Με αφορμή το προσφυγικό, ήρθα για μια ακόμη φορά αντιμέτωπη
με τη ‘μαύρο-άσπρο’ διχαστική σκέψη που τόσο εύκολα υιοθετεί ο λαός μας και τόσο εύκολα γίνεται αντικείμενο
προπαγάνδας. Ή θα είσαι με τους πρόσφυγες (με τον περίεργα αφελή διεθνικίστικο
τρόπο) ή θα είσαι εναντίον τους (με έναν περίεργα αφελή εθνικιστικό τρόπο). Ενδιάμεσο δεν υπάρχει.
Με λύπη άκουσα υστερικές φωνές από κατά τα άλλα μορφωμένους
ανθρώπους να λένε ότι «όλοι αυτοί θα μας γεμίσουν αρρώστιες", "δεν τους βλέπεις που πλένονται στη θάλασσα, θα μας μολύνουν το Σαρωνικό..."(!!!!)
Με λύπη άκουσα φίλη να μου λέει ότι στο σχολείο του γιου της
(σε οικονομικά εύρωστη περιοχή) μόνο το 1/5 ανταποκρίθηκαν στην έκκληση να
φέρουν τρόφιμα και τα υπόλοιπα 4/5 αρνήθηκαν «από άποψη» («αν τους ταϊσουμε
κιόλας, θα έρθουν περισσότεροι…»!!!!)
Με λύπη άκουγα κυρίες στο σουπερ-μαρκετ να ηθικολογούν «Τι!
Οι πρόσφυγες δεν τρώνε χοιρινό!!! Αφού ήρθαν σε αυτή τη χώρα να ζητήσουν άσυλο,
θα το φάνε και θα πουν κι ένα τραγούδι…»
Και με λύπη άκουσα την άλλη κυρία, να απαντά με καμάρι «Αν εμένα
κυρά μου το παιδί μου πέθαινε από την πείνα, θα το τάιζα χοιρινό κι ας έλεγε η
θρησκεία ό,τι ήθελε…» Τάδε έφη η Ελληνάρα μάνα, σε αντίθεση με την άκαρδη Σύρια
που δήθεν αφήνει επίτηδες το παιδί της να πεθάνει από πείνα… Τι να πεις …
Με αποτροπιασμό είδα ένα υποτίθεται χριστιανικό site να
ξεκινά άρθρο εναντίον των προσφύγων με τίτλο «Ξεσκίστε τους». Μάλιστα, πολύ
χριστιανική λέξη… Ενώ σε άλλο άρθρο σχετικά με το βιασμό μικρού παιδιού σε
προσφυγικό καταυλισμό στη Σκανδιναβία πριν μερικούς μήνες ο τίτλος ήταν «Τέρατα..»
Μάλιστα. Όλοι μαζί οι πρόσφυγες είναι τέρατα, επειδή ένας από αυτούς ήταν
βιαστής. Ενώ κανένας Έλληνας Ορθόδοξος ποτέ των ποτών δεν έχει βιάσει κανένα
παιδάκι.
Με απογοήτευση βλέπω
την προφητειομανία να έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο, να γεμίζει τον κόσμο με
εγωκεντρικό πανικό που εξαντλεί κάθε ίχνος συμπόνιας, πριν ακόμη αυτό
εμφανιστεί. «Θέλουν να εξαφανίσουν τους χριστιανούς από την Ευρώπη» και το διανοητικό επιχείρημα αμέσως διαλύει
οποιαδήποτε υπόνοια ανθρωπιάς ίσως υπήρχε. Δεν αφήνουμε τους εαυτούς μας να
νιώσουμε τίποτα, γιατί αμέσως βιαζόμαστε να διανοητικοποιήσουμε με χιλιοειπωμένα
κλισέ για το να θα πρέπει να
έρχονται στην Ελλάδα μετανάστες ή όχι. «Η Ελλάδα δε μπορεί» κλπ κλπ…. Μετά βέβαια το έχουμε
σίγουρο ότι ο Θεός θα μας σώσει χωρίς να ανοίξει ελληνική μύτη και ότι επίσης θα
καταστρέψει την Τουρκία, γιατί εμείς είμαστε οι καλοί κι εκείνοι οι
κακοί… Οι προφητείες κατά το δοκούν, όπως μας βολεύουν. Εγώ όμως δεν βλέπω καμία χριστιανική αγάπη σε όλα αυτά…
Ίσως ένα μέρος των μεταναστευτικών
ροών είναι βάσει κάποιου σχεδίου, οι ίδιοι άνθρωποι είναι απελπισμένα
πιόνια, που αξίζουν οπωσδήποτε την ανθρωπιά μας και που σίγουρα θα πρέπει να
περιθάλψουμε έστω κι αν δεν συμφωνούμε με την παρουσία τους εδώ.
