Δύο παραδείγματα γενναίων γυναικών έπεσαν στην αντίληψή μου
πρόσφατα σε σχέση με την αντιμετώπιση της πορνείας και του τράφικινγκ (δουλεία
στη διεθνή βιομηχανία σεξ) γυναικών και παιδιών. Η Judy Boyle Νεοζηλανδέζα
που διδάσκει στην Ελλάδα και ίδρυσε το www.thenoproject.org με στόχο την ευαισθητοποίηση των
νέων για την πρόληψη του τράφικινγκ. Το project χρησιμοποιεί την
τέχνη και ενημερωτικές καμπάνιες σε νέους για να ευαισθητοποιήσει σχετικά με το
τεράστιο έγκλημα που διαπράττεται από τους πελάτες σε θύματα τράφικινγκ. Βασικό
επιχείρημα του project είναι ότι, για να αντιμετωπισθεί αυτή η παγκόσμια λαίλαπα,
θα πρέπει να μειωθεί η ζήτηση, δηλαδή ο αριθμός των ανδρών που αποζητούν
γυναίκες-παιδιά-θύματα για σεξουαλική εκμετάλλευση. Αυτό πιστεύω είναι δυνατόν
να επιτευχθεί, σε αντίθεση με κάποια λανθασμένα πατριαρχικά στερεότυπα στη χώρα
μας, που θέλουν τον άνδρα να παθαίνει κάτι μεταξύ καρδιακής προσβολής, ψυχωτικής
κρίσης και νοητικής υστέρησης ταυτόχρονα, έτσι και του συμβεί το μεγάλο κακό να
στερηθεί σεξ με εκδιδόμενες γυναίκες. Από τη στιγμή που υπάρχει ζήτηση, πάντα
θα βρίσκονται εξαθλιωμένα πάμφτωχα θύματα, που θα γραπώνονται σε μικρή ηλικία
από τους αετονύχηδες των αδίστακτων και πολυπλοκάμων κυκλωμάτων τράφικινγκ. Η
Μεξικανίδα δημοσιογράφος Lydia Cacho,
η οποία έχει αναγνωριστεί ως τις πιο ηρωικές και γενναίες γυναίκες στον κόσμο,
για τις αποκαλύψεις της σε σχέση με το παγκόσμιο κύκλωμα τράφικινγκ, επίσης
υποστηρίζει αντίστοιχη άποψη. H Lydia Cacho ταξίδεψε για τα ρεπορτάζ της στις πιο επικίνδυνες περιοχές
του κόσμου, έχει δεχθεί άπειρα απειλητικά μηνύματα για τις αποκαλύψεις της,
έχει βασανιστεί και φυλακισθεί, αλλά συνεχίζει. Από τις πιο συγκλονιστικές
αποκαλύψεις της είναι πως από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όπου και εντάθηκε
η παγκοσμιοποίηση, τα αποτελέσματα σε σχέση με τη θυματοποίηση τραφικινγκ ήταν
ολέθρια. Το κύκλωμα πια είναι παγκόσμιο. Χώρες, όπως Καμπότζη και Ταϋλάνδη δημιουργούν
πλέον ένα μεγάλο μέρος του εθνικού τους εισοδήματός από τουρίστες-πελάτες της
βιομηχανίας του σεξ, κυρίως Ευρωπαίους, αμερικανούς και
Γιαπωνέζους παιδόφιλους, που ταξιδεύουν στις πάμφτωχες αυτές χώρες για να
κάνουν σε εξαθλιωμένα παιδάκια, αυτά, που αν έκαναν στη χώρα τους, θα συλλαμβάνονταν άμεσα.
Υπάρχουν πολλοί
βολικοί μύθοι σχετικά με την πορνεία, λανθασμένοι, αλλά εξυπηρετούν τη
διαιώνισή της, αλλά και την εκλογίκευση-εξάλειψη ενοχών σε εκείνους τους που
συντηρούν τα κυκλώματα μέσω της ιδιότητας τους πελάτη. Πολλοί από αυτούς τους
μύθους επίτηδες προπαγανδίζονται από τα ΜΜΕ, με στόχο να αναδείξουν τη πορνεία
ως φυσιολογικό και αναπόφευκτο
φαινόμενο κάθε ανθρώπινου πολιτισμού και άρα να επιτρέψουν τη συνέχισή του (και
τα υπέρογκα κέρδη για τους μαφιόζους της βιομηχανίας σεξ). Δεν είναι ούτε
τόσο φυσιολογικό, ούτε αναπόφευκτο. Το ‘αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμο’ αποτελεί
έναν άλλο κακόβουλο ευφημισμό. Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στη γη εδώ και 2
εκατομμύρια χρόνια. Ενδείξεις για την ύπαρξη του 'επαγγέλματος' αυτού στην ανθρώπινη
ιστορία, έχουμε μόνο από την εποχή του γραπτού λόγου και μετά, δηλαδή, λιγότερο
από 5000 χρόνια πριν, όπου οι ανθρώπινες κοινωνίες είχαν ήδη εξελιχθεί σε
πατριαρχικές κοινωνίες με βάση την καλλιέργεια και συγκεκριμένες ιεραρχίες
εξουσίας. Το 5.000 σε σχέση με το 2.000.000 δεν είναι τίποτα. Δεν γνωρίζουμε τι
γινόταν πιο πριν και το να θεωρήσουμε την πορνεία ως δεδομένο στοιχείο και
φαινόμενο της ανθρώπινης φύσης δεν είναι παρά μια δογματική προκατάληψη που
δημιουργεί υποψίες.
