Μετά από μια ταραχώδη εβδομάδα και με την πιθανότητα ενός επίσης
ταραχώδους φθινοπώρου, συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά τη δύναμη της θετικής
σκέψης και του θετικού λόγου. Όπως επίσης και το αντίστροφο, δηλαδή την
ενεργοποίηση ή επιδείνωση αρνητικών καταστάσεων, από τη συνεχιζόμενη χρήση
αρνητικών λέξεων και φράσεων. Τα βιβλία
αυτοβοήθειας και λαϊκής ψυχολογίας συστήνουν να αποφεύγουμε αρνητικές λέξεις
και σκέψεις, ώστε να μην δημιουργήσουν αρνητικό αποτέλεσμα στη ζωή μας. Σε
εθνικό επίπεδο όμως, παρατηρείται η συστηματικότατη χρήση αρνητικών λέξεων,
εικόνων και προτάσεων από τα ΜΜΕ, με στόχο να προκαταβάλλουν για ένα αρνητικό αποτέλεσμα, να φοβίσουν, να κάνουν
το λαό να συνηθίσει σε ιδέες τύπου ‘εμφύλιος’, ‘διχασμός’,
‘καταστροφή’ κλπ. Ας μην ξεχνούμε ότι
πριν υλοποιηθεί μια κατάσταση, έχει υπάρξει πρώτα ως ιδέα, ως σχηματισμός στο
νοητικό επίπεδο. Όσοι πιο πολλοί άνθρωποι υιοθετούν την ιδέα-αναπαράσταση, τόσο
πιο αποτελεσματικά συνεισφέρουν στην υλοποίηση. Ακόμη κι αν διαφωνούν συνειδητά
με την υλοποίηση. Να γιατί τα ΜΜΕ θεωρούνται τόσο ισχυρά. Όχι μόνο γιατί
διαμορφώνουν γνώμες, αλλά κυρίως γιατί διαμορφώνουν υποσυνείδητα.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται με τις ψυχαναγκαστικές συζητήσεις τηλεπαραθύρων,
αλλά και τους ύπουλους, πηχιαίους τίτλους των εφημερίδων, που δίνουν
διφορούμενα μηνύματα, με στόχο συνήθως τη σπορά φόβου στο ασυνείδητο. Δηλαδή να
σε κάνουν να φοβηθείς, χωρίς όμως να το καταλαβαίνεις ότι φοβήθηκες. Να
νομίζεις ότι ενημερώνεσαι κι ότι αγωνίζεσαι, στην πραγματικότητα όμως ο τρόπος
που τα παρουσιάζουν σε κάνει να νιώθεις ασήμαντος, φοβισμένος κι ευάλωτος.
Μπορεί οι συζητήσεις να παρουσιάζονται ως κοινωνική ευαισθητοποίηση, στην
πραγματικότητα όμως ένα μεγάλο μέρος αυτής της υπερανάλυσης, ιδιαίτερα στα
συστημικά ΜΜΕ, λειτουργεί ως διαφήμιση και προπαγάνδιση ακριβώς της ιδέας που
υποτίθεται ότι κατακρίνουν. Ελάχιστες από αυτές τις αναλύσεις ασχολήθηκαν για
παράδειγμα με την προσωπικότητα και το έργο του δολοφονηθέντος καλλιτέχνη ή με
τις επιτυχίες του αντιφασιστικού αγώνα στην παγκόσμια ιστορία ή με την επιτυχή
αντιμετώπιση του φασισμού στη ρίζα του σε άλλες χώρες στο παρελθόν, όπως π.χ.