Από την άλλη μεριά, η δήθεν πολιτική ορθότητα ενός μπερδεμένου διεθνισμού,
απλά ενισχύει το ρατσισμό. Δεν μπορείς να λες «Όχι σύνορα». Δεν μπορείς να μη
λάβεις υπόψη σου το φόβο του τοπικού πληθυσμού. Δεν μπορείς να βαφτίζεις με το
έτσι θέλω «ρατσιστή» και «μισαλλόδοξο» οποιονδήποτε εκφράζει τον παραμικρό
φόβο για την παρουσία ανθρώπων, οι οποίοι στο βασικό θρησκευτικό τους κείμενο
απορρίπτουν δια της βίας τις άλλες θρησκείες. Από το ένα άκρο στο άλλο κα πάνω
από όλα η πόλωση. Με αποτροπιασμό άκουσα σήμερα σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό μια
γνωστή για την ειρωνεία της δημοσιογράφο να διαβάζει με τη σειρά τις «αμαρτίες»
που προτείνει για εξομολόγηση μια εκκλησία και να γελά και να κοροϊδεύει με
εμετικό τρόπο. Ναι, η «αμαρτία» είναι παρωχημένη λέξη, όμως ο αυτό-έλεγχος και
η αυτό-πειθαρχία δεν είναι. Δεν είναι κακό να ελέγχουμε τον εαυτό μας για τα
καθημερινά μας σφάλματα, έστω και μέσα από μια λίστα. Η ίδια παρουσιάστρια πριν
από καιρό χλεύαζε τις «φιλάνθρωπες κυρίες της εκκλησίας» ότι αν πουλάγανε τα
χρυσά βραχιόλια τους, θα τρώγανε όλα τα παιδάκια και δεν θα είχαν ανάγκη από
ελεημοσύνες. Μίσος και κακεντρέχεια παντού πια. Τι ξέρει η εν λόγω κυρία για τη
φιλανθρωπία της εκκλησίας; Ανακάλυψαν οι αυτοαποκαλούμενοι 'προοδευτικοί' την λέξη 'αλληλεγγύη' και κοροϊδεύουν τη "φιλανθρωπία" της εκκλησίας που χρόνια τώρα στηρίζει σιωπηλά αυτούς που έχουν ανάγκη. Η εκκλησία σιτίζει τόσα χρόνια τώρα χιλιάδες κόσμο,
οι συγκεκριμένοι τι έχουν κάνει; Με ποιο δικαίωμα κοροϊδεύουν την καλοπροαίρετη εργασία των άλλων; Ποιος χρόνια τώρα κρατάει φροντίζει εγκατελεμμένους
ασθενείς στα νοσοκομεία, πέρα από τις εθελόντριες της εκκλησίας; Ποιος στέκεται
σε αυτόν που τον έχει χτυπήσει κατακούτελα το πένθος, πέρα από τους γέροντες
και τις γερόντισσες στα μοναστήρια που έχουν πάντα την πόρτα τους ανοιχτή για
τον πονεμένο και δεν έχουν σίγουρα καμία σχέση με τα site του μίσους που προαναφέρθηκαν; Ποιος
συμπαραστέκεται; Πραγματικά πια πιστεύω ότι κάποιες φράξιες σε αυτές τις δύο πλευρές
έχουν στόχο τον εμφύλιο διχασμό.
Όσο καθοδηγούμενες κι αν είναι οι μεταναστευτικές ροές, δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν αξίζουν
τη συμπόνια μας. Μπορεί να βρεθούμε κι εμείς στη θέση τους και ΟΧΙ επειδή θα μας
φταίνε οι μετανάστες. Θα μας φταίει το ηθικό μας ιστορικό, του καθενός
προσωπικά. Ανάλογα με τις πράξεις μας, θετικές ή αρνητικές, θα
εισπράξουμε αντίστοιχες εμπειρίες. Είναι τόσο έντονη η
χειραγώγηση που βλέπεις τη συμπόνια να εξανεμίζεται γύρω από το φόβο μέσα σε
δευτερόλεπτα Τι θα συμβεί αργότερα με τις φυσικές καταστροφές που
προβλέπονται μέσα από την κλιματική αλλαγή; Ο σώζων εαυτώ σωθήτω; Αυτό είπε ο
Χριστός; Πού είναι η πίστη στην αφθονία του Θεού; Πού είναι η πίστη στη μέριμνα
και τη φροντίδα του; Ακούμε την
υστερία των καναλιών, που πασχίζουν να μας τρομοκρατήσουν με τη δήθεν
μεταδοτικότητα της δυστυχίας των άλλων. Το όπλο τους είναι για μια ακόμη φορά ο
φόβος της έλλειψης. «Κλείσε τα μάτια σου στον φτωχότερο, για να μη γίνεις σαν
κι αυτόν». «Μη δώσεις». «Δε βλέπεις τι γίνεται; Εδώ δεν υπάρχουν αρκετά για
σένα». «Να φοβάσαι. Να φοβάσαι. Να φοβάσαι. Όσα λιγότερα δώσεις, τόσο πιο
ασφαλής είσαι.» «Ο φόβος είναι η μόνη σου ελπίδα. Δε βλέπεις; Ο καθένας κοιτά
τον εαυτό του. Γιατί να νοιαστείς για τους άλλους; ποιος θα νοιαστεί για σένα;».
Αυτό είναι το μήνυμα τους. Πίσω από τα
πλάνα της δήθεν συμπόνιας, το μήνυμα των καναλιών είναι μήνυμα φόβου. Να
θυμηθούμε όμως ότι μόνο και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει αυτός ο πλανήτης, με τις
κατάλληλες συνθήκες για ζωή κι ότι είμαστε ζωντανοί κι ότι αναπνέουμε, όλα αυτά
είναι δυνατά μόνο χάρη στη διαρκή, ακατάπαυστη πρόνοια του Θεού από στιγμή σε
στιγμή και κάθε στιγμή. Ο φόβος της έλλειψης
δεν έχει κανένα λόγο να υπάρχει, γιατί αν η έλλειψη ήταν αλήθεια δεν θα
υπήρχαμε εμείς.
