένοχος; τι χρεάζεται να αλλάξω;». Όσον αφορά στην συμπεριφορά μας απέναντι στους ‘ξένους’, πιστεύω ότι είναι ό,τι πιο βαρύ και ‘καρμικό’ έχουμε διαπράξει στην σύγχρονη ιστορία μας. Όταν θα χρειαστούμε εμείς το έλεος του Θεού (και δεν μιλώ μόνο για την οικονομική κρίση, υπάρχουν και περιβαλλοντικές αλλαγές τεραστίας κλίμακας που συντελούνται στο μεταξύ), δεν θα τολμάμε να ζητήσουμε έλεος. Δεν θα τολμάμε να ζητήσουμε έλεος! Λυπηθήκαμε εμείς κανέναν, γιατί να μας λυπηθεί Εκείνος; Γιατί, επειδή εμείς αρεσκόμαστε να πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι από τους άλλους; Ο Θεός μας βλέπει όλους ίσους και βλέπει πως φερόμαστε στα, ίσα για Εκείνον, παιδιά Του....
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 10/8/2012



Y.Γ (12/8/2012). Η Βροχή της Λύπης

Σε προηγούμενο άρθρο μου αναφέρω τη ‘βροχή του φόβου’, πώς η κατατρομοκράτηση του κόσμου με τα τρομοσενάρια της τρομοδραχμής το Μάιο, έφτασε να μουτζουριάσει ακόμη και τον ουρανό…
Τώρα θα μιλήσω για τη ‘βροχή της λύπης’… Πριν ακόμη μέσα Αυγούστου, και είδαμε χθες στην Αθήνα, βροχή, μπόρα και σύννεφα. Δεν είναι τυχαίο. Για μένα συμβολίζει τη θλίψη του Θεού, για το λυσσαλέο μίσος που είδε από το λαό μας, κατά τις αποτρόπαιες επιχειρήσεις-‘σκούπα’, τη σκληρότητα, την κατάκριση, την απονιά με την οποία αντιδράσαμε, βλέποντας στην τηλεόραση  σκηνές που ντροπιάζουν τη χώρα μας. Η κάθε λέξη που λέγεται μετράει. Η κάθε συναισθηματική αντίδραση μετράει. Ο Θεός μας έδωσε τη δοκιμασία, το τεστ, για να δει πώς θα αντιδράσουμε. Το τεστ τώρα τελείωσε, τουλάχιστον ως προς το πρώτο μέρος. Αντιδράσαμε όπως αντιδράσαμε. Με μίσος, χλευασμό και υποτίμηση. Εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο, για πολιτικούς λόγους, το, καθόλα επαχθές, έγκλημα εναντίον της 15χρονης στην Πάρο. Βεβαίως και ήταν ένα αποτρόπαιο έγκλημα, το οποίο αποδεικνύει, για μια ακόμη φορά, ότι η βία δεν έχει πατρίδα. Αλλά να βλέπω ξαφνικά, όλους εκείνους που ουδέποτε νοιάστηκαν για τα δικαιώματα της γυναίκας, να ουρλιάζουν με μίσος, αυτό αποτελεί επαναθυματοποίηση της κοπέλας, όχι δικαίωσή της. Γιατί το αδίκημα χρησιμοποιείται για τη δική τους πολιτική ατζέντα, όχι για την προστασία της γυναίκας και του παιδιού. Τόσο καιρό που, από αυτές τις σελίδες (και άλλες), εμείς οι ψυχολόγοι μιλούμε για την ανάγκη πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης μέσα από την ενημέρωση, για το ότι 90% των δραστών παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης είναι γνωστοί στο θύμα, για το ότι η παιδοφιλική διαταραχή ξεκινά από την εφηβική ηλικία και τότε πρέπει να γίνεται η θραπευτική παρέμβαση για να είναι αποτελεσματική, τόσο καιρό δεν είδα κανέναν από αυτούς που τώρα φωνάζουν, να υποστηρίξει τα δικαιώματα των θυμάτων,  με τέτοιο ένθερμο ζήλο. Πόσες φορές έχω αποστείλει άρθρα σχετικά με την πρόληψη και την αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης (η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών συμβαίνει ΜΕΣΑ στην οικογένεια, με πάμπολλα θύματα που υποφέρουν σιωπηράκαι δεν έχουν δικαιωθεί ποτέ)-δεν είδα ανταπόκριση από τις ιστοσελίδες των ΜΜΕ, που τώρα κάθε τρία λεπτά ανεβάζουν και μία νεά ανάρτηση σχετικά με το περιστατικό της 15χρονης...Πού ήταν αυτό το ενδιαφέρον τόσο καιρό;