Ο άλλος μύθος με τον
οποίο επαναπαύονται άνδρες πελάτες, ώστε να μην έχουν ενοχές για το γεγονός ότι
συμμετέχουν και συμβάλλουν στη διαιώνιση ενός εγκλήματος, είναι ότι οι
εκδιδόμενες γυναίκες ‘το επιλέγουν’. Σε αυτό συμβάλλουν κάποιες δήθεν
φιλελεύθερες και ‘προχω-‘ απόψεις δήθεν διανοούμενων που λένε ότι εκείνος που
‘επιλέγει’ την πορνεία είναι ‘απελευθερωμένος’
‘εργάτης τους σεξ’. Εξίσου ύποπτης προέλευσης είναι και δήθεν
αποκαλύψεις από εκδιδόμενα άτομα ότι η εμπειρία τους αρέσει, είναι απόλυτα
ελεύθερη επιλογή τους, τους δίνει δύναμη κλπ… λες και ένα παιδί που θα μεγαλώσει
σε ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, με την αγάπη και των δύο γονιών, με
αυτοεκτίμηση, με επιλογές να εκφράσει τη δημιουργικότητά του και να έχει φίλους,
με δυνατότητα για επαγγελματική αποκατάσταση, θα ξυπνήσει μια ωραία μέρα και θα
πει ξαφνικά «Ε λοιπόν όχι! Αποφάσισα ότι η πορνεία είναι η καριέρα του
μέλλοντος!»… ε, λοιπόν ναι, με κάποιο τέτοιο τρόπο, στο φαντασιωσικό κόσμο του
άνδρα-πελάτη, υποτίθεται ότι κάποιες γυναίκες γεννιούνται με νυμφομανιακή
προδιάθεση να κοιμηθούν με όποιον να ‘ναι, γέρο, νέο, καλό, κακό, άσχημο,
καθαρό, άπλυτο, υγιή, άρρωστο, διεστραμμένο, οτιδήποτε, γιατί τέλος πάντων, με
κάποιο τρόπο ‘επέλεξαν αυτήν την απελευθερωμένη εργασία’, ή είναι ‘γεννημένες’
για αυτή τη δουλειά. Στο φαντασιωσικό αυτό παραλήρημα, έρχεται να προστεθεί και
ο απόλυτος στιγματισμός, ότι από τη στιγμή που μπήκαν σε αυτή τη δουλειά δεν
είναι πια ανθρώπινα πλάσματα, όπως οι υπόλοιποι από εμάς, αλλά αντικείμενα
σεξουαλικής ικανοποίησης, με τη διαφορά ότι, αντί για πλαστικό όπως οι κούκλες
αυτό-ικανοποίησης, είναι φτιαγμένες από ανθρώπινη σάρκα. Παρεπιπτόντως, αυτά
ακριβώς είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν και οι δουλέμποροι για την
πλύση εγκεφάλου στα κοριτσάκια που πέφτουν στα χέρια τους, ώστε πειθήνια να
ακολουθήσουν όλες τις εντολές και να είναι τα απόλυτα υπάκουα θύματά τους. Δυστυχώς,
τέτοιες απαράδεκτες απόψεις δεν έχουν μόνο άνδρες, αλλά και αρκετές ‘καθώς-πρέπει’,
‘αποκατεστημένες’ γυναίκες, ίσως σύζυγοι των ανδρών πελατών, που αντί να
τολμήσουν να δουν την αλήθεια κατάματα για το ποιον του συζύγου τους, προτιμούν
να κατηγορούν τα εξαθλιωμένα θύματα, που τους ξεμυαλίζουν!
