Τα ακόλουθα άρθρα έχουν γραφεί από την ψυχολόγο και συγγραφέα Πρεκατέ Βικτωρία, πολλά εκ των οποίων έχουν αποσταλεί στον τύπο (όπου είναι γνωστό, αναφέρεται η πηγή δημοσίευσης).Το υλικό εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συγγραφέως και δεν εκπροσωπεί κάποιο φορέα ή οργανισμό. Παρακαλείσθε αν αναδημοσιεύετε κάποιο άρθρο, να αναφέρετε ως πηγή αυτό το ιστολόγιο.

Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
1)"Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371 2)"ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011
3)"ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή" Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς και εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, Α έκδοση 2012, Γ 'εκδοση 2022
4)"ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ 2017
5) "ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ". Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 2024
6)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007) 7)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)
Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες. Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9
Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του. Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωσης της συμπόνιας, της αλλοτρίωσης κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να επωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.htm

YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ στο κανάλι youtube Victoria Prekate https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα σε σχέση με την προστασία του παιδιού, την πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, τις εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής, την σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία, καθώς και προσωπικές απόψεις για τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας.
myows online copyright protection

Συλλογική μαθημένη αβοηθησία


Μετά το πνευματικό μήνυμα, ας αναλογιστούμε και για το ψυχολογικό μήνυμα αυτών των ημερών σε σχέση με το λαό μας. Το κύριο σημείο που εισπράττω από τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες, πίσω από τις γιορτές φιλανθρωπίας, που βεβαίως έχουν και αυτές την αξία τους -δεν τις υποτιμώ-, είναι το φαινόμενο της ‘μαθημένης αβοηθησίας’, σε συλλογικό επίπεδο. Η ‘μαθημένη αβοηθησία’ (learnt helplessness) είναι όρος που εφευρέθηκε στην ξένη βιβλιογραφία, κυρίως για να περιγράψει την κατάσταση κατάθλιψης, ακινητοποίησης, ψυχικής παράλυσης, που βιώνουν γυναίκες σε κακοποιητική σχέση. Είναι η παγίωση της πεποίθησης ότι «αφού έχω δοκιμάσει να αλλάξω την κατάσταση και τίποτα δεν αλλάζει, συμπεραίνω ότι είμαι ανίκανη να αλλάξω το οτιδήποτε. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω τον εαυτό μου. Είναι αδύνατον. Εγκαταλείπω την προσπάθεια και αφήνομαι έρμαιο στα χέρια του θύτη». Το σύνδρομο μαθημένης αβοηθησίας, με τα αλλεπάλληλα τραύματα επιδεινώνεται τόσο, ώστε να εξαπλώνεται και σε άλλους τομείς της ζωής του θύματος, (π.χ. επαγγελματική ζωή, υγεία). Όταν μετά από καιρό, φτάσει στο σημείο να της προσφερθεί λύση έξωθεν, (π.χ. στέγη, χρήματα, ψυχολογική υποστήριξη, ό,τι χρειάζεται για να φύγει από την κακοποίηση με ασφάλεια), είναι σε τέτοιο ακραίο σημείο παράλυσης, που απλά κάθεται ακίνητη-δε φεύγει. Σαν το κακοποιημένο κατοικίδιο, που του ανοίγεις την πόρτα του κλουβιού να φύγει κι αυτό λουφάζει στη γωνία, μέσα στο κλουβί, παρά την ανοιχτή πόρτα. Αυτό δεν είναι  κάποια εκ γενετής δειλία ή παθητικότητα . Είναι το αποτέλεσμα αλλεπάλληλων τραυμάτων και της χειραγώγησης μέσα από μια κακοποιητική σχέση. Η αβοηθησία είναι μαθημένη.

