Αυτή η χρονιά σίγουρα θα
είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Αν η προηγούμενη ήταν η χρονιά της ακινησίας,
της απάθειας, της κατάθλιψης και της παράλυσης, αυτή η χρονιά ίσως φέρει πολλές αλλαγές για όλους μας και σε προσωπικό και σε συλλογικό
επίπεδο. Αν εργαστούμε συνειδητά για αυτές, τόσο πιο εύκολες θα είναι. Ούτως
ή άλλως, για πολλούς από εμάς, η αλλαγή δεν τρομάζει. Ακόμη και επώδυνη, είναι
προτιμότερη από τον αργό βασανιστικό θάνατο, με τον οποίο οδηγείται ολόκληρη τη
χώρα και ο λαός της μαζί. Αυτή η χρονιά θα φέρει μια νέα ανάσα θάρρους και
κουράγιου, θάρρος αντί για φόβο, αλλά και αυτοπεποίθηση, αντί για αναξιότητα. Η
πατρίδα μας και ο λαός μας δέχονται, ειδικά το τελευταίο διάστημα, επίθεση σε
όλα τα επίπεδα. Εκτός από τον οικονομικό, γίνεται κι ένας πιο ύπουλος, αλλά ανελέητος
ψυχολογικός πόλεμος. Οι εικόνες πεσιμισμού, ασχήμιας, φτώχειας και εξαθλίωσης που δείχνουν οι τηλεοράσεις, συχνά
με προσποιητά δάκρυα και ψεύτικη οργή (μόνο και μόνο για να ερεθίζουν το θυμικό
του θεατή, ώστε να ταυτιστεί μαζί τους) δεν είναι τόσο ‘αθώα' όσο
φαίνονται. Απλά προάγουν ακόμη περισσότερο φόβο κι απελπισία. Το υποσυνείδητο μήνυμά
τους είναι: «Είδες πώς κατέληξε αυτός; Εσύ θα είσαι ο επόμενος. Δεν είσαι
τίποτα άλλο, παρά μια κουκίδα σκόνης, ένα τίποτα για μένα. Εγώ είμαι το σύστημα
και είσαι απόλυτα εξαρτημένος από εμένα. Κάνε ό,τι λέω και πες κι ευχαριστώ
μήπως και πάρεις δύο ψίχουλα, αντί ένα. Αλλιώς θα καταλήξεις σαν αυτόν που
βλέπεις τώρα, ένας τιποτένιος ζητιάνος».
Καμία τηλεόραση δεν θα
πει φυσικά ότι στον καθένα από εμάς αξίζει το καλύτερο, γιατί δεν είμαστε
τιποτένιοι ζητιάνοι, αλλά παιδιά του Θεού. Καμία τηλεόραση δεν θα πει, ότι δεν είμαστε
πιόνια που πετιούνται από εδώ κι από εκεί, ανάλογα με τις διαθέσεις τους, αλλά
άξια ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία μέσα από την απευθείας σύνδεσή μας με το Θεό,
του οποίου είμαστε όλοι παιδιά, μπορούμε να αλλάξουμε άμεσα τις τύχες μας και τις
ζωές μας, γιατί όλα τα καλά και όλη η δύναμη και όλη η καλή ‘μοίρα’ προέρχεται
από Εκείνον και μόνο- από κανένα ανθρώπινο μεσάζοντα, που ενδεχομένως μιλά στο
όνομά Του, αλλά λογαριάζει μόνο το δικό του. Δεν είμαστε ντροπιασμένα απύθμενα
καλάθια ανάγκης, που με ζηλοφθονία ανταγωνιζόμαστε για τα τελευταία ψίχουλα.
Είμαστε φωτεινές ψυχές και ο καθένας από εμάς δεν
έχει βρεθεί τυχαία στο περιβάλλον που βρίσκεται. Μας κατηγοροποιούν ως ασήμαντους σβώλους σκουπιδιών. Μα πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η
ρήση ‘αν δεν πληρώνεις κάτι, δεν το εκτιμάς’. Βέβαια. Για να
ζήσεις πρέπει να πληρώσεις. Τόσο αξίζει η ζωή σου. Φορολογούνται τα παιδιά ως τεκμήριο. Για να ζήσεις, πρέπει να με πληρώσεις. Ποιοι είναι αυτοί που ορίζουν τιμή στη ζωή
; Όποτε ο άνθρωπος προσπαθεί να το παίξει θεός, το σενάριο δεν τελειώνει καλά… Η
μόνη δύναμη που έχουν είναι αυτή που εμείς του δίνουμε, πιστεύοντας τον τρόμο
που μας πουλούν. Η ενεργεία τους αντλείται από τη δική μας απαξίωση του εαυτού μας.
Όση αυταξία χάνουμε, τη ρουφούν με το καλαμάκι, για να θεριεύουν σε θράσος. Η
τροφή τους είναι ο δικός μας φόβος της έλλειψης και ο ανταγωνισμός μεταξύ μας. Δεν τα χρειαζόμαστε όλα αυτά.
Προσευχή. Δεν μπορεί να μπει κανένα παράσιτο στην
προσευχή, όσο κι αν προσπαθούν να το παίξουν εκείνοι θεοί. Στην νέα χρονιά, θα
κληθούμε να βγούμε από το φόβο και να δείξουμε κουράγιο. Το κουράγιο το δίνει ο
Θεός και η προσευχή. Το κουράγιο έρχεται επίσης, όταν υπερβαίνουμε τον εαυτό μας,
όταν βγαίνουμε από τον εαυτό μας και νοιαζόμαστε για τον άλλον και συνδεόμαστε με τον
άλλον. Το κουράγιο έρχεται όταν δίνουμε ό,τι μπορούμε και παύουμε να αγωνιούμε
για τα λίγα που έχουμε, γιατί μπροστά στην ακεραιότητα της ψυχής μας δεν
αξίζουν τον κόπο. Και όταν συνδεόμαστε σε κοινό σκοπό με τους συνανθρώπους μας. Ο καθένας θα επιλέξει το χώρο που τον εκφράζει. Όμως μετά από τις γιορτές
αυτές, όπου είδα πολύ κόσμο δυστυχώς ακόμη κρυμμένο ντροπιασμένα στο καβούκι
του, να μην ομολογεί ούτε στους πιο κοντινούς του τις δυσκολίες, το μόνο που
μπορώ να πω είναι: μη μένεις μόνος,
κρυμμένος, ταπεινωμένος. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως σου τα είπαν, δεν
είσαι ούτε αδύναμος, ούτε ανίσχυρος, η ζωή σου μπορεί να αλλάξει και υπάρχει ‘νοιάξιμο’
σε αυτή τη ζωή- αρκετό για όλους. Όσο απίθανο κι αν ακούγεται…