Το ότι η πλειοψηφία των γυναικών-θυμάτων τραφικινγκ που
έφτασε στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια, ήταν από τις καταρρέουσες χώρες του
πρώην ανατολικού μπλοκ, όπου οι άνθρωποι πεινούσαν, λίγο απασχόλησε τους
Ελληνάρες εκείνους, που βιάστηκαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, πεινασμένοι
για ξανθιές ‘Νατάσες’ (όπως χαρακτηριστικά
αναφέρει η Lydia Cacho). Μία εκδιδόμενη γυναίκα από τη Μολδαβία έθρεφε
20 άτομα της οικογενείας, πίσω στη χώρα της και πολλαπλάσια τον δουλέμπορά της.
Και να ήθελε να ξεφύγει (πέρα από τη επικινδυνότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος
για τη ζωή της), η ενοχή ότι 20 άτομα που κρέμονταν από εκείνη, θα
πεινούσαν, την έκαναν να συνεχίζει ως Ιφιγένεια τη θυσία και ο πελάτης στο δικό
του βολικό, φαντασιωσικό, παραληρηματικό κόσμο, να σκέφτεται τα περί
‘επιλεγμένης’ ή ‘γεννημένης’ πορνείας των γυναικών ‘ελευθερίων ηθών’ κλπ. Ή τέλος πάντων, να μη το πολυσκέφτεται γιατί δεν είναι και δική του δουλειά...
Αυτά συνέβαιναν εδώ και 20 χρόνια. Και να ‘μαστε τώρα 20
χρόνια μετά και τι παρατηρούμε;… Παρατηρούμε ότι ΗΔΗ νεαρές ελληνίδες, ακριβώς
στην ηλικία που θα μπορούσαν να είναι κόρες ή εγγονές των ελληναράδων πελατών,
καταφεύγουν εκείνες πλέον στην πορνεία σε άλλες χώρες, όπως Ιταλία. Η Lydia Cacho αναφέρει στο
συγκλονιστικό και σοκαριστικό βιβλίο της «Slavery Inc. The untold story of international sex trafficking” πώς τα κορίτσια υφίσταται
συστηματική εκπαίδευση και πλύση εγκεφάλου από πολλή μικρή ηλικία στο να είναι
θύματα, τα πείθουν ότι δεν αξίζουν για τίποτα άλλο κι ότι το μόνο που μπορούν
να κάνουν ή για το οποίο είναι γεννημένες είναι να είναι δούλες του σεξ. Ο μόνος τρόπος που μαθαίνουν ότι είναι
δυνατόν να έχουν ανθρώπινη επαφή είναι μέσω της σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Τα
θύματα περνούν πολύ γρήγορα στην κατάσταση της ‘μαθημένης αβοηθησίας’, όπου
μετά τα απανωτά τραύματα έχουν πεισθεί ότι τίποτα δεν μπορεί να τα βοηθήσει,
ότι δεν έχουν καμία δύναμη να αλλάξουν τη ζωή τους κι ότι δεν αξίζουν τίποτα.
Ταυτόχρονα, οι αλλεπάλληλες σεξουαλικές επαφές με χιλιάδες διαφορετικά άγνωστα
άτομα, σε συνθήκες απόλυτης ανισορροπίας δύναμης, εξαντλεί το ενεργειακό σώμα,
δηλαδή την αύρα των ατόμων αυτών, ώστε να μην έχουν πια τη δύναμη για καμία
αντίδραση, ούτε καν για ζωή. Ο εθισμός σε ουσίες είναι μετά το πιο εύκολο βήμα,
εξάλλου προωθείται και από τους δουλέμπορους. Αυτά τα εξαθλιωμένα άτομα επέλεξε
πριν κάποιους μήνες, η καθώς-πρέπει πολιτεία μας να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία
τους για την δήθεν προστασία των ελλήνων πελατών, τι να πεις…
Όπως αναφέρει η Cacho, από τις συνομιλίες της με πελάτες (όπου απέκρυπτε την
πραγματική της ταυτότητα), παραδέχονταν ότι το μόνο που ήθελαν ήταν ένα υπάκουο
αντικείμενο που δεν μπορεί να πει ‘όχι’ σε τίποτα. Έτσι λειτουργεί το ανώνυμο
σεξ. Σε μια ερωτική σχέση, το άτομο πάντα ρισκάρει την απόρριψη και την
άρνηση-σε οτιδήποτε, από το σεξ, μέχρι ολόκληρη τη σχέση. Στις κακοποιητικές
σχέσεις το ένα μέλος επιβάλλει στο άλλο τη δική του θέληση, σε ο,τιδήποτε, ακόμη