Το αναφέρω, γιατί ακριβώς το ίδιο σύνδρομο εμφανίζεται τώρα σε συλλογικό επίπεδο, στο λαό μας, στο έθνος μας. Είναι το επόμενο στάδιο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας, που έχω γράψει παλαιότερα και οι αντιστοιχίες είναι πραγματικά αξιοσημείωτες. Έναυσμα, τα ρεπορτάζ από τις δωρεάν Χριστουγεννιάτικες διανομές τροφίμων. Σοκαριστικά, τα σπασμένα πρόσωπα των συμπολιτών μας, να ομολογούν στο φακό «αφού έτσι που μας καταντήσανε, ε, με αυτά τα λίγα θα ζήσουμε». Το στάδιο αυτό της μοιρολατρικής αποδοχής, το στάδιο του ‘ευγνώμονα σκλάβου’ είναι πολύ επικίνδυνο. Για αυτό και προβάλλεται κατά κόρον στα ΜΜΕ. Μπορεί το «έτσι που μας καταντήσανε» να ακούγεται αντιπολιτευτικό, όμως δεν είναι. Είναι ένας άλλος τρόπος να παγιωθεί στη συνείδηση του έθνους, ότι όλοι τώρα πια το έχουμε αποδεχτεί, τη μιζέρια, τη φτώχεια, την κακομοιριά και μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό και μάλιστα, κάνουμε και χιούμορ. Εμμέσως όμως και άρρητα, πάει να παγιωθεί στη συνείδηση του έθνους, η αδικία. Αυτή η φτώχεια δεν είναι μη-αποτρέψιμη, ούτε μη-αναστρέψιμη. Είναι αποτέλεσμα κοινωνικής και πολιτικής αδικίας. Αυτό δεν ακούγεται πουθενά στα ρεπορτάζ φτώχειας. Είμαι αντίθετη στην απεικόνιση της φτώχειας με αυτόν τον τρόπο, γιατί χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά. Αν θέλουν να βγάλουν μια ανακοίνωση για δωρεάν διανομή τροφίμων, ας την βγάλουν ως αφίσα, να ενημερωθεί ο κόσμος. Όμως,  βιντεοληψίες ουρών ταλαιπωρημένων συμπολιτών μας στα συσσίτια  περνούν μια εικόνα οριστικής απώλειας της αξιοπρέπειάς μας. Αν θέλουν  να ενημερωθεί ο κόσμος για την κατάσταση της φτώχειας σήμερα, υπάρχουν άλλοι τρόποι, με στοιχεία και με φωνές οικονομολόγων που λένε την αλήθεια-αλλά και τα δύο σπανίζουν στην τηλεόραση σήμερα.

Με τον καιρό, όπως η κακοποιημένη γυναίκα, ο ευγνώμων σκλάβος ή το εγκλωβισμένο κατοικίδιο, αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι «Για να ζω εγώ έτσι, μάλλον αυτό αξίζω. Δεν μπορεί να υπάρχει κάτι καλύτερο στη ζωή για μένα».  Όταν πιστέψουμε ότι δεν αξίζουμε κάτι καλύτερο, είναι αδύνατον να το πετύχουμε. Είναι αδύνατον να παλέψουμε, είναι αδύνατο να αλλάξουμε. Είμαστε στο στάδιο «καλά είμαι εδώ που είμαι, ας κάτσω στα αβγά μου, ας πω κι ευχαριστώ» και τότε, τα παραμορφωτικά γυαλιά της μαθημένης αβοηθησίας, αρχίζουν να παρουσιάζουν το  θύτη, τελικά «όχι και τόσο κακό». Ίσως και λίγο «γλυκούλη»... Η Lydia Cacho αναφέρει με συγκλονιστικό τρόπο το φαινόμενο της μαθημένης αβοηθησίας, στο παράδειγμα της έφηβης εκδιδόμενης στο Μεξικό, που όταν την πλησίασαν κοινωνικοί λειτουργοί για να την απελευθερώσουν από το κύκλωμα τράφικινγκ, τους είπε: «Η μαμά μου κάνει πιάτσα λίγο πιο κάτω. Τι εννοείτε να ελευθερωθώ; Αυτό δεν είναι όλο κι όλο που υπάρχει στη ζωή; Έτσι δεν είναι η ζωή; Για αυτό δεν είμαστε φτιαγμένοι; Αυτή είναι η ζωή και είναι καλή, έτσι όπως είναι». Μήπως πλησιάζουμε κι εμείς, ως έθνος, στο ίδιο επίπεδο;