Αγγλία και Σουηδία. Δεν μπορούμε να νικήσουμε το σκοτάδι, υπεραναλύοντάς το. Μπορούμε
να νικήσουμε το σκοτάδι, μόνο αν συγκεντρωθούμε στο φως. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Πού ήταν όλοι αυτοί τόσο καιρό;
Τι κάνουμε με όλη αυτά τα δείγματα λεκτικής κακοποίησης, που
εκσφενδονίζονται συστηματικά, σαν αόρατα βέλη, που σφηνώνουν και καίνε το
υποσυνείδητό μας, στοχευμένα να καταστρέψουν κάθε αίσθηση αυταξίας, ελπίδας,
αγάπης για την πατρίδα και το λαό μας; Θα
επαναλάβουμε ξανά το κλισέ της παντελούς αισθητηριακής αποχής από τα Μέσα Μαζικής
Ενημέρωσης, οπωσδήποτε από την τηλεόραση, αλλά και με πολλή προσοχή στους
τίτλους εφημερίδων-ιστοσελίδων. Η όποια ενημέρωσή μας θα πρέπει να γίνεται πολύ
επιλεκτικά, κατά προτίμηση αποφεύγοντας να κοιτάζουμε τις φωτογραφίες, ή
κραυγαλέους τίτλους, οι οποίοι σχεδόν πάντα έχουν αρνητική, χειριστική χροιά. Όπως προσέχουμε να μη βάζουμε στο στομάχι μας δηλητήρια, με
την ίδια επιμέλεια θα πρέπει να μην εισάγουμε στο νου μας δηλητήρια. Θα πρέπει
να προσέχουμε την πηγή ή το άτομο από το οποίο εισπράττουμε πληροφορίες. Ας μην
ξεχνούμε ότι μαζί με πληροφορίες, εισπράττουμε και μέρος της ενέργειάς του.
Υπάρχουν δημοσιογράφοι με καλή ενέργεια σήμερα, αλλά μάλλον δεν θα τους βρούμε
στην απόλυτα ελεγχόμενη τηλεόραση. Οι ηλικιωμένοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στον τρόμο που μεταδίδει η
τηλεόραση, καθώς περνούν πολλές ώρες μπροστά σε αυτήν και στην πλειοψηφία τους
δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Χωρίς να θέλω να εισάγω κάποιας μορφής
ηλικιακό ρατσισμό, πιστεύω ότι οι ηλικιωμένοι καθορίζουν τα εκλογικά
αποτελέσματα και συνεπώς το μέλλον της χώρας, με έναν τρόπο που είναι άδικος, καθώς δεν έχουν αντίστοιχα ευρεία πρόσβαση στην πληροφόρηση με τους νεότερους.
Θα πρέπει επίσης να προσέχουμε πάρα πολύ τι λέμε. Αν δεν
υπάρχει συγκεκριμένος λόγος να μεταδώσουμε μια πληροφορία, ας μην ανακυκλώνουμε
συναισθηματικές συζητήσεις, επειδή δεν έχουμε με τι άλλο να ασχοληθούμε. Αυτό
δεν σημαίνει συγκάλυψη, αλλά σημαίνει ΣΤΟΠ στο μηρυκασμό γκρίνιας και αρνητικού
αισθησιασμού. Οι σκέψεις μας και πολύ περισσότερο οι λέξεις μας πραγματικά δημιουργούν το μέλλον μας, ως άτομα και ως
έθνος. Θέλουμε να είμαστε ‘εξαθλιωμένοι’ και ‘πεινασμένοι’ μια ζωή; θέλουμε να
είμαστε οι ‘κακομοίρηδες Έλληνες, που με τίποτα δεν διορθωνόμαστε’; Θέλουμε να
είμαστε ‘χάλια’ και η κατάσταση να ‘πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο’; Αν
όχι, τότε πρέπει να σταματήσουμε να μηρυκάζουμε αυτές τις λέξεις. Πρέπει να
προσέχουμε πολύ τις φράσεις που χρησιμοποιούμε για τη χώρα μας. Ίσως θα πρέπει να δούμε τη σχέση με την Ελλάδα, όπως τη σχέση
με ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο (και πολύ περισσότερο). Είμαστε οι φύλακές της.
