α)Δεν μπορώ να πω ότι δεν φοβάμαι όταν κάνω τις εθελοντικές μου εργασίες. Όποιος λέει ότι δε φοβάται καθόλου ή λέει ψέματα ή είναι επικίνδυνος. Έχω κάποιο φόβο, αλλά παίρνω τα υγειονομικά μέτρα που πρέπει για τον ιό (συνήθως λίγο παραπάνω από τα προτεινόμενα) και με πίστη στο Θεό, πηγαίνω και κάνω αυτό που πρέπει να κάνω.
β)Δεν είναι η πρώτη φορά που μου κάνει θλιβερή εντύπωση ο μεγάλος αριθμός αστέγων που είναι Έλληνες ηλικιωμένοι, συνήθως σπουδαγμένοι και συνήθως με ενήλικα τέκνα. Αυτοί οι άνθρωποι δούλεψαν στη ζωή τους, προσέφεραν, πώς είναι δυνατόν να τους πετάει αυτό το αδυσώπητο σύστημα στο δρόμο με τέτοιο τρόπο; Να μην έχουν λεφτά ούτε για ένα ντεπόν. Να πασχίζουν με τις εκφυλιστικές αρρώστιες της τρίτης ηλικίας μόνοι, και τώρα και με τον κορονοϊό… Πόσοι ακόμη θα προκύψουν με την ύφεση που ετοιμάζεται;
γ)Μια ηλικιωμένη άστεγη, ευγενέστατη, καθαρή, με διαυγέστατο νου, είχε μαζέψει όλο το βιός της σε πέντε σακούλες και τις ετοίμαζε προσεκτικά. Της πήραν την πίεση, λίγο αυξημένη… ‘Είναι από το άγχος μου’ είπε. Ακόμη και για αυτή την αλλαγή, από το δρόμο στον ξενώνα, μέσα στη ζούγκλα της Αθήνας, ένιωθε άγχος. Όταν την πήγαμε στο δωμάτιό της που θα μοιραζόταν με άλλους, της δείξαμε το δικό της κρεβάτι και είπε: ‘Ας είναι ευλογημένο…’
Ήταν συγκλονιστική αυτή η έκφραση, δεν θα την ξεχάσω… Ένας άνθρωπος που θα είχε κάθε λόγο να κουβαλάει κάθε λογής πικρία κι όμως… Σε αυτό το κρεβάτι την οδήγησε η ζωή, ευγνωμονούσε το Θεό, κι ας είναι ευλογημένο… Ένα καλό μάθημα για όλους μας, που έχουμε τα σπίτια μας και τα αντισηπτικά μας και τα ντεπόν μας και τα αποθηκευμένα τρόφιμά μας και γυρνάμε την πλάτη στο Θεό, ακόμη κι αυτές τις ‘Άγιες Μέρες… χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, απλά επειδή το θέλουν κάποιοι. Εκείνη, μέσα στην αγριότητα που έχει ζήσει, γνωρίζει πολύ καλά Ποιος την βοηθά, γνωρίζει πολύ καλά σε Ποιόν να στραφεί και γνωρίζει πολύ καλά Ποιόν να ευχαριστήσει…
16/4/2020