και στο αν θα διακοπεί ή σχέση ή όχι. Έτσι συμβαίνει και στην πορνεία και για
αυτό είναι εξ' ορισμού μια κακοποιητική σχέση. Αντί λοιπόν να εισάγουμε
σεξουαλική αγωγή στα σχολεία και εκπαίδευση στις διαφυλικές σχέσεις, που θα
δώσει τη δυνατότητα στα νέα αγόρια και κορίτσια να συνάψουν υγιείς ερωτικές
σχέσεις, με την αυτοεκτίμηση εκείνη, που αντέχει να ρισκάρει την απόρριψη, χωρίς
αντικειμενοκοποίηση και εκμετάλλευση, αλλά με την αθωότητα και τον
αυθορμητισμό, που θα πρέπει να επιστρέψει στην ερωτική ζωή, στρουθοκαμηλίζουμε,
δήθεν σοκαρισμένοι από μια τέτοια σκέψη που υποτίθεται θα διαφθείρει τα παιδιά
μας, αφήνοντας έτσι την σεξουαλική τους αγωγή εξ ολοκλήρου στις πορνοταινίες,
που είναι εύκολα προσβάσιμες στα κύματα της ραδιοτηλεόρασης, από κανάλια που δεν
έχουν άδεια, στα πορνοπεριοδικά και το Διαδίκτυο, όπου τα παιδιά εθίζονται στα
πιο διεστραμμένα θεάματα. Η απόλυτη υποκρισία. Σε συνδυασμό με τη δυσκολία να δημιουργήσουν σχέσεις
μεταξύ τους, είναι δυνατόν μετά να μην εξελιχθούν σε καταναλωτές σεξ, που μέσα
από τον εγωκεντρισμό τους τραυματίζουν κάποιον άλλον;
Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις είναι μια αλληλεπίδραση, μια
ενεργειακή ανταλλαγή. Η ποιότητα της ενέργειας που δίνουμε είναι ακριβώς εκείνη
η οποία θα μείνει μαζί μας και θα πολλαπλασιαστεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην
ζημιωθούμε κι εμείς οι ίδιοι, όταν ζημιώνουμε κάποιον άλλον, λόγω της ποιότητας της ενέργειας που εκπέμπουμε. Κατά αυτήν
την έννοια, η κατανάλωση πορνείας επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής του πελάτη, όπως
και των ανθρώπινων σχέσεων. Καμία ανθρώπινη αλληλεπίδραση δεν είναι τυχαία και
καμία δεν είναι αμελητέα ή ασήμαντη. Η κρίση έφερε μια άλλη τέτοια πτυχή της
ανθρώπινης φύσης στο φως. Κάποιοι -δεν λέω όλοι- αλλά κάποιοι από τους άνδρες
που χτυπήθηκαν πολύ άσχημα από την κρίση, ήρθαν, με επώδυνο τρόπο, να
αναθεωρήσουν τις σχέσεις τους με τις γυναίκες. Εκεί που αλλεπάλληλα απατούσαν,
πλήγωναν φιλενάδες ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούσαν πορνεία, τώρα ξαφνικά,
χωρίς λεφτά, δεν μπορούν ούτε πόρνες να εκμεταλλευτούν, ούτε αλλεπάλληλες φιλενάδες
να έχουν. Δεν υπάρχει κανείς. Τώρα, βρίσκονται στην διπλανή θέση με την πόρνη
που χρησιμοποιούσαν- στην ουρά του συσσιτίου... Η κοπέλα που πλήγωσαν στο
παρελθόν, γιατί τους φαινόταν ‘βαρετά καλή’ (σύμφωνα με τις συμβουλές του ανδρο-περιοδικού που τους
δίδασκε μαθήματα καλύτερης απάτης). η κοπέλα αυτή τώρα τους φαίνεται σαν το μοναδικό αποκούμπι
ανθρωπιάς, τώρα εκτίμησαν την αξία της άδολης φιλίας της, αλλά η κοπέλα έχει
φύγει. Οι μάσκες έπεσαν και νιώθει κανείς στο πετσί του πώς είναι να σε βλέπουν
σαν τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Επώδυνο μεν,
αλλά αναγκαίο-τουλάχιστον αυτοί σώθηκαν. Όλοι οι άλλοι, οι καθωσπρέπει,
επαγγελματίες, νέοι, γέροι, οικογενειάρχες, γιατροί, πολιτικοί, αστυνομικοί,
καθηγητές, ιερείς, επιχειρηματίες και όποιο άλλο επάγγελμα ή μη, που συνεχίζουν
να εκμεταλλεύονται εξαθλιωμένα πλάσματα, απλώς επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το
φορτίο, που σύντομα θα αδειάσει επάνω
τους.