Η μαθημένη αβοηθησία δεν δημιουργείται από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται χρόνο και χρειάζεται κατάλληλη μεταχείριση. Στην θεωρία του συμπεριφορισμού, υπάρχει μια μέθοδος με το αποκρουστικό όνομα «shaping», δηλαδή ‘πλάσιμο συμπεριφοράς’. Μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο shaping είναι το λεγόμενο ‘καρότο και μαστίγιο’, δηλαδή εναλλαγές τιμωρίας κι επιβράβευσης, Αυτή η τεχνική όταν χρησιμοποιείται χωρίς λογική συνέχεια, με απρόβλεπτο και απρόσμενο τρόπο, οδηγεί στη μαθημένη αβοηθησία, ή ακόμη και στο σύνδρομο της Στοκχόλμης (δηλαδή, θύματα απαγωγών ταυτίζονται με τους θύτες  τους, όταν μέσα στον συνεχή τρόμο των τιμωριών λαμβάνουν κάποιες ξαφνικές απροσδόκητες επιβραβεύσεις ή αμοιβές. Η ξαφνική ‘καλοσύνη’, σε συνδυασμό με τον συνεχή τρόμο για το χειρότερο, κάνει το θύμα να σκέφτεται ότι ‘τελικά ίσως ο  θύτης δεν είναι και τόσο κακός’, αν μη τι άλλο για να κάνει την αγωνία της περισσότερο υποφερτή). Το αλλοπρόσαλλο  και εντελώς ασυνεπές ‘καρότο και μαστίγιο’ το εισπράττουμε κι εμείς, συλλογικά από τους Ευρωπαίους ‘εταίρους’, όπως επίσης και από τις τελείως αλλοπρόσαλλες και πέραν πάσης λογικής αναβαθμίσεις και υποβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης. Αλλά όπως επίσης και τις πατροναριστικές δήθεν επιβραβεύσεις, τύπου «η Ελλάδα αξίζει το σεβασμό μας». Αντίστοιχα αλλοπρόσαλλες και χειριστικές είναι οι καμπάνες τύπου: «άλλαξε το κλίμα υπέρ της Ελλάδας», «η Ελλάδα θα σωθεί», «η Ελλάδα αφήνει το παρελθόν πίσω» κλπ. Επίσης, όλα τα σχετικά με την τρομολαγνεία της ‘χρεωκοπίας’-όταν η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει δύο φορές προς όφελος των δανειστών. Όταν το θύμα βλέπει ότι μετά από χρόνια, οι προσπάθειες και διαμαρτυρίες της πέφτουν στο κενό (όπως κι εμείς τα τελευταία 3 χρόνια) αρχίζει και ταυτίζεται με το θύτη και πιστεύει στα φαντάσματα των απειλών του, σχετικά με το τρομερό και φοβερά που θα συμβούν αν τον αφήσει. Σαν τον κακοποιητικό σύντροφο που λέει στη γυναίκα του, την ώρα που τη δέρνει: ‘μη τολμήσεις και φύγεις, γιατί εκεί έξω θα σε δείρουν».

Ταυτόχρονα, η γελιοποίηση και ο εξευτελισμός είναι ισχυρά εργαλεία για το shaping και τη μαθημένη αβοηθησία. Οι κατευθείαν προσβολές προκαλούν πολλές φορές άμυνα και αντίσταση. Οι έμμεσες προσβολές όμως, καλυμμένες δήθεν από το μανδύα του χιούμορ, είναι πολύ πιο επικίνδυνες και αποδυναμωτικές για εκείνον που θα επηρεαστεί από αυτές. Δεν είναι τυχαίο που πολυεθνική γαλλική μάρκα ρούχων έβγαλε ως λεζάντα στη βιτρίνα των Αθηνών, το «Πεινασμένη, αλλά Κομψή». Δεν είναι τυχαία τα πάμπολλα κατάπτυστα υβριστικά κείμενα εναντίον των Ελλήνων, αλλά και οι δηλώσεις, όχι μόνο Ευρωπαίων, αλλά και δυστυχώς Ελλήνων, που περιγελούν και κατασυκοφαντούν την Ελλάδα στο εξωτερικό. 

