Πρόσφατα αγόρασα ένα λιχούδικο κόκκαλο για το σκύλο μου. Αφού το ροκάνιζε ώρες, πήγα να καθαρίσω την αυλή του, αλλά πού να με αφήσει...Γγγρρρρρ, με απειλούσε με το κόκκαλο στα δόντια, ούτε στα δύο μέτρα να μην πλησιάσω...'Βρε κουτό, αφού εγώ σου έφερα το κόκκαλο, αν ήθελα να στο πάρω, γιατί να στο έφερνα;'... Γγγρρρρρ, ήταν η απάντηση.'Ε καλά, αν κάνεις έτσι, δεν σου ξαναφέρνω κι εγώ τίποτα!'.
Κι όμως, σκέφτηκα ότι κάπως έτσι κάνουμε κι εμείς με το Θεό. Κάθετι καλό που έχουμε προέρχεται από το Θεό, κάθε αγαθό είναι δώρο Του. Αν όμως χρειαστεί να μας στερήσει κάτι, έστω και για λίγο, αμέσως επαναστατούμε...
'Ε όχι!Δεν θα μου πάρεις αυτό που θέλω! Ποιος νομίζεις ότι είσαι!'
'Μα βρε πουλάκι μου, είναι για λίγο, για το καλό σου...'
'Ακου να σου πω, δεν θα γίνω εγώ υποχείριο σου, μόνο πάνω από το πτώμα μου!' είναι η απάντηση, συνοδευόμενη από ένα δυνατό, παρατεταμένο Γγγρρρρρ....
Και δωσ' του προσκόλληση, δωσ' του άρνηση, δωσ' του έλεγχο, δωσ' του εθισμό, δωσ'του εξάρτηση... Κι ας έχουμε σπάσει τα μούτρα μας 100 φορές, εκεί, επιμονή... Όχι, εγώ θέλω τα πράγματα όπως τα θέλω και μάλιστα τώρα! Ξεχνάμε ότι στην τελική, όλα όσα είχαμε ποτέ, είναι δώρα από το Θεό-και πάνω από όλα το αγαθό της ζωής. Όπως μας έδωσε πριν, θα μας δώσει και στο μέλλον- ίσως με λίγο διαφορετικό τρόπο, ίσως όχι όταν περιμένουμε, αλλά θα μας δώσει...Η εμπειρία μου είναι ότι ο Θεός πάντα απαντά στις προσευχές, αλλά σχεδόν πάντα με διαφορετικό τρόπο από ο,τι περιμένεις... Και είναι και πιο ενδιαφέρων ο δικός Του τρόπος...
Κι όμως, αυτό το Γγγρρρρρ μου θύμισε προσκολλήσεις, σε υλικά αγαθά, σε συνήθειες, σε ανθρώπους, σε ρόλους, ακόμη και σε ταυτότητες...Η διαφορά είναι ότι ο Θεός ποτέ δεν θα πει: 'Ε, έτσι είσαι; Κι εγώ δεν σου ξαναφέρνω τίποτα!' Θα προσπαθεί εκεί, με άπειρη υπομονή, να μας δώσει να καταλάβουμε ότι μια μικρή προσωρινή στέρηση ίσως είναι για το καλό μας...Κι ίσως κάποια στιγμή μαλακώσουμε αυτό το Γγγρρρρρ...Κι ίσως τότε καταλάβουμε πόσο πιο γαλήνια είναι έτσι η ζωή..
Πρεκατέ Βικτωρία, 26/9/2020