Από την άλλη μεριά, όσο τα ΜΜΕ έχουν τέτοιου είδους εμμονή με όλες τις λεπτομέρειες του περιστατικού (και πόσο αλήθεια βοηθά την κοπέλα αυτό;), αναρωτιέμαι πόσοι βιασμοί και ξυλοδαρμοί ή/και δολοφονίες αλλοδαπών (γυναικών και αντρών και ανηλίκων, καθώς εισέρχονται και πολλοί ανήλικοι στη χώρα μας) από Έλληνες θύτες έχουν αλήθεια συμβεί και δεν έχουν φτάσει ποτέ στα αυτιά μας. Ή για τους οποίους δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ οι πραγματικοί δράστες… Αφού τόσο νοιαζόμαστε για τη δικαιοσύνη στη χώρα μας, ας δούμε τι λέει κι ο υπόλοιπος κόσμος για εμάς… Το βίντεο του Human Rights Watch είναι κόλαφος για τη χώρα μας και για την αστυνομία μας επίσης… (http://www.hrw.org/news/2012/07/10/greece-migrants-describe-fear-streets)
Αλλά ποιος νοιάζεται… Για μας, αυτοί είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, και θεωρούμε ότι εφόσον είναι ‘παράνομοι’ (εντωμεταξύ ΜΟΝΟ το ¼ είναι χωρίς χαρτιά, στα ΜΜΕ το ‘λαθρο’ το λένε ξανά και ξανά λες και είναι η πλειοψηφία), άρα θεωρούμε ότι έχουμε δικαίωμα να τους κάνουμε ό,τι θέλουμε (που δεν είναι ούτε νόμιμο, ούτε ηθικό). Εξ’ ου και η βροχή της θλίψης… Σε Εκείνον που γνωρίζει μόνο την αγάπη, τόσο μίσος από ένα λαό, μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί…
Εφόσον λοιπόν θεωρούμε τους εαυτούς μας τόσο ανώτερο, ας κάνουμε και κάτι ανώτερο… Ας προσευχηθούμε για αυτούς τους ανθρώπους που κυνηγιούνται και μισιούνται ανελέητα. Αν θέλουμε να λεγόμαστε καλοί χριστιανοί, μπορούμε τουλάχιστον να προσευχηθούμε. Δεν θα μας φάνε τις δουλειές έτσι και προσευχηθούμε. Δεν θα μας κολλήσουν ασθένειες έτσι και προσευχηθούμε. Δεν θα μας ληστέψουν έτσι και προσευχηθούμε. Δεν πρόκειται να πάθουμε τίποτα να προσευχηθούμε για αυτούς τους ανθρώπους. Ας σκεφτούμε λίγο πώς θα ήταν αν ήμασταν στη θέση τους. Να μην έχουμε να φάμε, να αναγκαζόμαστε να τρώμε αδέσποτα σκυλιά και περιστέρια. Να μη γνωρίζουμε τη γλώσσα, να μη μπορούμε να βγάλουμε άκρη με τις υπηρεσίες, να κινδυνεύουμε στη χώρα καταγωγής, αλλά και στη χώρα που ήρθαμε. Να κινδυνεύουμε από επιθέσεις ρατσιστών σε μηχανάκια, οι οποίοι είναι ντόπιοι και σίγουρα θα έχουν καλύτερη μεταχείριση από την αστυνομία από ότι εμείς. Κι επιπλέον να μας μισούν, όπου πατούμε κι όπου βρισκόμαστε. Πώς θα μας φαινόταν. Ας προσευχηθούμε να βρεθεί μια λύση για αυτούς τους ανθρώπους, το έχουν ανάγκη. Λίγη ευγένεια, ένα χαμόγελο σε αυτούς δεν βλάπτει. Οι περισσότεροι είναι άκακοι και πολύ ευγενικοί. Αν θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί… Αλλιώς, η ανωτερότητά μας δεν πείθει κανέναν. Μόνο δάκρυα βροχής μπορεί να προκαλέσει…
(Και μόλις ολοκλήρωσα το παραπάνω σχόλιο, διάβασα την ακόλουθη είδηση:
“Ο (ιρακινός) τραυματίας έφερε πολλαπλά τραύματα από αιχμηρό αντικείμενο (πιθανόν μαχαίρι) και διακομίστηκε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου την 13.15 ώρα κατέληξε.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, δράστες είναι 5 άτομα, που επέβαιναν σε 4 μοτοσικλέτες και λίγο πριν, στην ίδια περιοχή, είχαν επιχειρήσει να επιτεθούν σε άλλους δύο αλλοδαπούς (υπηκόους Ρουμανίας και Μαρόκου), οι οποίοι κατάφεραν να διαφύγουν"  (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63698009)”

Ως επίλογος, ας αναρωτηθούμε λοιπόν όλοι μαζί, ποιοι μπορεί να είναι οι πραγματικοί δράστες, αν θα βρεθούν ποτέ κι αν θα τιμωρηθούν… ας αναρωτηθούμε…
Πρεκατέ Βικτωρία, 12/8/2012, www.brightplanet.blogspot.gr


Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org