Αν την προδώσουμε εμείς, τότε ποιος θα την υπερασπιστεί; Αν δεν μπορούμε να την διαφυλάξουμε με υλικό τρόπο, τουλάχιστον ας την
φυλάξουμε με νοητικό τρόπο. Η Ελλάδα έχει εισπράξει τεράστια ποσά αρνητικής
ενάργειας από την υπόλοιπη Ευρώπη τα τελευταία τρία χρόνια, μέσω της
κατασυκοφάντισης στον ευρωπαϊκό τύπο και όλων των ανόητων στερεοτύπων που
κυκλοφορούν. Ας μην επιδεινώνουμε την κατάσταση, αναπαράγοντάς τα. Ας
δημιουργήσουμε θετικές δηλώσεις που στοχεύουν να δημιουργήσουν μια θετική
πραγματικότητα για την Ελλάδα. Αυτό δεν σημαίνει ροζ γυαλάκια. Ούτε σημαίνει
τρώω κουτόχορτο την προπαγάνδα των ΜΜΕ, τύπου ‘η Ελλάδα θα τα καταφέρει’ (να
ξεπουληθεί) ή ‘στα δύσκολα όλοι μαζί μπορούμε’ (να τα κάνουμε ακόμη πιο
δύσκολα) κλπ. Δυστυχώς πολλές θετικές φράσεις έχουν μαγαριστεί από τους
πολιτικούς! Μπορούμε όμως να ανακαλύψουνε τη δική μας θετική αλήθεια για την
Ελλάδα, που θα φέρνουμε στο νου μας, όταν οι δηλητηριώδεις τίτλοι των
εφημερίδων πάνε να μας κατατροπώσουν. Τέτοιες θετικές δηλώσεις μπορεί να είναι:
’Η Ελλάδα είναι δυνατότερη από εκείνους
που την επιβουλεύονται’ , ‘Ο λαός μας αγαπά πολύ τη ζωή, για να χαραμιστεί σε
μίση’, ‘ Η Ελλάδα, μια μικρή χώρα, που κατάφερε να επιβιώσει για χιλιετηρίδες,
χωρίς «προστάτες», θα επιβιώσει και τώρα’.
Ας δημιουργήσουμε πρώτα το θετικό
νοητικό πλαίσιο, το όραμα. Με το νοητικό και λεκτικό μηρυκασμό του χόρτου που μας
δίνουν τα ΜΜΕ, απλώς δημιουργούμε το δικό
τους όραμα.
Εκτός από τη δύναμη των σκέψεων και λέξεων, υπάρχει και η
δύναμη της προσευχής. Πρέπει να προσευχόμαστε για την Ελλάδα. Είμαστε οι
μεσάζοντες, που θα ενεργοποιηθούμε για να βοηθήσουν οι ανώτερες δυνάμεις τη
χώρα μας. Αν εμείς που ζούμε εδώ, δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να το ζητήσουμε,
γιατί να βοηθήσει ο Θεός; Μπορεί να μας βοηθήσει, αλλά χρειάζεται αδιάλειπτη
προσευχή. Η εποχή που ζούμε είναι
πολύ άστατη και εύπλαστη και θα πρέπει να αναλάβουμε ισχυρότερη πρωτοβουλία
σχετικά με το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Δεν είμαστε ανήμπορα πιόνια
σε μια σκακιέρα που περιμένουμε οι άλλοι παθητικά να μας μετακινήσουν (ή να μας
πετάξουν απ’ έξω). Αν δεν υπάρχει πληροφορία αληθινή και χρήσιμη, μην την ακούς). Αν θες
να πεις κάτι, πες μόνο αυτό που είναι και αληθινό και χρήσιμο-την κατάλληλη στιγμή!). Είναι κλισέ, αλλά οι θετικές θετικές σκέψεις και λέξεις, δημιουργούν διάθεση και δημιουργούν μέλλον. Δεν έχουμε
άλλο την πολυτέλεια να το αφήνουμε στα χέρια καιροσκόπων.
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 24/9/2013