Η μαθημένη αβοηθησία έρχεται επίσης μέσω της στέρησης των υλικών μέσων βιοπορισμού και ειδικά στο θέμα της εργασίας. Δεν είναι τυχαίο, που  οι κακοποιητικοί σύντροφοι δεν αφήνουν τη γυναίκα να εργαστεί! Το κλείσιμο στο σπίτι, η κατάθλιψη που ακολουθεί, το αίσθημα ανικανότητας και απαξίωσης, η καταρράκωση της αυτοεκτίμησης, μαζί με την έλλειψη υλικών πόρων είναι από τους κύριους τρόπους να βεβαιωθεί ότι το θύμα θα παραμείνει ανήμπορο, ή μάλλον ότι θα συνεχίσει να πιστεύει ότι είναι ανήμπορο. Μήπως θυμίζει αυτό κάτι σε σχέση με το λαό μας;  Στους κόλπους της παγκόσμιας αναπτυξιακής βοήθειας προς φτωχές χώρες, για παράδειγμα της Αφρικής, οι ερευνητές έχουν καταλήξει ότι η χρηματική βοήθεια απλά δεν βοηθά τις χώρες αυτές. Πρώτα από όλα, συχνά δεν πηγαίνει εκεί που πρέπει, αλλά καταλήγει στις τσέπες κάποιων (θυμίζει κάτι αυτό;). Η χρηματική βοήθεια όταν δίνεται με ακατάλληλο τρόπο καταστρέφει τις τοπικές οικονομίες (θυμίζει κάτι και αυτό;) Έπειτα, έχει επανειλημμένα αποδειχτεί ότι το να δίνουν απλώς χρήματα σε ενήλικες που μπορούν να εργαστούν , καταλήγει να δημιουργεί ζητιάνους και ψυχικά παράλυτους επαίτες-θύματα της μαθημένης αβοηθησίας (θυμίζει κάτι κι ετούτο;). Η τάση σε όλες τις σοβαρές αναπτυξιακές οργανώσεις αρωγής σε φτωχές χώρες είναι να εμπλέκουν ενεργά τον ντόπιο πληθυσμό στη λήψη αποφάσεων, να δημιουργήσουν μαζί τις υποδομές για να εργαστεί ο ντόπιος πληθυσμός και να παράγει τα προς το ζην μόνος του, από τους πόρους της χώρας του.  Ε, στη χώρα μας γίνεται ακριβώς το αντίθετο! Παίρνουν έναν οικονομικά ενεργό πληθυσμό, του αφαιρούν την εργασία, τον καταδικάζουν κατά εκατομμύρια στην ανεργία, καταστρέφουν όποια υποδομή υπήρχε στην τοπική οικονομία και μετά του δίνουν φιλανθρωπία, ευνουχίζοντάς τον και οδηγώντας τον μέσα από την μαζική κατάθλιψη και σε βάθος χρόνου,  στα συμπεράσματα της μαθημένης αβοηθησίας «Είδες, τίποτα δεν μπορώ να κάνω. Τίποτα δεν αλλάζει. Δεν μπορώ να αλλάξω τη ζωή μου. Μάλλον δεν αξίζω. Έτσι που με καταντήσανε, θα μάθω να ζω και με τα λίγα που έχω». Μετά, έρχονται οι επιβραβεύσεις τύπου «Οι έλληνες αξίζουν το σεβασμό μας», μαζί με μια καλή Χριστουγεννιάτικη δόση φιλανθρωπίας, ώστε το θύμα να συμπεραίνει «είδες, τελικά δεν είναι τόσο κακοί» (και άρα να παγιωθεί ακόμη περισσότερο το ‘εγώ φταίω’). Στις φτωχές χώρες της Αφρικής, οι σοβαρές οργανώσεις έχουν ως απώτερο στόχο να γίνουν αχρείαστες. Βλέπουμε εμείς ως Έλληνες, τους εταίρους, που κάθε λίγο και λιγάκι μας ‘σώζουν’, να θέλουν να μας γίνουν ‘αχρείαστοι’;.. Στις φτωχές χώρες της Αφρικής, οι σοβαρές οργανώσεις έρχονται σε σύγκρουση με τις πολυεθνικές που θέλουν αν αρπάξουν τη γη και τους πόρους των ντόπιων πληθυσμών. Στη χώρα μας, οι πόροι είναι υφ’ αρπαγήν, οπότε και να θέλουν οι Έλληνες μετά να παράγουν τα προς το ζην, δεν θα μπορούν. Ίσως απλά θα ζούμε από τις ελεημοσύνες των Γερμανών και θα τους λέμε κι ευχαριστώ, ίσως απλά ως ευγνώμονες σκλάβοι-γκαρσόνια στην ίδια μας τη χώρα.

Μην ξεχνούμε όμως αυτό που έχει λεχθεί σχετικά με τη μαθημένη αβοηθησία: η διαφορά στο αν η γυναίκα φύγει ή μείνει, εξαρτάται, όχι από την πραγματική δυνατότητα (οικονομική, στέγη, ασφάλεια κλπ.) που έχει η γυναίκα για να φύγει, αλλά από την δυνατότητα που η γυναίκα ΠΙΣΤΕΥΕΙ ότι έχει. Εκείνες που πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν μόνες τους, φεύγουν-έστω και αν δεν έχουν τίποτα. Εκείνες που πιστεύουν ότι δεν θα τα καταφέρουν, μένουν -έστω και αν η πόρτα του κλουβιού είναι ανοιχτή. Αυτό θα πρέπει  να το θυμόμαστε. Σε συλλογικό επίπεδο.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 26/12/2012

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).