Σε αυτό το ιστολόγιο, έχω
πολύ συχνά στηλιτεύσει τις αρνητικές πτυχές της νεοελληνικής νοοτροπίας και
συμπεριφοράς, όπως την απληστία, τη ζήλεια, τον εγωκεντρισμό και τη διαφθορά.
Δεν τρέφω αυταπάτες για τα ελαττώματά μας. Από κάποιο σημείο και μετά όμως, οι
αλλεπάλληλες και στοχευμένες επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων ως έθνος, του
πατριωτικού αισθήματος, αλλά και των ιστορικών μας επιτευγμάτων, είναι τόσο
προκλητικές, που πραγματικά αρχίζω να πιστεύω ότι θα καταρρακώσουν κάθε εναπομείνουσα αυτοεκτίμησης στον λαό
μας. Δεν μπορούν να εξηγηθούν αλλιώς δηλώσεις όπως: "Πολλές φορές τα ΌΧΙ στην ιστορία έχουν οδηγήσει σε εξελίξεις υπαναχώρησης. Το
ΌΧΙ του 1940 ακολούθησε μια τετράχρονη κατοχή". Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την συκοφάντηση των πιο
ιερών ιστορικών μας στιγμών; Με ποιο δικαίωμα κάποιοι γελοιοποιούν και διαστρεβλώνουν τις πιο ηρωικές στιγμές
αντίστασης στην ελληνική ιστορία;
Οδηγείται να ευτελιστεί κάθε ίχνος
αντίστασης στο θυμικό των Ελλήνων, να καταστεί η αντίσταση «γραφική», «μη
ρεαλιστική», μια «κουτουρουράδα», «μη αποτελεσματική» και στην τελική ανάλυση ΛΑΘΟΣ…. μια άχρηστη θυσία βρε αδερφέ… Αφού ούτως ή άλλως θα
χάσουμε, γιατί να παλέψουμε…Να δεν είδατε… και τι έγινε που είπαν ΟΧΙ το 40;
Πάλι κατοχή είχαμε… Ενώ αν είχαν συνθηκολογήσει…θα τα γλυτώναμε όλα αυτά… Η
πτώση της αυταξίας είναι τέτοια, που νιώθουμε ότι ο μόνος δρόμος που του έχει
απομείνει είναι να κάνουμε μια ακόμη προδοσία. Η προδοσία από εδώ και μετά γίνεται
εθιστική, για όλους. Εξ’ ου
και η ανατριχιαστική δήλωση βουλευτή που διάβασα στον Guardian «Η πρώτη
ψηφοφορία (σ.σ.στο ναι) ήταν ένας εφιάλτης. Μετά αρχίσαμε να το συνηθίζουμε…».
Το θέμα του ΟΧΙ δεν περιορίζεται ούτε στην αριστερά ούτε στη
δεξιά. Το ΟΧΙ είναι θέμα εθνικής και δημοκρατικής επιβίωσης. Θα πρέπει να συμπεριληφθούν σε ισότιμη συνεργασία (όχι απορρόφηση) και δεξιές, κεντρώες ή
αχρωμάτιστες δυνάμεις- αν καταφέρουν να συνεργαστούν, μπας και καταφέρουμε να περισώσουμε ό,τι μπορεί να περισωθεί...
Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 31/8/2015
